5 powodów, aby nigdy nie zastępować tynku szpachlówką

5 powodów, aby nigdy nie zastępować tynku szpachlówką

Aby prawidłowo wykonać operacje wykończeniowe, ważne jest przestrzeganie cyklu technologicznego, aby nie było dalszych przeróbek i poprawek, a naprawa trwała długo.

Jak usunąć stare okładziny ścienne?

Przed wykończeniem konieczne jest wstępne usunięcie starej powłoki tapety, farby lub płytek. Wpływa to na równość powierzchni. Baza musiała być wyraźnie przygotowana do dalszej pracy.

Uwaga! Przy złej jakości wykonania tego etapu pozostają nierówności i nierówności, które będą musiały zostać wyeliminowane mechanicznie.

Wykonywanie surowego wykończenia ścian

Kolejne kroki to:

1. Wyrównanie podstawy sufitu lub ściany.
2. Nałożenie warstwy dekoracyjnej.

Wykonanie tych dwóch etapów jest konieczne, ponieważ przed dalszą obróbką powierzchni uzyskuje się równe podłoże.

W takim przypadku stosuje się kit i tynk. Ale aby udzielić pełnej odpowiedzi, musisz zrozumieć, dlaczego musisz zrobić oba i jaka jest między nimi różnica.

O tynku

Celem tynku jest wyrównanie podłoża. Materiał jest podzielony na trzy typy, a ta okoliczność zależy od komponentu:

1. Limonka. Używany do pracy w pomieszczeniach. Charakterystyczną cechą jest niska cena. Posiada takie właściwości jak plastyczność, urabialność, łatwość aplikacji, przyjazność dla środowiska i bezpieczeństwo.
2. Cement. Używany do dekoracji wnętrz i na zewnątrz. Wysoka jakość i niska cena – idealne dopasowanie. Chroni powierzchnie przed wilgocią. Materiał może zapewnić ochronę dużych i małych powierzchni.
3. Gips. Używany do dekoracji wnętrz. Materiał nie może być zwilżony wodą, a także niemożliwe jest gwałtowne uderzenie i zmiana reżimu temperatury, ponieważ warstwa tynku może szybko się zapaść.

Uwaga! Wybierając mieszankę tynków, należy wziąć pod uwagę charakterystykę lokalu.

Co to jest kit

Co to jest kit? Istnieje kilka odmian mieszanki, a każda z nich jest przeznaczona do określonego rodzaju pracy. Jeśli tynk jest cementowy lub gipsowy, to są one podobne do tych samych rodzajów tynków. Za najbardziej popularną uważa się szpachlówkę polimerową, która jest bardzo praktyczna i łatwa w użyciu. Ściany stają się dosłownie lustrzane i idealnie równe.

Pięć różnic między tynkiem a kitem

Zakres i skład mieszanki tynku i szpachli jest identyczny. Jednak są one bardzo różne:

1. Po zakończeniu prac tynkarskich ostatnim krokiem jest spoinowanie powierzchni. Ściany pozostają szorstkie. Po nałożeniu masy szpachlowej powierzchnia jest idealnie równa i gładka, po czym można przykleić tapetę lub pomalować bazę.
2. Tynkowanie ścian wykonuje się w celu wyrównania powierzchni do grubości 20 mm. Ta praca jest wykonywana na betonie, cegle lub drewnie, czyli na nieprzygotowanej podstawie. Szpachlowanie ścian odbywa się na otynkowanej powierzchni, nałożona warstwa może mieć 1-2 mm, w przeciwnym razie materiał pęknie.
3. proces suszenia powierzchni. Warstwa tynku nabiera wytrzymałości znacznie dłużej niż mieszanka szpachlowa.
4. Szpachlowanie wykonuje się jako przygotowanie do dokładnego wykańczania, a tynkowanie w celu wyrównania powierzchni w celu wyeliminowania głównych wad.
5. Tynk jest znacznie mocniejszy niż szpachlówka, ponieważ zawiera mocne spoiwo i wypełniacz.

Uwaga! Nie myl obu materiałów i stosuj jeden zamiast drugiego, ponieważ ich właściwości są różne i pełnią różne funkcje.

Jaka jest różnica między gipsem a kitem: szczegółowy opis dla początkujących

Dalecy od prac wykończeniowych ludzie łatwo mylą tynk i kit, nie zauważając między nimi żadnej różnicy. W rzeczywistości tak nie jest. Pokażemy wyraźne różnice między dwoma materiałami wykończeniowymi i powiemy, gdzie i jak są używane.

Wszystko o różnicy między kompozycjami szpachlowymi i gipsowymi

Idealnie wypoziomowane powierzchnie są wyznacznikiem wysokiej jakości prac budowlanych. Niestety w praktyce zdarza się to niezwykle rzadko. Dlatego przed wykończeniem ścian najczęściej konieczne jest ich wyrównanie za pomocą specjalnych mieszanek. W obliczu takiego problemu po raz pierwszy niewiele osób może od razu nawigować po różnorodności asortymentu sklepów ze sprzętem. Zastanówmy się, jaka jest różnica między tynkiem a kitem i gdzie każdy z nich jest używany.

Co to jest tynk

Materiał ma na celu wyeliminowanie odchyleń powierzchni od płaszczyzny poziomej lub pionowej oraz usunięcie ich ewentualnej krzywizny. Ponadto może znacznie poprawić parametry izolacyjne. W zależności od składu zwiększa odporność na wilgoć, zmniejsza przewodność dźwiękową i cieplną. Właściwości w dużej mierze zależą od podstawy rozwiązania. Najczęściej może to być jedna z poniższych podstaw.

Plastyczna, szybkoschnąca masa o dobrej przyczepności do większości materiałów. Ekologiczny i całkowicie bezpieczny, ma niewielką wagę. Bardzo wygodny w aplikacji. Główną wadą jest wysoka higroskopijność. Pobiera nadmiar wilgoci z powietrza i oddaje ją z powrotem, gdy wilgotność się zmienia. Tym samym reguluje mikroklimat w pomieszczeniu.

Tynk gipsowy Knauf Rotband, 30 kg

Jednak w warunkach dużej wilgotności nagromadzona woda zaczyna niszczyć okładzinę. Dlatego jest używany tylko do prac wewnętrznych w suchych pomieszczeniach. Spośród minusów warto zwrócić uwagę na mniejszą wytrzymałość i wysoki koszt niż analogi. Będziesz musiał wydać przyzwoitą kwotę na wyrównanie ścian.

Cement i piasek

Bardzo mocna i trwała mieszanka. Prawidłowo nałożony utrzymuje się przez dziesięciolecia. Niewrażliwy na wilgoć i zmiany temperatury.

Mieszanka cementu i piasku może wyrównać znaczne nierówności. Różni się niskim kosztem. W razie potrzeby możesz to zrobić sam. Z niedociągnięć należy zdawać sobie sprawę ze znacznej wagi i niskiej plastyczności materiału.

Tynk cementowy Bergauf Bau Putz Zement, 25 kg

Do jego składu wprowadzane są plastyfikatory, ale to nie rozwiązuje całkowicie problemu. Masa cementowo-piaskowa jest dość trudna do ułożenia. Bardzo długo schnie, więc praca ciągnie się bardzo długo.

Tynk różni się wielkością wypełniacza zawartego w jego składzie. Zwykle jest to piasek kwarcowy. Im jest większy, tym większe nieprawidłowości mogą zamknąć rozwiązanie. Ale jednocześnie wzrasta również szorstkość gotowej powłoki. Dlatego nie można użyć masy gipsowej do ostatecznego wyrównania. Jej zadaniem jest przygotowanie podstaw do tego zabiegu.

Co to jest kit

Mieszanki są przeznaczone do niwelowania drobnych wad. Za ich pomocą przeprowadza się ostateczne wyrównanie, po którym podstawę można pomalować, tapetować itp. Skład materiału jest podobny do masy tynkarskiej, ale w przeciwieństwie do niej wypełniacz jest mniejszy. Na tej podstawie preparaty szpachlowe dzieli się na grupy.

• Startowy. Zawiera stosunkowo duży wypełniacz, co pozwala mu ułożyć się dość grubą warstwą i zakryć drobne nierówności. Służy do wstępnego wyrównania płaszczyzny. Ma maksymalną trwałość, jest źle czyszczony, pozostawia drobne nierówności.
• Wykończeniowy. Do jego produkcji używa się tylko drobnych frakcji piasku. Dzięki temu idealnie wyrównuje bazę. Dobrze się szlifuje, daje równą płaszczyznę, ale siła jest mniejsza niż przy starcie. Używany jako ostatnia warstwa do wykończenia.

Polimerowa szpachlówka wykończeniowa Weber Vetonit LR Plus, 22 kg

Istnieje również tynk uniwersalny. Łączy właściwości obu opcji. Może być używany jako początek lub koniec. To prawda, że ​​w tym drugim przypadku wynik będzie nieco gorszy niż przy użyciu analogu.

W zależności od rodzaju użytej substancji bazowej szpachlówka dzieli się na kilka rodzajów.

• Gips. Plastyczna, szybkoschnąca, łatwa w aplikacji masa. Niezastąpiony przy pracach wewnętrznych. Do użytku tylko w suchych pomieszczeniach.
• Cement. Odporna na wilgoć, trwała, ciężka pasta. Stosuje się na elewacje oraz w pomieszczeniach o dużej wilgotności. Nie czyści dobrze i długo schnie.
• Polimer. Może być akrylowy lub lateksowy. Odporny na wilgoć, plastyczny, łatwy w aplikacji, posiada dobrą przyczepność do wszelkich powłok. Główną wadą jest wysoki koszt.
• Klej olejowy. Dobrze przygotowuje podłoża drewniane i betonowe do dalszego wykończenia. Zwykle układa się go pod farbą. „Działa” nawet na mokrej nawierzchni.

Gips wykończeniowy Unis, 20 kg

Wymieniliśmy tylko najczęstsze rodzaje materiałów, jest ich znacznie więcej. Każdy z nich ma na celu rozwiązanie konkretnego problemu, dlatego dobierany jest na podstawie określonych warunków.

Jaka jest różnica między tynkiem a kitem

Pomimo pewnych podobieństw w składzie materiały są zupełnie inne. Główna różnica polega na wielkości ziarna wypełniacza. Wyjaśnijmy, dlaczego jest to tak ważne. Średnica ziarna określa maksymalną grubość warstwy, jaką można ułożyć. Im jest większy, tym odpowiednio grubsza warstwa. Dlatego masa tynkarska z dużym wypełniaczem może wyrównać odchylenia od płaszczyzny, wyrysować znaczne nierówności.

Drobnoziarnista pasta szpachlowa nie jest do tego zdolna. Ale z jego pomocą można uzyskać idealnie płaską powierzchnię, bez najmniejszych wybrzuszeń i wgłębień. Główna różnica między mieszaninami determinuje pozostałe różnice.

• Wytrzymałość mieszanek tynków, przy innych równych warunkach, jest znacznie wyższa. Można to łatwo wytłumaczyć: duże granulki, które pełnią funkcję wypełniacza, są trudniejsze do ruszenia niż małe.
• W produktach szpachlowych skurcz jest znacznie mniejszy lub nawet nie występuje, dzięki czemu są one mniej podatne na pękanie i łuszczenie. Pod warunkiem, że technologia ich zastosowania nie zostanie naruszona.

Ponadto koszt kompozycji gipsowych jest zawsze niższy niż kit.

Różnice w sposobach aplikacji materiału

Znacząco różnią się również sposoby aplikacji kompozycji. Zacznijmy od gipsu. Jest układany w ten sposób.

1. Baza jest uwolniona z resztek starej podszewki, oczyszczona i zagruntowana.
2. Za pomocą kielni z pewnym wysiłkiem wyrzuca się zaprawę na ścianę. Więc lepiej się trzyma.
3. Z reguły, jeśli praca jest wykonywana na latarniach lub za pomocą kielni, masa jest rozprowadzana wzdłuż ściany.

Jeśli krzywizna powierzchni jest bardzo duża, co najmniej trzy warstwy roztworu nakłada się etapami. Odbywa się to w ten sposób.

• Rozpylać. Grubość 3-5 mm.
• Podkładowy. warstwa podstawowa. Można nakładać jednorazowo lub etapami. Grubość jednej warstwy nie powinna przekraczać 5-6 mm. Aby wzmocnić wykończenie, wymagane jest wzmocnienie specjalną siatką.
• Nakrywka. Warstwa wykończeniowa o grubości nie większej niż 3 mm. Do tego stosuje się drobnoziarnistą pastę.

Tak działają z cementem nieplastycznym. Mieszanki gipsowe nakłada się tak, jakby rozprowadzały się po ścianie, ponieważ są bardziej elastyczne. Tynkowanie można również wykonać maszynowo. To znacznie poprawia wydajność. W takim przypadku masa podawana jest na podłoże pod ciśnieniem, co zapewnia lepszą przyczepność. Ale ręczne wyrównanie jest nadal obecne, spójrz na wideo.

Do szpachlowania stosuje się inne metody, biorąc pod uwagę, że warstwa powinna być znacznie cieńsza. Niewielka ilość pasty jest naciągana na narzędzie, a następnie równomiernie rozprowadzana po płaszczyźnie.

Aplikacje

Istotna różnica między tynkiem a kitem polega na zakresie ich zastosowania. Tynk dobierany jest w celu skorygowania znacznych krzywizn powierzchni i ich odchyleń od płaszczyzny. Możliwa jest korekta różnic rzędu 50 mm. Aby praca przebiegała sprawnie, należy przestrzegać podstawowych wymagań.

• Jeśli konieczne jest skorygowanie znacznego spadku, nakłada się kilka warstw mieszanki. Każda z nich nie powinna być wyższa niż 7 mm.
• W przypadku warstw o ​​wysokości powyżej 30 mm wzmocnienie jest obowiązkowe, w przeciwnym razie łuszczenie jest nieuniknione.
• Jeśli różnice są większe niż 50 mm, lepiej jest wyrównać płytą kartonowo-gipsową lub zainstalować sufit podwieszany.

Szpachlówka służy do uzyskania idealnie płaskiej powierzchni. Maksymalne różnice wysokości, które można zniwelować to 15 mm. Grubsze warstwy są podatne na kurczenie się i rozwarstwianie.

Kolejność pracy

Po zapoznaniu się z głównymi cechami i różnicami mieszanin staje się jasne, że są one używane w różnych przypadkach. Ale często układane na przemian. Zastanówmy się, co jest pierwsze: tynk lub kit.

• W przypadku powierzchni z pęknięciami, dziurami, różnicami co najmniej 50 mm kolejność czynności będzie następująca: czyszczenie, gruntowanie, tynkowanie jedno- lub wielowarstwowe, gruntowanie i szpachlowanie.
• W przypadku podłoży z prawidłową płaszczyzną i drobnymi defektami stosuje się inny algorytm pracy: czyszczenie, nakładanie gruntu, układanie wyjściowej zaprawy szpachlowej, gruntowanie, nakładanie kompozycji wykończeniowej.
• Jeśli powierzchnia jest gładka, bez widocznych wad, należy ją zaszpachlować pastą wykończeniową. To wystarczy, aby uzyskać pożądaną gładkość.

Pomimo znacznej różnicy między tymi dwoma materiałami, do pracy z nimi będą wymagane pewne umiejętności. Jeśli planujesz samodzielnie nakładać mikstury, najlepiej najpierw poćwiczyć na niepozornych fragmentach,

Należy to robić przy dobrym oświetleniu, a biorąc pod uwagę wynik, warto zmienić kierunek strumienia światła. W ten sposób widoczne stają się wcześniej niewidoczne wady.