Jak wybrać odpowiednią markę i przekrój kabla do przedłużacza?
Mimo starannego zaplanowania lokalizacji i ilości gniazd w pomieszczeniu, nikt nie jest odporny na konieczność korzystania z nośników. A na placach budowy i na obszarach podmiejskich praktycznie nie można się bez nich obejść. Jednocześnie urządzenia fabryczne nie zawsze są w stanie rozwiązać problem ze względu na brak długości lub niedopasowanie dopuszczalnego prądu znamionowego. Zastanów się, jak wybrać własny przedłużacz.
Procedura samodzielnego montażu przedłużacza
Przedłużacz elektryczny przeznaczony jest do zasilania urządzeń elektrycznych oddalonych od gniazdek. W sprzedaży jest ogromna liczba nośników, które różnią się przekrojem i długością użytego kabla. Ale dzięki samodzielnemu montażowi przedłużacza możesz uzyskać niezawodne, wysokiej jakości i bezpieczne urządzenie. Jednocześnie dobierana jest wymagana długość nośna, co pozwoli uniknąć problemu niewystarczających lub nadmiarowych przewodów.
Aby zrobić przedłużacz własnymi rękami, musisz przygotować:
Potrzebny będzie również minimalny zestaw narzędzi. Montaż nośnika zajmuje około dwudziestu minut. Poniżej znajduje się instrukcja krok po kroku dotycząca procesu produkcji przedłużacza:
- W pierwszym etapie górna osłona kabla jest usuwana, około pięciu centymetrów.
- W przyszłości jeden centymetr warstwy izolacyjnej zostanie usunięty z końców każdego pojedynczego rdzenia przewodzącego.
- Z jednej strony przygotowane przewody podłącza się do zacisków gniazda przedłużacza, a z drugiej do wtyczki. W takim przypadku konieczne jest zapewnienie dobrego styku poprzez mocne dokręcenie zacisków, a także zamocowanie przewodu w izolacji specjalnym zaciskiem wewnątrz wtyku. W przeciwnym razie część kontaktowa nagrzewa się i zapada z czasem.
- Za pomocą multimetru sprawdź futerał pod kątem otwartego obwodu.
- Załóż ponownie osłony ochronne wtyczki i przedłużacza, mocując za pomocą łączników.
Przy wykonywaniu nośnika o długości ponad dwudziestu metrów należy zastosować szpulę do nawijania linii kablowej.
Niuanse wyboru przewodników przewodników do przenoszenia
Do samodzielnego wykonania nośnika zaleca się użycie kabla trójżyłowego w miękkiej izolacji. Jeden rdzeń jest przeznaczony do uziemienia ochronnego. Z reguły ma kolor żółto-zielony. Preferowane powinny być skrętki miedziane w podwójnej izolacji, najlepiej gumowej. Wynika to z czynników operacyjnych: tarcia, zginania, wpływu temperatury, naprężeń mechanicznych na warstwie izolacyjnej itp.
Odmiany przedłużacza
Rozważmy teraz najbardziej praktyczne opcje przewodów przewodzących do kompletowania przedłużacza, a także procedurę wyboru wymaganej sekcji.
Marka KG
Kabel odporny na mróz, zalecany do użytku na zewnątrz, ale bez długotrwałej bezpośredniej ekspozycji na promienie ultrafioletowe. Przyczyniają się do zniszczenia gumowej osłony ochronnej przewodów przewodzących. Tego typu linie kablowe świetnie nadają się do przenoszenia, często poddawane są zginaniu i ściskaniu. Takie warunki są typowe dla projektów budowlanych.
Marka KG może działać w temperaturach od -40 do +50 stopni Celsjusza. Szacowana liczba cykli gięcia to co najmniej 30 tysięcy przy czteroletnim okresie użytkowania.
Marka KGN
Może być stosowany w warunkach narażenia na czynniki agresywne. Należą do nich różne chemikalia, oleje i iskry. Główne cechy techniczne:
Marka PVA
Warstwa izolacyjna przewodników przewodzących wykonana z tworzywa PVC nie zapada się pod wpływem światła słonecznego, ale traci swoją plastyczność w niskich temperaturach. W związku z tym zaleca się stosowanie kabla PVA do przenoszenia w temperaturach dodatnich. Według wskaźników fabrycznych żywotność marki PVA wynosi ponad sześć lat w temperaturach od -25 do + 40 stopni Celsjusza. Drut został zaprojektowany tak, aby wytrzymać co najmniej trzydzieści tysięcy cykli gięcia.
Marka PRS
Ten przedłużacz może być używany zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Posiada następujące cechy:
Wybór i sprawdzenie przekroju kabla
Najczęściej stosowane przekroje przewodów do przenoszenia o długości od 5 do 10 metrów to:
- 0,75-1 mm2 – dla napięcia 220 woltów;
- 1,5-2,5 mm2 – przy napięciu 380 woltów.
W celu samodzielnego wyboru przekroju przedłużacza należy wziąć pod uwagę długość linii kablowej i planowane obciążenie. Wskaźniki te bezpośrednio wpływają na wielkość strat mocy w przewodzie. Ich kompensację zapewnia zastosowanie większego przekroju rdzenia przewodzącego.
Stosowanie przedłużaczy o błędnie dobranym przekroju może prowadzić do nagrzewania się przewodów, czemu często towarzyszy zwarcie.
Aby określić wymagany przekrój kabla dla przedłużacza, musisz wykonać następujące obliczenia:
- Początkowo konieczne będzie określenie planowanej mocy (P) podłączonych odbiorców w celu obliczenia bieżącego obciążenia przewodu. Używa się do tego następującego wzoru: I = P/U, gdzie U jest napięciem sieciowym.
- Zgodnie z uzyskaną wartością dobieramy odpowiedni przekrój przewodów przewodzących zgodnie z tabelą 1.3.4 PUE.
- W przyszłości konieczne jest sprawdzenie wybranej sekcji pod kątem zgodności z użytą długością kabla. W tym celu całkowitą rezystancję linii kablowej przedłużenia oblicza się ze wzoru: R = pxL/S, gdzie:
- p jest rezystywnością (0,0175 dla miedzi);
- L to długość liny nośnej kabla;
- S to sekcja wybrana w drugim akapicie.
- Wartość strat napięcia obliczana jest: U = IxR.
Teraz pozostaje określić procent strat. W tym celu należy podzielić wartość strat napięcia przez wartość napięcia sieciowego i pomnożyć przez sto. W przypadku uzyskania wartości mniejszej niż pięć procent wybrany odcinek i długość przedłużenia są zgodne z ustalonymi normami. Jeśli występuje nadmiar 5%, musisz wybrać kabel o większym przekroju. Następnie powtórz obliczenia z trzeciego i czwartego punktu.
Zasady działania
Podczas korzystania z przedłużacza elektrycznego zaleca się przestrzeganie następujących środków ostrożności:
- przed użyciem sprawdź wszystkie węzły pod kątem integralności warstwy izolacyjnej;
- nie przekraczać prądów znamionowych, dla których zaprojektowany jest drut;
- nie skręcaj ani nie zginaj przewodów przewodzących;
- zapobiec przedostawaniu się kabla pod wykładziny podłogowe, progi drzwi itp.;
- unikać wnikania wilgoci na część stykową.
Jeśli przestrzegasz prostych zasad, możesz zrobić przedłużacz własnymi rękami, który spełni Twoje potrzeby. W takim przypadku nie musisz posiadać specjalnych umiejętności i ponosić znacznych kosztów finansowych.
Który przedłużacz wybrać do domu, garażu, domku – 5 zasad.
Przedłużacz jest tym samym niezbędnym elementem instalacji elektrycznej w domu, co gniazdka, przełączniki i inne urządzenia.
W sklepie można znaleźć dziesiątki ich odmian. Który wybrać i na jakie parametry zwrócić uwagę w pierwszej kolejności.
Pamiętaj, że im dłuższy nośnik, tym większe straty napięcia. W przypadku sprzętu AGD optymalna długość przedłużacza wynosi od 3m do 7m.
Jednocześnie można do nich podłączyć obciążenie o mocy nie większej niż 3,5 kW (do 16A). To zależy od rozmiaru drutu.
Nawiasem mówiąc, wiele gniazdek na gniazda jest potrzebnych, aby nie podłączać jednocześnie dużej liczby urządzeń, ale aby nie wyciągać ciągle wtyczki, chroniąc w ten sposób przed poluzowaniem styków.
Przekrój przewodu do podłączenia obciążenia wyposażenia pomieszczenia (TV, komputery, lodówki) powinien wynosić co najmniej 0,75 mm2.
Wielu nie wie, ale wszystkie przedłużacze muszą być wyprodukowane i zgodne z GOST R 51539-99 (IEC 61242-95). Nazywa się to „Przedłużaczami do użytku domowego i podobnych celów na bębnach kablowych”. Możesz go pobrać tutaj.
Oto regulowane odcinki przewodów dla przedłużaczy zgodnie z tym standardem:
- obciążenie do 6A (1,3kW) – 0,75mm2
- obciążenie do 10A (2,2kW) – 1mm2
- obciążenie do 16A (3,5kW) – 1,5mm2
Marka drutu – najczęściej PVA z izolacją PVC.
W takim przypadku pożądana jest średnica samego drutu (nie oddzielnego rdzenia) od 5 mm i więcej. Jeśli tak nie jest, producent najprawdopodobniej zaoszczędził na czymś – albo miedzi, albo izolacji.
Marka KG może być również używana zamiast PVA. Jest bardziej odporny na ujemne temperatury i zmiany warunków atmosferycznych. Do użytku na ulicy lub w garażu ten wybór byłby bardziej poprawny.
Kilkakrotnie przeciągnij PVA po betonowej podłodze, a jego izolacja dobiegnie końca. KG jest bardziej odporny na takie warunki pracy. Inne marki kabli mają zastosowanie:
Oto odpowiednie rozmiary przewodów dla jakość przenoszenia i że można je bezpiecznie włączyć bez ryzyka przegrzania (lodówki, pralki, telewizory, wiertarki, szlifierki, grzejniki itp.):
Niestety w wersji fabrycznej trudno znaleźć w sklepach domowe przedłużacze o przekroju 2,5 mm2. Chyba że będą to szpule lub zwoje o dużej długości, od 50 metrów wzwyż.
I nawet wtedy zwiększony przekrój jest tu potrzebny przede wszystkim ze względu na zmniejszenie strat napięcia, a nie podłączanie większej mocy.
Dlatego takie modele (z przewodami 2,5 mm2, 4 mm2 i więcej) są często wykonywane niezależnie.
W przypadku mocniejszych urządzeń, takich jak spawarki inwertorowe, istnieje zupełnie inna klasa produktów.
Wysokiej jakości model musi mieć zabezpieczenie przed ciągnięciem i zginaniem drutu.
Dotyczy to zarówno złącza z wtyczką, jak i miejsca wejścia przewodów do obudowy przedłużacza.
Nigdy nie dotykaj skręconymi przewodami. Po pierwsze, prędzej czy później doprowadzi to do uszkodzenia rdzeni, a po drugie, taki kabel po prostu się nagrzeje.
Należy pamiętać, że przedłużacze mogą przenosić swoje obciążenie znamionowe tylko wtedy, gdy kabel jest całkowicie rozwinięty. W przypadku czasami stosowane są specjalne ikony, z maksymalnym prądem podczas nawijania i rozwijania drutu.
Przed zakupem przedłużacza sprawdź, jaką ma wtyczkę:
Jeśli wtyczka nie jest odlewana i można ją zdemontować, istnieje ryzyko wpadnięcia na wątpliwy produkt. To właśnie te widelce najłatwiej wykonać ręcznie.
Do produkcji solidnych potrzebny jest przynajmniej profesjonalny sprzęt.
Ponadto, jeśli Twój sprzęt jest wyposażony w wtyczkę bez złącza Euro, to przedłużacz z gniazdem Euro jest dla Ciebie przeciwwskazany. Zastosowanie adapterów i adapterów euro w tym przypadku zwiększa czasami opór przejścia.
Narusza również system uziemienia, co może prowadzić do porażenia prądem. Podłączanie niektórych urządzeń i narzędzi bez uziemienia jest po prostu niebezpieczne.
Rezystancja przejścia jednego styku w nowym modelu nie powinna przekraczać 0,05 Ohm. Podczas pracy może ulec pogorszeniu do 0,1 oma.
Oznacza to, że przy obciążeniu znamionowym 10 A tylko na jednym styku „wtyczka-gniazdo” można stracić do 10 W mocy na godzinę. Oto zestawienie strat napięcia i mocy w przedłużaczach w zależności od długości, materiału i przekroju żył.
I to przy znormalizowanych wartościach. A co się stanie, jeśli wbijesz różne adaptery.
Zwróć także uwagę na położenie styków gniazda wtykowego. Muszą być wykonane tak, aby wtyczka podłączanego urządzenia była włożona ukośnie lub ukośnie, a nie pionowo.
W przeciwnym razie druga wtyczka nie może być podłączona do sąsiedniego gniazda.
Staraj się wybierać modele z wbudowaną ochroną przeciwprzepięciową oraz ochroną przed kurzem i wilgocią. Ochrona przed wilgocią jest oznaczona literami łacińskimi IP. Przedłużacze domowe najczęściej mają numery IP20.
Można ich używać tylko w pomieszczeniach suchych i wolnych od kurzu, ale nie w łazience czy garażu. Modele z ochroną IP44 są już bryzgoszczelne.
Nie należy mylić modeli zabezpieczeń przeciwprzepięciowych i prostych nośników z przyciskiem wyłączania. W tym ostatnim wbudowany jest przełącznik, przeznaczony do ręcznego wyłączania zasilania.
W żaden sposób nie chroni sprzętu przed skokami napięcia i zniekształceniami. Aby to zrobić, w obudowie musi znajdować się co najmniej warystor. Co to jest, zostanie omówione poniżej.
Nawiasem mówiąc, same przełączniki są inne:
Lepiej wybrać 4 bieguny. Łatwo je rozróżnić.
Czterobiegunowy jest dwa razy szerszy. To on łamie zarówno fazę, jak i zero.
Przy dwubiegunowym można wyłączyć tylko rdzeń neutralny, a faza nadal będzie szła do gniazdek i urządzeń z podpiętą wtyczką.
Jednym z najczęstszych typów jest tak zwana listwa zasilająca komputer lub listwa przeciwprzepięciowa. Posiada wbudowany wyłącznik w obudowie, który może wyłączyć zasilanie wszystkich gniazd.
Zazwyczaj jest przeznaczony do prądu 10A (moc 2,2 kW). Każde gniazdo w nich ma styk uziemiający. Co jest niezbędne w mieszkaniach z okablowaniem trójprzewodowym (faza-zero-ziemia).
W modelach wysokiej jakości przewód zasilający musi być oznaczony. Wybita jest na nim marka i przekrój rdzeni.
Nie kupuj nośników, w których przekrój przewodów jest mniejszy niż 0,75 mm2 lub w których w ogóle nie ma oznaczeń identyfikacyjnych na przewodach.
W takim przypadku nie powinieneś szczególnie ufać grubości samego kabla. Możliwe, że izolacja w nim będzie dość gruba, ale żyły są bardzo cienkie.
Taki drut na pewno się nagrzeje, nawet przy minimalnym obciążeniu.
Najważniejszą rzeczą w takich modelach jest to, że w środku znajduje się nie tylko przełącznik, ale „automat”, który będzie działał automatycznie po przekroczeniu obciążenia.
Ten przedłużacz służy do zasilania komputerów, telewizorów LCD i Led, drukarek i innych urządzeń AGD.
Jak chroni sprzęt przed przepięciami? Aby to zrozumieć, musisz zajrzeć do wnętrza obudowy.
Aby to zrobić, odkręć śruby z tyłu i zdejmij pokrywę. Podkładki stykowe gniazd nośnych muszą być wykonane z płyt mosiężnych.
Większość z nich ma grubość 0,3 mm. Lepsze modele na wysokie prądy mają grubość do 0,6 mm.
W tanich chińskich podróbkach można znaleźć nie mosiądz, ale tylko mosiężne żelazne chwyty. Możesz to sprawdzić za pomocą zwykłego magnesu. Metal nieżelazny nie zostanie namagnesowany, ale żelazo jest łatwe.
Oprócz najgorszego przewodnictwa prądu, żelazne styki rozszerzą się po pierwszym użyciu szerokiej wtyczki Euro i nie powrócą do stanu odwrotnego. Z drugiej strony mosiądz ma znaczną elastyczność.
Nawiasem mówiąc, wiele „sowieckich” wtyków nie pasuje do takich złączy ze względu na obecność bocznych pinów uziemiających.
Najważniejszym elementem zabezpieczającym wszystkie podłączone urządzenia jest warystor. Faza i zero zbliżają się do niego z dwóch stron. Przy krótkotrwałym skoku napięcia (około 300 V) jego rezystancja gwałtownie spada, ale przepływający przez nią prąd wzrasta.
Dzięki temu napięcie na samym warystorze stabilizuje się. Jeśli skok nie jest krótkotrwały, ale przepięcie jest stałe, to po prostu zamyka obwód i wewnątrz obudowy powstaje sztuczne zwarcie.
Oznacza to, że jeśli napięcie w gniazdach skoczyło i utrzymywało się w granicach 300 V, rezystancja wewnętrzna warystora gwałtownie spada (do zera), działa, tworząc zwarcie.
I to z tego zwarcia wyłącza się wyłącznik, chroniąc wszystkie podłączone urządzenia.
Produkty wyższej jakości są wyposażone w kilka warystorów oraz kondensatory i cewki indukcyjne.
W niedrogich wszystkie zabezpieczenia kończą się warystorem i bezpiecznikiem automatycznym lub przyciskowym.
Zaleca się stosowanie takiego przedłużenia nośnego specjalnie do sprzętu AGD, a nie do elektronarzędzi – szlifierki, wiertarki, suszarki do włosów itp. Włączając w to potężne urządzenia, kilkakrotnie skracasz żywotność przedłużacza.
Same talerze nie są tutaj obciążone sprężyną, chociaż są mosiężne. A przy stosunkowo wysokich prądach szybko się wypalają.
W przypadku mocniejszych obciążeń możesz wybrać modele bez wbudowanych przełączników. Ochrona w tym przypadku musi być zapewniona przez automaty w osłonie.
Wybierz takie modele do garażu i letniej rezydencji o przekroju drutu co najmniej 2,5 mm2, ponieważ grupy gniazd są często chronione przez maszyny 25A.
A przy przeciążeniu przedłużacza wykonanego kablem 0,75mm2 żadna maszyna w osłonie nie będzie działać. Przede wszystkim to przedłużacz zacznie się topić.
W środku znajdują się również mosiężne płytki stykowe. Czasami są przymocowane do podstawy z niepalnego materiału. Odpowiada to bezpośrednio za bezpieczeństwo przeciwpożarowe całego bloku.
Jednym z takich materiałów jest poliamid. Ogólnie rzecz biorąc, dla wszystkich producentów obudowa przedłużacza musi być wykonana z niepalnego tworzywa sztucznego, ale nie wszyscy „chińscy” tego przestrzegają.
Przewody zasilające mogą być lutowane lub spawane przez spawanie stykowe (najlepsza opcja) lub po prostu dokręcane śrubami w specjalnych złączach zaciskowych.
Jest bardziej niezawodny, gdy zaciskanie odbywa się za pomocą płytki, ponieważ bardzo często te śruby miażdżą końcówkę drutu, pogarszając powierzchnię styku i sam styk.
Jeśli twoje noszenie odbywa się w ten sposób, bardziej celowe byłoby skompresowanie takiego okablowania końcówką NShV.
Lutowanie przy wysokich prądach i nagrzewanie może spaść, ale przy spawaniu nic się nie stanie. Nawet przy zwarciach.
Oprócz stykowych mosiężnych płytek nie zapomnij sprawdzić samej wtyczki za pomocą magnesu. Powinien być również wykonany z metalu nieżelaznego i nie być namagnesowany.
Niestety najczęściej w sprzedaży dostępne są tanie przedłużacze, które kryją w sobie garść potencjalnych niebezpieczeństw.
Z wyglądu wszystko wydaje się cywilizowane, a napisy dodają otuchy. Prądy znamionowe do 16A, napięcie 250-260V! itp.
Warto jednak ujawnić wszystkie niedociągnięcia na twarzy. Najbardziej bolesnym miejscem jest niedoceniany odcinek drutu. Pod „grubą” izolacją i formowaną wtyczką tego nie zobaczysz.
Ale wewnątrz obudowy, w punktach połączenia z płytami, możesz już z czymś porównać.
Następnie przychodzą namagnesowane płytki kontaktowe. To zdjęcie wiele mówi:
Czasami są nawet wykonane z puszek, o czym świadczy wzór na bokach. Zamiast mosiądzu stosuje się tu żelazo ocynkowane. Z reguły w takich modelach sam widelec jest wykonany z tego samego materiału.
Nawet przy obciążeniu mniejszym niż 1kW drut zaczyna się nagrzewać, a przy długim obciążeniu może się stopić. Wszystko to jest najeżone ogniem.
Dlatego zachowaj ostrożność przy zakupie i nigdy nie ufaj tylko napisom i markom. Tutaj możesz wybrać wysokiej jakości przedłużacz do absolutnie dowolnego celu o długości od 1,5 m do 50 m.
