6 typowych błędów, które właściciele popełniają co jakiś czas budując wannę
Otrzymuj jeden z najczęściej czytanych artykułów na e-mail raz dziennie. Dołącz do nas na Facebooku i VKontakte.
Kto nie chciałby mieć własnej łaźni parowej na miejscu? To tylko budowa wanny – to nie jest szafa do umieszczenia! Błędy popełnione podczas budowy wanny mogą drogo kosztować właściciela. W najlepszym razie łaźnia parowa „nie będzie działać prawidłowo”, powodując regularne bóle głowy. W najgorszym przypadku kąpiel po prostu zgnije i rozpadnie się w pierwszym roku aktywnego działania. Więc jakie są najczęstsze błędy popełniane przez ludzi?
1. Rozmiar ma znaczenie
W zatłoczonym, ale nie szalonym? Nie ważne jak. Kąpiel w żadnym wypadku nie powinna być za mała (oczywiście też za duża). Powierzchnia łaźni parowej powinna być obliczona od 1.3 m2.65 na osobę. Idealnym kształtem do wanny będzie sześcian, którego lico nie powinno być mniejsze niż XNUMX metra. Warto przypomnieć, że popularne kąpiele beczkowe są regularnie krytykowane przez ekspertów.
2. Półki złego systemu
Półki w wannie to przecież nie łóżka piętrowe! A zatem szerokość półki jest nie mniejsza niż 80-85 cm Osoba powinna móc normalnie leżeć wygodnie, aby jego ramię nie zwisało na podłodze ani na innym poziomie. Powinieneś również poprawnie obliczyć wysokość półki. Jeśli kąpiel jest kąpielą rodzinną, nie zapominaj, że będą w niej kąpać się również dzieci. Więc powinieneś obniżyć półki.
3. Niewłaściwy piec
Jednym z najgorszych błędów, jakie może popełnić właściciel, jest włożenie niewłaściwego pieca do wanny. Nie ma tu uniwersalnej rady. Ponieważ jednak obywatele najczęściej kupują gotowy piec do kąpieli wiejskiej, należy uważnie przeczytać jego dokumentację techniczną. Wskaże, dla jakich konkretnych pomieszczeń przeznaczona jest ta instancja paleniska. Ogólnie rzecz biorąc, zawsze lepiej jest wziąć piec z marginesem. Na przykład, jeśli łaźnia parowa ma powierzchnię 15 m18, wówczas sprzęt można zabrać poniżej 20-XNUMX mXNUMX. Najlepiej umieścić piekarnik bliżej drzwi.
4. Niewłaściwa wentylacja
Kolejna rzecz, na którą należy zwrócić szczególną uwagę podczas budowy wanny. W prawej łaźni parowej powinny znajdować się trzy poziomy wentylacji: regulacyjna, wywiewna i nawiewna. Wylotowy kanał wentylacyjny wykonany jest w suficie i służy do wyrównania temperatury powietrza. Kanał zasilający jest uformowany przy drzwiach w okolicy pieca. Kanał regulacyjny jest wykonany nisko od poziomu podłogi w ścianie naprzeciwko pieca.
5. Zły komin
Wiele w wannie zależy od komina. Najczęściej właściciele mylą się co do długości i robią to za krótkie. Taki komin na pewno nie zapewni wysokiej jakości przyczepności. Długość komina obliczana jest przez murarzy w zależności od objętości łaźni parowej. Jeśli mamy wannę 15 metrów sześciennych, to długość komina musi wynosić co najmniej 5 metrów! Ponadto wielu właścicieli i niedbałych rzemieślników jakoś zapomina, że w miejscu, w którym rura przechodzi przez dach, bezbłędnie musiała powstać jednostka ogniowa. Nie zaleca się również zakrzywiania komina, ponieważ prowadzi to do utraty ciągu.
6. Niewłaściwa kanalizacja
Po pierwsze, łaźnia parowa musi mieć kanał do odprowadzania wody. Odpływy kanalizacyjne najlepiej umieścić w pobliżu drzwi. Aby woda mogła normalnie spływać, podłogę należy natychmiast wykonać z lekkim nachyleniem. Po drugie, zaleca się wykonanie kanalizacji w łaźni, aby później nie wpaść do łaźni parowej z wiadrami. Jednak, jak pokazuje praktyka, dla niektórych obywateli takie ćwiczenia fizyczne są najwyraźniej częścią „romansu w kąpieli”.
A oto ciekawy film z naszego kanału:
Jeśli chcesz dowiedzieć się jeszcze ciekawszych rzeczy, zdecydowanie powinieneś przeczytać o tym, jakie budynki możesz bezpiecznie zbudować w swoim wiejskim domu bez zgody władz.
4 typowe błędy w budowie saun i łaźni
Prawie każdy obszar podmiejski ma dziś łaźnię. Często jest aktywnie wykorzystywany, ale czasami okazuje się, że jest prawie nieodebrany z powodu błędów popełnionych podczas aranżacji. To są błędy, o których mówimy.
Tradycyjna fińska sauna jest dość przestronna. Zdjęcie: IKI
Sauna fińska i rosyjska łaźnia parowa: jaka jest różnica?
Czy są jakieś różnice między fińską a rosyjską łaźnią parową? To jeden z ulubionych tematów do dyskusji między miłośnikami zabiegów kąpielowych. Być może odpowiedzią jest to, że sauny w Finlandii są inne. Na działce biednego rolnika jest to z reguły tradycyjna chata ze ścianami z bali, pęknięciami w podłodze, gangami, miotłami i piecem opalanym drewnem. A w nowoczesnym domku lub mieszkaniu miejskim – dość ciasna kabina, w której nie ma miejsca na miski z wodą (w pobliżu jest prysznic) i zainstalowany jest programowalny grzejnik elektryczny. Istnieje również opcja krajowa, w której prawie zawsze znajduje się naturalny zbiornik wodny.
Obecnie otoczenie sauny można modelować za pomocą programów do projektowania. Zdjęcie: Eurostroy SPA
W naszym kraju łaźnie parowe też są inne, a jednak panuje „prawo suche” (mycie i polewanie – poza lokalem). Jednocześnie w zależności od upodobań i stanu zdrowia utrzymuje się temperaturę powietrza od 60 do 110°C i wilgotność względną od 20 do 60%. Co więcej, im wyższa temperatura, tym intensywniejsza powinna być wymiana powietrza.
Piec wyłożony kamieniem jest wygodniejszy niż stalowy z obudową konwekcyjną. Zdjęcie: IKI
Co zatem może zapobiec stworzeniu wymaganych warunków?
Główne błędy w budowie sauny
1. Zły dobór powierzchni i proporcji pomieszczenia
Minimalna objętość łaźni parowej (dla jednej osoby) wynosi około 6 m3. Następnie postępuj zgodnie z zasadą: za każdą dodatkową półkę – kolejne 3-4 m 3 objętości. Przestronna łaźnia parowa jest wygodniejsza, ale nagrzewa się powoli i wymaga dużej ilości drewna opałowego (prądu). Zbyt blisko pomieszczenie wymaga bardzo intensywnej wentylacji; jednocześnie powietrze nawiewane nie ma czasu na podgrzanie i pojawia się przeciąg. Dodatkowo w małej saunie istnieje większe ryzyko poparzenia parą czy dotknięcia gorącego pieca.
W saunie kompaktowej wskazane jest zainstalowanie ogrodzenia ochronnego w pobliżu pieca. Zdjęcie: IKI
2. Niewystarczająca izolacja
Jesteśmy przyzwyczajeni do szybkiego tempa życia i ledwo jesteśmy w stanie czekać pół dnia, aż kąpiel się nagrzeje. Dlatego (a także ze względu na względną taniość) rozpowszechniła się izolowana konstrukcja ogrodzenia, w której podstawa nośna ścian ma dość skromną grubość, ale od wewnątrz wanna jest izolowana warstwą wełny bazaltowej. Optymalna grubość izolacji ścian łaźni parowej wynosi 100 mm, podłogi i sufitu – 150 mm. Najczęstszym błędem jest słaba izolacja podłogi. Dyskomfort w okolicy nóg (zwłaszcza przy krótkich półkach do siedzenia i leżenia) utrudnia prawidłowe rozgrzanie ciała.
Czasami zamiast izolacji po prostu instalują mocniejszy grzejnik. W ten sposób można podnieść średnią temperaturę, ale ciepło nie jest równomiernie rozłożone, a to powoduje dyskomfort.
Ściana w pobliżu grzejnika wyłożona jest niepalnym materiałem intensywnie wykorzystującym ciepło. Zdjęcie: Sauny i kominki
3. Słaba paroizolacja ogrodzenia
Izolację należy chronić przed wilgotnym powietrzem ciągłą warstwą żaroodpornej paroizolacji – folii aluminiowej lub papieru foliowego. Wszystkie łączenia, otwory od łączników oraz miejsca instalacji oświetlenia należy starannie okleić taśmą aluminiową. Jeśli tego nie zrobimy, izolacja stanie się wilgotna, a jej izolacyjność znacznie się pogorszy – będzie wyciągać chłód ze ścian, w pomieszczeniu będą się osadzać nieprzyjemne zapachy.
Podczas izolowania połączenia pasm folii są sklejane taśmą klejącą. Zdjęcie: V.Grigorieva
4. Niewłaściwie zorganizowana wentylacja
Ogólnie przyjmuje się, że w saunie suchego powietrza konieczne jest dziesięć wymian powietrza na godzinę. Można to osiągnąć tylko za pomocą wymuszonej wentylacji nawiewno-wywiewnej. Jednocześnie prawdopodobne jest, że pomieszczenie bardzo szybko się ochłodzi. Ale jeśli wentylacja nie jest wystarczająco intensywna, powietrze w łaźni parowej szybko nasyci się parą i dwutlenkiem węgla, a Ty po prostu nie będziesz mógł oddychać. Trzeba szukać złotego środka.
Najpopularniejszym zaworem wylotowym jest śruba sufitowa. Zdjęcie: V.Grigorieva
W praktyce możesz ograniczyć się do naturalnej wentylacji; jednocześnie na każdy m3 objętości łaźni parowej powinno być co najmniej 10 mm średnicy kanałów zasilających / wywiewnych (zaworów). Zawór wydechowy musi być regulowany. Ważne jest również prawidłowe ustawienie zaworów: zawór nawiewny znajduje się na dole, niedaleko nagrzewnicy, a zawór wywiewny znajduje się u góry na ścianie lub suficie na przeciwległym końcu pomieszczenia. Zamiast zaworu zasilającego można zapewnić szczelinę pod drzwiami.
Przeciwnie, organizując wymuszony układ wydechowy, wskazane jest, aby zrobić to w pobliżu podłogi, aby usunąć zimne, nasycone wilgocią powietrze.
Wysoka półka i podnóżek pomogą pozbyć się efektu zimnej podłogi. Zdjęcie: KLAFS
Błędy operacyjne
- Niepożądane jest rozpoczynanie gotowania na parze z grzałką pracującą z pełną mocą: silne promieniowanie podczerwone ze ścian pieca powoduje dyskomfort i nie jest w ogóle przydatne.
- Z biegiem czasu na kamieniach tworzą się osady węgla, które wydzielają nieprzyjemny zapach. Dlatego raz na rok lub dwa kamienie należy umyć sztywną szczotką/gąbką z uporczywym odpylaczem.
- Aby przedłużyć żywotność wykończeń drewnianych konieczne jest odnawianie powłoki ochronnej co 2-3 lata. Wskazane jest umycie półek po każdej sesji szczoteczką na uchwycie zamoczoną we wrzącej wodzie.
Ciepło emanujące z pieca i komina może spowodować samoczynne zapalenie się drewna. Zdjęcie: Zhil-Stroy
Zasady bezpieczeństwa
- Drzwi w saunie powinny otwierać się tylko na zewnątrz, zabronione jest wyposażanie ich w zamki i zatrzaski (powiedzmy zamek magnetyczny bez języczka)
- Zgodnie z SP 60.13330.2016 odległości przeciwpożarowe od konstrukcji palnych podczas instalacji nagrzewnicy określa producent pieca. Zwykle zalecana odległość to 500 mm. Fińscy producenci dopuszczają ich redukcję przy stosowaniu niepalnych ekranów termoizolacyjnych.
- Okablowanie w łaźni parowej jest dozwolone tylko za pomocą kabla odpornego na ciepło (PRKA, PVKV, RKGM, SIHF-J 2X, Helutherm). W przypadku grzejnika elektrycznego musisz pociągnąć oddzielny kabel zasilający. Wszystkie obwody muszą być uziemione i zabezpieczone przez urządzenie automatyczne i RCD o prądzie upływu 15-30 mA.
Szklane drzwi są piękne, ale będą wymagały zwiększenia mocy grzałki o około 1 kW. Zdjęcie: Akma
