Ołów stanowi około 2% masy skorupy ziemskiej i jest wszechobecny. Jest to jeden z najbardziej rozpowszechnionych toksycznych pierwiastków w środowisku.
Lead jest bardzo mobilny i wszędzie podąża za osobą.
Znany był od 6-7 tysięcy lat p.n.e. mi. ludy Mezopotamii, Egiptu i innych krajów starożytnego świata. Z ołowiu robiono posągi, artykuły gospodarstwa domowego i tabliczki do pisania. Rzymianie używali rur ołowianych do kanalizacji. Związki ołowiu były używane w starożytnej Grecji i Rzymie jako składniki leków i farb.
Toksykolodzy uważają, że zatrucie ołowiem było odpowiedzialne za upadek Rzymu. Z powodu systematycznego zatruwania małymi dawkami ołowiu średnia długość życia rzymskich patrycjuszy nie przekraczała 25 lat.
Nowoczesne przemysłowe źródła zanieczyszczenia ołowiem to przedsiębiorstwa metalurgii metali nieżelaznych, przemysł farb i lakierów, akumulator, przemysł maszynowy i poligraficzny. W Rosji zatrucie ołowiem zawsze było uważane jedynie za chorobę zawodową, która towarzyszy wytwarzaniu produktów opartych na jego związkach. Farby ołowiane stosowane w niektórych zastosowaniach przemysłowych od dawna przyczyniają się do zatrucia ołowiem pracowników.
Jednak rzeczywisty zakres zatrucia ołowiem wśród ludności kraju jest nadal nieznany, giną one wśród danych ogólnej analizy wpływu metali ciężkich na zdrowie człowieka. Należy zauważyć, że wśród metali ciężkich ołów jest jedynym pierwiastkiem, który ze względu na czas trwania i skalę użytkowania zakumulował się w środowisku niemal wszędzie i w ogromnych ilościach.
Ołów jest metalem rakotwórczym, jest to ekotoksyna nr 1 na świecie.
Ołów jest szczególnie niebezpieczny dla dzieci. Ołów i jego pochodne przenikają do krwiobiegu do komórek tak ważnych narządów jak mózg i szpik kostny, nerki, powodując szkodliwy wpływ na ich normalne funkcjonowanie. Narażenie na ołów jest znacznie bardziej niebezpieczne dla dzieci niż dla dorosłych, a wpływ na zdrowie dziecka jest zwykle nieodwracalny i może trwać przez całe życie.
Jeśli organizm dorosłego wchłonie tylko 10% spożytego ołowiu, organizm dziecka może wchłonąć 50% – pięć razy więcej. Główną przyczyną toksyczności ołowiu jest jego zdolność do zastępowania wapnia w przekazywaniu sygnałów nerwowych, w tym kości i struktur białkowych.
Skutki zatrucia ołowiem w dzieciństwie są tak poważne, że Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) dodała upośledzenie umysłowe spowodowane narażeniem na ołów na oficjalną listę chorób. Według szacunków WHO rocznie odnotowuje się około 600 000 nowych przypadków upośledzenia umysłowego u dzieci w wyniku zatrucia ołowiem.
Kiedy ołów dostanie się do ciała dziecka, dochodzi do uszkodzenia układu nerwowego, dziecko ma większe problemy ze szkołą i jest podatne na zachowania impulsywne i agresywne. Konsekwencje takiego narażenia będą objawiać się przez całe jego życie, zmniejszając jego potencjał zawodowy i czyniąc go mniej skutecznym w sensie ekonomicznym.
Ołów w farbie został zidentyfikowany jako jedno z głównych źródeł narażenia dzieci na ołów. W niektórych przypadkach farby ołowiane do użytku przemysłowego są używane do malowania wyposażenia placów zabaw lub do malowania mostów i innych konstrukcji, w pobliżu których mogą bawić się dzieci.
Dlatego niezbędne jest badanie powierzchni malowanych na zawartość ołowiu, zwłaszcza na placach zabaw.
niebezpieczne zabawki
Zabawki zawierające ołów są szczególnie niebezpieczne dla dzieci. Matka dziecka narzeka: „Otworzyliśmy podarowaną dziecku nową zabawkę, która pachniała chemią. Na pudełku wskazano, że zabawka została wyprodukowana w Chinach. Ponadto na etykiecie było napisane „san pin takie a takie”, „gost”, „wykonane z wysokiej jakości plastiku” itp. Zabawka została zakupiona w jednej z większych sieci handlowych. Nie ma prawie żadnych zabawek wyprodukowanych poza Chinami. Maksimum, na które możesz liczyć, to „wyprodukowane pod kontrolą” Stanów Zjednoczonych, Kanady czy Unii Europejskiej. Chińskie zabawki nie tylko nie opuściły rosyjskiego rynku, ale po prostu go zajęły”.
W Stanach Zjednoczonych ponad czterokrotnie dopuszczalny poziom ołowiu stwierdzono w zabawkach, które były rozdawane dzieciom w bibliotekach jako nagroda motywacyjna za czytanie książek.
Ołów w świątecznych zabawkach!
Analizy ozdób choinkowych na zawartość szkodliwych substancji są po prostu szokujące – czerwone plastikowe kulki i czerwone koraliki (produkcja chińska): ponad 1000-krotnie przekroczona norma zawartości antymonu. Koraliki są srebrno-niebieskie (tego samego producenta co czerwone) – ołów jest ok. 2-3 razy większy. Sam sztuczny świerk: arszenik – 15 razy, ołów – 150. Im jaśniejszy kolor takich zabawek, tym bardziej niebezpieczne mogą być ze względu na wysoką zawartość ołowiu i antymonu, które często są używane do ich barwienia. Chińskie zabawki są bardziej niebezpieczne, ponieważ Chiny mają mniej rygorystyczne wymagania dotyczące produktów konsumenckich. Kolorowe gazety i czasopisma są również źródłem ekspozycji na ołów dla małych dzieci. Farby drukarskie kolorowe zawierają wysokie stężenie ołowiu.
Nawet niektórzy producenci farb, którzy twierdzą, że są przyjazni dla środowiska i spełniają normy UE, zawierają bardzo wysoki poziom ołowiu (ponad 10 000 ppm).
Ołów jest częścią biżuterii dziecięcej – są to pierścionki, bransoletki, łańcuszki, broszki, wisiorki, talizman itp. Z pomocą ołowiu producenci nadają produktowi srebrzyste wykończenie. Takie ozdoby są potencjalnie niebezpieczne, zwłaszcza jeśli dziecko włoży zabawkę do buzi lub ją połknie.
W Ameryce 4-letni chłopiec zmarł z powodu zatrucia ołowiem po połknięciu zabawki-talizmanu.
Pomimo licznych przypadków zatrucia ołowiem, setki tysięcy biżuterii dziecięcej, 90% ołowiu, nadal trafia na rynek. Generalnie imitacje biżuterii z dużą zawartością ołowiu lub pokryte farbą z dodatkiem tej substancji, przeznaczone dla dzieci, cieszą się dużą popularnością wśród rodziców o niskich dochodach ze względu na ich taniość.
Kosmetyki, które mogą zabić
The Washington Post opublikował informację, że do produkcji 400 producentów szminek użyło ołowiu, który może negatywnie wpływać na podstawowe procesy organizmu i jest szkodliwy dla wszystkich narządów ludzkiego ciała.
Ołów standardy
Wiele krajów wysoko uprzemysłowionych uchwaliło prawa, przepisy lub obowiązkowe normy, które zabraniają produkcji, importu, sprzedaży lub stosowania farb na bazie ołowiu na wewnętrznych i zewnętrznych powierzchniach domów, szkół i budynków komercyjnych. W ostatnich latach wymagania takich regulacyjnych aktów prawnych stają się coraz bardziej rygorystyczne.
Norma, przyjęta w 2008 roku w Stanach Zjednoczonych, określa maksymalne stężenie ołowiu na poziomie 90 części na milion (ppm) całkowitej (suchej) masy w farbach domowych i wielu innych kategoriach farb. Limit ten dotyczy farb i innych podobnych powłok stosowanych na zabawkach dla dzieci i niektórych rodzajach mebli.
Odpowiedni zakaz dotyczy farb, które są używane w obszarach mieszkalnych, szkołach, szpitalach, parkach, placach zabaw i budynkach użyteczności publicznej lub innych miejscach, w których konsumenci mogą mieć bezpośredni kontakt z pomalowanymi powierzchniami.
Wiele innych krajów wprowadziło limity ołowiu od 90 do 600 (przemysłowe) ppm całkowitej (suchej) masy.
W Rosji farby do malowania wnętrz zawierające ołów są zabronione przez ustawodawstwo przyjęte w ZSRR w 1929 i 1984 roku. a później przez Federację Rosyjską w 1991 i 1992 roku. W 1991 roku Rosja ratyfikowała Konwencję MOP dotyczącą użycia białego ołowiu w malarstwie.
Niezależne badania pokazują, że farby na bazie ołowiu, używane głównie do zastosowań zewnętrznych, można łatwo znaleźć na rynku rosyjskim.
Farby olejne na bazie ołowiu
Liczne badania pokazują, że pigmenty ołowiowe są szeroko stosowane w produkcji różnych farb domowych – wybielaczy, emalii itp. Prawie wszystkie farby olejne zawierają ołów na niebezpiecznym poziomie. Najwięcej ołowiu znajduje się w niebieskich, czerwonych i zielonych farbach. Trzy czwarte farb sprzedawanych w Federacji Rosyjskiej zawiera niedopuszczalnie wysokie stężenia związków ołowiu.
Naczynia pomalowane farbą ołowiową są niebezpieczne dla zdrowia. Zatrucie ołowiem występuje w przypadku spożycia ołowiu z naczyń ceramicznych glazurowanych, naczyń konserwowych lub urządzeń pokrytych cyną o wysokiej zawartości ołowiu, a także naczyń emaliowanych niezgodnie z recepturą wytwarzania emalii. Z biegiem czasu farba ołowiana zaczyna się rozkładać i w postaci mikrocząsteczek dostaje się do żywności.
Ściany pomalowane takimi farbami są jeszcze bardziej niebezpieczne niż naczynia ołowiane. Ołów w takich farbach jest już w stanie drobno zdyspergowanym. Jego mikrocząsteczki przedostają się do powietrza i w postaci pyłu osadzają się w płucach lub do przewodu pokarmowego.
Związki ołowiu są najczęściej dodawane do farb jako pigmenty. Pigmenty są używane do nadania koloru farbie; uczynić go nieprzeźroczystym (aby miał dobrą siłę krycia) i chronić malowaną powierzchnię przed działaniem promieni słonecznych.
Związki ołowiu można również dodawać do farb olejnych (emalii) jako osuszacze (czasami nazywane przyspieszaczami suszenia lub katalizatorami). Po wyschnięciu szkliwa powstaje mocna i gładka powierzchnia. Czasami do farb do metalu dodaje się związki ołowiu, aby chronić je przed rdzą i korozją. Do farby dodaje się ołów, aby nadać jej jasny kolor.
Dane dotyczące stężenia ołowiu według koloru farby pokazują, że większość poziomów ołowiu powyżej 90 ppm występuje w jasnych kolorach (niebieskie, czerwone, zielone i żółte).
Próbki niebieskiej, czerwonej i żółtej farby zawierały niebezpiecznie wysoki poziom ołowiu, ponad 10 000 ppm.
Farby domowe zawierają również niebezpieczny ołów. (Serwis informacyjny „Eko-Zgoda”, 23.10.2013)
Eksperci Eco-Accord doszli do tego wniosku (w grudniu 2011 r.) po przeanalizowaniu 21 próbek farb zakupionych w Rosji. Farby zostały przeanalizowane przez XRF siedmiu różnych marek, wszystkie zostały wyprodukowane w Federacji Rosyjskiej. Trzy czwarte (16 próbek) wszystkich (21) analizowanych próbek farb zawierało poziomy ołowiu powyżej sugerowanego dopuszczalnego poziomu 90 ppm, a ponad dwie trzecie (14 próbek) miało poziom powyżej 600 ppm. W jednej piątej wszystkich próbek (4 próbki) zawartość ołowiu była niebezpiecznie wysoka, przekraczając 10 000 ppm. Najwyższy poziom ołowiu stwierdzono w niebieskiej farbie (52 900 ppm), co stanowi 90-krotność sugerowanego dopuszczalnego poziomu (588 ppm).
Wyniki badań pokazują, że farby olejne (emalie) do użytku domowego o wysokiej zawartości ołowiu są szeroko dostępne na rynku Federacji Rosyjskiej. Naraża to ogromną liczbę dzieci w Federacji Rosyjskiej na ryzyko długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, a także ogranicza możliwości handlu z większością krajów europejskich.
Ponieważ farby ołowiowe nie są oznaczone na puszkach, jedynym sposobem ustalenia, czy farba zawiera ołów, jest test laboratoryjny. Najszybszą i najbardziej niezawodną metodą analizy jest XRF (analiza fluorescencji rentgenowskiej)
Istnieje kilka sposobów analizy farby pod kątem ołowiu, ale metoda fluorescencji rentgenowskiej pozwala szybko i dokładnie określić skład pierwiastkowy farby (w tym ołowiu). Granica ilościowa metody jest rzędu 0,001% lub 10 ppm. Przygotowanie próbki do analizy ilościowej farby polega na wysuszeniu i zmieleniu próbki farby do wielkości cząstek około 50 mikronów. Rozdrobniony materiał próbki jest prasowany w tabletki, które są umieszczane w przyrządzie i analizowane. Analiza próbki jest wykonywana automatycznie według określonego programu dostarczonego ze spektrometrem.
Analiza fluorescencji rentgenowskiej (XRF) to jedna z nowoczesnych spektroskopowych metod badania substancji, która pozwala szybko, dokładnie i niedrogo określić skład wielopierwiastkowy dowolnej substancji. Dzięki wysokiej wydajności metoda XRF pozwoli na wysokiej jakości ekspresową kontrolę i monitoring środowiska.
Bezpośrednią analizę składu pierwiastkowego farby można przeprowadzić bez przygotowania próbki na malowanej powierzchni za pomocą ręcznych spektrometrów.
Szczególnie niebezpieczne są stare, kruszące się powłoki malarskie. Farba w nich często zawiera ołów. Rozkładająca się stara farba kruszy się, zamienia w pył, zatruwając wszystko dookoła.
Do naszych czasów zachowało się wiele drewnianych wyrobów i ścian w mieszkaniach i domach, meblach domowych, zabawkach dla dzieci, w których farba oparta jest na ołowiu.
Analiza farb producentów z różnych krajów metodą XRF została przeprowadzona na zlecenie Kirgistanu w USA w dniu 10.2013.
Przygotowanie próbek farb do analizy w USA
Każdą puszkę farby dokładnie wymieszano, farbę nałożono jednorazowym pędzlem dla każdej próbki na drewnianą listwę, na której wstępnie wybito numer próbki. Próbki zostały przygotowane zgodnie z instrukcją. Zestawy do przygotowania próbek zostały wstępnie zapakowane i wysłane do Kirgistanu. Mieszadło i szczotka zostały użyte tylko raz, aby uniknąć niepożądanego zanieczyszczenia i mieszania różnych próbek. Po wyschnięciu próbki zostały umieszczone w pojedynczych plastikowych torebkach i wysłane do Stanów Zjednoczonych Ameryki w celu analizy ołowiu. Wyniki analizy przedstawiono w tabeli.
Wszystkie farby, które zostały pobrane do analizy są emaliowane (na bazie oleju) i są przeznaczone do prac malarskich wewnętrznych i zewnętrznych do użytku domowego.
Prawie żaden producent nie umieszcza na etykietach ani innych informacji dla konsumentów ostrzeżeń o zagrożeniach związanych z ołowiem.
Dlatego związki ołowiu są wysoce toksyczne, konieczna jest ścisła kontrola produktów wyjściowych w produkcji. Sprzęt oparty na metodzie XRF pozwala szybko i z dużą dokładnością określić nadmiar MPC oraz procent substancji na bazie ołowiu.
Należy bardzo poważnie potraktować, że chroniczne zatrucie ołowiem zagraża przede wszystkim noosferze, stawia pod znakiem zapytania rozwój umysłowy i dojrzewanie młodego pokolenia, a tym samym zagraża przyszłości narodów i całej ludzkości.
Niebezpieczna farba ołowiowa. Jak rozpoznać farbę zawierającą trujący ołów?
Ołów to jeden z toksycznych metali ciężkich, stanowiący poważny problem dla zdrowia publicznego. To bardzo niebezpieczne dla dzieci. W młodym ciele wchłania się 5 razy więcej niż u osoby dorosłej.
Zatrucie ołowiem prowadzi do poważnych problemów zdrowotnych dziecka: wpływa na mózg i układ nerwowy, opóźnia się wzrost i rozwój, pojawiają się problemy behawioralne itp.
Dzieci są narażone na ołów z różnych źródeł. Mogą to być farby, benzyna, zabawki, odpady zawierające ołów. Jednakże Farby na bazie ołowiu są najniebezpieczniejszym źródłem wysokich dawek ołowiu dla małych dzieci.
NAJBARDZIEJ TOKSYCZNY OŁÓW W STAREJ MALOWANEJ POWIERZCHNI
Ołów został dodany i nadal jest dodawany do farb.
Pigmenty do farb na bazie ołowiu sprawiają, że farba jest trwalsza, a pomalowana powierzchnia jaśniejsza i piękniejsza. Takie pigmenty są niezbędne do produkcji farb. Niestety bezpieczne pigmenty metalowe są znacznie droższe. Ołów w farbie jest niebezpieczny, ale farba bezołowiowa będzie kosztowna.
W Stanach Zjednoczonych i krajach europejskich stosowanie tego toksycznego metalu ciężkiego w benzynie, farbach i instalacjach hydraulicznych zostało przerwane w latach 70. XX wieku. Chociaż jasne jest, że ołów przez wiele lat pozostawał w glebie, w wodzie i nadal będzie zatruwał ludzi i co gorsza nasze dzieci.
Szczególnie dużo ołowiu w starych, malowanych powierzchniach. Niestety niektórzy producenci nadal stosują go w nowych farbach!
Tak więc według badań przeprowadzonych przez Ogólnokrajową Ekologiczną Organizację Społeczną „MAMA-86” farby produkowane w Tadżykistanie i Białorusi zawierają maksymalną ilość ołowiu. Jeśli chodzi o Ukrainę, tylko 30% ukraińskich przemysłowych przedsiębiorstw farbiarskich i lakierniczych używa w swoich farbach więcej niż to konieczne. Chociaż należy zauważyć, że na Ukrainie nie ma dziś norm prawnych regulujących zawartość ołowiu w farbach.
Bardzo wysoka zawartość ołowiu w jasnych kolorach – żółtym, pomarańczowym i czerwonym. Kolory te najczęściej wykorzystywane są do malowania przedszkoli i placów zabaw.
JAK SPRAWDZIĆ FARBY POD WZGLĘDEM TOKSYCZNEGO OŁOWIU?
Najłatwiej uchronić się przed trującą farbą na etapie akwizycji. Nie należy kupować farby, która wyraźnie określa zawartość ołowiu. Kupuj znane, zaufane marki farb, upewniając się, że nie ma w nich elementów ołowianych.
Jeśli na etykiecie nie ma informacji o składzie farby, należy skonsultować się ze sprzedawcą lub znaleźć informacje o tej farbie, jej składzie i producencie w Internecie.
A jak upewnić się, że już pomalowane powierzchnie są bezpieczne?
Nie da się gołym okiem zidentyfikować trującej farby ołowiowej. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, że farba może być toksyczna lub ołowiana, przetestuj ją. Jest to szczególnie ważne, jeśli mieszkasz w domu ze starym remontem lub kupiłeś nowe odnowione mieszkanie.
Uratuj swoją rodzinę przed problemami w przyszłości, nie ryzykuj zdrowia swoich bliskich – PRZETESTUJ SWOJE MALOWANE POWIERZCHNIE ZA POMOCĄ TESTU SZYBKIEGO OŁOWIANIA YOCHEM . Ten test z łatwością wykryje toksyczne materiały w Twoim domu.
DLACZEGO WYBRAĆ SZYBKI TEST OŁOWIU YOCHEM?
- wykrywa trujący ołów na każdej powierzchni
- przystosowany do użytku domowego i nie wymaga umiejętności zawodowych
- łatwy w użyciu i zapewnia szybkie rezultaty
Za pomocą tego testu można oznaczać ołów nie tylko w farbach, ale również w materiałach budowlanych (drewno, gips, bielenie, cement itp.), tworzywach sztucznych (zabawki dziecięce, opakowania), papierze, tkaninach, proszkach (kurz domowy i budowlany). domowe środki chemiczne).
KUPIĘ EKSPRESOWY TEST NA OŁOWIU “YOCHEM” W SKLEPIE INTERNETOWYM “NANOMARKET” – oficjalnym dystrybutorem firmy “YOCHEM” na Ukrainie. Kliknij link https://bit.ly/350NOI5
# ołów w farbach # test na ołów # analizy własnymi rękami # ukrnanomarket # nowa chemia dla Ciebie Nanomarket
