Dach gontowy

W Europie i Ameryce Północnej panuje obecnie moda na stosowanie w budownictwie trwałych, wysokiej jakości i z pewnością przyjaznych dla środowiska materiałów. Wszystkie te wymagania w pełni spełnia dach z gontów drewnianych. Gont sprawia, że ​​dach domu jest oryginalny na zewnątrz i energooszczędny od wewnątrz.

Shingle (inne popularne nazwy to gonty drewniane, gonty, gonty) oprócz swoich standardowych funkcji, czyli ochrony konstrukcji pod nią przed wpływami zewnętrznymi, zapewnia również optymalne warunki temperaturowe i wilgotnościowe dla zimnych poddaszy i mansardów. Ponadto wysokiej jakości drewno modrzewia syberyjskiego i dębu, z którego wykonana jest ta powłoka, jest dość trwałe i mocne.

Technologia produkcji gontów

Shingle to jednoczęściowy materiał dachowy, z którego każda deska jest wykonywana niemal ręcznie przy użyciu specjalnej technologii zgodnej ze wszystkimi normami. Materiał przechodzi 10 operacji technologicznych pod stałą kontrolą jakości. Przed procesem produkcyjnym przeprowadzana jest żmudna selekcja kłód drewna, selekcja materiału dojrzałego o dużej gęstości słojów rocznych i obecności minimalnej ilości sęków i innych wad.

Tartak – drewno zaokrąglone – pokłady i kłody, które są surowcami do produkcji tarcicy. Pokłady nazywane są długimi, a grzbiety są skrótami filaru, oczyszczonymi z sęków.

Gonty wykonywane są niemal ręcznie, przy użyciu specjalnej technologii zgodnej ze wszystkimi normami.

Jednocześnie usuwana jest cała młoda, szybko rozkładająca się część drewna, która nie nadaje się na bazę surowcową. Ponadto, dzieląc półfabrykaty konopne, uzyskuje się płytki, które później zamieniają się w elementy drewnianych płytek.

Cała tajemnica trwałości gontu tkwi w tym, że przy produkcji drewna jest on rozłupywany na wióry, a nie piłowany. W procesie rozłupywania włókna drewna pękają, a wewnętrzne naczynia włosowate drewna nie pękają. Pozwala to przedłużyć żywotność pokrycia gontem o prawie 30% i daje naturalną, oryginalną, tłoczoną powierzchnię, dzięki której „wygasza” odgłos gradu i deszczu.

Dzięki temu, że drewno jest łupane na wióry, a nie piłowane, gont jest szczególnie trwały.

Plusy i minusy dachu gontowego

Zalety gontu drewnianego:

• doskonałe właściwości termoizolacyjne;
• umiejętność stworzenia optymalnego mikroklimatu w domu;
• wysokie właściwości dźwiękochłonne;
• umiejętność „oddychania”;
• lekkość i estetyka;
• długa żywotność przy minimalnej konserwacji.

Wady gontu drewnianego:

• wysoka cena;
• zgodność stylistyczna z określonymi formami architektonicznymi i materiałami;
• ograniczona gama kolorów.

Właściwości techniczne gontu

Główny zakres krycia to gonty o długości elementu 40 cm – to właśnie taki najczęściej stosuje się na dachy o powierzchni od 100 do 500 m². Ponadto występują również elementy o długości 45, 50, 60 cm Każda deska ma na końcu kształt klina, grubość na jednym końcu to 9-10 mm, na drugim – 5-6 mm. Szerokość elementów gontów waha się od 6 do 20 cm, przy trójwarstwowym układaniu na 1 m² drewnianego pokrycia dachowego stosuje się średnio 75-80 desek. To właśnie ta ilość jest zwykle pakowana w jeden pakiet o wymiarach 27 x 30 x 45 cm.

Każdy element powłoki od końca ma kształt klina

Niezaprzeczalnym faktem jest to, że dom drewniany, w przeciwieństwie do murowanego, tworzy niepowtarzalny mikroklimat korzystny dla zdrowia człowieka, utrzymując optymalny poziom wilgotności powietrza wewnątrz domu. Tak samo zachowuje się dach drewniany z gontów. Przy wysokiej jakości układaniu, zgodnie z oczekiwaniami – w trzech warstwach powłoka osiąga grubość 4 cm lub więcej i staje się absolutnie szczelna.

W regionach górskich od wieków używano gontów do pokryć dachowych.

Kruche z wyglądu gonty drewniane faktycznie zapewniają niezawodną ochronę domu przed deszczem, wiatrem, upałem i zimnem, ponieważ „pracują” zgodnie z zasadą zapożyczoną od samej natury. Podobnie jak łuski szyszki świerkowej, gont ulega rozciągnięciu pod wpływem wilgoci podczas deszczu, a cała powierzchnia dachu domyka się szczelnie. Po deszczu, wyschnięciu deski lekko uginają się, unoszą jak kopuła, co zapewnia pełną wentylację i usuwanie nadmiaru wilgoci.

Podobnie jak trzcina, gonty muszą być pokryte środkami zmniejszającymi palność

Dzięki temu, że samo drzewo „oddycha”, a także dzięki urządzeniu podczas budowy dodatkowej szczeliny powietrznej pomiędzy powłoką a konstrukcjami nośnymi dachu, dach jest wentylowany, co znacznie wydłuża żywotność cały system dachowy. Dlatego latem w takim domu jest chłodno, ponieważ samo drewniane pokrycie dachowe nie nagrzewa się zbytnio, a część ciepłego powietrza, które mimo to zgromadziło się pod dachem, jest po prostu wydmuchiwana przez wentylację.

Kruche z wyglądu, drewniane gonty faktycznie zapewniają silną ochronę.

Zimą, zwłaszcza na terenach zaśnieżonych, wentylacja eliminuje problem oblodzenia na linii okapu, a gruba warstwa drewnianego pokrycia zatrzymuje część ciepła pochodzącego z domu. Kolejną niewątpliwą zaletą gontów jest to, że nie wymaga mocnego systemu kratownic ze względu na dość niską wagę, dlatego świetnie nadaje się do pokrycia domów z poddaszem. Nawiasem mówiąc, koszt utrzymania tego materiału jest również minimalny.

Ze względu na niską wagę gontów świetnie nadaje się do domów z poddaszem użytkowym

Proces układania gontu

Gonty drewniane są idealne na dachy o nachyleniu 20-90°. Sekret jego trwałości tkwi nie tylko w samym materiale, ale także w technologii jego montażu. Tak więc gont układa się w trzech warstwach, przy pokryciu dachów małych konstrukcji architektonicznych (altan itp.) wystarczą dwie warstwy. Po zainstalowaniu systemu kratownicowego i nie wymaga on skomplikowanej i kłopotliwej konstrukcji, ponieważ 1 m² gontu waży średnio 15-17 kg, podłogę z desek układa się z tarcicy obrzynanej.

Przed położeniem gontu układa się na skrzyni

Następnie kładzie się folię dachową, która służy jako ochrona przed zjawiskami atmosferycznymi podczas montażu i tworzy efekt wentylacji dachu. Obecność folii wynika tylko z tej potrzeby, ponieważ podczas korzystania z drewnianego dachu nie dochodzi do tworzenia się kondensatu pod dachem, co oznacza, że ​​można zrezygnować z tradycyjnej hydroizolacji. Jeśli planuje się budowę strychu w domu, wymagana jest również dodatkowa izolacja przestrzeni na poddaszu. Następnie na kładkę wzdłuż krokwi wypycha się kontrkratę i skrzynię, na której układa się szczelnie od dołu do góry drewniany materiał dachowy w poziomych rzędach.

Podobnie jak w przypadku każdego produktu z naturalnego drewna, gonty nie powinny być przechowywane w wilgotnym, niewentylowanym miejscu.

Układanie kalenic i różnych łączeń odbywa się przy użyciu tych samych elementów, tylko wybranych lub dopasowanych do jednego rozmiaru. Podczas montażu zaleca się stosowanie gwoździ miedzianych lub ocynkowanych oraz tych samych systemów odwadniających. Należy zauważyć, że gont musi być ułożony bardzo ciasno. Z reguły tylko jedna trzecia elementów jest widoczna z zewnątrz, a pozostałe 2/3 pokrywają kolejne warstwy. Budowa dachu dwuspadowego o powierzchni 100 m² wraz z montażem systemu kratownicowego i montażem samego gontu zajmuje średnio 2-4 tygodnie.

kolory dachu gontowego

Dachy pokryte gontem mogą zmieniać odcienie koloru w zależności od pory dnia i pory roku: na wschodzie stają się pomarańczowe, na południu ciemnobrązowe, a na północy przeważają srebrnoszare. Gont z reguły nabiera indywidualnego koloru po 5-6 latach eksploatacji. Ale pod warunkiem, że powłoka nie została poddana dodatkowej obróbce i zachowała w pełni swoje naturalne właściwości. Jeśli nie chcemy, aby dach zmieniał kolor, warto pokryć gont warstwą mrozoodpornego lakieru – uchroni to powłokę przed działaniem promieni UV, a w efekcie zmianą koloru.

Dach gontowy przeciwpożarowy

Podobnie jak w przypadku pokryć dachowych z trzciny, zagrożenie pożarowe gontów drewnianych zostało od dawna wyeliminowane dzięki zastosowaniu środków zmniejszających palność. Ze względu na bezpieczeństwo przeciwpożarowe co 10 lat eksperci zalecają przeprowadzenie odpowiedniej obróbki nie tylko samej powłoki, ale także konstrukcji poddasza.

Ekologiczne osady w regionie serbskim

W ostatnim czasie nie tylko zwykli obywatele, ale także czołowi artyści zaczęli interesować się problematyką oryginalnej architektury i tworzeniem osiedli ekologicznych. Tak więc w Serbii, niedaleko granicy z Bośnią, w górzystym regionie Zlatibor, kilka lat temu zbudowano domek letniskowy Kyustendorf. Autorem jego projektu architektonicznego był kultowy reżyser Emir Kusturica. Od dawna pielęgnował marzenie o stworzeniu niebiańskiego miejsca, które nie zostało zepsute przez cywilizację, dzięki czemu z powodzeniem je ożywił.

Ekowioski to dom przyszłości dla tych, którzy cenią zdrowie bardziej niż dobrodziejstwa cywilizacji

Inna nazwa – Drvengrad – osada otrzymała ponieważ wszystkie 50 domów zostało zbudowanych z drewna (zarówno ściany jak i dachy). Na niewielkim obszarze, oprócz budynków mieszkalnych, w jednym z których mieszka sam autor, znajduje się również muzeum, biblioteka, cerkiew, kino itp. Wszystkie domki, zgodnie ze starą tradycją serbskiego budownictwa mieszkaniowego , zostały zmontowane bez użycia gwoździ. Główną część mieszkańców wioski stanowią krewni i przyjaciele samego reżysera, ale jest tu także miejsce dla turystów – nie tyle wielbicieli talentu filmowego mistrza, ile wielbicieli etnoarchitektury. Projekt Kustendorfa został zasłużenie doceniony przez profesjonalistów – Kusturica otrzymała nagrodę specjalną za przyjazność dla środowiska, harmonię z naturą i zachowanie tradycji.

Dach kryty gontem drewnianym – konstrukcja, sposoby układania, rodzaje gontów

Gonty (gonty, gonty) to płaski materiał dachowy wykonany z drewna i ma kształt płyt. Innymi słowy, możemy z dokładnością powiedzieć, że dach gontowy to dachówka drewniana.

Gonty (gonty, gonty) to płaski materiał dachowy wykonany z drewna i ma kształt płyt. Innymi słowy, możemy z dokładnością powiedzieć, że dach gontowy to dachówka drewniana.

Odmiany dachów gontowych i gontowych

W zależności od metody produkcji istnieją dwa rodzaje gontów:

• rozdrobniony gont;
• przetarty gont.

Gont może mieć następującą postać:

• prostokątny (zwany żetonami);
• soczewkowe (cienkie gonty o grubości do 10 mm);
• trapezowy;
• w formie jaskółczego ogona.

W zależności od wyglądu istnieje 5 rodzajów pokryć gontem:

• deska (z tartego gontu);
• łuszczący się;
• z walki;
• wielowarstwowy;
• podwójna warstwa lub zakładka.

gont łupany – to najlepszy gont, bo jego powierzchnia ma lite włókna, czego nie można powiedzieć o goncie uzyskanym przez piłowanie. Każdy gont powstaje poprzez rozłupywanie klocków z podkładek za pomocą specjalnego urządzenia – „tasaka”. Gont łupany jest trwalszy (do 50 lat lub więcej), wodoodporny i wysokiej jakości.

przetarty gont

Jest to gont uzyskany przez piłowanie drewna na pożądane części. W porównaniu do gontów łupanych jest mniej wytrzymały ze względu na łamaną strukturę włókien drewna (mniej niż 20 lat).

Gaunt się dzieje:

• rowkowane;
• nie ryflowane (gonty lub gonty szwedzkie).

Gont ryflowany ma kształt klina – jedna strona jest grubsza niż druga. Na końcu po grubym boku wykonuje się rowek na tyle szeroki, aby włożyć kolejny gont cieńszym bokiem. Dzięki tak prostemu połączeniu na klucz, zapewniona jest wystarczająca wytrzymałość i szczelność dachu gontowego na długi czas.

Gont zwykły (bez pióra i wpustu) jest wykonywany bez piór, tj. w postaci zwykłych płyt o grubości do 10 mm.

Do produkcji gontów stosuje się następujące rodzaje drewna:

• osika;
• dąb (wyżynny, kamienny lub dąb);
• modrzew (syberyjski);
• sosna;
• świerk;
• Czerwony cedr kanadyjski.

Drzewa iglaste różnią się od drewna liściastego wyższą zawartością żywic, które zapobiegają gniciu i przedwczesnemu niszczeniu włókien gontu. Dlatego gonty iglaste są bardziej preferowane i mają większą trwałość, około 2 razy.

W tabeli. 1 przedstawia cechy pokrycia gontowego w zależności od gatunku drewna.

Cechy gontów z różnych gatunków drewna

hodować

godność

Ograniczenia

1. Dąb

1. Wysoka wytrzymałość i twardość.
2. Wysoka waga – gęstość ok. 690 kg/m3.
3. Dobra obrabialność drewna.
4. Piękna faktura powierzchni.
5. Odporność na ścieranie.
6. Kolor: żółty lub czarno-brązowy, brązowy, czasem z zielonym odcieniem.

1. Niska odporność na gnicie (wymaga okresowej obróbki powłokami ochronnymi).

2. Modrzew syberyjski

1. Piękny kolor: czerwono-brązowy, czasem brązowy.
2. Wysoka wytrzymałość
3. Wystarczająca odporność na wilgoć (gnicie).
4. Praktycznie bez wypaczeń. Bardzo niski procent absorpcji wody.
5. Stosunkowo lekki materiał.
6. Piękna faktura włókien drzewnych.
7. Wystarczająco wysoka trwałość

3. Sosna

1. Stosunkowo niski koszt materiału.
2. Lekki materiał.

1. Wysoka szybkość wchłaniania wilgoci.
2. Pamiętaj, aby zastosować specjalne antyseptyczne leczenie ochronne (około 2 razy w roku).
3. Nie zalecany do obszarów o dużej wilgotności i częstotliwości opadów.

Dokonywanie gontów

1. Przygotowanie materiału. Najpierw musisz przygotować drewno. W celu uzyskania wysokiej jakości gontu należy użyć drewna dobrej jakości, z minimalną ilością sęków, wad drewna i innych wad. Surowe drewno w postaci bali o długości 2…3 cm należy przechowywać w suchym pomieszczeniu przez 25…70 miesiące lub natychmiast rozłożyć bale na płaskie deski, a następnie umieścić je w suszarni.
2. Produkcja gontów. Następnie, po wysuszeniu, kłody za pomocą siekiery, młotka i specjalnych klinów zamienia się w półfabrykaty, zwane również klinami. Klin to mały kawałek drewna:

• długość – 50 . 70 cm;
• szerokość – 10 . 12 cm;
• grubość – nie mniej niż 2,5 . 12 mm.

Gont przeciwwilgociowy 18% odpowiedni na pokrycia dachowe.

Najlepszą opcją do wykonania gontów jest dolna część drewna, ponieważ jest to najbardziej smołowana część drewna. Drewno bielu nie powinno być obecne w materiale gontowym.

1. Obróbka gontów. Obrabiany przedmiot jest finalnie obrabiany ręcznie za pomocą noża, gdzie produktowi nadaje się pożądany stożkowy kształt. Gotowy gont ma na ogół grubość około 8-10 mm. Po ukształtowaniu gont można suszyć przez pewien czas, aż do uzyskania wilgotności 18%. Zaleca się suszenie gontu przez co najmniej 6 miesięcy.

Bezpośrednio przed ułożeniem gont jest traktowany specjalnymi związkami ochronnymi – środkami zmniejszającymi palność i środkami antyseptycznymi.

Gonty są umieszczane na:

• skrzynia z drewnianych prętów o przekroju 40 × 40 lub 50 × 50 mm;
• skrzynia z ociosanych słupów.

Pręty są zwykle układane w stosy co 40 cm.W tabeli. 2 pokazuje podziałkę skrzyni w zależności od długości gontu.