Współczesny rynek farb i lakierów jest dosłownie nasycony różnorodnością. A jeśli emulsje akrylowe, silikatowe i dyspersyjne są znane większej liczbie konsumentów, którzy rozpoczęli naprawy, to farba na bazie kleju, która jest wydzielona do osobnej grupy, nie jest jeszcze tak popularna.
Właściwości, rodzaje, cechy
Kompozycja farby adhezyjnej
W skład emulsji adhezyjnych wchodzi mieszanina ziaren pigmentu nieorganicznego z ziarnami organicznymi. Plus do tego – wypełniająca część ze składników błonotwórczych syntetycznych, zwierzęcych lub roślinnych, o stężeniu w zakresie 3-6%.
Oprócz nich w składzie znajdują się zagęstniki i wypełniacze, składniki stabilizujące, środki dyspergujące, hydrofobowe. Najczęściej na część filmotwórczą składają się:
- z kleju (kazeina, albumina i glutyna);
- alkohol poliwinylowy;
- skrobia;
- karboksymetyloceluloza;
- polisacharyd (dekstryna);
- żywiczne wydzieliny roślin (dziąseł).
- Kazeina, są oparte na składnikach białkowych. Zakres takich farb to wykończenie podbudów elewacyjnych i wewnętrznych. Wyróżniają się niezwykłą trwałością oraz różnorodnością wariantów kolorystycznych.
- Ich głównym elementem konstrukcyjnym jest dekstrynowany klej kostny. W przeciwieństwie do farb kazeinowych, takie farby nadają się do malowania powierzchni znajdujących się tylko wewnątrz budynku, ponieważ nie mają dobrej wodoodporności.
Emulsje adhezyjne nadają powierzchni matowy, głęboki kolor. Jednak oprócz matowych farb wynaleziono niezwykle piękną samoprzylepną, błyszczącą zawiesinę. Wyróżnia się powierzchnią błyszczącą milionem przelewów dzięki dodanej do kompozycji mice.
Ponadto producenci produkują ultraodporną odmianę zwaną silikatową farbą klejącą. Jego główną zaletą jest wodoodporność, która pozwala na malowanie nawet nadmiernie wilgotnych powierzchni łazienek czy kuchni.
Charakterystyka farby klejowej
Zalety
Niewątpliwą zaletą emulsji adhezyjnych jest możliwość aplikacji na mokrą powierzchnię.
Malowana płaszczyzna zyskuje wyjątkową właściwość polegającą na wymianie powietrza i odparowaniu nadmiaru wilgoci, co wskazuje na nienaganną przepuszczalność pary powstałej warstwy dekoracyjnej. A aktywne składniki w strukturze zawieszenia mogą znacznie zwiększyć właściwości izolacyjne podstawy.
Farba na bazie kleju jest łatwa w aplikacji, ponieważ jest elastyczna. Dobrze nałożona emulsja będzie zachwycać swoją jasnością przez około 15-20 lat, co pozwala mówić o kolejnej przewadze – trwałości.
Dzięki matowej fakturze farby powierzchnia jest idealnie gładka o bardzo głębokim odcieniu.
Ponadto, jeśli kompozycja została przygotowana w ilości przekraczającej wymagane przemieszczenie, nie można się obawiać, że z czasem straci swoją „żywotność”. Do konserwacji wystarczy zapewnić w pomieszczeniu stałą temperaturę i wilgotność, a przygotowaną zawiesinę wlać do czystego, suchego pojemnika.
Nie można nie zauważyć przyjazności dla środowiska farb klejących ze względu na brak w składzie jakichkolwiek toksycznych lub szkodliwych związków chemicznych.
Ograniczenia
Ale nie są one pozbawione wad. Główną z nich jest bardzo niska odporność na wilgotne środowisko i dwutlenek węgla, w przeciwieństwie do farb lateksowych i silikonowych.
Pod wpływem wilgotnych oparów przyczynia się do szybkiego rozkładu spoiwa, co prowadzi do utraty właściwości kolorystycznych podłoża, czyli wietrzenia koloru. Ponadto stała wilgotność jest sprzyjającym środowiskiem do rozmnażania się zarówno grzybów pleśniowych, jak i różnych mikroorganizmów.
Co jest obarczone niezgodnością z proporcjami: nadmiar części pigmentowej jest przyczyną kredowania powierzchni; nadmiar spoiwa niekorzystnie wpływa na równość i jednolitość powłoki.
Zalecenia dotyczące kolorowania
Praca z farbą zaczyna się od jej przygotowania. Emulsje kazeinowe i dekstrynowane mają nieco inne techniki ugniatania.
Aby przygotować zawiesinę na bazie białka, pewną ilość wody określoną w instrukcji wlewa się do suchej zawiesiny w temperaturze co najmniej 60 ° C, po czym mieszaninę miesza się i pozostawia na co najmniej godzinę w celu rozpuszczenia składników . Następnie do kompozycji dodaje się wodę.
Emulsje kleju kostnego mają prostszą metodę przygotowania, polegającą na zmieszaniu wody i suchej części w stosunku 1:1. Następnie kompozycja jest starzona przez 5 godzin i nakładana na powierzchnię.
Malowanie odbywa się tylko na wyrównanej i podwójnie zagruntowanej powierzchni. Aby zoptymalizować chłonność powierzchni, potrzeba kilku warstw płynu gruntującego.
Zawiesinę kleju najlepiej nakładać wałkiem piankowym, choć można również użyć konwencjonalnych pędzli lub pistoletu natryskowego.
Konieczne jest pomalowanie powierzchni, starając się nie nakładać na już pomalowaną część podłoża, aby uniknąć pojawiania się różnie kontrastujących obszarów i łuszczenia się farby.
Dzięki przyjazności dla środowiska i trwałości, farby samoprzylepne są świetną opcją dla lokali mieszkalnych.
W zależności od technologii przygotowania i warunków eksploatacji, powierzchnia pomalowana taką zawiesiną zamieni się w dekoracyjną, wyróżniającą się niezwykle bogatą kolorystyką i jedwabiście matową fakturą, dodając bazie połysku i luksusu.
Rodzaje farb adhezyjnych
Farby i lakiery to najtańsza i najczęstsza opcja wykończenia pokoju. Ponadto istnieje wiele odmian farb, co pozwala na realizację różnych rozwiązań projektowych. W dzisiejszych czasach dużą wagę przywiązuje się do produktów naturalnych, które nie zawierają substancji toksycznych. Są to farby na bazie wody. Jedną z tych opcji jest farba klejąca. Ma swoje własne cechy i cechy.
Farba klejąca – co to jest
To nie jest zwykły materiał lakierniczy. Takie produkty są wykonane z różnych komponentów. Zwykle stosuje się przesianą mieloną kredę, pastę i pigment barwiący. Do przygotowania masy klejącej potrzebna jest gorąca woda. Wlewa się go do pojemnika, stopniowo dodaje się tam kredę. Zawartość stoi na 2 godziny. Następnie dodaje się pigment barwiący i bazę klejącą.
Pozostaje wymieszać wszystkie składniki, aby utworzyć jednorodną masę. Wynikiem jest farba klejowa. Ponadto jego kolor może być dowolny, wszystko zależy od pigmentu barwiącego i jego ilości.
Jaki może być skład mieszanek klejowych
Materiały na bazie kleju są tak nazywane, ponieważ zawierają klej. Powyższe było tylko jednym z przykładów tego, co jeszcze dodaje się do składu materiału lakierniczego. Emulsja składa się z mieszaniny ziaren pigmentu nieorganicznego z ziarnami organicznymi. Wypełniacze syntetyczne, składniki błonotwórcze roślinne lub zwierzęce mają stężenie od 3 do 6%.
Do klejowego materiału lakierniczego dodawane są również wypełniacze i zagęszczacze, stabilizatory i środki hydrofobowe. Jako część błonotwórczą stosuje się:
- Klej (kazeina, glutyna, albumina);
- Guma (żywiczna sekrecja roślin);
- Skrobia;
- polisacharyd;
- alkohol poliwinylowy;
- Karboksymetyloceluloza.
Taki jest skład farby adhezyjnej.
Odmiany materiału lakierniczego
W zależności od składu istnieje kilka rodzajów produktów. Oni są:
- Kazeina. Materiały są wykonane na składnikach białkowych. Używany do dekoracji wnętrz i na zewnątrz. Cechy: doskonała trwałość i różnorodność odcieni.
- dekstrynowany. Wykonane są z kleju kostnego. Różnica między takimi preparatami a preparatami kazeinowymi polega na zakresie zastosowania. Dozwolone jest tylko stosowanie w pomieszczeniach, ponieważ farba ma słabą ochronę przed wilgocią.
Dzięki emulsji klejącej na powierzchni powstaje głęboki matowy kolor. Ale w sprzedaży są zawieszenia, które po nałożeniu mają błyszczącą strukturę. Skład takiego materiału lakierniczego zawiera mikę, która pozwala warstwie błyszczeć i błyszczeć.
Uzupełnia główne rodzaje farb klejących silikatowych. Jest wyjątkowy, ponieważ ma najlepsze właściwości i jest chroniony przed wilgocią. Dlatego farba klejąca silikatowa może być stosowana do wilgotnych pomieszczeń, takich jak łazienki czy kuchnie.
Właściwości klejów
Pomimo faktu, że istnieją inne rodzaje farb i lakierów, właściwości farb klejących są cenione i pozostają poszukiwane. Właściwości są następujące:
- Substancja jest produkowana na bazie wody, nie zawiera toksycznych zanieczyszczeń;
- Dzięki niezależnemu dodaniu koloru można uzyskać różnorodne odcienie;
- Materiał lakierniczy nie blaknie pod wpływem promieni UV;
- Ma dobre walory dekoracyjne.
Dobrą wiadomością jest to, że farbę na bazie kleju można wykonać własnymi rękami i zabrać się do pracy.
Zalety i wady
Oprócz wymienionych właściwości produkty mają wyraźne zalety. Ich lista:
- Łatwość aplikacji. Nawet początkujący poradzi sobie z pracą, ponieważ kompozycja jest elastyczna.
- Emulsję klejącą można nakładać na mokre powierzchnie.
- Po barwieniu powstaje film ochronny. Ale zwykle farby nie pozwalają ścianom oddychać, ponieważ folia nie jest paroprzepuszczalna. W przypadku farby adhezyjnej jest odwrotnie. Ma idealną przepuszczalność pary i bierze udział w wymianie powietrza i odparowywaniu wilgoci.
- Długa żywotność. Z zastrzeżeniem zasad aplikacji warstwa dekoracyjna może trwać od 15 do 20 lat, co jak na farbę to dużo.
- Kompozycję można stosować nawet w pokoju dziecięcym, ponieważ jest przyjazna dla środowiska.
Istnieją jednak pewne wady:
- Słaba odporność na wilgoć i dwutlenek węgla;
- Podczas gotowania ważne jest zachowanie proporcji. Jeśli dodasz dużo pigmentu, powierzchnia może być mydlana, jeśli będzie mało spoiwa, powłoka nie będzie tak równa i jednolita.
Przy stałym narażeniu na wilgoć spoiwo szybko się rozłoży. W rezultacie kolor zacznie blaknąć lub blaknąć. A stała wilgoć jest optymalnym środowiskiem do powstawania pleśni, grzybów i innych mikroorganizmów. Dobry system wentylacji w domu może rozwiązać ten problem.
Technologia barwienia adhezyjnego
Dobrą wiadomością jest to, że praca z farbą jest łatwa. Cały proces barwienia można podzielić na dwa duże etapy.
Przygotowanie powierzchni
Od tych działań zależeć będzie piękno i równość przyszłej warstwy. Bez przygotowania materiał lakierniczy nie wytrzyma deklarowanych lat i nie będzie wysokiej jakości. Przygotowanie obejmuje następujące czynności:
- Usunięcie starego materiału wykończeniowego ze ścian i sufitów, jeśli takie istnieją. Poprawi to przyczepność do powierzchni i sprawi, że warstwa będzie piękna.
- Ściana jest sprawdzana pod kątem luźnych obszarów. Muszą być posprzątane. W razie potrzeby ponowne załatanie. Aby uzyskać wysokiej jakości wykończenie, ważne jest, aby ściana była idealnie płaska.
- Wszystkie pęknięcia, odpryski, nierówności i inne defekty są również eliminowane, a powierzchnia jest polerowana.
- Kurz, gruz i inne zanieczyszczenia są usuwane.
- Ostatnim etapem przygotowania jest gruntowanie. Zmniejszy to zużycie farby klejącej, ponieważ ściany nie wchłoną dużej ilości wilgoci. Podkład poprawia przyczepność lub przyczepność do podłoża, warstwa farby będzie leżała bardziej równomiernie.
Lepiej zrobić dwie warstwy gleby z przerwami na suszenie.
Proces barwienia
Cechą farby na bazie kleju jest to, że trzeba ją szybko nakładać. Najlepiej, jeśli zastosujesz przed wyschnięciem pierwszej poddanej zabiegowi części ściany. Do wyboru są różne narzędzia:
- Pędzle malarskie o różnych rozmiarach;
- Wałek ze specjalną tacką.
Wałek ułatwia obróbkę nawet dużych powierzchni, a tacka dozująca zapobiega powstawaniu smug. Wygodne jest malowanie za pomocą pędzla narożników i innych trudno dostępnych miejsc. Jeśli niektóre miejsca nie wymagają malowania, wystarczy pokryć je taśmą maskującą. Zaleca się malowanie ścian pionowych od góry do dołu, aby nie tworzyły się smugi.
To jest ważne! Nie zaleca się jazdy wałkiem lub pędzlem po tym samym obszarze więcej niż dwa razy. W końcu farba szybko się wiąże, dzięki czemu po takich manipulacjach może złuszczać się, rolować i przyklejać do narzędzia. Ściana nie będzie równa i idealna.
Przeciągi są zjawiskiem niepożądanym podczas pracy i wysychania farby. Optymalna temperatura wewnątrz to 20-30 stopni. Jeśli zastosujesz się do wszystkich zaleceń, farba całkowicie wyschnie w ciągu 2 godzin.
Jak widać, farba klejowa to dobry materiał, który ma swoje zalety i wady. Nie można go nazwać panaceum i najlepszym w swoim rodzaju, jednak spełnia swoje funkcje. Ponadto cena produktów jest niska, a prace malarskie wykonuje się szybko własnymi rękami. Pozostaje tylko przygotować kompozycję i rozpocząć pracę.
