Funkcje płukania systemu grzewczego: przegląd najlepszych sposobów
Stopniowa korozja metalu na wewnętrznej powierzchni rur i grzejników w obiegu grzewczym, krystalizacja soli w chłodziwie prowadzą do zatkania systemu grzewczego i zmniejszenia jego ogólnej wydajności.
Pomoże temu regularne płukanie systemu grzewczego z usuwaniem obcych cząstek z obiegu grzewczego.
Oznaki złej konserwacji systemu grzewczego
Dla normalnej funkcjonalności systemu grzewczego nic nie powinno zakłócać ruchu chłodziwa przez zbudowane dla niego kanały.
Istnieje kilka objawów, że w obiegu grzewczym nagromadziła się duża ilość zanieczyszczeń, a na ściankach rur osadzał się kamień. Nie ma widocznych wizualnych oznak zatkania systemu grzewczego.
Możesz to zdiagnozować, uważnie monitorując działanie całego systemu i pojawienie się szeregu znaków pośrednich:
- nagrzewanie systemu trwa dłużej niż wcześniej (w przypadku autonomicznych systemów grzewczych);
- pracy kotła towarzyszą nietypowe dla niego dźwięki;
- zwiększone zużycie gazu lub energii elektrycznej; temperatura w różnych częściach grzejników znacznie się różni;
- grzejniki są zauważalnie chłodniejsze niż rury zasilające.
Jednak słabe lub nierównomierne nagrzewanie się akumulatorów nie zawsze jest oznaką zatkania. Może wietrzyli. W takiej sytuacji wystarczy zwolnić śluzę przez dźwig Mayevsky.
Bez regularnego płukania instalacji grzewczych następuje przerost rur, zmniejszenie ich powierzchni przepływu, co skutkuje wzrostem oporów hydraulicznych
W domach ze scentralizowanym systemem ogrzewania spłukiwanie muszą być wykonywane przez pracowników firmy ciepłowniczej. W prywatnym domu tę procedurę wykonują właściciele lub zaproszeni specjaliści.
Trudno jednoznacznie zalecić częstotliwość płukania układu. Wchodzi w to zbyt wiele czynników.
Na przykład w scentralizowanych systemach grzewczych chłodziwo musi przejść cykl uzdatniania wody, co zmniejsza stopień zanieczyszczenia. To prawda, że ta zasada nie zawsze jest przestrzegana. A sam system często działa już trzecią lub czwartą dekadę, a ilość krążących w nim śmieci rośnie z roku na rok.
Jednak zarówno w przypadku sieci scentralizowanych, jak i systemów autonomicznych zaleca się coroczne płukanie. Co, nawiasem mówiąc, potwierdzają wymagania przepisów budowlanych. To właśnie ten okres jest uważany za krytyczny dla gromadzenia się ilości zanieczyszczeń wewnątrz obwodu, co znacznie obniża wydajność pracy.
Jeśli system nie zostanie przepłukany przed rozpoczęciem sezonu grzewczego, rurociąg zostaje zatkany, a urządzenia i sprzęt grzewczy przedwcześnie ulegają awarii
Opcje płukania systemów grzewczych
W zależności od stopnia zatkania systemu grzewczego, objętości i długości obwodów można wdrożyć kilka opcji płukania systemów grzewczych:
- mechaniczne;
- hydrochemiczny;
- hydrodynamiczny;
- hydropneumatyczny;
- elektrohydropuls.
Dwie pierwsze metody nie wymagają skomplikowanego sprzętu i można je bez problemu przeprowadzić samodzielnie. Reszta metod zakłada odpowiedni poziom wyposażenia technicznego wykonawców. Dlatego do ich realizacji będziesz musiał wynająć sprzęt lub zaprosić specjalistów, którzy wykonują taką pracę.
Baterie gromadzą wytrącające się cząstki stałe, które można usunąć przez mechaniczne czyszczenie i dalsze płukanie czystą wodą z kranu.
Ale w każdym razie istnieją pewne zasady dotyczące płukania autonomicznych lub centralnego ogrzewania, których nieprzestrzeganie spowoduje, że procedura będzie nieskuteczna. Następnie porozmawiajmy szczegółowo o każdej z opcji czyszczenia, aby efekt zabiegu był maksymalny.
Metoda nr 1 — płukanie mechaniczne
Należy od razu zauważyć, że takie płukanie koncentruje się przede wszystkim na oczyszczeniu grzejników z nagromadzonego brudu, a w mniejszym stopniu z kamienia na wewnętrznej powierzchni obwodu. Zawory odcinające, zbiornik wyrównawczy i pompa obiegowa, jeśli są zainstalowane w systemie, będą musiały być czyszczone osobno.
Przed rozpoczęciem płukania należy zadbać o to, aby chłodziwo używane w układzie podczas procesu czyszczenia wypłynęło w minimalnej ilości. Konieczne jest rozpoczęcie procedury od zamknięcia zaworów ograniczających dopływ chłodziwa do obwodu.
Jeśli zabieg przeprowadzany jest w wieżowcu, zawory zwykle znajdują się w piwnicy domu. W prywatnym domu zawory są zamykane przed i za kotłem.
Następnym krokiem jest spuszczenie płynu chłodzącego z obwodu. Można to zrobić za pomocą zaworu spustowego, który został pierwotnie zainstalowany podczas instalacji systemu. Jeśli nie ma takiego kranu, opróżnienie odbywa się poprzez odkręcenie korka na chłodnicy znajdującej się poniżej lub najdalej od wszystkich pozostałych.
Najwygodniej jest spuścić płyn chłodzący przez wąż podłączony do kranu spustowego i doprowadzony do muszli klozetowej lub innego urządzenia wodociągowego podłączonego do kanalizacji. Czyszczenie mechaniczne będzie skuteczniejsze, jeśli najpierw zdemontujesz akumulatory i osobno wyczyścisz urządzenia grzewcze i rury.
Podczas demontażu systemu do mechanicznego płukania i czyszczenia wygodniej jest użyć uniwersalnego narzędzia – klucza do rur
Procedura demontażu grzejników z różnych materiałów jest zasadniczo taka sama. Ale w każdym razie powinieneś przygotować pojemnik do spuszczania pozostałego płynu chłodzącego. Do przeprowadzenia samej procedury potrzebne będą klucze o odpowiednim rozmiarze. Aby ujednolicić proces, przydatne będzie posiadanie klucza do rur w arsenale – „tyłek”.
W zależności od sposobu podłączenia grzejników, procedura demontażu jest również inna. W każdym razie chłodnica ma wlot i wylot chłodziwa. W trakcie demontażu odkręcamy nakrętki łączące łączące grzejniki z rurami. Na pierwszym lub dwóch obrotach nakrętki musisz być przygotowany na to, że pozostała woda zacznie wyciekać z połączenia.Zbieramy ją szmatką.
Po poluzowaniu nieskręconego stawu ” grzejnik rurowy » wzrasta, płynący płyn chłodzący zbieramy do pojemnika – miski, koryta lub czegoś podobnego. Jednocześnie uważnie monitorujemy, czy płyn chłodzący nie wycieka na dolną podłogę.
Płukanie urządzeń grzewczych można przeprowadzić bez demontażu systemu. Czyszczenie odbywa się za pomocą bijaka hydraulicznego lub pneumatycznego, wystawienie na działanie rozpuszczalników chemicznych lub impulsów elektrycznych
Po zdemontowaniu grzejnika wyjmujemy go albo na podwórko, albo do łazienki. Jednocześnie zakrywamy kanalizację przed uszkodzeniem powłoki emaliowej gęstą szmatką, której nie szkoda wyrzucić. Odpływ zlewu lub wanny należy zablokować siatką, aby zapobiec zapychaniu się syfonu i kanalizacji.
Mechaniczne czyszczenie grzejnika można wykonać za pomocą kabla podobnego do tego używanego do czyszczenia kanalizacji. Tę samą procedurę przeprowadzamy z rurociągami. Jednak w przypadku sieci o dużej liczbie zwojów płukanie mechaniczne będzie trudne.
Po zakończeniu czyszczenia akumulatorów i rurociągów przystępujemy do ich płukania wodą. Grzejniki myjemy w tym samym miejscu w wannie lub na podwórku kierując strumień wody z węża do wewnątrz.
Do płukania rur wygodniej jest używać węży z adapterami. Umożliwiają hermetyczne podłączenie węży do doprowadzania wody do obiegu grzewczego i odprowadzania jej do kanalizacji. Płukanie instalacji grzewczej wodą odbywa się, aż stanie się ona czysta na wylocie.
Odprowadzanie płynu z ciężkiego grzejnika żeliwnego najlepiej wykonywać dwie osoby.
Po przepłukaniu grzejników i rur można powtórzyć procedurę czyszczenia mechanicznego. Aby procedura była bardziej wydajna, lepiej jest włożyć kabel w kierunku przeciwnym do kierunku ruchu chłodziwa.
Dzieje się tak, aby „płatki”, które osiadły w kierunku ruchu, zostały oderwane w wyniku kontaktu mechanicznego. Jeśli w wypływającej wodzie jest mniej brudu niż podczas pierwszej rundy czyszczenia, procedura jest skuteczna.
Metoda nr 2 – czyszczenie hydrodynamiczne
Wybierając tę metodę czyszczenia systemów, procedura będzie wymagała specjalnego sprzętu. Woda w tym przypadku nie jest dostarczana z kranu za pomocą konwencjonalnego węża, ale z pompy wysokociśnieniowej.
Czasami podczas płukania hydrodynamicznego pompa jest podłączona do szczeliny w obiegu grzewczym jak najdalej od miejsca zrzutu brudnej wody. Częściej jednak do tych celów używa się specjalnego węża z przyczepą.
Konstrukcja dyszy końcowej ma otwory o małej średnicy. Przez nie wypływa woda pod wysokim ciśnieniem.
To właśnie uwydatniony efekt strumieni wodnych dostarczanych pod ciśnieniem pozwala skutecznie uporać się z osadami błota i soli. Wąż zasilający można celowo zatrzymać w potencjalnie problematycznych miejscach, aby zapewnić bardziej efektywne płukanie.
Do wytwarzania hydrodynamicznego płukania obiegu grzewczego wymagany jest sprzęt, który może wytworzyć niezbędne ciśnienie wody. Wadą tej metody jest to, że pomaga ona uwolnić system tylko od substancji rozpuszczalnych w wodzie.
Przy doborze węża do płukania hydrodynamicznego należy wziąć pod uwagę, że przy odpowiedniej sztywności możliwe jest doprowadzenie ciśnienia dalej od wlotu. To prawda, że na zakrętach rur systemu grzewczego taki wąż jest problematyczny, aby przejść dalej.
Dlatego podczas przeprowadzania płukania hydrodynamicznego za pomocą węża konieczne będzie sekwencyjne otwieranie obiegu grzewczego w kilku miejscach, aby dostarczyć wodę do wszystkich punktów.
Metoda nr 3 – chemiczne płukanie układu
Płukanie można również przeprowadzić bez ingerencji mechanicznej. Do tych celów służą albo gotowe związki chemiczne, albo roztwory łatwe do przygotowania rękodzieła. Nie jest wymagany demontaż grzejników.
Rysunek przedstawia odcinki rurociągu przed (po lewej) i po (po prawej) zastosowaniu roztworu chemicznego do czyszczenia systemu grzewczego. Hydrochemiczna metoda czyszczenia polega na działaniu wodnych roztworów różnych rozpuszczalników na wewnętrznej powierzchni rurociągu, przyrządów, armatury
Wadą płukania chemicznego jest zakaz używania grzejników aluminiowych do płukania oraz duża liczba roztworów żrących, które wymagają utylizacji w specjalnie wyznaczonych miejscach.
Jeśli obwód grzewczy nie jest bardzo zatkany, to do jego płukania zapobiegawczego całkiem możliwe jest użycie:
- soda kaustyczna;
- ocet;
- dostępne kwasy (fosforowy, ortofosforowy i inne);
- serwatka i inne.
Ale lepiej jest używać specjalnie zaprojektowanych preparatów do tych celów. Ich opakowanie wskaże nie tylko zalecany przypadek użycia (materiał rury, rodzaj zanieczyszczenia itp.), ale także szczegółowe instrukcje użytkowania.
Orientacja na instrukcje pozwoli nie tylko jak najefektywniej wykorzystać kompozycję, ale także wyczyścić system grzewczy przy najniższych kosztach.
Przed rozpoczęciem płukania chemicznego należy uważnie przeczytać instrukcje na opakowaniu odczynników. Należy dokładnie przestrzegać wszystkich instrukcji producenta środka czyszczącego.
Zaleca się jak najdokładniejsze zachowanie odstępów czasu między odczynnikami. Jednocześnie w systemach autonomicznych nie zapomnij włączyć pompy obiegowej, aby zapewnić równomierne rozprowadzanie „aktywowanego” chłodziwa.
Aby przeprowadzić tego typu płukanie, warto mieć do dyspozycji pompę o wydajności – booster. Aby podłączyć go do systemu, konieczne jest zorganizowanie przerwy w obwodzie. Można to zrobić np. odłączając bezpośredni przepływ z kotła do obiegu grzewczego. Ponadto w obwodzie musi znajdować się kran, aby zrzucić zużyty odczynnik.
Za pomocą dogrzewacza można przepłukać nie tylko cały system grzewczy, ale również jego poszczególne elementy
Aby niszczenie kamienia na rurach i grzejnikach było równomierne, po przepompowaniu odczynnika pozostawiamy go w układzie na okres od kilku godzin do kilku dni. Główną wadą tej metody czyszczenia jest możliwy negatywny wpływ substancji czynnej na powierzchnię rur. Dlatego po przetworzeniu systemu spłukujemy go czystą wodą.
Łagodniejszym, ale podobnym w działaniu sposobem oczyszczania rur instalacji grzewczej z zarastania jest czyszczenie rozproszone.
W takim przypadku do układu wprowadzany jest odczynnik, który działa wyłącznie na osadzone cząstki. W takim przypadku metal pozostaje bez negatywnego wpływu. A sama procedura jest podobna do czyszczenia chemicznego.
Metoda nr 4 – czyszczenie hydropneumatyczne
Jedną z najskuteczniejszych i nieszkodliwych dla sprzętu opcji czyszczenia systemów grzewczych z nagromadzonych zanieczyszczeń jest płukanie systemu grzewczego metodą hydropneumatyczną. Jego istotą jest doprowadzenie powietrza pod wysokim ciśnieniem do obiegu grzewczego.
Powietrze jest dostarczane do obwodu przez sprężarkę. W takim przypadku wewnątrz rurociągów powstają przepływy turbulentne o dużej energii kinetycznej. Z tego powodu dochodzi do rozpadu narośli z wewnętrznej powierzchni i wypłukiwania nagromadzonego brudu z grzejników.
Przepływy turbulentne nie przechodzą przez obwód grzewczy w sposób ciągły, ale od czasu do czasu w postaci krótkotrwałych impulsów. Twórz takie impulsy za pomocą pistoletu pneumatycznego. Sprężarka jest podłączona do obwodu przez zawór zwrotny. Zapobiegnie to przedostawaniu się wody do sprężarki.
Sprężone powietrze może być dostarczane przez wlot (wylot) jednego z grzejników lub można podłączyć wąż zamiast korka
Do płukania blokujemy przepływ chłodziwa do obwodu. Następnie łączymy kompresor z pistoletem pneumatycznym. Jeśli spłukiwanie odbywa się bez demontażu grzejników, to na najdalszym grzejniku odkręcamy korek i podłączamy wąż na śmieci przez adapter i wprowadzamy go do toalety.
Pierwsze doprowadzenie powietrza do układu należy wykonać w kierunku przeciwnym do kierunku obiegu chłodziwa. Powtórną procedurę można wykonać, zmieniając kierunek (odwracając węże w celu dostarczenia ciśnienia i zrzutu zanieczyszczeń).
Możliwe jest przeprowadzenie płukania hydropneumatycznego wraz z demontażem grzejników. Będzie to bardziej kłopotliwe, ale i wydajniejsze. Wtedy lepiej wynieść baterie na zewnątrz i tam wypłukać.
Po zakończeniu procedury płukania umieszczamy grzejniki na miejscu, podłączamy obwód do kotła i wpuszczamy do rurociągu chłodziwa. Te zanieczyszczenia znajdujące się w systemie zostaną wypłukane wodą.
Następnie na krótko zablokuj dopływ płynu chłodzącego, odłącz wąż spustowy i włóż korek na swoje miejsce. Teraz możesz uruchomić system do pracy.
Kabel koncentryczny jako pełnoprawny generator impulsów elektrycznych może być wprowadzony do wymiennika ciepła dowolnego typu oraz do układu o niemal dowolnej średnicy i konfiguracji
Metoda nr 5 – technika elektrohydropulsacyjna
Działanie tej metody płukania opiera się na wykorzystaniu energii impulsu elektrycznego, którego celem jest zniszczenie soli, które osiadły na ściankach rurociągów. Jest skuteczny właśnie w takiej walce z takim zapychaniem się systemów grzewczych. Same rury nie są naruszone.
Którą opcję przepłukania systemu wybrać i jak wykonać zabieg – z udziałem specjalistów lub samodzielnie – wszystko zależy od charakterystyki mieszkania i możliwości jego właściciela, a także wybranej opcji i dostępności w razie potrzeby specjalnego sprzętu
Do generowania impulsu elektrycznego służy specjalna aparatura. Podłączony jest do niego kabel koncentryczny, na przeciwległym końcu którego powstaje wyładowanie, z którego fala uderzeniowa niszczy kamień na wewnętrznej powierzchni.
Następnie system jest myty czystą wodą w celu usunięcia obcych cząstek oddzielonych od powierzchni.
Przeprowadzenie czyszczenia układu metodą impulsów elektrycznych wymaga obecności specjalnego sprzętu. Ale jego wydajność jest dość wysoka i nie ma potrzeby demontażu systemu do spłukiwania. Jednocześnie, w przeciwieństwie do czyszczenia chemicznego, cały żużel można bez wahania wylewać do kanalizacji.
Każda z rozważanych opcji płukania systemów grzewczych nie jest zbyt skomplikowaną procedurą. Mając pewne doświadczenie w pracach hydraulicznych i, w niektórych przypadkach, specjalny sprzęt, który można wypożyczyć, operację tę można wykonać ręcznie.
Funkcje płukania systemu grzewczego: przegląd najlepszych sposobów
Stopniowa korozja metalu na wewnętrznej powierzchni rur i grzejników w obiegu grzewczym, krystalizacja soli w chłodziwie prowadzą do zatkania systemu grzewczego i zmniejszenia jego ogólnej wydajności.
Pomoże temu regularne płukanie systemu grzewczego z usuwaniem obcych cząstek z obiegu grzewczego.
Oznaki złej konserwacji systemu grzewczego
Dla normalnej funkcjonalności systemu grzewczego nic nie powinno zakłócać ruchu chłodziwa przez zbudowane dla niego kanały.
Istnieje kilka objawów, że w obiegu grzewczym nagromadziła się duża ilość zanieczyszczeń, a na ściankach rur osadzał się kamień. Nie ma widocznych wizualnych oznak zatkania systemu grzewczego.
Możesz to zdiagnozować, uważnie monitorując działanie całego systemu i pojawienie się szeregu znaków pośrednich:
- nagrzewanie systemu trwa dłużej niż wcześniej (w przypadku autonomicznych systemów grzewczych);
- pracy kotła towarzyszą nietypowe dla niego dźwięki;
- zwiększone zużycie gazu lub energii elektrycznej;
temperatura w różnych częściach grzejników znacznie się różni; - grzejniki są zauważalnie chłodniejsze niż rury zasilające.
Jednak słabe lub nierównomierne nagrzewanie się akumulatorów nie zawsze jest oznaką zatkania. Może wietrzyli. W takiej sytuacji wystarczy zwolnić śluzę przez dźwig Mayevsky.
Bez regularnego płukania instalacji grzewczych następuje przerost rur, zmniejszenie ich powierzchni przepływu, co skutkuje wzrostem oporów hydraulicznych
W domach ze scentralizowanym systemem ogrzewania spłukiwanie muszą być wykonywane przez pracowników firmy ciepłowniczej. W prywatnym domu tę procedurę wykonują właściciele lub zaproszeni specjaliści.
Trudno jednoznacznie zalecić częstotliwość płukania układu. Wchodzi w to zbyt wiele czynników.
Jeśli obieg grzewczy jest eksploatowany przez długi czas bez należytej staranności, płukanie należy przeprowadzić przed rozpoczęciem nowego sezonu.
Drugim wyraźnym sygnałem do płukania jest wydłużony czas, po jakim system osiąga temperaturę roboczą.
O konieczności płukania sprzętu i urządzeń sygnalizuje charakterystyczny trzask po włączeniu kotła oraz spadek wydajności urządzenia
Na przykład w scentralizowanych systemach grzewczych chłodziwo musi przejść cykl uzdatniania wody, co zmniejsza stopień zanieczyszczenia. To prawda, że ta zasada nie zawsze jest przestrzegana. A sam system często działa już trzecią lub czwartą dekadę, a ilość krążących w nim śmieci rośnie z roku na rok.
Jednak zarówno w przypadku sieci scentralizowanych, jak i systemów autonomicznych zaleca się coroczne płukanie. Co, nawiasem mówiąc, potwierdzają wymagania przepisów budowlanych. To właśnie ten okres jest uważany za krytyczny dla gromadzenia się ilości zanieczyszczeń wewnątrz obwodu, co znacznie obniża wydajność pracy.
Jeśli system nie zostanie przepłukany przed rozpoczęciem sezonu grzewczego, rurociąg zostaje zatkany, a urządzenia i sprzęt grzewczy przedwcześnie ulegają awarii
Opcje płukania systemów grzewczych
W zależności od stopnia zatkania systemu grzewczego, objętości i długości obwodów można wdrożyć kilka opcji płukania systemów grzewczych:
- mechaniczne;
- hydrochemiczny;
- hydrodynamiczny;
- hydropneumatyczny;
- elektrohydropuls.
Dwie pierwsze metody nie wymagają skomplikowanego sprzętu i można je bez problemu przeprowadzić samodzielnie. Reszta metod zakłada odpowiedni poziom wyposażenia technicznego wykonawców. Dlatego do ich realizacji będziesz musiał wynająć sprzęt lub zaprosić specjalistów, którzy wykonują taką pracę.
Baterie gromadzą wytrącające się cząstki stałe, które można usunąć przez mechaniczne czyszczenie i dalsze płukanie czystą wodą z kranu.
Ale w każdym razie istnieją pewne zasady dotyczące płukania autonomicznych lub centralnego ogrzewania, których nieprzestrzeganie spowoduje, że procedura będzie nieskuteczna. Następnie porozmawiajmy szczegółowo o każdej z opcji czyszczenia, aby efekt zabiegu był maksymalny.
Metoda nr 1 — płukanie mechaniczne
Należy od razu zauważyć, że takie płukanie koncentruje się przede wszystkim na oczyszczeniu grzejników z nagromadzonego brudu, a w mniejszym stopniu z kamienia na wewnętrznej powierzchni obwodu. Zawory odcinające, zbiornik wyrównawczy i pompa obiegowa, jeśli są zainstalowane w systemie, będą musiały być czyszczone osobno.
Przed rozpoczęciem płukania należy zadbać o to, aby chłodziwo używane w układzie podczas procesu czyszczenia wypłynęło w minimalnej ilości. Konieczne jest rozpoczęcie procedury od zamknięcia zaworów ograniczających dopływ chłodziwa do obwodu.
Jeśli zabieg przeprowadzany jest w wieżowcu, zawory zwykle znajdują się w piwnicy domu. W prywatnym domu zawory są zamykane przed i za kotłem.
Węże na wlocie i wylocie są podłączone do odcinka obwodu grzewczego przeznaczonego do płukania lub całego układu
Wąż podłączony do obiegu grzewczego jest odprowadzany do kanalizacji. Jeśli w domu jest punkt, który może przyjąć pełną objętość, możesz tam przynieść wąż
Należy poczekać, aż cały płyn chłodzący opuści obwód płukania, co będzie sygnalizowane brakiem wody z węża
Następnym krokiem jest spuszczenie płynu chłodzącego z obwodu. Można to zrobić za pomocą zaworu spustowego, który został pierwotnie zainstalowany podczas instalacji systemu. Jeśli nie ma takiego kranu, opróżnienie odbywa się poprzez odkręcenie korka na chłodnicy znajdującej się poniżej lub najdalej od wszystkich pozostałych.
Najwygodniej jest spuścić płyn chłodzący przez wąż podłączony do kranu spustowego i doprowadzony do muszli klozetowej lub innego urządzenia wodociągowego podłączonego do kanalizacji. Czyszczenie mechaniczne będzie skuteczniejsze, jeśli najpierw zdemontujesz akumulatory i osobno wyczyścisz urządzenia grzewcze i rury.
Podczas demontażu systemu do mechanicznego płukania i czyszczenia wygodniej jest użyć uniwersalnego narzędzia – klucza do rur
Procedura demontażu grzejników z różnych materiałów jest zasadniczo taka sama. Ale w każdym razie powinieneś przygotować pojemnik do spuszczania pozostałego płynu chłodzącego. Do przeprowadzenia samej procedury potrzebne będą klucze o odpowiednim rozmiarze. Aby ujednolicić proces, przydatne będzie posiadanie klucza do rur w arsenale – „tyłek”.
W zależności od sposobu podłączenia grzejników, procedura demontażu jest również inna. W każdym razie chłodnica ma wlot i wylot chłodziwa. W trakcie demontażu odkręcamy nakrętki łączące łączące grzejniki z rurami. Na pierwszym lub dwóch obrotach nakrętki musisz być przygotowany na to, że pozostała woda zacznie wyciekać z połączenia.Zbieramy ją szmatką.
Po poluzowaniu nieskręconego stawu “grzejnik rurowy» wzrasta, płynący płyn chłodzący zbieramy do pojemnika – miski, koryta lub czegoś podobnego. Jednocześnie uważnie monitorujemy, czy płyn chłodzący nie wycieka na dolną podłogę.
Płukanie urządzeń grzewczych można przeprowadzić bez demontażu systemu. Czyszczenie odbywa się za pomocą bijaka hydraulicznego lub pneumatycznego, wystawienie na działanie rozpuszczalników chemicznych lub impulsów elektrycznych
Po zdemontowaniu grzejnika wyjmujemy go albo na podwórko, albo do łazienki. Jednocześnie zakrywamy kanalizację przed uszkodzeniem powłoki emaliowej gęstą szmatką, której nie szkoda wyrzucić. Odpływ zlewu lub wanny należy zablokować siatką, aby zapobiec zapychaniu się syfonu i kanalizacji.
Mechaniczne czyszczenie grzejnika można wykonać za pomocą kabla podobnego do tego używanego do czyszczenia kanalizacji. Tę samą procedurę przeprowadzamy z rurociągami. Jednak w przypadku sieci o dużej liczbie zwojów płukanie mechaniczne będzie trudne.
Po zakończeniu czyszczenia akumulatorów i rurociągów przystępujemy do ich płukania wodą. Grzejniki myjemy w tym samym miejscu w wannie lub na podwórku kierując strumień wody z węża do wewnątrz.
Do płukania rur wygodniej jest używać węży z adapterami. Umożliwiają hermetyczne podłączenie węży do doprowadzania wody do obiegu grzewczego i odprowadzania jej do kanalizacji. Płukanie instalacji grzewczej wodą odbywa się, aż stanie się ona czysta na wylocie.
Po przepłukaniu grzejników i rur można powtórzyć procedurę czyszczenia mechanicznego. Aby procedura była bardziej wydajna, lepiej jest włożyć kabel w kierunku przeciwnym do kierunku ruchu chłodziwa.
Dzieje się tak, aby „płatki”, które osiadły w kierunku ruchu, zostały oderwane w wyniku kontaktu mechanicznego. Jeśli w wypływającej wodzie jest mniej brudu niż podczas pierwszej rundy czyszczenia, procedura jest skuteczna.
Metoda nr 2 – czyszczenie hydrodynamiczne
Wybierając tę metodę czyszczenia systemów, procedura będzie wymagała specjalnego sprzętu. Woda w tym przypadku nie jest dostarczana z kranu za pomocą konwencjonalnego węża, ale z pompy wysokociśnieniowej.
Czasami podczas płukania hydrodynamicznego pompa jest podłączona do szczeliny w obiegu grzewczym jak najdalej od miejsca zrzutu brudnej wody. Częściej jednak do tych celów używa się specjalnego węża z przyczepą.
Konstrukcja dyszy końcowej ma otwory o małej średnicy. Przez nie wypływa woda pod wysokim ciśnieniem.
To właśnie uwydatniony efekt strumieni wodnych dostarczanych pod ciśnieniem pozwala skutecznie uporać się z osadami błota i soli. Wąż zasilający można celowo zatrzymać w potencjalnie problematycznych miejscach, aby zapewnić bardziej efektywne płukanie.
Do wytwarzania hydrodynamicznego płukania obiegu grzewczego wymagany jest sprzęt, który może wytworzyć niezbędne ciśnienie wody. Wadą tej metody jest to, że pomaga ona uwolnić system tylko od substancji rozpuszczalnych w wodzie.
Przy doborze węża do płukania hydrodynamicznego należy wziąć pod uwagę, że przy odpowiedniej sztywności możliwe jest doprowadzenie ciśnienia dalej od wlotu. To prawda, że na zakrętach rur systemu grzewczego taki wąż jest problematyczny, aby przejść dalej.
Dlatego podczas przeprowadzania płukania hydrodynamicznego za pomocą węża konieczne będzie sekwencyjne otwieranie obiegu grzewczego w kilku miejscach, aby dostarczyć wodę do wszystkich punktów.
Metoda nr 3 – chemiczne płukanie układu
Płukanie można również przeprowadzić bez ingerencji mechanicznej. Do tych celów służą albo gotowe związki chemiczne, albo roztwory łatwe do przygotowania rękodzieła. Nie jest wymagany demontaż grzejników.
Rysunek przedstawia odcinki rurociągu przed (po lewej) i po (po prawej) zastosowaniu roztworu chemicznego do czyszczenia systemu grzewczego. Hydrochemiczna metoda czyszczenia polega na działaniu wodnych roztworów różnych rozpuszczalników na wewnętrznej powierzchni rurociągu, przyrządów, armatury
Wadą płukania chemicznego jest zakaz używania grzejników aluminiowych do płukania oraz duża liczba roztworów żrących, które wymagają utylizacji w specjalnie wyznaczonych miejscach.
Jeśli obwód grzewczy nie jest bardzo zatkany, to do jego płukania zapobiegawczego całkiem możliwe jest użycie:
- soda kaustyczna;
- ocet;
- dostępne kwasy (fosforowy, ortofosforowy i inne);
- serwatka i inne.
Ale lepiej jest używać specjalnie zaprojektowanych preparatów do tych celów. Ich opakowanie wskaże nie tylko zalecany przypadek użycia (materiał rury, rodzaj zanieczyszczenia itp.), ale także szczegółowe instrukcje użytkowania.
Orientacja na instrukcje pozwoli nie tylko jak najefektywniej wykorzystać kompozycję, ale także wyczyścić system grzewczy przy najniższych kosztach.
Przed rozpoczęciem płukania chemicznego należy uważnie przeczytać instrukcje na opakowaniu odczynników. Należy dokładnie przestrzegać wszystkich instrukcji producenta środka czyszczącego.
Zaleca się jak najdokładniejsze zachowanie odstępów czasu między odczynnikami. Jednocześnie w systemach autonomicznych nie zapomnij włączyć pompy obiegowej, aby zapewnić równomierne rozprowadzanie „aktywowanego” chłodziwa.
Aby przeprowadzić tego typu płukanie, warto mieć do dyspozycji pompę o wydajności – booster. Aby podłączyć go do systemu, konieczne jest zorganizowanie przerwy w obwodzie. Można to zrobić np. odłączając bezpośredni przepływ z kotła do obiegu grzewczego. Ponadto w obwodzie musi znajdować się kran, aby zrzucić zużyty odczynnik.
Aby niszczenie kamienia na rurach i grzejnikach było równomierne, po przepompowaniu odczynnika pozostawiamy go w układzie na okres od kilku godzin do kilku dni. Główną wadą tej metody czyszczenia jest możliwy negatywny wpływ substancji czynnej na powierzchnię rur. Dlatego po przetworzeniu systemu spłukujemy go czystą wodą.
Łagodniejszym, ale podobnym w działaniu sposobem oczyszczania rur instalacji grzewczej z zarastania jest czyszczenie rozproszone.
W takim przypadku do układu wprowadzany jest odczynnik, który działa wyłącznie na osadzone cząstki. W takim przypadku metal pozostaje bez negatywnego wpływu. A sama procedura jest podobna do czyszczenia chemicznego.
Do płukania układu grzewczego dodatkami rozpuszczającymi osad, ale nie reagującymi z metalem stosuje się pompę odśrodkową, przeznaczoną do pracy z substancjami agresywnymi chemicznie
Oprócz pompy zespół płuczący zawiera zbiornik do rozcieńczania roztworu i węże do pompowania płynu płuczącego.
Na dnie plastikowej beczki zamontowana jest rura z filtrem, przez którą roztwór myjący będzie wtryskiwany do systemu. U góry podłączony jest wąż do napełniania zbiornika czystą wodą oraz odpływ do spuszczania płynu po myciu
Krok 1 – przygotuj rozwiązanie. Odczynnik wlewa się do pojemnika z już zebraną wodą w proporcji wskazanej przez producenta odczynnika.
Krok 2 – dokładne wymieszanie składników mieszanki. Przed włączeniem sprzętu odczynnik należy dokładnie wymieszać, aby do układu nie dostała się porcja substancji o nadmiernym stężeniu.
Krok 3 – ustalenie prawdziwego wskaźnika kwasowości roztworu. Przed rozpoczęciem pracy należy sprawdzić poziom kwasowości roztworu. pH powinno być zbliżone do 7
Krok 4 – pomiar ciśnienia w układzie podczas płukania. Parametry ciśnieniowe podczas procesu płukania powinny być dwukrotnie wyższe niż normy eksploatacyjne instalacji grzewczej, ale nie równe i nie wyższe niż ciśnienie graniczne dla armatury, rur i urządzeń
Krok 5 – mycie każdego urządzenia po kolei. Mycie odbywa się kilka razy. Każde urządzenie myje się osobno. Rozpuszczony osad wraz z innymi zanieczyszczeniami jest odprowadzany do kanalizacji
