Instalacja otwartego okablowania: przegląd technologii pracy + analiza głównych błędów
Okablowanie układa się na dwa sposoby – zamknięte i otwarte. W pierwszym przypadku komunikacja jest maskowana, a prawdopodobieństwo ich uszkodzenia jest minimalne. Montaż otwartego okablowania jest prostszy, tańszy i mniej pracochłonny, jednak konieczne jest zabezpieczenie kabli przed wilgocią i uszkodzeniami mechanicznymi.
Co elektrycy sądzą o odsłoniętym okablowaniu?
Wady otwartego (zewnętrznego) okablowania są znacznie większe niż ukrytego (wewnętrznego).
Kable pokryte tynkiem nie są uszkodzone, nie przeszkadzają w naprawach i są całkowicie niewidoczne. Otwarte okablowanie jest pozbawione takich zalet, a w przypadku zwarcia jest bardziej prawdopodobne, że zapali się niż ukryte. W przypadku domów drewnianych często wybierana jest otwarta metoda okablowania.
W domach drewnianych układanie kabla elektrycznego w sposób otwarty jest koniecznym środkiem, ponieważ. Ukryte okablowanie może być trudne lub nawet niemożliwe
Nadal istnieją pewne zalety otwartej metody montażu:
- Uproszczenie stylizacji . Podczas układania kabli elektrycznych nie musisz wykopywać ścian. Zmniejsza to koszty pracy i ilość pracy. Po montażu praktycznie nie pozostały żadne resztki budowlane.
- Taniej . Tutaj mówimy o oszczędzaniu na rachunkach za prąd.
- Możliwość zmiany schematu okablowania . Jeśli plany na przyszłość obejmują przebudowę okablowania, lepiej wybrać otwartą metodę instalacji.
Wybierając otwartą metodę układania przewodów elektrycznych, należy wziąć pod uwagę, że będą musiały być zamaskowane i chronione przed wpływami zewnętrznymi. Zawsze istnieje możliwość wniknięcia wilgoci lub przypadkowego uszkodzenia.
Podczas instalowania skrzynek, gniazd, przełączników często pojawiają się trudności. Przed rozpoczęciem pracy należy dokładnie przestudiować cechy ich instalacji lub powierzyć pracę elektrykowi
Jeśli dom jest mieszkalny, musisz zważyć wszystko trzy razy. Wskazane jest skonsultowanie się z doświadczonym elektrykiem, a instalacja musi uwzględniać zwiększone ryzyko i szczególnie uważnie monitorować przestrzeganie środków bezpieczeństwa.
Cechy zewnętrznego układania kabli elektrycznych
Instalacja zewnętrzna jest odpowiednia, jeśli trzeba poprowadzić kable elektryczne w rogach pomieszczenia, na styku sufitu i ścian, wzdłuż listwy przypodłogowej.
Najczęściej pojawiają się trudności przy układaniu otwartego okablowania w domach z sufitami podwieszanymi. Kable nie mogą być prowadzone po takich sufitach, trzeba je przymocować do ścian.
Jedną z wad otwartego okablowania jest niereprezentacyjny wygląd, ale idealnie nadaje się do wnętrza w stylu retro. Jedynym zastrzeżeniem jest to, że będziesz musiał wydać dodatkowe pieniądze na stylizację. To jest drogie
Jeśli przewodów jest dużo, lepiej układać je w kanałach przepływowych. Opracowując schemat instalacji, należy starannie wybrać miejsca, w których będą połączone skrzynki rozgałęźne i połączeniowe. Należy zapewnić swobodny dostęp do kontroli i ewentualnych napraw łączności.
Metody okablowania powierzchniowego
Początkowo jedyną otwartą metodą instalacji było układanie skręconych przewodów elektrycznych wzdłuż ścian i sufitu. Zamontowano je na izolatorach ceramicznych.
W niektórych domach zbudowanych około sto lat temu okablowanie jest nadal układane w ten sposób. Stosunkowo niedawno podobny montaż ponownie zyskał popularność. Ma to związek ze starą modą.
Jeśli sto lat temu otwarte okablowanie na izolatorach ceramicznych było uważane za normę, teraz jest to stylizacja antyczna. W dobie masowej unifikacji rzeczy, mebli i wnętrz szczególnie popularne stają się nietypowe sposoby dekorowania pomieszczeń, a to jest jeden z nich.
Przy urządzaniu pomieszczeń w stylu retro często pojawiają się problemy ze znalezieniem materiałów. Niektórzy producenci produkują zabytkowe izolatory ceramiczne, gniazda, przełączniki, ale taki luksus jest bardzo drogi.
Odpowiednie materiały do okablowania w stylu retro można znaleźć nie tylko w drogich sklepach. Często kupowane są od handlarzy złomem, kupowane od właścicieli domów zbudowanych na początku ubiegłego wieku, a kable wykonywane są samodzielnie poprzez skręcanie miedzianych drutów plecionych.
Fantazja projektowa nie zna granic. Często można zobaczyć wnętrza ozdobione elementami różnych stylów. Jedną z najlepszych opcji jest połączenie stylu retro i loftu.
Moda wnętrza jest zmienna, dlatego warto poważnie zastanowić się, czy trzeba projektować okablowanie w stylu retro. Lepiej wybrać bardziej popularną i niezawodną opcję. Wtedy, w przypadku naprawy, nie będziesz musiał ponownie wykonywać prac elektrycznych.
Proponujemy szczegółowo rozważyć popularne sposoby układania otwartego okablowania i wybrać technologię najbardziej odpowiednią dla Twojego domu.
Sposób 1 – montaż przewodów na wspornikach
Do podłączenia gniazd i przełączników wybierz przewody elektryczne o przekroju 2.5 mm1.5, a do opraw oświetleniowych – 1.5 mm6. Czasami wymagane są grubsze kable. Jeśli grubość drutu wynosi XNUMX-XNUMX mmXNUMX, można je po prostu przymocować do powierzchni ścian i sufitów za pomocą wsporników.
Kupując kable, powinieneś preferować produkty wysokiej jakości. Jeśli wybór zostanie dokonany na korzyść tanich przewodów, pod nimi montowane są niepalne uszczelki, aby zmniejszyć ryzyko pożaru podczas zwarcia.
Ich wybór należy podejmować bardzo ostrożnie, ponieważ od nich zależy przyszła funkcjonalność i bezpieczeństwo domowej sieci elektrycznej. Zalecamy zapoznanie się z informacjami, jak obliczyć przekrój przewodu do okablowania domowego.
Najczęściej stosuje się paski metalu lub azbestu. Mocuje się je tak, aby niepalna uszczelka wystawała poza kabel na co najmniej 1 cm z każdej strony. Jeśli chodzi o materiał, lepiej wybrać metal, ponieważ. azbest jest szkodliwy dla zdrowia ludzkiego: udowodniono jego związek z chorobami onkologicznymi.
Czasami, aby zapewnić bezpieczeństwo przeciwpożarowe, między przewodem elektrycznym a ścianą umieszcza się odstęp 1 cm. Ta metoda układania przypomina okablowanie w stylu retro na izolatorach ceramicznych. Znajduje zastosowanie w domach drewnianych, domkach letniskowych, lokalach niemieszkalnych
Montaż na wspornikach to tani i łatwy sposób na instalację okablowania elektrycznego. Z minusów – jest niebezpieczny i brzydki. Jeśli ułoży się kilka kabli, uderzają i psują wrażenie wnętrza. W budynku mieszkalnym lepiej układać przewody w kanałach kablowych.
Metoda 2 – cechy układania w rurach
Współczesny przemysł produkuje specjalne rury elektryczne. Mogą być wykonane z metalu lub tworzywa sztucznego, dobrze chronią przed ogniem, przypadkowym uszkodzeniem mechanicznym oraz porażeniem prądem.
Do instalacji najwygodniej jest użyć rur falistych. Są elastyczne, dzięki czemu przy montażu na ścianach nie ma konieczności dodatkowego wyrównywania powierzchni. Okablowanie z rur falistych jest idealne do drewnianych domów z bali. Jest wygodny i wygląda znacznie schludniej niż pojedyncze przewody.
Ze względu na wątpliwą estetykę karbów jest rzadko stosowany w budynkach mieszkalnych, ale doskonale nadaje się do łączenia kabli z napowietrznych linii energetycznych. Czasami, aby poprawić wygląd otwartego okablowania wewnątrz pomieszczeń, stosuje się kolorowe rury faliste.
Podczas instalowania przewodów w drewnianym domu brane są pod uwagę cechy materiału budowlanego. Przez drewniane ściany okablowanie układa się za pomocą specjalnych metalowych tulejek. Są one potrzebne do ochrony kabli przed ściskaniem w przypadku kurczenia się naturalnego drewna.
Obliczając średnicę pofałdowań, kierują się one całkowitą grubością wszystkich drutów, które zostaną w niej ułożone. Liczba ta jest mnożona przez 2, ponieważ przy mniejszym przekroju rury trudno będzie w nią ułożyć kable.
Aby ułatwić układanie, stosuje się rury faliste ze specjalną sondą (drut, za pomocą którego przeciągane są kable). Przewody są przymocowane do sondy i przeciągnięte przez rurkę, trzymając ją mocno w dłoniach.
Jeśli potrzebujesz ułożyć stosunkowo mały kawałek drutu, całkiem możliwe jest obejście się bez sondy, ale w przypadku dużych segmentów lepiej jest użyć specjalnych urządzeń.
Okablowanie w fali polimerowej produkowane jest w następującej kolejności:
Faliste rury elektryczne mocuje się do ścian za pomocą śrub, gwoździ lub plastikowych klipsów. Odległość między punktami mocowania jest obliczana w zależności od średnicy i odpowiednio szacunkowej wagi. Jeśli średnica rury falistej wynosi 16 mm, łączniki znajdują się w odległości 30-40 cm, a dla rur 32-40 mm odległość ta jest już mniejsza – 20-30 cm.
Przed rozpoczęciem prac elektrycznych sporządź schemat. Ważne jest, aby rury faliste nie przecinały się ani nie krzyżowały, ponieważ narusza wymagania bezpieczeństwa i wygląda brzydko
Klipsy montuje się na ścianach, a następnie po prostu wkłada się w nie rurę karbowaną. Ten sposób mocowania jest wygodny, ponieważ podczas demontażu wystarczy pociągnąć rurę do siebie, a klipsy łatwo się odczepią.
Metoda 3 – układanie w pudełkach
Do układania przewodów stosuje się sztywne skrzynki elektryczne, kanały kablowe, cokoły. Urządzenia te wykonane są z metalu lub niepalnego tworzywa sztucznego. W przeciwieństwie do rur falistych sztywnych konstrukcji nie można montować na nierównych ścianach, ponieważ. niedoskonałości powierzchni stają się tylko bardziej widoczne.
Istnieje wiele rodzajów kanałów kablowych: jedno-, dwu-, trzyczęściowe. Różnią się również miejscem instalacji, przeznaczeniem i standardowymi rozmiarami. W sprzedaży można znaleźć modele dowolnego typu – od perforowanych po elastyczne, kanciaste lub przezroczyste. Ważne jest, aby wybrać produkty odpowiednie do określonych warunków pracy.
Skrzynki, kanały, cokoły są wyposażone w zatrzaskowe osłony, które można łatwo zdjąć, co jest wygodne przy instalowaniu dodatkowych przewodów. Jeśli potrzebujesz zaktualizować okablowanie, cały proces zajmie kilka minut.
Istnieją inne zalety:
- Konstrukcja . Puszki, kanały kablowe i listwy przypodłogowe dostępne są w różnych kolorach, co pozwala na udekorowanie pomieszczenia. Zawsze możesz wybrać odpowiednią opcję.
- Łatwa instalacja . Układanie kabli w puszkach nie wymaga dużego wysiłku. Najważniejsze jest prawidłowe naprawienie samych konstrukcji ochronnych.
- Wygodny montaż gniazd i przełączników . Na skrzynkach można zamontować gniazda, które nie psują ogólnego wyglądu.
Prace instalacyjne rozpoczynają się od sporządzenia rysunku-schematu z przeciągnięciem ścian. Konieczne jest dokładne obliczenie wymaganych materiałów, liczby elementów złącznych, akcesoriów.
Aby dobrać kanał zgodnie ze standardowym wymiarem, należy wcześniej określić przekrój i ilość kabli. Gotowy plan musi być dokładny, bez błędów w pomiarach i obliczeniach.
Przewody układa się nie tylko na płaskich powierzchniach, ale także w narożnikach. Czasami konieczne jest wyposażenie oddziałów kanałowych. Do tych celów wykorzystywane są różnego rodzaju akcesoria. Opracowując projekt należy obliczyć ich liczbę
Technologia montażu okablowania zewnętrznego w kanałach kablowych:
Zaleca się, aby elektrycy zwracali uwagę na materiał podstawowy, ponieważ. od tego zależy wybór elementów złącznych. Tak więc pudełka są mocowane do drewnianej ściany za pomocą zwykłych śrub. Kołki stosuje się do powierzchni ceglanych, betonowych i kamiennych. A w przypadku paneli, płyt wykonanych z materiałów kompozytowych i sklejki lepiej wybrać łączniki motylkowe.
Aby nie trzeba było dopasowywać kształtu pudełek w narożnikach zewnętrznych i wewnętrznych, można je odciąć za pomocą zwykłej skrzynki uciosowej stolarki. Wówczas produkty będą wyglądać schludnie, a ryzyko przekroczenia materiału z powodu wad w pracy znacznie się zmniejszy.
Każda metoda montażu ma swoje zalety i rzadko zdarza się, aby jedna metoda była wystarczająca. Często konieczne jest łączenie kanałów kablowych z rurami falistymi i / lub metalowymi, łącznikami na wspornikach.
Budowa instalacji elektrycznej z wykorzystaniem kanałów kablowych obejmuje szereg standardowych kroków:
Opracowując projekt instalacji elektrycznej, należy wziąć pod uwagę układ pomieszczenia i cechy okablowania w każdym z obszarów – czy to sypialnia, kuchnia czy łazienka.
10 typowych błędów elektryków
Otwarty sposób układania kabli elektrycznych jest prostszy niż zamknięty, ale nadal istnieją niuanse, których nie można brać pod uwagę, dopóki nie pojawi się pewna praktyka.
Oferujemy przegląd typowych błędów popełnianych podczas okablowania:
Początkujący elektrycy popełniają inne błędy. Wymieniliśmy tylko te najczęstsze.
Należy pamiętać, że instalacja okablowania elektrycznego wiąże się z wieloma zagrożeniami, dlatego przed rozpoczęciem pracy należy dokładnie zapoznać się z technologią.
Instrukcja instalacji okablowania elektrycznego w kanale kablowym:
Przydatne wskazówki dotyczące instalowania gniazd:
Główne błędy popełniane podczas podłączania RCD:
Teoretycznie technologia układania otwartego okablowania wygląda na prostą i nieskomplikowaną. Ale jeśli chodzi o praktykę, wielu właścicieli domów popełnia wiele błędów.
Podejmij się samodzielnego montażu tylko wtedy, gdy posiadasz niezbędną wiedzę do opracowania i realizacji projektu. Jeśli nie, to nie ryzykuj życiem i powierz tę pracę elektrykom .
Instalacja otwartego okablowania: przegląd technologii pracy + analiza głównych błędów
Instalacja okablowania na konstrukcji drewnianej za pomocą kanału kablowego (inaczej zwanego skrzynką) ma dużą liczbę plusów i znacznie mniejszą liczbę minusów w porównaniu z innymi metodami elektryzowania konstrukcji drewnianych.
- za główny minus należy uznać fakt, że cała uszczelka biegnie wzdłuż blatu, zbierając kurz i utrudniając montaż np. szafki nocnej lub szafy;
- kolorowy kanał ma koszt dwa do trzech razy wyższy niż zwykły;
- też myślę, że mało komu przypadnie do gustu to, że na rynkach zawsze nie ma łączników i narożników (można je jednak sprowadzić na zamówienie itp., jednak w tym przypadku z reguły nie są one usatysfakcjonowane z terminem dostawy). Istnieje oczywiście opcja alternatywna – specjalne sklepy, tak, tylko ceny „gryzą” tam . Aby wyjść z sytuacji w takich przypadkach, proponuję użyć zwykłego uszczelniacza jako maskownicy do szwów na kanałach, wybierając go, aby pasował do kolorów kanału.
Kanał kablowy jest produkowany z “kijów”, których długość wynosi 2 metry. Przede wszystkim musisz uwolnić kanał z osłony (w razie potrzeby skrócić go i wykonać wycięcia). Jeśli instalacja odbywa się na ścianie z cegły, wymagany jest dziurkacz. Wiertło sześciomilimetrowe i gwoździe do kołków (zwykle 6×40 mm).
Kanał przykładamy do wybranego miejsca na ścianie i wiercimy w jego dnie otwór. Wkładamy i wkręcamy gwóźdź do kołka w ten otwór. Standardowy „kij” kanału kablowego wymaga 4-5 gwoździ kołkowych. Do montażu na ścianie drewnianej używamy zwykłego wkrętaka oraz wkrętów samogwintujących z nasadkami płaskimi. Po zamocowaniu kanału można w nich ułożyć przewody. W przypadku dużej ilości przewodów można zastosować tymczasowe mocowanie w kilku miejscach, wykonane z małych kawałków osłony z kanału, ustawiając je w odległości 1-2 metrów. Rozmiar takich tymczasowych elementów mocujących może wynosić 0.1-0.2 m. Pomoże to utrzymać kabel i zapobiegnie jego wypadnięciu z pudełka.
Jeśli w pomieszczeniu jest zbyt wiele narożników i zakrętów lub ściany, delikatnie mówiąc, nie są bardzo równe, ułożenie kanału kablowego może być bardzo trudne. W końcu układanie kanału wzdłuż zakrzywionej ściany jest prawie niemożliwym procesem. To oczywiście można zrobić, ale wynik nie będzie zbyt przyjemny. Dlatego powierzchnia ścian do układania pudeł musi być równa, a sama praca musi być wykonana przez specjalistę z określonymi umiejętnościami.
Być może to wszystko, co można powiedzieć o tym, czym jest kanał kablowy i jak za jego pomocą przeprowadzić okablowanie. Oczywiście każdy może wybrać niezależnie, najważniejsze jest to, że wynik jest bezpieczny i piękny.
Napisz komentarze, uzupełnienia do artykułu, może coś przegapiłem. Zerknij na mapę strony, będę zadowolony, jeśli znajdziesz na mojej stronie coś przydatnego. Wszystkiego najlepszego.
Jak wykonać instalację elektryczną
W rzeczywistości samodzielne prowadzenie przewodów elektrycznych w rurach nie jest trudne, wystarczy wykonać odpowiednią linię i poprowadzić do niej kabel. W rzeczywistości technologia instalacji, a także warunki stosowania rur z tworzyw sztucznych lub żelaza, mają swoje własne cechy, które omówimy teraz bardziej szczegółowo.
w plastiku
Rury PCV zalecane są do stosowania w pracach elektrycznych na powierzchniach w sposób otwarty zgodnie z powyższymi wymaganiami, a także w wylewce betonowej.
Technologia układania kabli składa się z następujących kroków:
- Zgodnie ze schematem elektrycznym ściany lub podłogę oznaczono markerem.
- Co 50 – 90 cm linka mocowana jest do podłoża za pomocą klipsów lub zszywek.
- Kabel jest wciągany do wewnątrz za pomocą specjalnych przeciągaczy – nylonowych lub stalowych (drut).
- Rury łączy się ze skrzynkami połączeniowymi (punktami połączeń przewodów) i ze sobą za pomocą specjalnej lutownicy.
- Jeśli montaż odbywa się w podłodze, na gotową trasę wylewa się wylewkę betonową. Nawiasem mówiąc, należy od razu zauważyć, że przy układaniu linii głównej poziomo konieczne jest zorganizowanie lekkiego nachylenia w kierunku skrzynek przyłączeniowych w celu odprowadzenia kondensatu.
Wymagania dotyczące prac elektrycznych są następujące:
- Łączenie przewodów elektrycznych w rurach jest surowo zabronione. Wszystkie połączenia muszą znajdować się wyłącznie w puszkach przyłączeniowych, jak zaleca paragraf PUE 2.1.26 (patrz rozdział 2.1)
- Nie zginaj toru o więcej niż 90 stopni. W przeciwnym razie nie będziesz w stanie wymienić kabla, ponieważ. utknie na zakręcie.
- Podczas instalowania przewodów elektrycznych w pomieszczeniach wilgotnych i zagrożonych pożarem konieczne jest uszczelnienie połączenia elementów, połączenia ze skrzynką przyłączeniową, a także wykonanie uszczelnionego wejścia.
- Minimalny przekrój przewodu, który będzie prowadzony wewnątrz musi wynosić co najmniej 1 mm.kv zgodnie z tabelą PUE. 2.1.1. „Najmniejsze odcinki przewodników przewodów i kabli w okablowaniu elektrycznym”.
W takim przypadku można zastosować rury PVC / HDPE, a także faliste – DKS, które są często używane podczas instalowania okablowania elektrycznego pod płytą kartonowo-gipsową.
Poniższy film wyraźnie pokazuje, jak okablować rury PVC:
w metalu
Alternatywnym rozwiązaniem jest zastosowanie rur metalowych (zarówno ocynkowanych, jak i żelaznych) do instalacji ukrytych przewodów elektrycznych. Ta opcja jest preferowana, jeśli kabel musi być ułożony w ziemi lub na drewnianej powierzchni, na przykład podczas instalowania przewodów elektrycznych w wannie.
Instrukcja układania linii własnymi rękami wygląda tak:
Poniższy film wyraźnie pokazuje, jak przeprowadzić ukryte okablowanie w żelaznych rurach w drewnianym domu:
Okablowanie elektryczne w drewnianym domu
Układanie kabli w metalowych rurach
Wymagania dotyczące instalacji okablowania elektrycznego w rurach żelaznych:
- Jeśli zdecydujesz się przeprowadzić ukryte okablowanie w podłodze, nie powinieneś malować metalowych elementów, ponieważ. pogorszy to przyczepność roztworu betonu do metalu.
- Jeśli chodzi o zagięcie, podłączenie przewodów, uszczelnienie połączeń i minimalny przekrój żył, wszystko pozostaje takie samo jak w poprzedniej wersji.
- Aby nie uszkodzić izolacji przewodów w miejscu jej wyjścia na powierzchnię, końce rurek stalowych muszą być zakończone tulejkami.
- W celu szybkiego demontażu linii zaleca się unikanie połączeń spawanych, wykonywanie połączeń gwintowanych.
- Rury miedziane łączy się przez lutowanie z kielichowaniem jednej z rur lub złączką o większej średnicy. Stal można również łączyć przez spawanie.
To cała technologia układania przewodów elektrycznych w rurach własnymi rękami. Jak widać, nie ma nic skomplikowanego, najważniejsze jest uwzględnienie wszystkich wskazówek i działanie ściśle na podstawie dostarczonej technologii instalacji. Nawiasem mówiąc, rury można również wykorzystać do samodzielnego wykonania okablowania retro w domu. Ta opcja okazała się bardzo oryginalna, jak widać, oglądając recenzję wideo, która uwzględnia otwarte okablowanie elektryczne w zabytkowych rurach:
