System dzielony ułatwia życie w letnie dni, ale taka przyjemność kosztuje dużo pieniędzy. Taka sytuacja zachęca do samodzielnego instalowania klimatyzatorów. Aby uniknąć uszkodzenia materiału i innych możliwych problemów, należy znać podstawowe zasady instalacji, rozumieć każdy etap instalacji i postępować zgodnie z instrukcjami. Jak więc prawidłowo zainstalować system dzielony?
Jak wybrać miejsce instalacji
Ustalenie lokalizacji jest podstawowym etapem instalacji systemu dzielonego, który jest regulowany przez producentów.
Jeśli chodzi o lokalizację, powinieneś znać następujące wymagania:
- Jednostka wewnętrzna powinna być umieszczona w odległości 20 cm od sufitu;
- Jednostkę wewnętrzną należy umieścić w odległości 30 cm od innej ściany;
- Odległość między jednostką zewnętrzną i wewnętrzną powinna wynosić co najmniej 1,5m.
Należy zauważyć, że maksymalna odległość między jednostkami systemu dzielonego nie jest ograniczona. Instalatorzy starają się nie przekraczać 6 metrów, ponieważ jeśli wymagane jest dodatkowe ładowanie freonem, dodatkowe koszty tylko pogorszą sytuację. Idealna odległość to 3 metry.
Jednostka zewnętrzna jest często umieszczana na otwartych balkonach lub w pobliżu okien. W budynkach wielopiętrowych kierują się następującą zasadą: do 5 piętra jednostka zewnętrzna systemu podzielonego jest instalowana nad oknem i w pewnej odległości od niego, jeśli klimatyzator jest zainstalowany na 9 piętrze , na przykład, jednostka zewnętrzna jest montowana na poziomie okna lub pod nim.
W domach prywatnych wybór lokalizacji zależy od wytrzymałości ścian i odpowiednich warunków. Montaż odbywa się na ścianie nośnej za pomocą wsporników lub zawieszony na piwnicy samego domu.
Czego potrzebujesz do samodzielnego montażu
Najważniejszą rzeczą, jakiej potrzebujesz do samodzielnej instalacji podzielonego systemu, są narzędzia i materiały. Specjaliści nie tylko ustalają wysokie koszty instalacji klimatyzatora, ponieważ sprzęt jest drogi. Nie zapomnij o potrzebie jego armotyzacji.
Narzędzia instalacyjne
Sprzęt do instalacji systemu dzielonego:
- Perforator (narzędzie do tworzenia dziury w ścianie, przez którą układana jest komunikacja i łączone są podzielone bloki systemowe);
- Wiertarka i wiertła o różnych średnicach, które będą potrzebne do zainstalowania podstawy (łączników) klimatyzatora;
- Ekspander rur miedzianych, za pomocą którego rura jest odkształcana do wymaganej średnicy;
- Obcinak do rur, który służy do cięcia rur miedzianych;
- Frez lub zwykły pilnik, który jest potrzebny do zdejmowania izolacji z rur i usuwania zadziorów.
materiały
Lista materiałów do samodzielnego montażu podziału jest dłuższa i obejmuje następujące obiekty:
- Rury miedziane bez szwu wyłącznie do klimatyzatorów. Istnieje różnica między nimi a rurami wodnymi. W przypadku systemów dzielonych stosuje się miękkie rury, które z powodzeniem pozwalają stworzyć dobre uszczelnienie. W zależności od średnicy materiał ten dzieli się na duży i średni rozmiar. Wymagana długość powinna być o 20 cm dłuższa niż długość komunikacji;
- Kabel do łączenia bloków systemu dzielonego. Często stosuje się drut 4-żyłowy o grubości przekroju 2-2,5 milimetra kwadratowego. Długość kabla musi odpowiadać długości komunikacji lub być nieco dłuższa;
- Rurka drenażowa – spiralny wąż z tworzywa sztucznego;
- Izolacja do rur wykonanych z gumy;
- Wsporniki do montażu jednostki zewnętrznej. Wymiary zależą od wymiarów bloku i nośności ściany;
- Elementy złączne (kołki, kotwy, śruby, wkręty itp.);
- Plastikowe pudełko w celu ukrycia komunikacji na końcu instalacji systemu dzielonego.
Procedura instalacji i cechy pracy
Samodzielna instalacja podzielonego systemu polega na zainstalowaniu bloków i ułożeniu całej niezbędnej komunikacji. Ważne jest, aby postępować zgodnie z instrukcjami producenta sprzętu, ponieważ każdy model ma swoje własne cechy, które wpływają na sposób i lokalizację instalacji.
Montaż jednostki wewnętrznej i zewnętrznej
Montaż jednostki wewnętrznej rozpoczyna się od wyboru lokalizacji. Upewnij się, że przewody elektryczne i wodne nie przechodzą w punktach mocowania.
Przede wszystkim przymocowana jest płytka, na którą następnie nakładany jest sam klocek. Konieczne jest spełnienie warunku, pozioma płaszczyzna dzielonej płyty systemowej musi być idealna.
Po pracy z poziomicą należy nanieść znaki na otwory. Ważne jest, aby dobrze zabezpieczyć spód płyty, gdzie znajdują się zatrzaski korpusu jednostki wewnętrznej systemu dzielonego.
Po pomyślnym zamontowaniu płyty jednostka wewnętrzna jest zakładana od góry i wchodzi w rowki, co pozwala na jej mocne przytrzymanie na ścianie.
Otwór komunikacyjny powinien znajdować się na takiej wysokości, aby rura odpływowa była pochylona w kierunku jednostki zewnętrznej (nachylenie – 1 cm na 1 m). Średnica otworu musi wynosić co najmniej 5 cm, lepiej jest wykonać dwa otwory – na przewody z rurkami miedzianymi i osobno na rurkę drenażową.
Aby oznaczyć montaż jednostki zewnętrznej, pamiętaj, że ponownie musisz obserwować poziom i fakt, że rura odpływowa musi przebiegać wzdłuż zbocza. W związku z tym poziom jednostki zewnętrznej jest niższy niż poziom jednostki wewnętrznej systemu podzielonego.
Wsporniki są instalowane jako pierwsze. Każdy otwór w nich musi być używany zgodnie z jego przeznaczeniem. Im więcej kotew utrzyma podstawę, tym większa szansa, że blok nie spadnie. Montaż samego bloku na wspornikach odbywa się za pomocą śrub.
Układanie komunikacji
Pierwszym krokiem jest ułożenie rur miedzianych. Decydując się na długość, są one cięte specjalnym narzędziem, które wskazano powyżej. Krawędzie należy starannie spiłować.
Na rurach nakładane są rury izolacyjne, które służą do utrzymania temperatury. Nie powinno być połączeń izolacyjnych. Od góry wszystko jest ciasno sklejone wzmocnioną taśmą. Ważny! Podczas przeciągania rur przez otwór konieczne jest zablokowanie dostępu do środka, aby zapobiec przedostawaniu się brudu i gruzu budowlanego.
Kabel jest dość łatwy w prowadzeniu. Odizolowane przewody o wymaganym rozmiarze są przeciągane przez otwór i łączą dzielone bloki systemu.
Aby dowiedzieć się, gdzie podłączyć przewody, musisz otworzyć zaślepkę, która znajduje się nad mocowaniami rur miedzianych na blokach. Zaleca się zbadanie mocowań drutu przed instalacją systemu, aby nie było problemów podczas procesu.
Bloki łączące
Aby połączyć bloki, należy zwrócić uwagę na prawidłowe połączenie kolorów kabli. Nie powinno to stanowić dużego problemu.
Drenaż
Drenaż odbywa się na ulicę lub do kanalizacji. Na jednostce wewnętrznej systemu dzielonego znajduje się rurka z plastikową końcówką, na którą zakładana jest rura karbowana i zaciskana opaską. Wskazane jest zabranie go w odległości 1 metra od ściany
W dolnej części jednostki zewnętrznej rura karbowana jest rzadko używana i wszystko pozostaje bez zmian. Woda po prostu kapie na ziemię.
System obiegu freonu
Łączenie rur miedzianych wymaga odpowiedzialności i dobrego przygotowania. Wcześniej lepiej uważnie przeczytać instrukcje i przestudiować punkty połączeń. Rury miedziane nie powinny być mocno wygięte i biegać równo z resztą komunikacji.
Jednostka wewnętrzna posiada dwa porty do podłączenia dwóch słuchawek. Najpierw musisz przekręcić orzechy. Jeśli coś w tym czasie syczy, to nie jest przerażające, wychodzi azot, który wcześniej był wpompowywany do bloku.
Po przecięciu rury końce są dokładnie sprawdzane pod kątem zadziorów i innej chropowatości. Na 5-7 cm rura powinna być idealnie płaska. Rolowanie odbywa się zgodnie z rozmiarem okucia portu. Bardzo ważne jest, aby rurka ściśle przylegała do złączki – zapobiegnie to nadmiernej utracie freonu i zapewni normalne uszczelnienie.
Jeśli wszystko dobrze pasuje, rurkę podłącza się do portu poprzez przykręcenie nakrętki. Nie ma potrzeby stosowania uszczelek ani innych urządzeń. Takie operacje wykonuje się na wszystkich końcach dwóch miedzianych rurek.
Odkurzaj, co i jak robić
Odkurzanie jest konieczne w celu oczyszczenia rur miedzianych z powietrza i wilgoci, która dostaje się do środka podczas montażu. Jeśli nie zostanie usunięty, powstanie duże obciążenie, a sprężarka odpowiednio się przegrzeje.
Istnieją dwa sposoby na wypompowanie podzielonego systemu.
Metoda zaciągania
Jeśli spojrzysz na port, do którego podłączone są miedziane rurki, oprócz nakrętki ze złączką, zobaczysz dwie zaślepki. Obie wtyczki są odkręcone.
Praca odbywa się z portem o większej średnicy. Wewnątrz znajduje się specjalne miejsce na klucz imbusowy. Rozmiar dobierany jest w zależności od miejsca, można go również znaleźć w instrukcji.
Przekręć zawór o 1 stopni na 90 sekundę za pomocą klucza, a następnie zwolnij go. Oznacza to, że do systemu zostało uwolnione trochę freonu, co doprowadziło do nadmiernego ciśnienia. Na tym samym porcie znajduje się szpula, którą należy nacisnąć palcem, aby rozpocząć uwalnianie mieszaniny freonu i gazów resztkowych. Operację przeprowadza się 1-2 sekundy 2-3 razy.
W końcu na szpulę nakładana jest wtyczka, a sześciokątny port jest całkowicie odkręcany, aby freon dostał się do systemu. Ważne jest, aby upewnić się, że wszystkie korki są mocno wkręcone, można nasmarować gwinty mydłem, aby uzyskać lepsze uszczelnienie.
Pompa próżniowa
Pompa próżniowa jest podłączona do szpuli na 20-30 minut. W tym czasie musi całkowicie opróżnić system. Następnie pompa zostaje wyłączona, ale rurka pozostaje w szpuli przez 15 minut. Jest to konieczne, aby obserwować ciśnienie za pomocą manometru. Jeśli strzała zamarznie i pozostanie na swoim miejscu, wszystko jest w porządku. Chaotyczny ruch strzałki wskazuje na wyciek powietrza lub wilgoci, dlatego należy ponownie włączyć pompę.
Przed odłączeniem pompy należy wpuścić freon do układu za pomocą klucza imbusowego. Charakterystyczny dźwięk w systemie wskazuje na udany start. Następnie musisz szybko odłączyć pompę.
Instalacja, system podziału sufitu: instrukcje krok po kroku dotyczące instalacji i konfiguracji klimatyzatora sufitowego.
Nowoczesne klimatyzatory ułatwiają rozwiązanie problemu zapewnienia komfortu w ciepłym sezonie. Jednak standardowa konstrukcja ściany nie zawsze pasuje do środka. W takich sytuacjach wymagane jest niestandardowe rozwiązanie, np. montaż systemu przegród sufitowych lub montaż szablonu ściennego. Ale jakie są cechy takiego sprzętu, jak prawidłowo zainstalować i co jest do tego potrzebne?
Porozmawiamy o tym w naszym materiale: zastanowimy się, czym różnią się systemy klimatyzacji sufitowej od tych naściennych, jakie są typy. Zajmiemy się również podstawowymi zasadami montażu i udzielimy szczegółowych instrukcji montażu urządzeń klimatyzacyjnych na suficie.
Rodzaje sufitowych systemów dzielonych
W zależności od mocy urządzenia wszystkie modele dzielą się na domowe, przemysłowe, półprzemysłowe.
Segment klimatyzatorów domowych reprezentowany jest przez systemy mono- i multi, których moc nie przekracza 5 kW. Taka technologia klimatyczna polecana jest do stosowania w biurach i mieszkaniach. Planując montaż systemu sufitów dzielonych do użytku domowego, użytkownik otrzymuje proste w obsłudze urządzenie w przystępnej cenie.
Półprzemysłowe wyposażenie klimatyczne obejmuje klimatyzatory o mocy ponad 5 kW. Do tej kategorii należą również systemy wyposażone w wiele jednostek wewnętrznych podłączonych do wspólnej sprężarki zewnętrznej.
Ta technika będzie najlepszym rozwiązaniem dla małego sklepu, prywatnego domku lub letniej rezydencji, w obecności sąsiednich biur, dużego mieszkania. Stosunkowo duża pojemność jednostki wewnętrznej pozwala zapewnić komfortową atmosferę w przestronnym pomieszczeniu lub w kilku pomieszczeniach bez utraty wydajności.
Kluczową zaletą klimatyzatorów sufitowych jest ich wysoka wydajność przy niewielkich rozmiarach. Cienkie i szerokie bloki znajdują się na górze pomieszczenia i są prawie niewidoczne. Nie psują wnętrza, ale są bardzo funkcjonalne.
Grupa produkcyjna obejmuje systemy klimatyzacji kanałowej o różnych modyfikacjach o mocy ponad 30 kW. Sprzęt klimatyczny o podobnych właściwościach jest skutecznie wykorzystywany w centrach handlowo-rozrywkowych, magazynach, obiektach przemysłowych, gdzie obowiązują surowe wymagania dotyczące temperatury i czystości powietrza.
Przy wyborze systemu przemysłowego bierze się pod uwagę przede wszystkim jego wydajność, a dopiero potem atrakcyjność wyglądu zewnętrznego.
Domowe i półprzemysłowe systemy ścianek działowych pomogą zapewnić komfortową temperaturę, czyste powietrze w małych i średnich pomieszczeniach, a także w prywatnych domkach
Oprócz mocy klasyfikacja systemów sufitowych może odnosić się do szeregu cech:
- charakterystyka lokalizacji jednostki wewnętrznej.
- poziom filtracji powietrza;
- typ sprężarki;
- opcja systemu sterowania;
Każdy rodzaj sprzętu różni się funkcjonalnością, a przy wyborze najlepszego systemu przegród sufitowych należy wziąć pod uwagę szereg kryteriów.
Następnie zapoznamy się z cechami najpopularniejszych typów klimatyzatorów – kasetonowych, kanałowych i sufitowych.
Typ #1 – kasetonowe klimatyzatory sufitowe
Systemy tej kategorii będą najlepszym rozwiązaniem do przestronnych pomieszczeń o regularnej geometrii. Taki sprzęt jest używany, gdy użycie modeli ściennych jest nieskuteczne. Systemy kasetonowe, podobnie jak wiele innych klimatyzatorów, konstrukcyjnie składają się z dwóch bloków: zewnętrznego i wewnętrznego.
Wnętrze można umieścić w dowolnym miejscu pomieszczenia. Kanały łączące jednostki są często instalowane w przestrzeni podsufitowej sufitu podwieszanego.
Kształt jednostki wewnętrznej ułatwia montaż zamiast dekoracyjnego panelu sufitowego.
Systemy klimatyzacji kasetonowej są najczęściej stosowane w pomieszczeniach z wysokimi sufitami. Wyróżniają się dużą mocą, potrafią utrzymać określoną temperaturę w dużych pomieszczeniach takich jak galerie handlowe, kina, hale wystawowe
Dzięki temu, że wewnętrzne bloki systemów kasetonowych są zintegrowane z komórkami sufitu podwieszanego Armstrong, klimatyczne wyposażenie jest prawie niewyczuwalne i nie psuje wnętrza.
Dodatkowe zalety klimatyzatorów kasetonowych:
- Równomierne rozprowadzenie schłodzonego powietrza uzyskuje się dzięki temu, że przepływ z kasety odbywa się w czterech kierunkach.
- Brak przeciągów, jak w przypadku systemu ścian dzielonych.
- Zamontuj przedni panel urządzenia równo z listwą sufitową.
- Ukryte układanie komunikacji.
Jedyną wadą systemów kasetonowych jest zmniejszenie wysokości ze względu na montaż sufitu podwieszanego. Dlatego taki sprzęt jest używany w centrach handlowych i innych budynkach, w których wysokość sufitu wynosi 3 metry lub więcej.
Więcej o zaletach i wadach systemów dzielenia kaset omówiliśmy w naszym innym artykule. Kliknij link i dowiedz się więcej o funkcjach tego sprzętu.
Typ nr 2 – Systemy separacji kanałów
Ten typ urządzeń HVAC jest podobny do klimatyzatorów kasetonowych. Jako dodatkowy bonus warto zwrócić uwagę na możliwość mieszania świeżego powietrza pobieranego z ulicy. W końcu taki sprzęt z łatwością radzi sobie z funkcjami wentylacji nawiewno-wywiewnej.
Aby w zimnych porach temperatura w pomieszczeniu nie spadła poniżej pożądanej, wiele modeli jest wyposażonych w urządzenia do ogrzewania powietrza.
Takie projekty są odpowiednie dla pomieszczeń o dużej powierzchni. Ilość kanałów powietrznych można dostosować do potrzeb użytkowników. Podobnie jak w systemach kasetonowych jednostki wewnętrzne systemów kanałowych znajdują się w przestrzeni podsufitowej.
System kanałów zapewni komfortową temperaturę w różnych pomieszczeniach. Jednak przy jego użyciu nie będzie można ustawić różnych szybkości pracy dla jednostek wewnętrznych znajdujących się w sąsiednich pomieszczeniach.
W przestrzeni pod sufitem montuje się kanały powietrzne. Ich wyjście zamyka ozdobna krata. To jedyny element, który będzie widoczny w pomieszczeniu. Wentylator, wymiennik ciepła parownika, znajdujący się we wnętrzu konstrukcji, jest całkowicie ukryty przed wzrokiem ciekawskich.
Do zalet systemów kanałów należą:
- stały dopływ świeżego powietrza.
- zdolność do utrzymania wymaganej temperatury w jednym lub kilku pomieszczeniach;
- minimalna liczba widocznych elementów, które mogą zepsuć wnętrze;
Wadą klimatyzacji kanałowej jest konieczność stworzenia kompetentnego projektu, możliwość zastosowania systemu w pomieszczeniach z wysokimi sufitami.
Zobacz nr. 3 – urządzenia podłogowe i sufitowe
Takie systemy mają szeroki zakres zastosowań. Można je montować na suficie i w razie potrzeby stosować na podłodze. Jednostka wewnętrzna klimatyzatorów od podłogi do sufitu jest bardzo cienka, dzięki czemu nie stwarza wrażenia bałaganu w przestrzeni. Projekt może pracować zarówno w pionie, jak iw poziomie.
Modele podłogowe i sufitowe mają szeroki zakres funkcji. Są w stanie chłodzić, podgrzewać, oczyszczać prądy powietrza, oddzielne urządzenia pomagają wyeliminować nadmiar wilgoci.
Konstrukcje podłogowe/sufitowe mogą być mocowane do sufitu lub umieszczane na podłodze. Smukła jednostka wewnętrzna zajmuje niewiele miejsca
Jednostka wewnętrzna wizualnie przypomina nowoczesny grzejnik. Wyposażona jest w żaluzje, które kierują nawiewane powietrze w górę lub wzdłuż sufitu.
Powietrze można ogrzewać systemami wyposażonymi w pompę ciepła lub rezystory. Urządzenia z filtrami w swojej konstrukcji będą w stanie wyeliminować prądy konwekcyjne.
Zasady instalacji klimatyzatorów sufitowych
Montaż, regulację dowolnego klimatyzatora sufitowego można wykonać niezależnie, jeśli przestrzegasz podstawowych zasad:
- Czystość jest ważna podczas procesu instalacji; pył lub zanieczyszczenia nie mogą dostać się do jednostek i rurociągów.
- Wszystkie połączenia muszą być szczelne. Najmniejsza dziura w układzie klimatyzacji może spowodować nieprawidłowe działanie układu klimatyzacji.
- Zaleca się umieszczenie jednostki zewnętrznej nieco niżej niż jednostki wewnętrznej.
- jednostka zewnętrzna powinna pozostawać w cieniu przez większość dnia. W przeciwnym razie zużycie energii na działanie klimatyzatora będzie znacznie wyższe.
- Podczas instalacji klimatyzatora staraj się, aby rura wydechowa była jak najprostsza, unikaj niepotrzebnych załamań.
Przed rozpoczęciem pracy ważne jest, aby wziąć pod uwagę punkty mocowania jednostek wewnętrznych i zewnętrznych, cechy układania komunikacji.
Montaż systemu podłogowego i sufitowego
Rozważymy instalację na przykładzie modelu podłogi i sufitu – możesz go zainstalować samodzielnie. Ale aby zainstalować system kaset z dzielonym kanałem, będziesz potrzebować pomocy specjalistów i profesjonalnego narzędzia.
Faza nr. 1 – przygotowanie do instalacji
Na etapie przygotowawczym ważne jest, aby wziąć pod uwagę kolejność, w jakiej zostanie przeprowadzona instalacja, biorąc pod uwagę różne niuanse obsługi sprzętu klimatycznego.
Wszystkie elementy złączne muszą mieć wystarczający margines bezpieczeństwa. Jest to szczególnie ważne w przypadku jednostki zewnętrznej, która może stać się bardzo ciężka z powodu lodu i brudu.
Przed rozpoczęciem prac instalacyjnych ważne jest określenie lokalizacji jednostek zewnętrznych i wewnętrznych. Wnętrze nie powinno psuć wnętrza, powodować dyskomfortu, a na zewnątrz wskazane jest zacienienie i zapewnienie możliwości swobodnego dopływu powietrza
Aby podłączyć urządzenia klimatyczne, zaleca się przydzielenie oddzielnej linii zasilającej. Przekrój kabla, przez który dostarczana jest energia elektryczna, musi odpowiadać marginesowi mocy urządzenia.
Faza nr. 2 – wybór lokalizacji klimatyzatora
Posiadanie dwóch lub więcej jednostek w systemie sufitów dzielonych oznacza, że musisz wybrać lokalizację dla każdej z nich. W przypadku instalacji urządzeń HVAC w budynku wielokondygnacyjnym wymagane jest pozwolenie.
Art. 246 kc potwierdza, że budynek wielokondygnacyjny jest dobrem wspólnym, którym mogą dysponować wszyscy właściciele. Dlatego instalowanie jednostki zewnętrznej bez zgody jest uważane za naruszenie.
Są ku temu dobre powody:
- podczas instalacji, eksploatacji istnieje niebezpieczeństwo pęknięcia konstrukcji nośnych, zwarcia instalacji elektrycznej.
- zewnętrzny blok może blokować widok, psuć widok z okna;
- urządzenie brzęczy, przerywając ciszę sąsiadów;
- kondensat może zepsuć zewnętrzną atrakcyjność elewacji, dostać się na balkony i okna znajdujące się poniżej;
Pozwolenie nie jest. 170 zabrania instalacji jednostki zewnętrznej bez zgody firmy zarządzającej, zgody sąsiadów. Jeśli klimatyzator jest zainstalowany w prywatnym domu, na dziedzińcu, możesz przystąpić do instalacji natychmiast po zakupie sprzętu klimatycznego.
Sufitowy system podziału jest podobny w konstrukcji do standardowego klimatyzatora ściennego. Zapewnia chłodzenie powietrzem dzięki pracy co najmniej dwóch jednostek: wewnętrznej i zewnętrznej.
Wybierając miejsce na umieszczenie jednostki zewnętrznej, należy wziąć pod uwagę możliwości konstrukcji nośnych. Urządzenie można zamontować przy oknie, na ścianie, na balkonie lub na poddaszu.
Podczas instalacji jednostki wewnętrznej ważne jest określenie przybliżonego kierunku przepływu powietrza. Schłodzone powietrze powinno być równomiernie rozprowadzane po całym pomieszczeniu, a nie kierowane do miejsca odpoczynku lub miejsca pracy.
Faza nr. 3 – montaż jednostek wewnętrznych i zewnętrznych
Montaż systemu dzielonego od podłogi do sufitu rozpoczyna się od zamocowania jednostki wewnętrznej.
W takim przypadku obserwuje się następujący przepływ pracy:
- Pomiary pobierane są z bloku.
- Stalowa rama montażowa jest instalowana na suficie, zgodność w poziomie i pionie jest sprawdzana za pomocą poziomicy.
- Zaznaczono punkty, w których zostaną umieszczone łączniki.
- Za pomocą dziurkacza wierci się otwory, w których mocowane są kołki.
- Płyta montażowa jest przymocowana do sufitu, a jednostka wewnętrzna jest do niej przymocowana.
W trakcie pracy ważne jest sprawdzanie zgodności planów z poziomem. Kondensacja może gromadzić się na patelni, jeśli jest przechylona.
Jednostka zewnętrzna jest montowana od strony ulicy. Jego masa to około 20 kg lub więcej. Aby poradzić sobie z zadaniem, w prace na wysokości zaangażowanych jest co najmniej dwóch ślusarzy.
Błędy instalacyjne są uważane za jedną z głównych przyczyn awarii urządzeń klimatycznych w pierwszym roku eksploatacji, dlatego instalację najlepiej pozostawić profesjonalistom.
Procedura instalacji jednostki zewnętrznej jest taka sama jak dla jednostki wewnętrznej:
- Oznaczenia ścian zewnętrznych.
- Tworzenie otworów, montaż śrub kotwiących.
- Mocowanie do kotew wsporników, na których będzie trzymane urządzenie.
- Sprawdzenie jakości montażu ramy poprzez zawieszenie na niej jednostki zewnętrznej.
Instalując jednostkę zewnętrzną na trzecim piętrze lub wyżej, należy skontaktować się z wspinaczami.
Faza nr. 4 – układanie komunikacji klimatyzacji
Jednostki zewnętrzne i wewnętrzne są połączone systemem komunikacyjnym, który obejmuje miedziane rury do obiegu czynnika chłodniczego, kable elektryczne. Dodatkowo zainstalowany jest system odwadniający, który jest niezbędny do usuwania kondensatu. Ważne jest, aby poprawnie wybrać wszystkie elementy, złożyć i bezpiecznie zapiąć.
Ponieważ klimatyzator sufitowy charakteryzuje się wysokim zużyciem energii, przydzielona jest osobna linia i zainstalowany jest wyłącznik różnicowoprądowy. Przekrój kabla dobierany jest na podstawie zaleceń producenta zawartych w instrukcji urządzenia.
Aby utworzyć potok, wykonywane są następujące czynności:
- sprawdzana jest integralność i szczelność zmontowanych rurociągów.
- szyna pasuje do rowka i jest mocowana za pomocą kołków;
- gotowy odcinek gięty bez zagięć o maksymalnym promieniu 10 cm, do czego można użyć giętarki do rur;
- rurociąg idzie;
- na rurze układana jest izolacja z pianki poliuretanowej;
- rura miedziana o wymaganej długości jest cięta za pomocą obcinaka do rur;
Aby przejść przez ściany, stropy, na końcach rur należy zamontować zaślepki.
Do wykańczania końcówek rur miedzianych zalecany jest rozwiertak. Po nim, w przeciwieństwie do pliku, nie powstają metalowe wióry, które mogą dostać się do rurociągu, co doprowadzi do awarii systemu.
Kanał drenażowy składa się z kawałka wzmocnionej plastikowej rury. Łączy się z kanalizacją, ale nie jest to najpopularniejszy sposób. Najczęściej kanał odwadniający wyprowadzany jest na ulicę.
Faza nr. 5 — Sprawdź integralność systemu
Resztki powietrza i wilgoć są usuwane z systemu przed uruchomieniem klimatyzatora. Procedura nazywa się ewakuacją. W tym celu stosuje się pompę próżniową lub chłodziwo napełnia się niewielkim nadmiarem. Freon opuszcza jednostkę zewnętrzną, a wraz z nią system opuszcza powietrze.
Testowanie systemu to jeden z ważnych etapów prac instalacyjnych. Pozwala zidentyfikować problemy w działaniu klimatyzatora bez poważnych kosztów finansowych, wyeliminować je na początkowych etapach
Sprawdzenie działania klimatyzatora odbywa się w następującej kolejności:
- sprawdzane jest działanie klimatyzatora w trybie chłodzenia i ogrzewania.
- system automatycznie przełącza się w tryb testowy;
- maszyna włącza się, włączane jest zasilanie;
Jeśli system nie zawiedzie, schłodzone powietrze jest równomiernie rozprowadzane po całym pomieszczeniu, można zasypać dziury, posprzątać pomieszczenie, cieszyć się długo wyczekiwanym chłodem.
Instalowanie klimatyzatora sufitowego
Głównym zadaniem klimatyzatora jest zapewnienie świeżości w pomieszczeniu. Jako dodatkowe funkcje mogą być oferowane ogrzewanie, czyszczenie, suszenie powietrzem, wentylacja.
Chłodzenie klimatyzatora sufitowego jest regulowane z panelu sterowania. Najczęściej wskazuje na to ikona płatka śniegu lub znak „fajny”.
Ustawienie klimatyzatora pozwala na zmianę temperatury w pomieszczeniu, kierunku ruchu powietrza. Wybierając opcje nie przesadzaj, żeby się nie przeziębić
Za pomocą pilota łatwo zmienić temperaturę do jakiej będzie schładzane powietrze, kierunek jego ruchu. Lepiej wyregulować żaluzje tak, aby zimny strumień poruszał się po suficie i nie był kierowany na osoby znajdujące się w pomieszczeniu.
Podczas konfiguracji należy pamiętać, że użytkownik może ustawić indywidualne parametry pracy urządzeń klimatyzacyjnych lub zatrzymać się w trybie automatycznym.
Wnioski i przydatne filmy na ten temat
Aby samodzielnie zainstalować klimatyzator sufitowy, potrzebujesz profesjonalnego sprzętu i pewnych umiejętności. Poniższe filmy pomogą Ci wybrać najlepszą opcję klimatyzacji i szczegółowo przeprowadzą Cię przez proces instalacji.
Film opowie o zaletach klimatyzatora kasetonowego:
Szczegółowa instrukcja montażu systemu sufitowego:
Montaż systemu sufitów podwieszanych, jego regulacja wymaga przestrzegania przepisów budowlanych, pewnej wiedzy i umiejętności. Jeśli podczas instalacji wystąpią błędy, nie da się uniknąć trudności w działaniu. Dlatego, aby zainstalować klimatyzator, często zwracają się do specjalistów z firmy świadczącej takie usługi. Zwłaszcza jeśli konieczne jest zainstalowanie sprzętu klimatycznego z trzeciego piętra.
Czy masz doświadczenie w instalowaniu klimatyzatorów sufitowych i chcesz przekazać innym użytkownikom najważniejsze niuanse? Podziel się wskazówkami w komentarzach. Jeśli nadal się martwisz i nie wiesz, czy wykonać instalację samodzielnie, czy nadal masz pytania dotyczące jej instalacji, zapytaj naszych specjalistów i innych odwiedzających naszą stronę – blok opinii znajduje się poniżej.
