Jak naprawić dziurę lub pęknięcie w szklarni z poliwęglanu?
Szklarnie i szklarnie z poliwęglanu buduje się szybko, pięknie wyglądają, stwarzają komfortowe warunki do uprawy roślin i są niedrogie, dlatego cieszą się tak dużą popularnością. Konstrukcja wykonana z wysokiej jakości materiału przy starannej obsłudze przetrwa 8-10 lat, a potrzeba napraw zwykle pojawia się znacznie wcześniej niż ten okres i nie zawsze z winy ogrodnika. Zastanówmy się, jak samodzielnie naprawić uszkodzenia w etui z poliwęglanu.
Scotch
Najczęściej materiał pęka w kierunku zgięcia, czyli pionowo lub lekko skośnie w najczęstszych szklarniach półkolistych. Jeśli nie zauważysz i zamkniesz pęknięcie na czas, szybko się rozprzestrzeni, co doprowadzi do rozdarcia arkusza. Gdy nie masz do dyspozycji niezawodnych środków, jako środek pilny dopuszczalne jest użycie do naprawy zwykłej szerokiej taśmy samoprzylepnej. To lepsze niż nic – przynajmniej uszkodzenia zostaną naprawione.
Powierzchnię poliwęglanu należy dokładnie umyć, osuszyć szmatką, odtłuścić roztworem alkoholu, zakleić taśmą klejącą, ogrzać suszarką budowlaną lub domową i dokładnie wygładzić.
Taśma klejąca
Do naprawy szkła i plastiku produkowane są specjalne taśmy klejące. Są wzmocnione lub całkowicie przeźroczyste, co pozwala zachować atrakcyjny wygląd szklarni. Standardowa szerokość to 5 cm, długość w jednym motku to 10-20 m. W przeciwieństwie do taśmy biurowej, konstrukcyjna taśma klejąca nie boi się deszczu, mrozu i palącego słońca. Prawdopodobnie nie odpadnie przez kilka lat.
Taśma służy do uszczelniania pęknięć w szklarniach poliwęglanowych w taki sam sposób jak taśma klejąca, jednak dla uzyskania najlepszych rezultatów należy ją podgrzać.
Szczeliwo silikonowe
Drugim najczęstszym po pęknięciach są otwory wokół wkrętów samogwintujących dokręcane podczas budowy szklarni. Problem pojawia się już po kilku miesiącach – płyty poliwęglanowe mają tendencję do odginania się i łamania, nie mogąc wyrwać mocowań. Przed powrotem na swoje miejsce należy je odkręcić i zaopatrzyć w plastikową podkładkę o średnicy 5-8 cm. A uszkodzenie pomoże wyeliminować szczeliwo.
Otwór w poliwęglanie jest czyszczony, krawędzie są wyrównane palcami, wypełnione silikonem, czekają na całkowite zestalenie, a następnie montaż jest powtarzany, ale bez dodatkowego wysiłku.
gorący pistolet
Kolejnym problemem dla właścicieli szklarni poliwęglanowych jest grad, który może pozostawić na ciele mikrowgniecenia lub nawet je przebić. W pierwszym przypadku możesz skorzystać ze wspomnianego już szczeliwa silikonowego, aw drugim lepiej użyć gorącego pistoletu. Podgrzany klej mocno przylega do poliwęglanu, umożliwiając hermetyczne zamknięcie małego otworu.
Kompozycję klejową nakłada się obficie na oczyszczony uszkodzony obszar, a gdy trochę chwyci, nadmiar jest ostrożnie usuwany.
Łatka
Jeśli ciężki przedmiot spadł na szklarnię, ktoś zły rzucił go kamieniem lub sam właściciel przypadkowo uderzył narzędziem ogrodniczym i zrobił dużą dziurę, będzie musiał zostać załatany. Wymaga to poliwęglanu, noża, taśmy klejącej i kleju, optymalnie poliuretanu.
Istnieją dwa sposoby:
- Z nowego materiału wyciąć okrągły lub prostokątny kawałek, który będzie zachodzić na otwór o co najmniej 5 cm ze wszystkich stron. Oczyścić i odtłuścić obie powierzchnie, przykleić łatę na zewnątrz szklarni i przykleić taśmą na kilka dni wokół krawędzi. Aby uzyskać wierność, możesz go przymocować za pomocą wkrętów samogwintujących.
- Wytnij okrągły lub prostokątny otwór w korpusie szklarni w miejscu otworu i wklej do niego przygotowany fragment o tych samych wymiarach. Ta metoda jest odpowiednia tylko dla płaskich ścian. Wskazane jest również chwilowe uszczelnienie połączeń taśmą klejącą.
Gdy szklarnia wykonana z komórkowego poliwęglanu szybko mętnieje, pokrywa się siatką pęknięć i robi dziury przy najmniejszym dotknięciu, przyczyną może być niewłaściwa pozycja arkuszy. Są lepiej chronione przed promieniowaniem UV i uszkodzeniami mechanicznymi z jednej strony, która powinna być skierowana na zewnątrz. W przypadku popełnienia błędu arkusze należy zdemontować, odwrócić i ponownie zainstalować.
Jak załatać dziurę w szklarni z poliwęglanu
Poliwęglan jako materiał na szklarnię jest bez wątpienia najlepszą opcją. Lekki, dobrze trzyma ciepło i jest stosunkowo niedrogi. W każdym razie tańsze niż szkło. Ale poliwęglan ma jeden znaczący i gruby minus: jest bardzo delikatnym materiałem. Można go łatwo uszkodzić, wymachując łopatą lub siekaczem w szklarni. Albo może uszkodzić coś na zewnątrz, jak w moim przypadku; sucha gałąź spadła z drzewa i przebiła poliwęglan. Dziurę tę załatałem dość łatwo, szybko i nie drogo. Ponieważ udało mi się już załatać prawdziwą dziurę, zanim zdecydowałem się podzielić tą metodą, podam przykład na narysowanej markerem.
Potrzebuję
- Kawałek poliwęglanu na łatkę.
- Uszczelniacz silikonowy do instalacji wodociągowych (najlepiej przezroczysty!)
- Wkręty do drewna (4 szt.)
- Śrubokręt krzyżakowy.
- Nóż biurowy.
- alkohol lub rozpuszczalnik.
Zamykamy dziurę w szklarni
Tak więc bierzemy przygotowany kawałek polipropylenu i wycinamy kwadratową łatkę z marginesem nożem biurowym, około trzech centymetrów dalej od krawędzi otworu.
Następnie obie powierzchnie do klejenia czyścimy alkoholem lub rozpuszczalnikiem. Uszczelniacz hydrauliczny nakładamy w sposób ciągły na całym obwodzie otworu.
Nakładamy łatkę na otwór zgodnie z listwami dostępnymi w poliwęglanie i ścianie szklarni i po prostu mocujemy śrubami do ściany szklarni!
Długość śrub nie ma większego znaczenia, ponieważ później je odkręcimy. Teraz czekamy na czas wskazany na etykiecie uszczelniacza sanitarnego na całkowite zestalenie (w naszym przypadku klejenie). Po tym, jak uszczelniacz mocno przyklei łatę do ściany szklarni, nakładamy uszczelniacz na spoinę między łatą a szklarnią na całym obwodzie łaty, odkręcamy wkręty i ponownie uszczelniamy uszczelniaczem otwory od wkrętów .
Teraz żaden deszcz nie przedostanie się do szklarni przez tę konstrukcję, a cenne ciepło nie wyjdzie jesienią ani wczesną wiosną. Jeśli otwory są małe, do pięciu milimetrów, możesz je po prostu pokryć tym samym uszczelniaczem. I można również pominąć połączenia między arkuszami polipropylenu, w każdym razie na pewno nie będzie z tego gorzej. Dlaczego zdecydowałem się użyć uszczelniacza hydraulicznego, a nie jakiegoś kleju? Ponieważ uszczelniacz hydrauliczny jest produkowany i przeznaczony do użytku w agresywnych środowiskach, takich jak ścieki. Oznacza to, że w prostych, naturalnych warunkach nie tylko doskonale poradzi sobie z obciążeniami, ale też wytrzyma znacznie dłużej.
