Jak zrobić dobry plastyfikator do betonu własnymi rękami

Powołanie plastyfikatora do betonu. Kompozycję wykonujemy własnymi rękami.

Aby właściwie przygotować i zastosować plastyfikatory do betonu, trzeba mieć pojęcie, czym jest i do czego służy. Zasada działania dodatków plastyfikujących stanie się jaśniejsza, jeśli poznasz cechy procesów zachodzących w roztworach betonowych podczas ich przygotowania i utwardzania.

Trochę teorii

Klasyczna zaprawa betonowa składa się z:

Głównym składnikiem zapewniającym połączenie cząstek wypełniacza i wytrzymałości monolitu betonowego jest cement. Dzięki minerałom, które składają się na jego skład, wraz z doprowadzoną do mieszanki wodą zachodzi reakcja hydratacji.

W uproszczeniu jest to tworzenie silnej sieci krystalicznej w wyniku parowania wody i działania dwutlenku węgla obecnego w otaczającym powietrzu.

Wszystkie reakcje zachodzące w mieszance betonowej przechodzą przez dwa etapy:

Pierwszy zaczyna się od mieszania roztworu i trwa średnio 24 godzin.

Czas ten zależy od temperatury otoczenia. Im jest niższy, tym dłuższy czas wiązania. W tym czasie mieszanka betonowa zachowuje pewną mobilność i może mieć wpływ na poprawę wydajności i wydajności.

W kolejnym etapie następuje bezpośrednia krystalizacja monolitu i zestawu wytrzymałościowego. Okres ten może trwać od kilku miesięcy do kilku lat.

Cele wprowadzenia plastyfikatorów

Aby uzyskać mocny monolit, konieczne jest zapewnienie równomiernego rozprowadzenia zaczynu cementowego pomiędzy cząstkami wypełniacza. Najłatwiej to osiągnąć, zwiększając udział masowy wody.

Z jednej strony pozwala to zwiększyć płynność mieszanki, z drugiej strony nadmiar wilgoci pogarsza właściwości techniczne betonu po stwardnieniu.

Optymalnym rozwiązaniem tego problemu byłoby zastosowanie plastyfikatorów, których wprowadzenie do mieszanki pozwala rozwiązać kilka problemów:

wraz ze spadkiem ilości wody i cementu następuje wzrost wytrzymałości o 15 – 20%;

zmniejsza się ryzyko pękania;

zwiększa plastyczność i płynność mieszanki betonowej;

następuje znaczne zmniejszenie spadku skurczu betonu podczas twardnienia;

zwiększyć odporność na mróz i wilgoć;

poprawia przyczepność mieszanki ze wzmocnieniem;

wydłuża żywotność gotowego rozwiązania.

Samoprzygotowanie plastyfikatora

Pomimo faktu, że istnieje wiele dostępnych na rynku opcji produkcji komercyjnej, wiele, zwłaszcza w budownictwie prywatnym, używa domowych dodatków do betonu.

Do stosowania jako dodatki plastyfikujące stosuje się najtańsze komponenty, które można kupić w sklepie ze sprzętem.

W carskiej Rosji budowniczowie szeroko stosowali białko z jaj kurzych. Budynki wzniesione na takim rozwiązaniu do naszych czasów nie straciły na swojej sile. Biorąc pod uwagę obecny koszt żywności, używanie jajek do zapraw betonowych jest mało opłacalne.

Doskonałą alternatywą byłoby:

klej Pva;

Każdy składnik ma swoje właściwości i inaczej reaguje z zaprawą betonową. Dlatego przy dodawaniu do mieszanki należy przestrzegać proporcji i brać pod uwagę czas wprowadzenia dodatku.

Glina Pva dodane do gotowego rozwiązania w obliczeniach 200 g na wiadro. Ten składnik jest używany w ograniczonym zakresie ze względu na obecność skrobi w kompozycji. Najczęściej stosowanym jest polioctan winylu.

Wapno dodaje się podczas mieszania głównych składników roztworu betonu i powinno być 20% z całkowitej masy. Beton z dodatkiem wapna staje się bardziej elastyczny. Zdolność klejąca roztworu jest również zwiększona.

Szampon lub mydło w płynie jest również wprowadzane w proporcji podczas przygotowywania mieszanki 200 ml na torbie cementu.

Proszki do prania są wstępnie rozpuszczane w wodzie. Dla najlepszego efektu za 50 kg cementu trzeba dodać 100 – 150 g.

Główną wadą kompozycji na bazie mydła w płynie i innych detergentów jest pojawienie się dużej masy piany. Problem ten rozwiązuje się, stosując komponenty o zmniejszonym pienieniu lub czekając na osadzenie się korka bąbelkowego.

Stosując proszek do prania jako składnik uplastyczniający, należy preferować rodzaje przeznaczone do pralek automatycznych. Detergenty te charakteryzują się mniejszym tworzeniem piany.

Wszystkie substancje stosowane jako plastyfikatory muszą spełniać następujące wymagania:

skład składnika nie powinien zawierać substancji lotnych;

używanie substancji toksycznych jest zabronione;

temperatura, w której zaczyna się niszczenie kompozycji stosowanej jako dodatek plastyfikujący, musi być niższa od temperatury roboczej;

Warunkiem jest odporność chemiczna.

Na zakończenie

Stosowanie domowych plastyfikatorów pomaga uprościć i w pewnym stopniu obniżyć koszty procesu budowlanego. Jednak bez odpowiedniego doświadczenia, zamiast poprawiać jakość mieszanki betonowej, można uzyskać odwrotny skutek.

Plastyfikatory przemysłowe produkowane są ściśle według receptury, testowane zarówno w warunkach laboratoryjnych, jak i w testach na budowanych obiektach. Stosowanie domowych suplementów wiąże się z pewnym ryzykiem.

Najbardziej sprawdzonym składnikiem do stosowania jako plastyfikator jest wapno gaszone, którego działanie zostało przetestowane przez więcej niż jedno pokolenie budowniczych.

Jak łatwo zrobić plastyfikator do zaprawy cementowej własnymi rękami: proporcje, jak wymienić

Beton i zaprawa są używane w dużych ilościach podczas prac remontowych i budowlanych. Jeśli plastyfikator do cementu nie jest zawarty w składzie mieszanek, to z czasem w zalanych tablicach i murze mogą pojawić się pęknięcia i pęknięcia.

Przed wyborem odpowiednich dodatków konieczne jest przestudiowanie wszystkich istniejących rodzajów dodatków i ich głównych funkcji.

Właściwości użytkowe mieszanki poprawia się poprzez jej modyfikację za pomocą specjalnych składników wchodzących w skład kompozycji. W zależności od rodzaju dodatku jest w stanie zmienić hydratację cementu w kierunku dodatnim, odporność na ujemne temperatury oraz zwiększyć elastyczność.

• zmniejszyć koncentrację i nasycenie wilgocią;
• w procesie hydratacji zmniejszają skurcz;
• przyczyniają się do tego, że formularze są łatwiej wypełniane kompozycją, a proces murowania jest uproszczony;
• spraw, aby przygotowany wcześniej roztwór cementu był dłużej przechowywany;
• zapobiegać pękaniu;
• stworzyć możliwość wzmocnienia stalowego zbrojenia w celu lepszego kontaktu z kompozycjami;
• zwiększyć wytrzymałość konstrukcji;
• zmniejszyć wymaganą ilość wody;
• przyczyniają się do tego, że rozwiązanie jest mniej rozwarstwione;
• tworzyć bardziej mobilne mieszanki.

Akceleratory

Zaprawy cementowe twardnieją szybciej, jeśli do ich składu zostaną dodane specjalne środki chemiczne przyspieszające proces. Proces hydratacji rozpoczyna się w momencie dostania się wody do cząstek cementu i trwa nawet po kilku miesiącach. Zwiększa to wytrzymałość materiału.

Ważne jest, aby na samym początku wiązania utrzymać wysoki poziom wilgotności. W tym czasie wymagana jest temperatura otoczenia powyżej 0 (minimum +5°C, najlepiej do +20°C).

Kiedy wilgoć jest usuwana z betonu zbyt szybko lub pozostaje w nim, zaczyna się kruszyć i tracić wytrzymałość. Aby znormalizować proces, musisz podgrzać roztwór lub zastosować dodatki chemiczne.

• chlorek wapnia;
• azotan wapnia;
• azotyn wapnia;
• azotyn-azotan-chlorek wapnia;
• siarczan sodu;
• Azotan sodu;
• Fosforan trisodowy;
• chlorek sodu.

Producenci zaopatrują rynek w przyspieszacze wiązania następujących marek: Relamix, Addiment, Relaxor, Konkrit-F, Fort UP-2 itp.

1. Działa w chłodne dni, w połączeniu z ogrzewaniem elektrycznym.
2. W procesie produkcji prefabrykatów, płytek i innych wyrobów z betonu kształtowego. Odporność na ścieranie i wytrzymałość, poprawia się wygląd produktów, można sobie poradzić z mniejszą liczbą form poprzez skrócenie czasu utwardzania.
3. Konieczność skrócenia czasu owijania szalunku podczas wylewania monolitu.
4. Skrócony czas budowy 2-3 razy.
5. Tworzenie lekkiego betonu bez zmniejszania wytrzymałości i zmiany proporcji wody i cementu w kompozycji.

Opóźniacze

Przy dużych kubaturach konstrukcji pojawiają się trudności przy łączeniu wcześniej wypełnionych powierzchni świeżą zaprawą. Aby mieszanki do tynkowania, betonowania, kleju CMC nie miały czasu na utwardzenie, stosuje się specjalne dodatki, które wydłużają czas wiązania.

• koszty wibracji są zmniejszone;
• mobilność poprawia się odpowiednio, można leżeć w temperaturach do + 30 ° C;
• zmniejsza się ilość cementu;
• nie ma stratyfikacji;
• skurcz jest zmniejszony;
• siła wzrasta;
• gotowa struktura ma lepszą powierzchnię;
• pracownicy czują się bardziej komfortowo ze względu na brak hałasu wibracyjnego.

1. Dodatki chemiczne – kwas nitrylotrimetylenofosfonowy (NTP), glukonian sodu, cytrynian sodu.
2. Kompozycje kilku składników, sprzedawane w formie gotowej – SikaPlast 520 N, moderator firmy Promsnab z Kemerowa, Linamiks, płyn FREM LINAS 200.
3. Odpady przemysłu spożywczego – syrop cukrowy pastewny, serwatka mleczna.

Do wykonywania prac przy użyciu technologii „betonu płukanego” do produkcji reliefowych form dekoracyjnych stosuje się specjalne opóźniacze – żele lub płyny:

• DRC 6 – moderator architektoniczny;
• Pieri VBA Bio 2 jest preparatem biodegradowalnym;
• Czysty beton – żel opóźniający do warstw wykończeniowych;
• żel G-05.

1 z moderatorów jest nakładany na przednią stronę formowanych elementów. Nieutwardzony cement wypłukuje się silnym strumieniem wody, nie czekając na związanie górnej warstwy.

Napowietrzanie

Aby w grubości betonu utworzyły się mikropory o średnicy około 0,05 cm, stosuje się dodatki, które wprowadzają do mieszanki wymaganą ilość powietrza. Taka konstrukcja jest potrzebna, aby zwiększyć mrozoodporność.

1. Zmniejszenie gęstości gotowych konstrukcji.
2. Możliwość zastosowania gruboziarnistego kruszywa zamiast piasku kwarcowego.
3. Zmniejszenie zużycia materiałów porowatych i zawartości wody w mieszance.
4. Ulepszenia izolacji akustycznej i cieplnej.
5. Zmniejszanie wiązek podczas transportu.
6. Łatwiejsze kształtowanie zaprawy (zwiększona urabialność w porównaniu z mieszanką bez dodatków).

Wadą tego typu dodatków jest to, że zmniejszają wytrzymałość konstrukcji. Zwiększenie zawartości powietrza o 1% powoduje zmniejszenie wytrzymałości betonu o 5,5%.

Najczęściej jako taki dodatek stosuje się Vinsol. Otrzymywany jest po zneutralizowaniu żywicy drzewnej.

1. Syntetyczne środki powierzchniowo czynne;
2. Smoła drewniana (zmydlona);
3. Zmydlona żywica drzewna.
4. Sole ropy naftowej lub kwasów lignosulfonowych.
5. Sole na bazie białka.
6. Sole organicznych kwasów sulfonowych.

1. Bisil Cel – wyprodukowany przez firmę “Dorizo”, Hiszpania.
2. Mylonaft – kompozycja sprzedawana jest w metalowych lub drewnianych beczkach. Jest to pasta zawierająca co najmniej 70% suchej masy.
3. Zmydlona żywica drzewna (SDO) – sprzedawana w workach papierowych w postaci stałej. Dodawany jest do cementu w proporcji 0,1-0,3%.
4. TsNIIPS-1 – dostarczany jest w papierowych torebkach w postaci pasty.
5. SPD – 40% roztwór wodny dostarczany jest w cysternach kolejowych. Do suchego cementu dodaje się w proporcjach 0,005-0,025%.
6. START – zneutralizowana żywica napowietrzająca. Z masy cementu wprowadza się je do składu betonu w wartości 0,005-0,05%.

Płyn przeciw zamarzaniu

Tego typu dodatki są potrzebne, aby dostosować materiały budowlane do zimnych warunków pogodowych. W nowoczesnych warunkach budowa wielu obiektów trwa zimą ze względu na zastosowanie modyfikatorów.

Temperatura zamarzania mieszaniny spada do -20°C z powodu wpływu wody w składzie roztworu lub przyspieszenia utwardzania.

1. HC jest wynikiem interakcji wapnia i kwasu solnego. Znajduje zastosowanie w konstrukcjach bez wzmocnienia, ponieważ powoduje korozję.
2. NKM, NK+M – mieszanina saletry wapniowej i mocznika.
3. M – mocznik. Spowalnia chwytanie.
4. HH, HNK – saletra wapniowa i azotynowa. Przyspiesz wiązanie w mrozie. Działają antykorozyjnie. Trujący.
5. NK – azotan wapnia. Zmienia czas utwardzania.
6. P – potaż (węglan wapnia). Nawet w temperaturze -30°C beton dobrze wiąże.

Superplastyfikatory

Wiele osób interesuje się superplastyfikatorami – co to jest. Dodatki te są substancjami organicznymi lub syntetycznymi typu anionowego z wieloma grupami polarnymi i ich mieszaninami. Takie dodatki w roztworach przedłużają ich żywotność, zwiększają mobilność betonu 3-4 razy.

Beton zaczyna szybko twardnieć po początkowym opóźnieniu hydratacji. Efekt utrzymuje się przez krótki czas – 2-3 godziny. Nowotwory hydratowe zwiększają swoją liczbę, ponieważ woda i cement zwiększają powierzchnię interakcji pod wpływem surfaktantów.

Z masy cementu granica zawartości dodatków wynosi 0,7-1,5%. W przypadku cementów wysokoglinianowych dawka powinna być wyższa, ponieważ ruchliwość betonu zależy od glinowości.

Zastosowanie superplastyfikatorów skutkuje oszczędnością cementu do 50 kg/m³. Jednocześnie właściwości wytrzymałościowe są zwiększone nawet o 25%.

Dodatki z I grupy stosuje się w fabrykach prefabrykatów betonowych w celu uzyskania pożądanej urabialności mieszanki. Zmniejszają się koszty produkcji, przyspiesza się utwardzanie i rotacja form.

Superplastyfikator C-3 i podobne substancje to wodny roztwór soli, który stanowi 30-40% suchego produktu. Ten ostatni otrzymuje się z naftalenu i kwasu siarkowego.

Zasady produkcji

Do betonu lub zaprawy należy dodawać dodatki uplastyczniające zgodnie z proporcjami i kolejnością wprowadzania:

1. Do gotowej mieszanki betonowej należy wlewać wyłącznie klej z polioctanu winylu. Przenikanie wilgoci do roztworu zmniejszy się, jeśli szklanka PVA zostanie wydana na wiadro betonu.
2. Próg twardości będzie wyższy ze względu na spowolnienie hydratacji, gdy 100-150 g detergentu piorącego zostanie dodane do worka z cementem w czasie mieszania kompozycji. Proszek jest wstępnie rozcieńczany wodą.
3. Do pracy wewnątrz budynku przyjmuje się stosunek wapna gaszonego do cementu w stosunku 1: 1. Do tynku elewacyjnego potrzebna jest mieszanka z 20% zawartością wapna. Szwy murarskie będą gładsze, poprawi się jednolitość nakładania i łatwiejsze stanie się wykonywanie złożonych manipulacji zaprawą. Jego lepkość wzrośnie. Beton zyskuje dodatkową elastyczność. Między innymi kompozycja otrzyma wysokie zdolności bakteriobójcze.
4. Beton może twardnieć o 2-3 godziny szybciej, jeśli na początku mieszania do worka cementu portlandzkiego (50 kg) zostanie dodana szklanka (200 g) szamponu lub mydła w postaci płynnej. Możliwe jest przygotowanie mieszanki betonowej w krótszym czasie w dużych ilościach.

Od dawna wiadomo, że żółtko jaja można dodać do zaprawy cementowej w celu uzyskania plastyczności. Dla mieszkańca miasta takie użycie jedzenia może wydawać się irracjonalne.

Jednak na obszarach wiejskich, w gospodarstwie rolnym, rozsądne byłoby użycie jajek (na przykład ubitych) jako dodatków do roztworu. Materia organiczna w żółtku pozwala budynkom stać przez wieki.

Cechy technologiczne

W przypadku stosowania improwizowanych lub samodzielnie wykonanych produktów jako modyfikatorów zapraw murarskich i tynków cementowych istnieje możliwość napotkania następujących problemów:

1. Po wprowadzeniu mydła na powierzchnię betonu, sól jest intensywnie wypłukiwana. Dlatego nie można wykluczyć pojawienia się białych plam.
2. Niektóre właściwości spoiwa cementowego mogą ulec zmianie pod wpływem dodatków. Z tego powodu czas utwardzania kompozycji może się również różnić. Stają się trudne do dokładnego przewidzenia.
3. Warunki powstawania pleśni poprawiają się z powodu naruszenia struktury roztworu po wprowadzeniu mydła. Wiąże ciecz w betonie i zapobiega jej migracji.
4. Zwiększa się obciążenie podłoża, a beton zyskuje większą gęstość, gdy zmniejsza się tworzenie mikroporów wewnątrz monolitu. Proces ten zachodzi po dodaniu detergentów. Rozwiązanie w tym przypadku jest szybsze.
5. Dodatki do modyfikacji mogą nie dać pożądanego efektu, jeśli nie zostaną podane we właściwym czasie. Należy to zrobić na początku mieszania, ponieważ środowisko alkaliczne powstałe z mydła może zmienić właściwości mieszanki.
6. Piana powstaje silniej podczas stosowania detergentów i mieszania kompozycji w elektrycznej betoniarce. Proces przygotowania roztworu będzie musiał być okresowo przerywany, czekając na opadnięcie piany.

W przypadku trudności często warto przestawić się na stosowanie plastyfikatorów o pożądanych właściwościach produkcji przemysłowej.

Zasada działania

Aby właściwie używać plastyfikatorów, musisz zrozumieć, jak działają. Części mieszaniny traktowane jako układ o tych samych właściwościach i składzie, oddzielone od pozostałych elementów za pomocą powierzchni rozdzielającej, stanowią fazę.

Woda, piasek, cement, które są obecne w standardowej zawiesinie cementowej, są również uważane za odrębną fazę termodynamiczną jako ciała stałe.

Powierzchnia właściwa (całkowita) cząstek wzrasta wraz ze zmniejszaniem się rozmiaru. Z kolei wraz ze wzrostem powierzchni oddziałujących pierwiastków wzrasta jakość reakcji chemicznych.

Składnikami zapraw są pylisty, drobnoziarnisty cement i stosunkowo gruboziarnisty piasek, do którego po wymieszaniu dodaje się je do wody. Siły kohezji działające na granicy faz w powierzchniowej warstwie wody pomiędzy cząsteczkami tworzą duże napięcie powierzchniowe. Prowadzi to do niejednorodnego i niepełnego zwilżenia cementu z utrudnionym rozprowadzaniem cieczy po powierzchni.

Przy tej samej ilości wody lepkość roztworu znacznie wzrasta, gdy z kolei zwiększa się powierzchnia cementu (specyficznego), biorącego udział w reakcjach chemicznych. Jest to możliwe, jeśli w mieszance powstają coraz mniejsze frakcje cementu na skutek rozkładu dużych cząstek podczas neutralizacji ich ładunków elektrycznych o różnej polarności.

Możliwość zmiany szybkości hydratacji należy rozpatrywać osobno dla każdego roztworu i wybranego dodatku. Różne rodzaje środków powierzchniowo czynnych i cementu oddziałują w różny sposób.

Co można wymienić

W Moskwie i innych dużych miastach łatwo jest niedrogo kupić dowolny suplement. Podczas pracy na odległych obszarach i braku dodatków w sprzedaży istnieje wyjście.

1. Aby nadać rozwiązaniu właściwości hydrofobowe, zwiększyć jego wytrzymałość i mobilność, należy dodać do kompozycji klej PVA. To zajmie 200-250 g kleju na 10 litrów mieszanki.
2. Inną opcją wyboru zamiennika fabrycznego plastyfikatora do zaprawy cementowej własnymi rękami jest dodanie wapna gaszonego. Należy go mieszać z betonem nie więcej niż 20%. W takim przypadku prawdopodobieństwo pęknięć zmniejszy się, a plastyczność wzrośnie. Produkty, np. płyty chodnikowe, staną się odporne na nagłe zmiany temperatury, ich powierzchnia będzie gładka, równa, trwała. Jeśli jako dodatek stosuje się wapno, nie można z nim stosować innych substancji.
3. Do roztworu można wlać trochę płynu do mycia naczyń. Na 12 kg cementu (wiadro) potrzebujesz 2 łyżki. l. domowe środki chemiczne. Uzyskiwana podczas mieszania pianka, otaczając w roztworze cząstki spoiwa i wypełniacza, nada mu elastyczność.
4. Proszek do prania może zwiększyć mobilność mieszanek budowlanych. Jednocześnie większe pienienie daje kompozycję do mycia rąk – tańszą. 2 łyżki stołowe. l. wystarczy na wiadro cementu.
5. Aby zaoszczędzić pieniądze, zrobi to mydło w płynie. Sprzedawany jest w butelkach o pojemności 5 litrów. Lepiej nie brać najtańszego narzędzia. Proporcje – 2 łyżki. l. na wiadrze cementu. Podobnie wlej stałe mydło do prania, zmiażdżone na tarce do warzyw.

Jak zrobić to samemu

Możesz przygotować plastyfikatory do zapraw cementowych własnymi rękami. Najlepiej stosować preparaty w proszku przeznaczone do rozcieńczania.

• używać gorącej wody (+70…+90°C) w ilości wskazanej na etykiecie;
• rozpuścić proszek, dodając wodę i mieszając;
• mieszając od czasu do czasu, pozwól mieszance parzyć przez 2-3 godziny.

Proszek jest przechowywany dłużej niż płynny roztwór, 2 razy dłużej. Inne dodatki należy wprowadzać dopiero po podaniu roztworu.

Wymagane jest wstrząsanie gotową kompozycją przed wlaniem do wody w celu wymieszania.

Bezpieczeństwo powinno być zawsze w centrum uwagi osoby pracującej z chemią budowlaną. Nie możemy zapomnieć o konieczności używania respiratora, kombinezonu z długimi rękawami, gogli i gumowych rękawic.