Kanalizacja zrób to sam do kąpieli: schemat i instrukcja krok po kroku na urządzeniu
Instrukcje krok po kroku dotyczące projektowania odpływu w wannie
Przechodzimy bezpośrednio do instalacji systemu odwadniającego.
System odpływowy montowany jest przed wylaniem betonowej posadzki łazienki. Przede wszystkim wykopują rów pod rurę spustową łopatą od studzienki kanalizacyjnej do łaźni. Odbywa się to w taki sposób, aby uzyskać nachylenie 15 stopni. Oznacza to, że głębokość kanału jest równa średnicy rury (100 mm) plus kolejne dwadzieścia centymetrów.
W metalowej ścianie studzienki kanalizacyjnej wycinamy szlifierką kwadrat o wymiarach 100 mm x 100 mm. W powstały otwór wkładamy pierwszą rurę odgałęzioną – z kielichem wewnątrz pojemnika. Cała pozostała przestrzeń wokół szczeliny jest uszczelniona mastyksem. Uszczelnia połączenie, a jednocześnie mocuje koniec rury.
Po wyschnięciu mastyksu kontynuujemy proces. Pozostałe rury wstawiamy w taki sposób, aby doprowadzić przewód do wanny. Jeśli to konieczne, wbij każde ogniwo gumowym młotkiem.
Ostatnie ogniwo powinno spaść między filarami fundamentu wanny i przejść pod kłody podłogowe. Nadal pracujemy w pomieszczeniach. Do rury końcowej mocujemy kolanko prostokątne lub dwa elementy, tworząc kąt prosty tak, aby linia szła pionowo w górę. Może być również konieczne wstawienie pionowej rury, jeśli znajduje się ona daleko od poziomu podłogi.
W wielu wannach dodatkowo wykonuje się specjalną warstwę hydroizolacji.
Suszenie powłoki trwa do trzech dni.
pasemka
Właściciel wanny musi pamiętać, że każdy etap urządzenia kanalizacyjnego wymaga starannego przestrzegania jego wymagań. Niezawodność systemu zapewnia odpowiednio zaprojektowany schemat i dokładna zgodność nachylenia rury z normami SNiP. Komfort przebywania w wannie gwarantuje obecność hydro lub suchej żaluzji.
Nie zaniedbuj urządzenia systemu wentylacyjnego, ponieważ tworzy ono optymalną wymianę powietrza i przyczynia się do wietrzenia wilgoci po zabiegach kąpielowych. Pomoże to zapobiec tworzeniu się grzybów i pleśni.
W regionach o zimnym klimacie niezwykle ważne jest wykonanie wysokiej jakości prac związanych z izolacją systemu kanalizacyjnego
Rodzaje systemów kanalizacyjnych
Właściwy wybór metody odprowadzania ścieków z wanny, przestrzeganie zbocza dla niektórych rodzajów systemów, a także uwzględnienie cech glebowych i klimatycznych obszaru, pozwalają stworzyć trwały i niezawodny system kanalizacyjny.
Niezależną poprawę kąpieli można przeprowadzić, tworząc jeden z trzech rodzajów lokalnych zakładów leczenia (który system jest lepszy, napisano tutaj).
Cechą działania systemu grawitacyjnego jest przelewanie się ścieków do studni drenażowej lub szamba bez użycia pomp.
Polega na pompowaniu ścieków za pomocą pompy kałowej i doprowadzeniu ich rurociągiem do studni drenażowej lub szamba.
System ciśnieniowy jest niezbędny, gdy wody gruntowe są wysokie, gdy powierzchnia terenu jest niewystarczająca, a łaźnia znajduje się w piwnicy budynku mieszkalnego.
Opcja jest możliwa tylko wtedy, gdy istnieje scentralizowana autostrada i wymaga uzyskania zgody na połączenie.
Układanie kanalizacji zewnętrznej
Kluczowym elementem zewnętrznego systemu odprowadzania ścieków jest szambo. Może to być konstrukcja w postaci studni drenażowej lub dwukomorowa konstrukcja uzdatniania.
Poradnik fotograficzny dotyczący instalacji stacji kanalizacyjnej
Jeśli do oczyszczania ścieków przed odprowadzeniem zostanie wybrana głęboka oczyszczalnia ścieków, oprócz podłączenia do kanalizacji, wymagane będzie również urządzenie do instalacji elektrycznej.
W przeciwnym razie etapy prac nad rozmieszczeniem wszystkich rodzajów punktów oczyszczania dla autonomicznych systemów kanalizacyjnych przebiegają w podobny sposób.
Budowa oczyszczalni
Jeśli wanna przeznaczona jest dla 2-3 osobowej rodziny, miska ustępowa nie jest przewidziana do jej aranżacji i nie jest tak często używana, można ograniczyć się do budowania prymitywnego wniosku. Aby to zrobić, po zachowaniu odległości wskazanej przez normy sanitarne, kopią studnię drenażową.
Ale można go montować tylko na glebach charakteryzujących się wysokim poziomem przepuszczalności wilgoci. Należą do nich gleby piaszczyste, drobno- i gruboklastyczne.
Decydując się na lokalizację studzienki drenażowej, zaznaczają miejsce i wybierają ścieżkę do ułożenia do niej linii kanalizacyjnej
Budowa oczyszczalni odbywa się w następującej kolejności:
- W oznaczonym obszarze wykopany jest dół, którego głębokość jest o 1-1,5 metra wyższa od znaku zamarzania gleby.
- Dno wykopu wyłożone jest 10-centymetrową warstwą gliny.
- Na wierzchu układane jest ekspandowane wypełnienie gliniane lub żwirowo-piaskowe, tworząc warstwę o wysokości 40-50 cm, która będzie pełnić funkcję drenażu.
- Aby zapobiec zrzucaniu ziemnych ścian wykopu, są one wyłożone cegłami, układając rzędy we wzór szachownicy lub gotowymi pierścieniami betonowymi.
W razie potrzeby ściany studni drenażowej można ułożyć oponami. Aby to zrobić, wykop dół, którego średnica pozwala pomieścić 4-5 zużytych opon ułożonych jedna na drugiej.
Dno wykopu jest wyrównane i pokryte gruboziarnistym żwirem, tworzącym warstwę o grubości 25-30 cm, na której rzędem układane są opony
Aby zapobiec przesuwaniu się opony po ułożeniu pierwszej warstwy, zaleca się wbicie czterech kołków prowadzących na całym obwodzie. Aby zwiększyć wytrzymałość konstrukcji, połączenie opon można pokryć bitumem. Podczas układania każdej warstwy, aby zapobiec zamulaniu i poprawić drenaż, po bokach każdej opony zasypiają tłuczone kamienie i kawałki tłuczonej cegły.
Jeśli gleba w miejscu, w którym znajduje się wanna, nie przepuszcza dobrze wody, należy pomyśleć o zainstalowaniu gotowego polimerowego szamba lub zakupie stacji głębokiego czyszczenia.
Wymaganą objętość polimerowych szamb i stacji głębokiego czyszczenia określa się na podstawie obliczenia całkowitego trzydniowego wskaźnika ścieków, nie zapominając o zapasie 10-15%
Główną zaletą takich systemów jest bezpieczeństwo środowiska. Nagromadzony spływ nie będzie w stanie przeniknąć przez ściany z wodoodpornych materiałów, a zatem na pewno nie zaszkodzi skałom i wód gruntowych.
Ze względu na żywotną aktywność bakterii tlenowych lub beztlenowych odpady stałe rozkładają się na proste elementy, dzięki czemu zmniejszają się dziesiątki razy. W miarę gromadzenia konieczne jest tylko okresowe wypompowywanie zawartości szamba, korzystając z usług kanałów ściekowych.
Kopanie rowu i układanie rurociągu
Aby ułożyć autostradę, wykopują rów, nadając mu kształt litery U. Jego głębokość powinna znajdować się poniżej punktu zamarzania gleby. Dno wykopu jest dokładnie ubite i wyrównane, nie zapominając o utrzymaniu spadku w kierunku kanalizacji.
Na zagęszczonym dnie pod tym samym kątem wyłożona jest „poduszka” z pokruszonego kamienia i układane są rury.
W punktach zwrotnych autostrady rozmieszczone są włazy – doły z wybetonowanym dnem i wzmocnionymi ścianami.
W celu ochrony odpływów przechodzących przez magistralę przed zamarzaniem w okresie zimowym, otwory włazów należy zakryć podwójnymi pokrywami
Aby wzmocnić efekt, wewnętrzne ściany włazu wyłożone są materiałem termoizolacyjnym, a zewnętrzne pokryte trocinami i ziemią.
Rura jest doprowadzana do studzienki kanalizacyjnej pod kątem, po uprzednim wykonaniu otworu w ścianie pod nią. Jeśli studnia drenażowa jest wykonana z opon, rura spustowa jest wyprowadzana między pierwszą a drugą oponą lub przez otwór wykonany w górnej warstwie.
Popularne artykuły Kalkulator do obliczania ilości suchej zaprawy do tynkowania sufitu
Pokrywa do szamba może być wykonana z drewnianej osłony lub kawałka blachy. Aby zapewnić przepływ tlenu, w pokrywie wykonano otwór do zainstalowania rury.
W końcowej fazie pozostaje jedynie wykonanie próbnego odpływu w celu sprawdzenia prawidłowego spadku rur kanalizacyjnych oraz ubicia terenu wokół ścian górnej części oczyszczalni.
Wymagania dotyczące systemów oczyszczania ścieków
Głównymi warunkami przy wyborze systemu oczyszczania ścieków do wolnostojącego domu prywatnego (wanny) są ich zwartość, łatwość konserwacji, efektywność oczyszczania ścieków i dezynfekcji. Ponadto należy wziąć pod uwagę takie czynniki, jak możliwość współdzielenia z istniejącymi systemami oczyszczania, średnie dzienne zużycie ścieków, warunki hydrogeologiczne na danym obszarze oraz poziom zamarzania gleby w zimie.
Kanalizacja zrób to sam w wannie – przewodnik krok po kroku po etapach aranżacji z instrukcjami wideo
Jak własnoręcznie wykonać kanalizację w wannie – przewodnik krok po kroku ze szczegółowymi filmami instruktażowymi da Ci jasne wyobrażenie o tym, jaki system kanalizacyjny wybrać i jak go odpowiednio wyposażyć.
W końcu nowoczesna łaźnia na działce z wiejskim domem staje się nieodzownym atrybutem gospodarstwa domowego wielofunkcyjnego z łaźnią parową, pralnią, muszlą klozetową, a często pralnią.
Zaaranżowanie odpływów z wanny jest konieczne z wielu powodów, ale przede wszystkim dla zapewnienia komfortu użytkowania i bezpieczeństwa mieszkania. Aby to zrobić, wodę ściekową należy w maksymalnym stopniu oczyścić z różnego rodzaju zanieczyszczeń.
Ten artykuł zawiera jasny przewodnik krok po kroku, jak prawidłowo zorganizować ten system „zrób to sam” i jak to zrobić jak najniższym kosztem.
Wybór typu systemu kanalizacyjnego – przewodnik krok po kroku
Przed przystąpieniem do kanalizacji w wannie musisz zdecydować o składzie sprzętu hydraulicznego. Odnośnie kanalizacji wewnętrznej – powinna spełniać następujące funkcje. Przyjrzyjmy się im.
W łaźni parowej jedynym urządzeniem hydraulicznym w tym przedziale jest odpływ, przez który zużyta woda z podłogi jest zbierana do punktu odpływowego i przez syfon wchodzi do rurociągu kanalizacyjnego. Sam odpływ należy przykryć grubą siatką, aby zatrzymać zanieczyszczenia – na przykład z mioteł łazienkowych.
Drabina jest koniecznie wyposażona w syfon, aby utworzyć uszczelnienie wodne.
Nieodzownym atrybutem wanny jest kabina prysznicowa. Ten pokój nie ma żadnych specjalnych funkcji, wystarczy zainstalować tę samą drabinę, co w łaźni parowej.
Picie herbaty w wannie jest tradycyjne. Przed ucztą całkiem naturalne jest mycie rąk, do czego w toalecie zainstalowano umywalkę. Musi być podłączony do wewnętrznego okablowania kanalizacyjnego przez syfon.
Nowoczesna kąpiel sprzyja dziś długiemu pobytowi na herbacie i swobodnej rozmowie lub oglądaniu programów telewizyjnych. W takich warunkach toaleta jest po prostu niezbędna – kontrast jest zbyt duży przy korzystaniu z urządzenia zewnętrznego. Instalacja i podłączenie kanalizacji w wannie z toaletą nie różni się od instalacji schematu sieci wewnętrznej w budynku mieszkalnym.
Typowym rozwiązaniem dla wanny jest znajdujący się w niej sprzęt pralniczy.
W ten sposób okazuje się, że w wannie znajdują się wszystkie rodzaje ścieków, które wymagają kanalizacji. W związku z tym podejście do wyboru rodzaju systemu odwadniającego jest całkowicie standardowe.
Przyjrzyjmy się bliżej, jakie są rodzaje systemów odpływowych, a które są najczęstsze.
Kanały bezciśnieniowe
W urządzeniach drenażowych, przez które ciecz porusza się samoistnie pod wpływem grawitacji, warunkiem koniecznym jest usytuowanie rur na skarpie na każdym odcinku. Wartość tego wskaźnika wynosi 2-3 stopnie i jest optymalna dla zapewnienia spływu.
Jeśli kąt jest mniejszy, część zanieczyszczeń pozostanie w rurze, tworząc warunki do powstania blokady. Przy nachyleniu 3 lub więcej stopni woda szybko spłynie, nie mając czasu na usunięcie frakcji stałych.
Niezbędnym warunkiem dobrego działania systemu odpływowego jest pion wentylatora, którego celem jest wentylacja.
Do budowy zewnętrznej części kanału stosuje się rury o średnicy 100 milimetrów, najlepiej wykonane z tworzywa sztucznego. Ich zaletą jest to, że są elastyczne i praktycznie nie cierpią na sezonowe ruchy gleby. Głębokość układania rur do kanalizacji zewnętrznej nie może być mniejsza niż poziom zamarzania gleby. I biorąc pod uwagę utworzenie warstwy drenażowej – 30-40 centymetrów głębiej.
W większości przypadków, biorąc pod uwagę warunki naturalne naszego kraju, konieczne staje się wykopanie dość głębokich rowów. Aby tego uniknąć, na rurach kanalizacyjnych instalowany jest kabel grzejny, który włącza się automatycznie, gdy temperatura spadnie krytycznie.
W takim przypadku wystarcza głębokość układania 0,5 metra, rurociągi są izolowane izolacją z materiałów porowatych. Do urządzenia kanalizacyjnego w wannie stosuje się rurki kielichowe z tworzywa PCV z gumowymi mankietami uszczelniającymi.
Zewnętrzna kanalizacja z wanny z reguły ma znaczną długość, ponieważ obiekt ten znajduje się na końcu terenu. Punktem końcowym odprowadzania ścieków jest albo szambo ze studnią filtracyjną, albo miejsce, w którym odpływ jest podłączony do scentralizowanej sieci kanalizacyjnej.
Należy zauważyć, że studnia filtrująca nie może być wszędzie zainstalowana. Na glebach gliniastych nie dochodzi do filtracji ścieków, a pod studnią gromadzi się woda ściekowa.
Przeszkodą w stosowaniu studni filtracyjnej jest również wysoki poziom wód gruntowych. Jeżeli przy maksymalnym wzroście woda w studni lub studni podniesie się do poziomu 2,5 metra, urządzenie nie może zostać zainstalowane z powodu zanieczyszczenia spływem wód gruntowych. W takich przypadkach układa się pola filtracyjne z infiltracjami lub regularnie przepompowuje się szambo magazynowe z usunięciem zawartości.
W przypadku małych domków letniskowych z ograniczonymi wizytami w niektórych przypadkach wystarczy wykonać kanał ściekowy z beczki w łaźni.
Kanalizacja ciśnieniowa
Takie projekty do usuwania wody ściekowej stosuje się w przypadkach, gdy niemożliwe jest umieszczenie rur kanalizacyjnych do wanny w jednej płaszczyźnie poziomej. Powodem tego mogą być cechy krajobrazu witryny lub projekt samej wanny.
Aby stworzyć sieć ciśnieniową, stosuje się specjalne pompy kałowe. Mogą być zanurzalne, półzanurzalne lub powierzchniowe.
W niektórych przypadkach przepompownie o małej wydajności mogą być używane do ścieków w wannie, które są wygodnie instalowane bezpośrednio przy armaturze wodno-kanalizacyjnej.
Charakterystyczną cechą stacji kałowych i pomp jest obecność młynka do kruszenia różnego rodzaju wtrąceń stałych, z wyjątkiem stałych.
Kanalizacja wpuszczana do kąpieli
W zależności od konfiguracji rurociągów odprowadzających kał, w niektórych przypadkach konieczne staje się podłączenie rury odprowadzającej do istniejącego systemu. Jest to możliwe przy instalacji zewnętrznej sieci kanalizacyjnej lub przy podłączeniu do centralnego rurociągu miejskiego.
W drugim przypadku będziesz musiał wydać specjalne zezwolenie z Gorvodokanal, a operacja połączenia zostanie przeprowadzona przez specjalistę z tej organizacji. Samoprzyłączenie wykonywane jest przez użytkownika kanalizacji zewnętrznej na obiekcie za pomocą specjalnych zacisków.
Który kanał do kąpieli jest lepszy, nie jest nawet wyborem dewelopera. Rodzaj i projekt zależy od charakteru krajobrazu i cech architektonicznych budynku łaźni.
Ze względu na prostotę i koszt urządzenia najlepiej zastosować prosty system grawitacyjny, który wymaga minimalnej uwagi podczas pracy.
Przewodnik projektowania kanalizacji
Podstawą tego wydarzenia jest projekt budynku – wanny, wskazujący lokalizację armatury wodno-kanalizacyjnej. Kompetentny projektant wstępnie ułoży je wszystkie szeregowo wzdłuż tej samej osi, aby uprościć instalację i zminimalizować koszty. Sekwencja działań w tym przypadku może wyglądać następująco:
- Utwórz graficzną reprezentację systemu kanalizacyjnego dla wanny, wskazując wymiary każdego elementu konstrukcyjnego okablowania wewnętrznego.
- Zapewnij, aby każde urządzenie hydrauliczne było połączone przez syfon, aby utworzyć uszczelnienia wodne, ten artykuł opisuje ten punkt bardziej szczegółowo.
- Przed podłączeniem do pionu instalowana jest wersja.
W miarę oddalania się systemu od punktów początkowych, wymiary rur można zmieniać tylko w kierunku wzrostu:
- ze zlewu wylot można ustawić z rury 40 milimetrów;
- z prysznica przez drabinę lepiej zainstalować rurę spustową o średnicy 50 mm;
- przewód wylotowy kanalizacji zewnętrznej dobierany jest w ilości 100 mm. Podobnie jak łączenie odcinków pomiędzy poszczególnymi sekcjami wielostopniowego szamba.
- W miejscu, w którym rury wylotowe są połączone z pionem, należy przewidzieć instalację zaworu powietrza, aby zapobiec pęknięciu uszczelnienia wodnego w syfonach. W większości przypadków instalowanie rury wentylatora jest niedopuszczalne.
- Zewnętrzne rury kanalizacyjne do wanny należy zaizolować kablem grzejnym. W takim przypadku ciepłe powietrze dostanie się do systemu, chroniąc go przed zamarzaniem, co jest obarczone pęknięciem fajansu. Dlatego niepożądane jest, aby wanna instalowała rurę wentylatora, przez którą przejdzie w przestrzeń kosmiczną.
W przeciwnym razie konstrukcja kanalizacji do wanny nie różni się od typowych urządzeń o podobnym przeznaczeniu.
Montaż kanalizacji wewnętrznej
Orurowanie systemu kanalizacyjnego montuje się na końcu głównych prac budowlanych przed zakończeniem.
