Możliwości łączenia laminatu i płytek: uszczelniacz, przewód od amortyzatora, korek płynowy, wkładka, parapet

Najlepsze opcje uszczelnienia połączenia między płytkami a laminatem

Nie ma drobnych napraw. Dotyczy to również tak pozornie nieistotnego procesu, jakim jest projektowanie połączeń między płytkami a laminatem. Jak pokazuje praktyka, niedbały stosunek do tej pracy prowadzi do pojawienia się pisków, lokalnych pęcherzy i innych nieprzyjemnych konsekwencji dla podłogi. Podpowiemy Ci, jak uniknąć takich problemów w przyszłości.

Fuga między płytką a laminatem – czy powinna być zamknięta?

Zgodnie z zamysłem projektanta/właściciela lokalu spoina między wykładzinami podłogowymi może mieć różne długości i kształty. Mocno zamontuj płytki i laminat Zabronione ustanawianie zasad. Faktem jest, że oba materiały wykończeniowe mają inny poziom rozszerzalności cieplnej i odpowiednio współczynnik zmiany wymiarów liniowych. W instrukcji dla:

• Zaleca się, aby gres porcelanowy pozostawił szew o grubości co najmniej 2 mm. A im większa powierzchnia płytki, tym szersza powinna być szczelina, aby uniknąć pękania płytki, wyciskania wypełniacza międzypłytkowego, a także odrywania powłoki od podłoża.
• Powłoki laminowane zawsze mają pilny wymóg – szczelina do ogranicznika musi wynosić co najmniej 8 mm. Jest to konieczne, aby uniknąć pęcznienia podłogi, pojawienia się pisków i innych nieprzyjemnych konsekwencji.

FAKT! Wbrew twierdzeniom niektórych producentów, laminat winylowy lub SPC ma również pewien współczynnik odkształcenia. Temperatura i wilgotność powietrza w pomieszczeniu wpływają na wymiary liniowe okładziny, dlatego zasada dylatacji lub szczelin technologicznych dotyczy wszystkich rodzajów wykładzin podłogowych.

Jeśli zostawisz połączenie płytek i laminatu bez zmian, otrzymasz brzydką szczelinę. Ale problem nie jest tylko estetyczny. Prawie każdy materiał okładzinowy na podłogę wymaga ochrony końcówek przed kurzem, brudem i wilgocią. Nawet takich jak gres porcelanowy, płytki ceramiczne i podłogi laminowane. I własnie dlatego:

• Laminat HDF składa się w 70% z drewna. Podczas interakcji z wodą końce puchną, wypaczają się i brudzą. A w trakcie pracy na krawędziach powstają wióry i zadrapania.
• Płytki ceramiczne i gres porcelanowy mają ochronę przed wodą tylko na przedniej powierzchni. Pozostałe powierzchnie nigdy nie są pokryte glazurą, stopień ich higroskopijności sięga 18% własnej objętości (na dzień). Brud wraz z wodą przedostaje się do wnętrza płytki, przez co pod dekoracyjną powierzchnią mogą tworzyć się ciemne plamy i plamy. Dlatego płytka na skrzyżowaniu szybko traci swoją reprezentację i schludny wygląd.

Spuchnięty laminat z powodu naruszenia technologii.

I ostatni, ale nie mniej ważny argument przemawiający za dekoracją spoin – prawidłowa konstrukcja połączenia między materiałami podłogowymi pozwoli ci stworzyć piękny, prawie niezauważalny szew, ukryć drobne defekty i niewielką różnicę wysokości.

Opcje łączenia laminatu i płytek

Istnieje kilka sposobów obróbki szwów między gresem porcelanowym a podłogą laminowaną. Umownie można je podzielić na dwie grupy – elementy nadwieszone i materiały wypełniające. Do tych pierwszych należą profile, bardziej znane jako parapety. Po drugie – kompensatory korkowe, sznury amortyzatorów, uszczelniacze i zaprawy. Porozmawiajmy o każdej opcji bardziej szczegółowo.

Progi

Profile przejściowe lub parapety to paski z metalu, tworzywa sztucznego, litego drewna lub LMDF, które są nakładane na obszar łączenia w celu ochrony krawędzi i dekoracji. Najczęściej stosowany w przejściach między pomieszczeniami lub pod drzwiami. Rodzaje mocowania: ukryte, otwarte, samoprzylepne (samoprzylepne).

• Czyste bez dodatkowej obróbki (aluminium lub lite drewno).
• Anodowane, czyli przetwarzane przy użyciu specjalnej technologii na złoto, srebro, brąz, grafit.
• Malowane specjalnymi kompozycjami w czystych, monochromatycznych kolorach bez dodatkowej dekoracji.
• Laminowane – pokryte folią jednego koloru lub wzorem pod drzewem, kamieniem.
• Jednokolorowy na całą grubość listwy (tylko wyroby z tworzyw sztucznych).

Koszt produktów zależy od materiału produkcyjnego i rodzaju powierzchni. W sklepach cena zaczyna się od 140 rubli / sztukę.

Wspólne produkty nakładające się

Są to płyty wykonane z aluminium, mosiądzu, PCV, drewna i MDF. Powierzchnia może być gładka lub żebrowana, aby zapobiec poślizgowi. W niektórych modelach zamiast nacięć w metalową podstawę wbudowano gumowy pasek. Szerokość – od 1 do 10 cm, długość – od 90 do 300 cm.

W tej samej serii produkowane są tak unikalne odmiany jak profile z kanałem kablowym oraz elastyczne progi wykonane z metalu lub PCV. Za pomocą tych ostatnich można pięknie zaprojektować połączenia krzywoliniowe o dowolnym promieniu.

Z pewnymi umiejętnościami produkty metalowe i plastikowe mogą zamknąć złącze w postaci linii przerywanej. Podobny szew figurowy powstaje, gdy na przykład laminat i sześciokątna płytka są połączone na granicy kuchni / łazienki i przedpokoju.

Wielopoziomowe narożniki metalowe, drewniane i LMDF

Ma to na celu wyrównanie różnicy w obszarze przylegania do wysokości 3 cm Taka wkładka pomiędzy gresem a laminatem jest szczególnie wygodna w przypadkach, gdy konieczne jest ukrycie zarówno różnych wysokości okładzin podłogowych, jak i zbyt szeroka luka.

Szerokość produktów waha się od 1 do 7 cm, długość do 3 m, gama kolorystyczna jest zazwyczaj bardzo szeroka.

Progi specjalistyczne

Są to listwy wykonane z aluminium i LMDF, które mają bardziej złożony profil niż standardowe – w kształcie litery H, Z, F itp. Służą do łączenia materiałów wymagających specjalnego podejścia. Na przykład płytki porcelanowe i dywan. Lub deskę parkietową, która służy do ozdabiania schodów w domu. Szerokość nie przekracza 5 cm, a długość 1,8 m.

WAŻNY! Niektórzy projektanci sugerują łączenie laminatu i płytek przez cienkie progi mosiężne lub aluminiowe (w kształcie litery L, T lub U) wypełniające szew. Głównym argumentem jest nowoczesne i modne rozwiązanie, które z powodzeniem uzupełnia wystrój wnętrz. Ale ta opcja jest bezpośrednio sprzeczna z wymaganiami instrukcji dotyczących luk technologicznych. Sztywno zamocowane metalowe paski będą stanowić przeszkodę podczas rozszerzania podłogi laminowanej. Rezultatem są spuchnięte deski, złamane zamki, skrzypienie.

Prawidłowe i nieprawidłowe ustawienie progów

Połączenie cienkich metalowych progów i ukrytych pod nimi elastycznych wypełniaczy spoin (korek, PPE, uszczelniacze) to lepsze rozwiązanie, które pozwoli realizować modowe trendy w aranżacji wnętrz bez uszkadzania podłogi.

Kompensatory korkowe

Są to paski aglomeratu kory dębu korkowego. Ze względu na swoją plastyczność, zdolność do kompresji i przywracania kształtu, naturalny materiał doskonale nadaje się do uszczelniania połączeń między różnymi okładzinami podłogowymi. Szerokość produktu – do 2 cm, długość – nie więcej niż 1,5 m, wysokość – średnio 15 mm. Koszt – od 140 rubli / sztukę.

Producenci zalecają, aby nie stosować dylatacji korkowych w połączeniu z okładzinami montowanymi w sposób „pływający” (laminat, deska parkietowa bez kleju). Wszystko przez to, że istnieje duże ryzyko wyciskania wypełniacza ze szwu lub powstawania spuchniętych desek. Jednak praktyka pokazała, że ​​podłogi z korka i laminatu dobrze się układają, gdy paski aglomeratu dokładnie odpowiadają szerokości szczeliny.

Wypełniacze tłumiące są produkowane z czystą powierzchnią do późniejszego malowania, barwienia lub lakierowania związkami na bazie wody. Niektórzy producenci oferują produkty z korka fornirowanego. Ale najbardziej praktyczną opcją jest kompensator laminowany korkiem. Folia PVC ochroni szew przed szybkim ścieraniem, uszkodzeniem, brudem i wodą. Dodatkowo bogata gama kolorystyczna pozwoli dobrać kolor i dekor do laminatu.

RADA! Jeśli w sklepach Twojego miasta nie ma gotowych produktów z aglomeratu, skorzystaj z technicznych arkuszy korkowych. Po prostu pokrój je na cienkie paski na całej szerokości spoiny i wypełnij szczelinę.

Taśmy uszczelniające najczęściej stosuje się w budownictwie do uszczelniania szczelin podczas montażu elementów ściennych, dachów, instalacji klimatyzacyjnych, uszczelniania okien, drzwi, zamykania dylatacji w jastrychach, pomiędzy płytami i wielu innych. Inną całkiem akceptowalną metodą aplikacji jest wypełnienie spoiny między gresem porcelanowym a parkietem laminowanym. Do tego możesz użyć:

• Taśmy i rurki tłumiące wykonane z pianki polietylenowej. Wyróżniają się niską przewodnością cieplną, dużą elastycznością, elastycznością, odpornością na wodę i chemikalia. Jako wypełniacz jest to niewątpliwie materiał poręczny, ale paleta kolorów jest raczej uboga – biały, szary, niebieski i żółty. Nadaje się jako opcja ekonomiczna. Grubość produktów wynosi od 2 mm lub więcej, więc wybór materiału do szycia nie będzie trudny.
• Gumowy sznur uszczelniający przepustnicy – pasek gumy piankowej o profilu D, E, P lub F. Najczęściej stosowany do klejenia na obwodzie drzwi i okien. Po stronie gładkiej z reguły nakładany jest pasek klejący, zabezpieczony folią. Kolory – biały, czarny, brązowy, niebieski. Droższym analogiem jest taśma uszczelniająca z kauczuku butylowego, produkowana na potrzeby budownictwa, przemysłu motoryzacyjnego, a nawet meblarskiego.
• Profil z czarnego gernitu to syntetyczny materiał piankowy wytwarzany do produkcji podkładek wibroizolacyjnych i tłumiących. Produkt jest elastyczny, nietoksyczny, wodoodporny, łatwy w użyciu, trwały. Nie nadaje się do jasnych podłóg ze względu na kolor – będzie się zbyt wyraźnie wyróżniał.

Taśmy i wiązki tłumiące są ekonomicznym odpowiednikiem wypełniacza korkowego. Cena zaczyna się od 9 rubli/m.

Uszczelniacze

Do obróbki połączeń dozwolone jest stosowanie takich elastycznych materiałów, jak masy uszczelniające. Najbardziej stosowny:

• Mieszanki barwione silikonem, które można również stosować do wypełniania spoin między płytkami. Spolimeryzowany wypełniacz jest wodoodporny, plastyczny, odporny na ścieranie, nacisk, wstrząsy i inne obciążenia dynamiczne. Ale grubość szwu jest ograniczona do 7 mm zalecanej przez producenta.

WAŻNY! Uszczelniacze silikonowe uwalniają kwas octowy podczas polimeryzacji, dlatego nie należy ich stosować na marmurze, wapieniu lub w połączeniu z metalami powodującymi korozję.

• Mieszanka kolorów akrylowych o doskonałej przyczepności do laminatu. Po polimeryzacji powierzchnię można malować farbami na bazie wody. Dopuszczalna szerokość szwu jest zawsze podana na opakowaniu.
• uszczelniacze poliuretanowe. Uniwersalny wypełniacz o doskonałej przyczepności do ceramiki, drewna, metalu, plastiku, betonu. Odporny na wodę i warunki atmosferyczne, trwały i elastyczny. Istotnym ograniczeniem ze strony producenta jest to, że powłoki muszą być mocowane na sztywno, to znaczy klejone lub mocowane za pomocą sprzętu. Dlatego profesjonalni rzemieślnicy nakładają klej pod skrajne paski przed nałożeniem szczeliwa PU.
• Rurka z płynnego polimeru. Jest to mieszanina pokruszonych wiórów korkowych i spoiwa poliorganosiloksanowego. Przeznaczenie – uszczelnianie połączeń między okładzinami z aglomeratu (tapety, płytki podłogowe, laminat). Dostępne w tubach metalowych i polietylenowych, nakładane pistoletem lub szpachelką.

Zaprawa do płytek

Niektórzy rzemieślnicy aktywnie proponują wypełnienie spoiny na granicy różnych materiałów za pomocą konwencjonalnej frezarki. Aby stworzyć efekt plastyczności, potraktuj krawędzie płyt laminowanych szczeliwem silikonowym. Jednak nie wszystko jest tutaj takie proste. Klasyczne fugi cementowo-polimerowe są oczywiście łatwe w aplikacji, mocne i trwałe. Można je nawet przyciemniać, dodawać iskierki, luminescencyjne pigmenty i tak dalej. Ale po wyschnięciu materiał faktycznie wypełnia lukę technologiczną niezbędną dla laminatu masą kamienną. Brak plastyczności doprowadzi do naturalnego efektu – fuga zostanie po prostu wyciśnięta ze szwu, a niektóre deski mogą puchnąć i zacząć skrzypieć.

Rozwiązaniem są zaprawy epoksydowe, poliuretanowe, polimery akrylowe. Materiał jest odporny na wodę, ścieranie i kwasy, nie tworzą się na nim plamy z kawy, soków i innych barwników. Paleta kolorów jest bogata, dozwolone jest barwienie maszynowe i ręczne, dopuszczalna szerokość szwu jest każdorazowo wskazywana przez producenta. Cena produktów – od 700 rubli / kg.

Materiał nie jest łatwy w obróbce, ponadto wymagane jest specjalistyczne narzędzie i pewne umiejętności. Dlatego lepiej powierzyć tę sprawę profesjonaliście.

wniosek

Płytki i laminat można pięknie łączyć za pomocą korka lub uszczelniacza. Ale progi to nie „wczoraj”. Producenci są wrażliwi na trendy w modzie i produkują dokładnie te odmiany, które idealnie nadają się do projektowania laminatów i płytek. Dodatkowo ryzyko kontuzji profili nakładkowych naszym zdaniem jest zawyżone – listwy są bardzo cienkie i przy odpowiednim montażu praktycznie zlewają się z powierzchnią.

Niezależnie od wybranej metody uszczelniania połączeń między podłogą laminowaną a gresem porcelanowym, zalecamy przestrzeganie prostych zasad:

1. Nie stosować bezprogowego układania laminatu na całej podłodze mieszkania/pokoju. Im mniejszy obszar solidnej sieci, tym mniejsze ryzyko problemów.
2. Jeśli w kuchni stosuje się dwie różne wykładziny podłogowe, oddziel ją od reszty podłogi szczeliną technologiczną w drzwiach.
3. Niepożądane jest klejenie obrzeży płyt laminowanych. Jeśli nie da się tego uniknąć, należy użyć elastycznych klejów, na przykład klejów do parkietów, mieszanek klejowych na bazie polimerów MC, uszczelniaczy poliuretanowych.
4. Ostrożnie przyciąć krawędzie płytek i laminatu. Końce powinny być równe, bez wiórków.
5. W razie potrzeby dopasuj szew do linki amortyzatora lub kompensatora za pomocą renowatora, grawera. Nie wolno montować agregatu pod silnym ciśnieniem z zaskoczenia. Wraz ze zmianą wilgotności i/lub temperatury laminat rozszerza się i wypycha taśmę uszczelniającą z połączenia.

Powiedz nam, którą wersję projektu połączenia laminatu i płytek wybrałeś i czy jesteś zadowolony ze swojej decyzji.

Rada! Jeśli potrzebujesz mistrza naprawy podłóg, istnieje bardzo wygodna usługa doboru specjalistów z PROFI.RU. Wystarczy, że uzupełnisz dane zamówienia, sami mistrzowie odpowiedzą i będziesz mógł wybrać z kim współpracować. Każdy specjalista w systemie posiada ocenę, recenzje i przykłady prac, które pomogą w wyborze. Wygląda jak mini przetarg. Złożenie wniosku jest BEZPŁATNE i nie ma żadnych zobowiązań. Działa w prawie wszystkich miastach Rosji. Bez Twojej chęci nikt nie zobaczy Twojego numeru telefonu i nie będzie mógł do Ciebie zadzwonić, dopóki sam nie otworzysz swojego numeru dla konkretnego specjalisty.

Jeśli jesteś mistrzem, skorzystaj z tego linku, zarejestruj się w systemie i bądź w stanie przyjmować zamówienia.

Jak zamknąć spoinę między płytkami a laminatem: najlepsze opcje

Naprawa to zakrojona na szeroką skalę i bardzo odpowiedzialna praca. Nie ma w tym drobiazgów, więc wszystkie etapy wymagają ścisłego przestrzegania technologii. Większość pytań pojawia się, gdy właściciele muszą zaprojektować najbardziej problematyczny obszar – połączyć różne wykładziny podłogowe, tworząc kombinację, która musi być atrakcyjna, nienaganna i całkowicie bezpieczna. Częściej łączenie płytek z laminatem w przedpokoju czy kuchni sprawia trudności. Pierwszy układa się w obszarze roboczym, gdzie wilgoć i brud są prawie normą. Drugi „pomaga” udekorować tę część podłogi, która nie wymaga maksymalnego zabezpieczenia, ale jej atrakcyjny wygląd jest niezwykle ważny. Istnieje kilka opcji „połączenia niemożliwych do połączenia”, z których każda pozwoli rozwiązać problem, ale uniknie nieprzyjemnych konsekwencji. Zarówno dla siebie, wykładzin podłogowych, jak i do wnętrza.

Gdzie wymagane jest połączenie między płytką a laminatem?

Ta para jest najpopularniejszą kombinacją stosowaną na etapie zagospodarowania przestrzennego pomieszczenia. Nie da się obejść bez ceramiki (gresu porcelanowego) tam, gdzie jest duży ruch, gdzie nieunikniony jest stały kontakt wykładziny podłogowej z wilgocią i brudem. Laminat to atrakcyjny i nie mniej popularny materiał. Nie jest jednak najlepszym kandydatem do wykańczania obszarów, które można nazwać „wielkimi oszustami”.

Takie kombinacje są niemal regułą w kuchniach, w których przestrzeń do pracy i jadalnia są rozdzielone. Drugą opcją jest projekt witryny w pobliżu drzwi wejściowych, trzecia to „spotkanie” wykładzin podłogowych w drzwiach między pokojami. W tym drugim przypadku najpopularniejszym rozwiązaniem jest stworzenie małej nakrętki. Otwarta przestrzeń zakłada, że ​​złącze nie będzie miało żadnych dodatkowych wkładek.

Połączenie między płytką a laminatem za pomocą progu jest bardziej wymagające, gdyż praca ta wymaga precyzyjnego docięcia płytki, absolutnie takiej samej, równej szczeliny na całej długości spoiny. Tylko te warunki mogą zagwarantować doskonały wynik i brak jakichkolwiek problemów w przyszłości. Łączenie podłóg bez żadnych wstawek jest łatwiejszą operacją, ale w tym przypadku obszar może wyglądać nieco „nierówno”.

Cechy łączenia materiałów

To, jak będzie wyglądać połączenie płytek z laminatem, zależy od projektanta lub właścicieli pomieszczenia. W tym przypadku nie ma ścisłych zasad: „obramowanie” może mieć regularny lub oryginalny kształt, różne długości. Nie można jednak połączyć ściśle od siebie odmiennych materiałów.

Dlaczego potrzebna jest zgoda?

Powód jest prozaiczny: są to różne wskaźniki rozszerzalności cieplnej, co oznacza inny współczynnik liniowej zmiany wymiarów.

1. W przypadku gresu porcelanowego zaleca się pozostawienie co najmniej 2 mm. Duża powierzchnia płytek wymaga zwiększenia tej odległości. W przeciwnym razie możliwe są nieprzyjemne konsekwencje – pękanie płytki, jej rozwarstwienie od podłoża, wyciskanie spoin płytek lub elementów napowietrznych.
2. W przypadku laminatu, który może „oddychać” w zależności od poziomu wilgotności i temperatury, wymagane jest zapewnienie większej szczeliny: musi ona wynosić co najmniej 8 mm. Jeśli zignorujesz ten wymóg, w niedalekiej przyszłości właściciele będą mieli niespodzianki – z obrzękiem podłogi, pojawieniem się skrzypienia itp.

Otwarta fuga między płytkami a laminatem wygląda brzydko, ale to nie jedyna wada tak prostego rozwiązania. Każda wykładzina podłogowa wymaga ochrony końcówek przed wilgocią, kurzem, brudem.

1. Laminat „naturalny” to w 70% drewno, więc w kontakcie z wodą jego końce nieuchronnie pęcznieją, odkształcają się i szybciej brudzą. Na terenach bardziej przełajowych szybkie pojawianie się odprysków i zadrapań na krawędziach jest nieuniknione.
2. Płytki ceramiczne nie są tak bezbronne, ale mają też słabości. Fasety niepokryte szkliwem są higroskopijne: są w stanie wchłonąć 18% swojej objętości w ciągu jednego dnia. Wraz z wodą brud dostaje się do wnętrza materiału, przez co płytka traci swój atrakcyjny wygląd.

Aby uniknąć najpoważniejszych problemów, stawy są chronione i zdobione. Właściwy projekt zapewni reprezentacyjny wygląd, ukryje drobne defekty i niewielką różnicę wysokości.

Metody łączenia laminatu i płytek

Teraz szeroka gama materiałów i różnych urządzeń umożliwia znalezienie własnej opcji dla każdego pomieszczenia, dlatego przede wszystkim musisz zapoznać się ze wszystkimi metodami. Można je z grubsza podzielić na dwie grupy. Jest to użycie materiałów wypełniających i użycie elementów napowietrznych. Pierwsze to uszczelniacze, fugi i kompensatory korkowe. Drugi to profile, czyli parapety.

Materiały wypełniające

W takim przypadku wybór zależy od miejsca pracy, od tego, jak poważnie zostanie obciążona projektowana powierzchnia, od preferencji właścicieli itp.

Uszczelniacze

Materiały te można nazwać „zbawcami ludzkości”, ponieważ służą do rozwiązywania różnych problemów, w których bardzo ważne jest zapewnienie pełnego uszczelnienia lub niezawodnego zamocowania. Aby zamknąć połączenie między płytkami a laminatem, stosuje się kilka rodzajów elastycznych mieszanek.

1. Uszczelniacze silikonowe. Kompozycje są plastyczne, wodoodporne, odporne na ścieranie, łatwo wytrzymują nacisk, wytrzymują obciążenia dynamiczne. Jest jednak dla nich jedno ograniczenie: jest to grubość szwu, która nie powinna przekraczać 7 mm.
2. Mieszanki kolorów akrylowych. Materiały te mają doskonałą przyczepność do laminatu. Takie szwy można pomalować po polimeryzacji. Producent musi wskazać maksymalną (zalecaną) grubość szwu.
3. Uszczelniacz korkowy lub płynny korek. Jest to mieszanka składająca się z pokruszonego korka i spoiwa polimerowego. Przeznaczony jest do uszczelniania połączeń pomiędzy laminatem, płytkami podłogowymi. Uszczelniacz korkowy jest dostępny w polietylenowych, metalowych tubach. Istnieją dwa sposoby nakładania płynnego korka – szpachelką lub pistoletem.
4. Uszczelniacze poliuretanowe są uważane za rodzaj uniwersalny: charakteryzują się doskonałą przyczepnością do betonu, drewna, ceramiki, metalu i plastiku. Kompozycje charakteryzują się odpornością na wilgoć, wytrzymałością i elastycznością. Ale jest wymóg, który należy wziąć pod uwagę. Łączone powłoki muszą mieć sztywne mocowanie – być przyklejone, skręcone łącznikami. Z tego powodu przed zastosowaniem uszczelniacza PU nakłada się go pod paski brzegowe.

Zastosowanie różnych kompozycji nie zmienia pracy: w ten sam sposób zamykają połączenie między płytką a laminatem, kroki nie różnią się. Powierzchnie przeznaczone do obróbki są najpierw oczyszczane z kurzu i brudu, następnie odtłuszczane, a następnie na krawędzie produktów naklejana jest taśma papierowa. Po wypełnieniu szwów powierzchnię wyrównać szpachelką, nadmiar usunąć wilgotną szmatką lub gąbką. Czas wymagany do polimeryzacji kompozycji wynosi 24-48 godzin.

Zaprawa do płytek

W takim przypadku ważny jest dobór odpowiedniego składu. Klasyczne mieszanki składające się z cementu i polimeru są łatwe w obróbce, nadają się do barwienia i są niezwykle trwałe. Ale to właśnie ta ostatnia cecha sprawia, że ​​nie są najlepszymi kandydatami. Faktem jest, że po wyschnięciu taka zaprawa staje się kamieniem, co będzie przeszkodą w liniowej ekspansji połączonych produktów. W rezultacie prędzej czy później zostanie wyciśnięty ze szwu, deski mogą zacząć skrzypieć lub po prostu puchnąć.

Przeciwnie, fugi polimerowe są pozbawione tak poważnej wady. Mieszanki akrylowe, poliuretanowe i epoksydowe są najbardziej odporne na wilgoć, kwasy, środki ścierne, wszelkie płyny barwiące – soki, kawę itp. Zalecaną szerokość spoiny wskazuje producent. Minusem jest względna złożoność pracy, potrzeba posiadania umiejętności i specjalnego narzędzia. To są powody, dla których lepiej powierzyć pracę z materiałami polimerowymi specjaliście.

Kompensatory korkowe

Są to cienkie paski korka. Z jednej strony mają dekorowaną powierzchnię: jest malowana i lakierowana lub wykończona cienką warstwą forniru. Najnowsze produkty są optymalne do podłóg drewnianych, ale kolor „korka” można wybrać do dowolnego laminatu z tworzywa sztucznego. Muszę powiedzieć, że częściej takie kompensatory są kupowane do dekoracji parkietu. Powód jest tylko jeden – nie jest to najbardziej „przyjazna” cena (140 rubli za sztukę).

Produkty z korka różnią się rozmiarem:

• długość: 900 mm – standard, 1200-3000 mm – na zamówienie;
• wysokość: 15,18, 20 i 22 mm;
• szerokość: 7 i 10 mm.

Długość standardowa to opcja odpowiednia tylko dla połączeń znajdujących się pod drzwiami. W przypadku innych obszarów najlepszą opcją jest wykonanie elementu na zamówienie.

Dylatacje korkowe nie są zalecane do montażu z podłogami ułożonymi w sposób „pływający”, ponieważ istnieje duże prawdopodobieństwo ich wyciskania. Jednak brak problemów w tym przypadku gwarantuje tylko jeden warunek – dokładne dopasowanie szczeliny i szerokości elementu tłumiącego.

Jeśli mówimy o najbardziej praktycznym rodzaju materiału, pozostaje on kompensatorem laminowanym korkiem. Taka powłoka stanowi najlepszą ochronę przed wilgocią, brudem, ścieraniem i różnymi uszkodzeniami mechanicznymi. Ponadto szeroka gama kolorów znacznie ułatwi poszukiwanie produktu idealnego do podłóg laminowanych.

Progi

Te elementy dekoracyjne są często używane do ozdabiania połączeń między płytkami a laminatem, które znajdują się pod drzwiami, w przejściach z pokoju do pokoju. Nakrętki, czyli profile przejściowe – listwy wykonane z litego, laminowanego MDF, metalu lub tworzywa sztucznego. Są nakładane na szczeliny między materiałami, zapewniając niezawodną ochronę i atrakcyjny wygląd „problematycznej” powierzchni podłogi.

Odmiany profili przejściowych

Istnieje kilka rodzajów profili mocujących: są to kleje (progi samoprzylepne), metody otwarte i ukryte. Powierzchnia produktów może być:

• surowe: ozdoby nie są wykonywane do progów z litego drewna i aluminium;
• anodowane: brąz, grafit, złoto, perła, srebro;
• laminowane: pokryte folią ochronną z wzorem lub bez;
• malowane, bez dodatkowej dekoracji.

Istnieją progi monochromatyczne: w tym przypadku kolor ma nie tylko powierzchnia, ale cały produkt. Ta „transformacja” jest możliwa tylko dla parapetów plastikowych.

Struktury nakładające się na fugi

Produkty te produkowane są z drewna, MDF, mosiądzu i plastiku. Rodzaje powierzchni – gładka lub falista, zapobiegająca poślizgowi. W niektórych modelach zamiast nacięć w metal wkładane są gumowe paski. Długość takich parapetów wynosi 900-3000 mm, szerokość 10-100 mm.

Asortyment profili pozwala wybrać produkt do złożonych kombinacji, do rozwiązywania różnych problemów. Na przykład istnieją parapety, w których przewidziany jest kanał kablowy. Istnieją elastyczne modele, które pozwalają na dekorowanie zaokrąglonych połączeń i o dowolnym promieniu. Jeśli mistrz ma umiejętności, za pomocą takich profili można narysować nawet linię przerywaną.

Narożniki wielopoziomowe

Produkowane są z kilku materiałów – z drewna, laminowanej płyty MDF i metalu. W tym przypadku głównym zadaniem produktów jest wyrównanie różnicy wysokości na skrzyżowaniu. Za pomocą narożników o różnych poziomach można „wyrównać” różnicę do 30 mm.

Zaleca się je stosować nie tylko do połączeń z różnicami wysokości, ale także do projektowania bardzo szerokich szczelin. Maksymalna długość profilu to 3000 mm, szerokość – 10-70 mm. Paleta kolorystyczna produktów jest dość szeroka.

Progi specjalistyczne

Te listwy MDF lub aluminiowe mają bardziej złożony profil. W sprzedaży są modele w kształcie litery F, H i Z. Z reguły takie progi są używane w najbardziej wymagających kombinacjach. Przykładami są szczeliny między dywanem a gresem porcelanowym, deską parkietową, która służy do ozdabiania schodów w domu. Maksymalna długość złożonych profili to 1800 mm, szerokość 50 mm.

Do łączenia płytek i laminatu aluminiowe lub mosiężne parapety w kształcie litery L, H, T czy U są dalekie od najlepszego rozwiązania, na pewno będą stwarzać problemy w przyszłości. Powodem jest metal, który stanie się przeszkodą nie do pokonania dla rozszerzającej się podłogi laminowanej. Konsekwencje „stłoczenia” są takie same: to skrzypienie, zerwane zamki, wyciśnięte, spuchnięte profile. Optymalne rozwiązanie w tym przypadku jest jedno: jest to połączenie prostych wyrobów metalowych z elastycznymi wypełniaczami spoin (korek, uszczelniacze poliuretanowe).

Wady nakładek dekoracyjnych mogą niektórym wydać się poważne. Należą do nich widoczność, ryzyko kontuzji, nagromadzenie brudu w okolicy stawu, trudność w doborze elementu, który idealnie pasowałby do wnętrza. Ostatnia wada nie jest aż tak znacząca, ponieważ asortyment profili parapetowych stale się poszerza.

Podium urządzenia

Takie rozwiązanie można rozważyć, jeśli różnica wysokości między ceramiką a laminatem jest przyzwoita. Jednak wielu właścicieli nie pociąga perspektywa wyrównania podłogi. Ta metoda jest opcją podziału na strefy. Podia często umieszcza się w rogach pomieszczenia, w niszach, wąskich przestrzeniach, aby wizualnie je powiększyć. W tym przypadku spoiny można zaprojektować w dowolny sposób (lub ich kombinację), a powłoką „podwyższoną” może być laminat lub gres porcelanowy. Przeciwwskazaniem do tej opcji są rodziny z małymi dziećmi, ponieważ przy takim zagospodarowaniu przestrzennym ich regularne upadki i urazy są prawie nieuniknione.

Zalecenia specjalistów

Możliwe jest zabezpieczenie połączenia między płytkami a laminatem za pomocą jednego materiału, ale ten sam cel czasami osiąga się poprzez kombinację. Najłatwiejszą opcją jest użycie jednego z rodzajów uszczelniacza, którego kolor można idealnie dopasować. Jednak parapetów, których asortyment stale się powiększa, nie można spisać z ksiąg rachunkowych. Ich ryzyko zranienia jest nieco przesadzone, ponieważ profile nakładkowe mają minimalną grubość, a przy prawidłowym montażu praktycznie zlewają się z powierzchnią.

Jednak przed planowaną operacją mistrz musi zapoznać się z niewielką listą zasad, które uratują go przed błędami i problemami z nimi związanymi.

Czego nie można zrobić?

Istnieją rozwiązania, które z pewnością prowadzą do problemów.

1. Nie zaleca się bezprogowego montażu laminatu w całym domu (mieszkaniu), ponieważ duża powierzchnia z pewnością przysporzy problemów ze względu na rozszerzalność liniową elementów podłogowych.
2. Nie zaleca się sztywnego mocowania skrajnych łat laminatu. Jeżeli warunek ten nie jest możliwy do wykonania, do projektowania szczelin należy stosować wyłącznie kompozycję elastyczną. Na przykład klej do parkietu lub uszczelniacz poliuretanowy.

Dylatacji korkowej nie należy montować pod silnym naciskiem, ponieważ przy zmianie temperatury i wilgotności laminat rozszerzy się i na pewno wyciśnie wypełniacz. Najbardziej problematyczne pomieszczenia to kuchnie „ciepło-wilgotne”.

Co należy zwrócić uwagę?

W przypadku wyboru kompensatora korkowego do dekoracji połączeń głównym etapem przygotowawczym jest jak najdokładniejsze dopasowanie szwów do zakupionego produktu. W takim przypadku lepiej użyć uniwersalnego noża – renowatora. Sztywno zamocowane szwy między płytkami a laminatem łatwiej wykonać tą samą fugą, która została użyta przy montażu ceramiki. Ta metoda jest optymalna dla linii falistych i przerywanych. Jeśli do podłogi w kuchni stosuje się dwa rodzaje powłok, warunkiem wstępnym staje się luka technologiczna w drzwiach. Wybór opcji dla niego pozostaje w gestii właścicieli.

Różne wysokości jastrychu, w przypadku łączenia powłok sąsiednich pomieszczeń, to najlepszy sposób na uniknięcie różnic wysokości. W takim przypadku, przed rozpoczęciem szorstkiego wykończenia pomieszczeń, najpierw mierzy się grubość materiałów podłogowych (i skład kleju). Następnie przejdź do obliczenia wysokości jastrychów. Jeśli ten etap prac został już zakończony, to istnieją inne możliwości wyrównania spadku. Idealnym materiałem wyrównującym do płytek jest klej. Droższą, ale niezawodną alternatywą jest użycie masy samopoziomującej.

Zamknięcie połączenia między płytką a laminatem to zadanie wykonalne. Możesz to rozwiązać, stosując różne kompozycje lub elementy dekoracyjne. Najważniejsze w tym przypadku jest prawidłowe przygotowanie luk, które muszą być idealne – równe i bez wiórów. I możesz dowiedzieć się, jak „ludzie z rękami” wykonują tę operację, oglądając poniższy film: