Płyty MDF na ściany: plusy, minusy, instrukcje montażu

Według doświadczonych budowniczych, dekorację powierzchni ścian wewnętrznych można wykonać za pomocą płyt MDF. Z materiału naszego artykułu dowiadujemy się, czym jest ten materiał budowlany, zapoznajemy się z jego pozytywnymi i negatywnymi właściwościami, a także technologią montażu konstrukcji panelowych na mieszance kleju lub wstępnie przygotowanej ramie.

Co to jest panel MDF

Wśród ogromnej liczby materiałów budowlanych wielu interesuje się produktami ściennymi. Katalog jest dosłownie pełen takich projektów, ale panele ścienne MDF zajmują w nim szczególne miejsce. Podobne produkty stosuje się jako element dekoracyjny przy wykańczaniu powierzchni ścian i sufitów. Pod względem cech konstrukcyjnych opisywany materiał przypomina znane wielu tworzywo sztuczne, chociaż w składzie takich produktów znajdują się naturalne surowce pochodzące z odpadów z przemysłu drzewnego.

Wygląd panelu

Panele MDF cieszą się dużą popularnością właśnie ze względu na ich podobieństwo do naturalnych i szlachetniejszych materiałów wykończeniowych. Jednocześnie koszt takich paneli jest o rząd wielkości niższy.

Sam termin MDF jest dosłownie przetłumaczony z języka angielskiego jako zwykły skrót płyty wiórowej lub płyty wiórowej, ale różni się od radzieckiego odpowiednika ulepszonymi właściwościami technicznymi. W tym przypadku do łączenia surowców nie stosuje się szkodliwych żywic zawierających fenol. Spoiwem jest tutaj lignina, w niektórych przypadkach parafina.

Podstawowy skład płyty zawiera pył drzewny, który uzyskano po rozdrobnieniu i obróbce trocin. Materiał ten jest podgrzewany w specjalnych piecach aż do uwolnienia z niego ligniny wiążącej. To za pomocą takiego komponentu skleja się surową masę. Proces prasowania nadaje produktowi jeszcze większą wytrzymałość. Schłodzony przedmiot wymaga dodatkowej obróbki, najpierw uwolnioną płytę tnie się na niezbędne części, następnie na powierzchnię nakleja się film melaminowy, który imituje strukturę drewna.

Pod względem struktury podszewka MDF przypomina materiał pośredni pomiędzy tekturą a arkuszami sklejki. Dzięki tym właściwościom produktowi można nadać wymagane wymiary używając do tego celu zwykłej piły do ​​metalu. Rozważany materiał ma niski współczynnik przewodności cieplnej, ale ma również wadę – możliwość uszkodzenia folii melaminowej podczas pracy. Po uderzeniu mechanicznym na powierzchni materiału pojawiają się pęknięcia i rysy, ale wadliwe miejsca można łatwo zamaskować zwykłą farbą.

Odcienie o różnych kolorach i fakturach

Dużym atutem jest duży wybór odcieni i faktury wzoru paneli. W większości przypadków rysunek imituje różne rodzaje drewna.

Panele ścienne MDF są wykonane w tej samej technologii, ale powierzchnia takich produktów może mieć inne wykończenie. Pod tym względem rozważane materiały można podzielić na kilka odmian:

• Fornirowane. W tym przypadku jako wykończenie dekoracyjne stosuje się okleinę naturalną. Dzięki tej powłoce produkt przypomina wyglądem naturalne lite drewno, ma najwyższy koszt wśród analogów.
• Panele laminowane są uważane za jeden z najpopularniejszych wzorów. Za najprostszą wersję wykonania takich produktów uważa się wklejenie powierzchni folią melaminową. Taki materiał najczęściej imituje strukturę drewna i służy do dekoracji ścian. W przypadku niektórych produktów podczas laminowania na powierzchnię można nakładać folię o wysokim połysku, aby poprawić wygląd materiału. Takie panele wyglądają ekskluzywnie i z szacunkiem.
• Korytarz można wykończyć malowanymi panelami MDF. Tutaj warstwa farby jest uważana za powłokę dekoracyjną, a nie imitację faktury drewna.

Przedmiotowe produkty można zastosować do licowania w dowolnym pomieszczeniu w mieszkaniu, z wyjątkiem łazienki. Powierzchnia takich produktów znacznie różni się od nienaturalnego rodzaju tworzywa sztucznego. Użytkownik końcowy może sam wybrać akceptowalny wzór i rozmiar produktu, płacąc stosunkowo niewielkie pieniądze za materiały budowlane.

A teraz zwróćmy uwagę na wymiary produktu:

• Standardowy wskaźnik długości płyty wynosi 2,6 metra, chociaż wymiary niektórych materiałów mogą się różnić w górę lub w dół – odpowiednio 2,4 lub 2,7 metra.
• Szerokość panelu również znacznie się różni, na przykład cokół MDF ma szerokość 15 centymetrów, podczas gdy parametry konwencjonalnej płyty mieszczą się w granicach 90 centymetrów, dla niektórych produktów jest to 1,2 metra. Szerokość materiału ma duży wpływ na jego funkcje estetyczne. Wraz ze wzrostem tego parametru osoba zauważa obecność pionowych szwów, które dodatkowo podkreślają teksturę produktu.
• W zależności od docelowego przeznaczenia grubość panelu waha się od 3 milimetrów do 3 centymetrów. W przypadku materiałów fornirowanych liczba ta może sięgać nawet 6 centymetrów.

Wybierając elementy dekoracyjne należy pamiętać, że najcieńsze detale mają minimalne wskaźniki wytrzymałości, dlatego z ich pomocą przeprowadzana jest dekoracja ścienna. Jako dodatkową warstwę termoizolacyjną często stosuje się materiały o grubości większej niż 1,2 centymetra. Według właściwości taki grzejnik zastępuje ceglaną ścianę o grubości 15 centymetrów.

Plusy i minusy

Wybierając dowolny materiał budowlany, użytkownicy biorą pod uwagę jego mocne i słabe strony. Najpierw zapoznajmy się z zaletami paneli ściennych. Powinny one obejmować:

• Dostępność materiału na rynku budowlanym.
• Stosunkowo niska cena. Koszt metra kwadratowego wysokiej jakości powłoki od najbardziej znanych producentów może wynosić od 5 do 12 dolarów, a produkt ten służy nie tylko do wyrównywania powierzchni ściany, ale także jako element dekoracyjny.
• Kolejną pozytywną cechą płyt MDF jest możliwość samodzielnego montażu bez pomocy specjalisty. Taka praca charakteryzuje się dużą szybkością instalacji, chociaż maksymalny czas spędzony na urządzeniu ramowym.
• Montaż paneli można przeprowadzić na powierzchni ścian i sufitów, z taką pracą można nawet poradzić sobie samemu.
• Produkty mają reprezentacyjny wygląd. Większość materiałów imituje powierzchnię drewna, ale ich wzór może być taki sam. W związku z tym należy unikać stosowania płyt MDF na dużych powierzchniach.
• Rozważane materiały mogą być stosowane jako dodatkowa warstwa termoizolacyjna i dźwiękochłonna, zwłaszcza jeśli skóra i powierzchnia podłoża mają szczelinę powietrzną.

• Niskie wskaźniki wytrzymałości materiału, dotyczy to szczególnie płyt o małej grubości.
• Ograniczenie w doborze kolorów i faktur paneli.
• Zmniejszenie użytecznej przestrzeni w pomieszczeniu dzięki produkcji ramy i montażu paneli.
• Niska odporność na ogień. Jak już powiedzieliśmy, materiał ten jest wykonany z drewna, które pod wpływem wysokich temperatur ulega spalaniu.
• Materiał ma niską wodoodporność, jego struktura może ulec zniszczeniu nawet pod wpływem skroplin, gdy panele są montowane na ocieplonym balkonie lub loggii.

Jak naprawić panele ścienne MDF

Wielu właścicieli domów nie wie, jak przymocować płyty MDF do ściany. W praktyce stosuje się dwie popularne metody: mocowanie produktów na wstępnie wyrównanej ramie i mocowanie materiału na płynnych gwoździach lub innej kompozycji. Wybierając tę ​​lub inną metodę, należy zwrócić uwagę na następujące kwestie:

1. Podczas korzystania ze skrzyni krzywizna ścian nie ma znaczenia, kierunek płaszczyzny wykończeniowej zostanie ustalony przez elementy ramy.
2. Do użytku w mokrych pomieszczeniach odpowiednia jest rama wykonana ze stali ocynkowanej. Takie produkty dobrze znoszą krople wilgoci, nie poddają się korozji.
3. Jeśli konieczne jest ułożenie izolacji do wykończenia, idealnym wyborem będzie użycie skrzynek. Pomiędzy szynami prowadzącymi można ułożyć dowolny materiał termoizolacyjny.
4. Panele do lądowania na klej nadają się do małych pomieszczeń, w których konieczne jest zachowanie maksymalnej powierzchni użytkowej.

Montaż na ramie

A teraz zapoznajmy się bardziej szczegółowo z metodą układania płyt MDF na ramie. Najpierw musisz zrobić skrzynię na ściany, zwykle taki projekt jest wykonany z metalowego profilu lub drewnianej belki o określonym przekroju. W przypadku drewna wybiera się belkę o przekroju kwadratowym o długości boku 3 centymetrów. Taki produkt powinien mieć zawartość wilgoci nie większą niż 15%. Materiał dodatkowo pokryty jest środkiem antyseptycznym i uniepalniającym, co zapobiega procesowi spalania i gnicia.

Następnie za pomocą taśmy mierniczej wykonuje się pomiary ścian. W takim przypadku długość prętów powinna być nieco mniejsza niż obliczone wartości. Przy poziomym ułożeniu paneli montaż skrzyni odbywa się w kierunku pionowym i odwrotnie. Po wykonaniu prac znakowania wymiary są przenoszone na wyroby drewniane i pręty są piłowane. Podczas takich operacji piła do metalu powinna być ustawiona ściśle prostopadle do powierzchni drewna, co zapobiegnie tworzeniu się zakrzywionych końcówek.

Prowadnice są mocowane do powierzchni za pomocą kołków (jeśli podstawa jest z cegły lub betonu) lub wkrętów samogwintujących (jeśli istnieje podstawa drewniana). Następnie w odstępach między elementami skrzyni układane są płyty izolacyjne, na przykład wełna mineralna. Do mocowania warstwy wykończeniowej można użyć zacisków do paneli MDF, a także wkrętów samogwintujących o wymiarach 3 * 20 milimetrów, które wkręca się w rowki produktów lub specjalne gwoździe z cienkim kapeluszem. W końcowym etapie prac mocowane są listwy łączące oraz narożniki zewnętrzne i wewnętrzne.

Urządzenie z metalowej ramy wykonanej z profili prawie nie różni się od instalacji drewnianej skrzyni. Najpierw na obwodzie w górnej i dolnej części budynku montuje się elementy prowadzące ściany. Następnie główny profil jest umieszczony w odległości 40-50 centymetrów od siebie. Wszystkie części prowadzące są mocowane na powierzchni ściany za pomocą wkrętów samogwintujących i wieszaków, po czym przystępują do układania powłoki wykończeniowej.

Montaż na klej

Jak już powiedzieliśmy, przyklejanie płyt MDF do podłoża najczęściej służy do wykańczania małych pomieszczeń o równych ścianach. Na początkowym etapie pracy przeprowadza się dokładne badanie podstawy, identyfikuje się wadliwe obszary i podejmuje środki w celu uszczelnienia pęknięć i wiórów. Czasami proces poziomowania trwa dłużej niż wykończenie ściany.

Po wyrównaniu powierzchni i całkowitym stwardnieniu roztworu płaszczyznę należy pokryć podkładem głęboko penetrującym. To rozwiązanie pomoże zwiększyć wytrzymałość podstawy, zwiększyć przyczepność w stosunku do mieszanki klejowej. Podobną kompozycję nakłada się na ścianę pędzlem lub wałkiem, unikając smug. Teraz musisz pociąć płyty MDF za pomocą wyrzynarki elektrycznej lub piły do ​​​​metalu na kawałki o wymaganym rozmiarze.

W kolejnym etapie prac miesza się wymaganą ilość kleju, a przygotowany roztwór nakłada się na tylną powierzchnię paneli. Substancja ta jest nakładana punktowo i powinno być jak najwięcej miejsc pokrytych klejem. Układanie zaczyna się od dołu ściany.

Na tym etapie każdy element należy delikatnie docisnąć do ściany i przytrzymać w tym stanie przez kilka sekund. Podobna praca jest kontynuowana, aż powierzchnia zostanie całkowicie pokryta. Na samym końcu przymocowane są listwy łączące i narożniki, które są mocowane do powierzchni za pomocą tych samych płynnych gwoździ lub specjalnego kleju.

koszt paneli mdf

Dla wielu programistów kwestia kosztu paneli pozostaje aktualna. Cena przedmiotowych produktów będzie zależeć od popularności producenta, a także od gabarytów płyty. Jedną z najpopularniejszych odmian jest panel dekoracyjny o wymiarach 2,6 * 0,2 metra. Cena takiego produktu w sklepach ze sprzętem waha się od 100 do 150 rubli za sztukę.

Dekoracja ścian wewnętrznych płytami MDF: listwy, izolacja termiczna, montaż

Płyty MDF są szeroko stosowane nie tylko ze względu na ich niski koszt i przyjazność dla środowiska. Samodzielny montaż paneli MDF jest prosty; wymaga jedynie elementarnej dokładności i precyzji. Możliwe jest wykonanie powłoki MDF o dobrych właściwościach dekoracyjnych bez bycia stolarzem lub finiszerem, wystarczą umiejętności domowego rzemieślnika.

Co to jest płyta MDF?

Płyta MDF (MDF – Medium Density Fibreboard – angielski, HDF – niemiecki) jest wytwarzana z odpadów drzewnych. Nie należy ich jednak mylić z płytą pilśniową lub płytą wiórową. Płyta MDF wytwarzana jest metodą prasowania na sucho drewna bez spoiwa. Istotą tej metody jest to, że mikroskopijne rurki i włókna ligniny, z których zbudowane jest drewno, pod wpływem wysokiego ciśnienia i temperatury stają się plastyczne, jak podczas gotowania na parze, zazębiają się i sklejają. Struktura MDF jest podobna do filcu, ale nie z wełny, ale z włókien drzewnych.

MDF nie różni się specjalnymi właściwościami mechanicznymi, ale ze względu na brak spoiwa chemicznego jest całkowicie przyjazny dla środowiska. Do dekoracji wnętrz idealny jest MDF. Techniki pracy z MDF są takie same jak w przypadku drewna. MDF jest klejony dowolnym klejem do drewna. Specjalnie dla MDF opracowano kompozycję klejącą „płynne gwoździe” (Liquid Nails) – klej budowlany z wypełniaczem z trocin, który umożliwia zarówno klejenie, jak i szpachlowanie pęknięć oraz uszczelnianie otworów za pomocą wkrętów samogwintujących.

Uwaga: Płyty MDF produkowane są z dekoracyjną powłoką zewnętrzną. Kupując płynne paznokcie, upewnij się, że ton utwardzonej kompozycji pasuje do tonu użytych płyt MDF. Próbka – zamrożona kropla na pokrywce słoika lub od sprzedawcy.

Narzędzie do pracy

Oprócz zwykłych narzędzi domowych będziesz potrzebować pionu (łatwo jest zrobić to sam z nakrętki, a nie żyłki lub nici), taśmy mierniczej, poziomu budynku i nasadki do wiertła do wkręcania śrub. Możesz obejść się bez specjalnego śrubokręta. Potrzebny jest również kwadrat ślusarski (metalowy, z nogami o różnej grubości). Wygodne będzie cięcie kawałków na zbocza wzdłuż niego: gruba noga jest używana jako nacisk, a opierając się na cienkiej, tną.

Do cięcia płyt MDF potrzebna jest wyrzynarka lub piła ręczna. Piła jest dobra ze względu na swoją kompaktowość, wygodę – rozmiarem i kształtem przypomina maszynkę do strzyżenia włosów – i wszechstronność. Zmieniając pełne koła, możesz ciąć drewno, metal, kamień. Ale piła o głębokości cięcia ponad 12 mm lub więcej kosztuje więcej niż wyrzynarka; grubość płyty MDF wynosi 16 mm.

Technologie instalacyjne

Ważne: jeżeli pomieszczenie do wykańczania płyt MDF było choć raz zawilgocone, jeśli widoczne są ślady muszek, pęcznienia lub łuszczenia się tynku, jeśli tynk jest nierówny, nierówny lub jego warstwa jest większa niż 12 mm, to przed wykończeniem płyty MDF należy tynk należy usunąć z głównej ściany. W każdym razie pożądane jest usunięcie tynku – obniży to koszt elementów złącznych i ujawni ukryte wady ścian. Oczywiście musisz usunąć listwy przypodłogowe.

Stosowane są dwie technologie montażu paneli ściennych MDF:

1. Na drewnianej skrzyni;
2. Na ramie wykonanej ze specjalnych profili ocynkowanych.

Łatwiej jest zrobić drewnianą skrzynię, wymaga mniej sprzętu do mocowania, ale drewniane listwy, a nawet płyty, są droższe niż metalowa rama. Ponadto drewniana skrzynia wymaga wstępnej impregnacji przed grzybami, gniciem i pleśnią. W wilgotnych pomieszczeniach i domach murowanych zdecydowanie nie zaleca się stosowania drewnianej skrzyni: wilgoć i zarodniki grzybów mogą przenikać z zewnątrz po prostu przez pory cegły, a zagłębienia między okładziną a ścianą są idealnym środowiskiem dla rozwój szkodników.

Do metalowej ramy potrzebne będą profile UD (prowadnice) i płyta CD. Oba mają kształt litery U i różnią się jedynie konfiguracją w przekroju. Sprzedawcy często oferują końcówki montażowe („uszy”) i złącza do profilu CD. Ich zastosowanie ma sens przy wykonywaniu dużej ilości pracy w ograniczonym czasie. Dzięki samoczynnemu wykończeniu jednego lub dwóch pokoi można się bez nich obejść. Jak zostanie opisane poniżej.

Przeczytaj więcej o skrzynce i jej metodach tutaj.

O izolacji termicznej

W procesie wykańczania pomieszczenia panelami MDF warto dodatkowo ocieplić, wypełniając komórki skrzyni piankowym tworzywem sztucznym na piance budowlanej lub silikonie. Występy pianki odcina się nożem montażowym.

Oprócz samej izolacji zapewni to dodatkową ochronę przed gromadzeniem się kondensatu w pustkach i rozwojem szkodników drewna. MDF to to samo drewno i również jest nimi dotknięte, choć w mniejszym stopniu.

Latem, gdy budynek się nagrzeje, dopływ ciepła do pomieszczenia znacznie się zmniejszy. Tylko płyta MDF na ramie – pojedyncza osłona termiczna o współczynniku odbicia około 0,25. Z warstwą pianki – podwójny ekran. Współczynnik odbicia pianki jest większy niż 0,7; odpowiednio nie więcej niż (1 – 0,7) x (1 – 0,25) = 0,225 ciepła dostanie się do pomieszczenia przez ściany w stosunku do poprzedniego. O taką samą wielkość zmniejszy się odpływ ciepła przez ściany zimą.

Biorąc pod uwagę, że wymiana ciepła przez ściany wynosi co najmniej 0,15 całkowitego strumienia ciepła, można liczyć na obniżenie kosztów ogrzewania/klimatyzacji o co najmniej 10%, a jest to wymierna wartość w budżecie przy istniejących taryfach.

Jeśli planowana jest poważniejsza wewnętrzna izolacja termiczna, przeczytaj więcej na ten temat pod linkiem.

Skrzynia

Zapięcia do skrzynek

Drewniana skrzynia jest mocowana do ściany za pomocą wkrętów samogwintujących lub gwoździ montażowych (gwoździe do kołków). Gwóźdź do kołka wygląda jak wkręt samogwintujący z gładkim asymetrycznym profilem gwintu. Za pomocą młotka wbija się go w plastikowe gniazdo zaciskowe. Gwóźdź do kołka posiada otwór na śrubokręt, dzięki czemu w razie potrzeby można go odkręcić. Metalowa skrzynia jest mocowana tylko za pomocą wkrętów samogwintujących.

Do mocowania skrzyni stosuje się łączniki o średnicy 4-6 mm. Im mocniejsza ściana podstawy, tym mniejsza wymagana średnica. Każdy wkręt lub gwóźdź samogwintujący jest zakończony plastikowym gniazdem. Otwory w ścianie na łączniki należy wywiercić zgodnie ze średnicą korpusu gniazda; elastyczne występy nie są brane pod uwagę. Gniazdo w otworze jest zatkane lekkimi uderzeniami młotka.

Korpus łącznika (gwóźdź, wkręt samogwintujący) musi być osadzony w ścianie głównej o co najmniej 30-40 mm. Np. jeżeli grubość warstwy tynku wynosi 12 mm, a do skrzyni stosuje się szynę lub profil o grubości 40 mm, to grubość płyty MDF wynosi 16 mm, to długość okucia musi wynosić co najmniej 12 + 40 + 16 = 68 mm. Tych. łączniki potrzebują długości 70-80 mm. Głębokość otworów na gniazda jest równa długości gniazda + 15-20 mm na kurz i okruchy. W tym przypadku 100 mm. Jeśli wiertło jest dłuższe, należy na nie nałożyć rurkę ograniczającą. Ale nie wiercić zbyt głęboko: ściany między pokojami mogą być pół cegły, mniej niż 200 mm z dwiema warstwami tynku.

Drewniana skrzynia

Drewnianą skrzynię zaczynamy od instalacji pionowych stojaków. Stojaki układamy we wszystkich narożnikach, parami, tak aby tworzyły kąt, oraz wzdłuż krawędzi otworów okiennych i drzwiowych od podłogi do sufitu. Sprawdzamy pionowość stojaków za pomocą pionu.

Po przymocowaniu stojaka obrysowujemy go z jednej strony ołówkiem wzdłuż ściany i wiercimy otwory na łączniki wiertłem w betonie lub kamieniu w odstępach co 500-700 mm. Wbijamy w nie gniazda na łączniki, zaznaczamy ich pozycję na stojaku ołówkiem. Następnie wiercimy w stelażu otwory o średnicy 2/3 średnicy zapięcia i mocujemy go na miejscu. Dla bardziej doświadczonych rzemieślników otwory w stojakach są wiercone z góry, a oznaczenie otworów w ścianie odbywa się przez nie.

Następnie w podobny sposób montujemy kłody poziome tym samym krokiem. Każdy kawałek opóźnienia jest ustalony z tym samym skokiem co stojak. Na górze otworów i pod parapetami musimy zamontować kłody, niezależnie od tego, czy spadają „na stopień”, czy nie. Zbocza otworów są również ozdobione listwami, wzdłuż krawędzi wewnętrznej i zewnętrznej, bez poprzeczek. Ostatni etap – usuwamy półki na stykach szyn za pomocą strugarki.

Uwaga: podczas toczenia sufitu należy pamiętać, że panele MDF znajdują się wzdłuż regałów i w poprzek opóźnień. Oznacza to, że jeśli panele poszycia na suficie będą znajdować się wzdłuż jego krótkiego boku, wówczas skrzynia sufitowa musi być wykonana równolegle do jej długiego boku i odwrotnie.

Metalowa skrzynia

W podobny sposób wykonana jest metalowa skrzynia: stojaki w rogach i otworach, a następnie poprzeczki. Stopień skrzyni jest taki sam jak drewniany. Regały wykonane są z profilu UD, w które wkłada się profile CD i wpycha na miejsce. Następnie płytę CD, po wypoziomowaniu i zmierzeniu taśmą mierniczą w poziomie iw skosie, mocuje się do UD, a następnie do ściany, do wywierconych w niej wcześniej otworów.

Między sobą szczegóły metalowej skrzyni są połączone krótkimi wkrętami samogwintującymi. Płyta jest również mocowana do ściany za pomocą wkrętów samogwintujących. Nie można używać gwoździ do kołków: łączniki albo nie zostaną wykończone, albo profil zostanie zgnieciony. Kawałki profilu CD są wstępnie połączone ze sobą na żądaną długość.

Uwaga: prace na metalowej skrzyni najlepiej wykonywać za pomocą małej szlifierki lub ręcznej piły tarczowej. Z wyrzynarką elektryczną, nawet piłą do metalu, praca jest opóźniona i uzyskuje się dużo małżeństwa.

„Uszy” i łączniki

„Uszy” płyty CD są wykonane w następujący sposób: na końcach elementów montażowych kija „P” przycinamy go na szerokość UD aż do poprzeczki plus 2-3 mm. Cięcie należy wykonać nieco skośnie, tak aby od końców „patyków” do krawędzi profilu było również 2-3 mm więcej niż od poprzeczki. W przypadku cięcia prostego lub ukosowanego do tyłu płyta może się zaciąć podczas instalacji. “Uszy” będą potrzebne, jeśli skrzynia wykonana jest tylko z płyty CD. Jeśli stojaki są wykonane z UD, płyty CD po prostu wsuwają się w nie.

W przypadku złączy CD z góry mierzymy własny kawałek o pożądanej długości. Jedno złącze wymaga profilu 100-120 mm. Jeśli na przykład potrzeba 10 złączy, zajmą one 1 – 1,2 m płyty CD. Pałki „P” w CD nie są proste, ale wygięte do wewnątrz. To zagięcie należy odciąć o te same 2-3 mm. Następnie wycinamy obrabiany przedmiot na żądaną liczbę sztuk.

CD łączy się w następujący sposób: element łączący wsuwa się do połowy w jeden z elementów profilu, który ma zostać połączony, a drugi element wciska się w pozostałą część. Złącze oczywiście przejdzie w ciąg; między łączonymi elementami może być niewielka przerwa. To nie jest przerażające, praca nad poszyciem z tego nie utknie i nie stanie się bardziej skomplikowana.

Czasami zaleca się dodatkowe zamocowanie połączenia za pomocą wkrętów samogwintujących; to jest zbędne. Podczas instalacji jest już mocno trzymany z powodu tarcia. W przyszłości łącznik nie wypadnie – ścianka nie ustąpi – i nie zsunie się na bok, bo. włożona z przekładką.

Uwaga: pod komunikacją – rury, okablowanie w drewnianych listwach lub metalowe profile skrzynek wyciętych rowków na miejscu. Przed skrzynią należy zmierzyć wysokość, na którą komunikacja wystaje ponad ścianę, i wybrać grubość elementów skrzyni o 5-10 mm więcej.

Poszycie z płyt MDF

Napastnik i Claymers

Panele MDF połączone są ze sobą symetrycznym zamkiem na pióro i wpust w postaci grzebienia i odpowiedniego wpustu. Płyty MDF można przymocować do drewnianej skrzyni małymi gwoździami, wbijając je ukośnie w róg rowka. Do końca goździki wykańcza się metalowym młotkiem i młotkiem. Wygląda jak przebijak do metalu, tylko na jego wąskim końcu, zamiast szpica, wzdłuż główki gwoździa znajduje się niewielkie zagłębienie. Głowicę gwoździa można wykonać z punktaka, usuwając ostrze na szmerglowym i ostrożnie wywiercając wgłębienie na wiertarce.

Claymery służą do mocowania do metalowej skrzyni (i drewnianej podczas pracy według standardowego schematu). Claymer – mały metalowy wspornik do otworu na łączniki i ząbki, które dociskają kołnierz wpustu na pióro. Klejarka jest wkładana do rowka płyty MDF do oporu i mocowana za pomocą wkrętu samogwintującego. Mocowanie za pomocą klejów jest droższe i wymaga więcej pracy, ale jest bardziej niezawodne, a w razie potrzeby podszewkę można zdemontować bez uszkodzenia płyty MDF.

Montaż paneli

Montaż płyt MDF na skrzyni jest znacznie łatwiejszy niż prace przygotowawcze:

• Zaczynamy od rogu. Docinamy na wymiar wymaganą ilość płyt MDF do poszycia płaszczyzny montażowej do najbliższego stojaka. W rogach nacięć raz przechodzimy („rozszerzamy”) papierem ściernym.
• Na pierwszym panelu odcinamy grzbiet języka i mocujemy go w rogu gwoździami (na drewnianej skrzyni) lub małymi wkrętami samogwintującymi (na metalowym). Od strony rowka zamka naprawiamy go goździkami lub klejami.
• Połóż na następnym panelu, wsuń grzebień w rowek, przymocuj go wzdłuż rowka itp., aż pozostaną dwa ostatnie panele.
• Ostatni panel przycinamy na wymiar, sklejką 2-5 mm, w zależności od tego, w którym narożniku lub cokole zostanie wykonane ostateczne wykończenie.
• Grzebień ostatniego panelu jest przecięty na pół i zaokrąglony.
• Ostatnie dwa panele wkładamy na miejsce za pomocą „domu”, dociskamy, aż „zatrzasną się na swoim miejscu”.
• Przesuwamy ostatni panel aż do przedostatniego; na wolnej krawędzi naprawiamy za pomocą wkrętów samogwintujących.

Notatka 5: „Dwa ostatnie” to odpowiedzialna operacja i wymaga pewnych umiejętności. Wskazane jest wstępne szkolenie na próbkach MDF. Jeśli „dom” treningowy się zaciął, można go podważyć śrubokrętem.

Decking

Wykańczanie połaci płytami MDF odbywa się w ten sam sposób, ale możliwe są dwie opcje: kawałki płyt MDF wzdłuż i w poprzek połaci. Jeżeli skarpa jest wąska, o szerokości mniejszej niż 1,8 szerokości płyty MDF, to zdecydowanie należy ją osłonić w poprzek. Przy szerokich zboczach wybór metody poszycia to kwestia gustu. Stoki wyglądają dobrze, osłonięte na przemian kawałkami ciemnych i jasnych kolorów. Ogólnie – według uznania mistrza i jego rodziny.

narożniki i pęknięcia

Tutaj nie ma trudności: w sprzedaży jest wiele narożników i listew przypodłogowych do płyt MDF o różnych profilach, rozmiarach i odcieniach. Montaż sprowadza się do przycinania na wymiar, zaokrąglania rogów, szlifowania nacięć papierem ściernym i klejenia płynnymi gwoździami lub dowolnym klejem do drewna.