Planujesz remont łazienki? Nie wiesz od czego zacząć? Proponujemy Ci poznać 10 najczęstszych błędów popełnianych podczas remontu łazienki, a następnie zepsuć życie właścicielom.
Remont łazienki: od czego zacząć i jak uniknąć popularnych błędów
Remont mieszkania to ciężka praca. Czasami w trakcie przeobrażania naszego domu wydaje nam się, że wszystko idzie świetnie, ale gdy zaczynamy osiedlać się w nowym gnieździe, okazuje się, że jest pomyłka, jest wada, tu coś nie zostało pomyślane poprzez. Przygotowaliśmy dla Ciebie listę 10 błędów, które możesz popełnić podczas remontu łazienki. Pomyśl o tym jak o odpowiedziach na pytania przed egzaminem.
Brak punktów sprzedaży
Mądrość ludowa mówi: nigdy nie ma zbyt wielu rynków zbytu. Są chwile, kiedy ludzie zapominają o gniazdkach w łazience, robią ich kilka (tylko do pralki) lub po prostu myślą, że ich nie potrzebują, a potem zastanawiają się, jak wysuszyć włosy, ogolić się elektryczną maszynką do golenia , czyli gdzie naładować szczoteczkę elektryczną? Aby uniknąć takich pytań, zrób co najmniej dwa wyjścia.
Niezabezpieczone gniazda
Gniazda w łazience z pewnością należy chronić przed wilgocią (osłoną zakrywającą złącza).
Nieprawidłowa instalacja łazienki
Podczas instalacji wanny sprawdź, czy ma nachylenie. Rury hydrauliczne powinny iść do kanalizacji pod niewielkim nachyleniem. Jeśli nie zastanowisz się nad tym na czas, może się okazać, że woda nie odpłynie dobrze, a w łazience rozprzestrzeni się nieprzyjemny zapach stęchłej wody.
Nieprawidłowa komunikacja
Moja dziewczyna i jej mąż niedawno zakończyli remont łazienki i okazało się, że podgrzewany wieszak na ręczniki nie nagrzewa się. A wszystko dlatego, że był umieszczony wyżej niż rury rozprowadzające wodę. W rezultacie nie ma wystarczającego ciśnienia, a gorąca woda nie podnosi się do podgrzewanego wieszaka na ręczniki. Wniosek: trzeba bardzo wyraźnie kontrolować prace hydrauliczne, zwłaszcza te, które w końcu się ukryją (najtrudniej je zmienić).
Brak wymuszonego wydechu
Ta pozycja dotyczy zarówno łazienki, jak i toalety. Niestety w starych domach wygłuszenie i okapy pozostawiają wiele do życzenia. Zadbaj o natychmiastowe zainstalowanie wymuszonego ciągu, który zaczyna działać po włączeniu światła (w toalecie) lub po naciśnięciu przycisku (w łazience). Okap w łazience pomoże „ochłodzić się” w pomieszczeniu i szybciej przewietrzyć.
Nieprawidłowe wymiary
Ta pozycja zawiera wymiary czegokolwiek: kabina prysznicowa, drzwi (mogą być tak wąskie, że pralka się nie zmieści), urządzenia. Właściciel odnuszki w Maryino narzeka na niezależną przebudowę:
Zrobiliśmy przebudowę łazienek i niestety nie uwzględniliśmy wielkości pralki przy zabudowie ścian w łazience. Ze względu na brak miejsca maszyna mocno odstaje. Oczywiście można było zabrać całkowicie „dziecko”, ale nie odważyliśmy się tego zrobić: w końcu lepiej umyć raz zamiast trzech.
Małe światło
Oprócz oświetlenia sufitowego w łazience potrzebne są lokalne źródła światła, przynajmniej przy lustrze. Wybierz ciepłe oświetlenie: po pierwsze schlebia wyglądowi zewnętrznemu, a po drugie wydaje się, że w łazience jest cieplej niż w rzeczywistości. I oczywiście ze względu na wygodę.
Śliska podłoga
Łazienka to dość traumatyczne miejsce: można wpaść zarówno do samej wanny, jak i na gładką, mokrą podłogę. Albo nie wybieraj błyszczących powierzchni podłogowych, albo jeśli twoje serce już oddycha nierówno po gładką porcelanową kamionkę, połóż na niej miękki dywan, aby pomóc ci pewnie stanąć na nogach.
Mało miejsc do przechowywania
Bardzo często przy naprawach kierujemy się myślą: „Och, jak będzie pięknie!” i zupełnie zapominamy o tym, że musimy przechowywać szampony, kremy, ręczniki, chemię gospodarczą i nigdy nie wiadomo co jeszcze! Warto wcześniej pomyśleć o zorganizowaniu przestrzeni do przechowywania. Po pierwsze będziesz mógł wybrać jakieś meble (np. umywalkę) z wbudowanymi szufladami, a po drugie, pod koniec naprawy nie spodziewasz się sytuacji, w której nie będzie gdzie powiesić suszarki lub nigdzie nie włóż zapasowe żele pod prysznic. Przeczytaj więcej o systemach przechowywania w łazience tutaj.
Nieodpowiednia kabina prysznicowa
To historia z mojego osobistego doświadczenia. Rok temu postanowiliśmy zamienić jedną kabinę prysznicową na drugą. Kabinę wybrał mój tata (nie jest chudym człowiekiem) i wcale nie sądził, że drzwi prostokątnej kabiny powinny otwierać się na środku, ponieważ w naszej małej łazience jest umywalka blisko jednej strony, az drugiej – pralka. Kupił też kabinę, której drzwi otwierają się z boku i przesuwają całkowicie na drugą połowę. W rezultacie tata ledwo przeciska się przez szczelinę między umywalką a drzwiami prysznicowymi. Cóż, kto jest winien?
Kvartblog życzy Ci, aby Twoja naprawa przynosiła Ci tylko radość i nie sprawiała kłopotów! A w skrajnych przypadkach, jak w szkole, możesz popracować nad błędami i dostać piątkę.
Ukryte prace: czyli tam, gdzie „zakopane” są pieniądze na remont łazienki
Jedna trzecia (!) kosztów wykończenia łazienki idzie na surowe materiały. Nieprofesjonaliście trudno sobie wyobrazić, z czego składa się ta figura.
Kiedyś nie widziałem różnicy między kitem a gipsem. Teraz, przeżywszy remont własnego mieszkania i sam go wykonałem, zacząłem rozumieć nie tylko większość materiałów budowlanych, ale także mogę mówić tym samym językiem z brygadzistą. Ale najciekawsze jest to, że w całej tej historii nie było bynajmniej niekończącej się udręki pragnień związanych z wyborem mebli czy materiałów, które zostały zapamiętane. No i pozostało tyle trudu i surowego wykończenia, co nazywa się „za kulisami” – ukryte za hiszpańskimi płytkami, włoskim tynkiem dekoracyjnym i angielską tapetą. Tutaj też „zakopano” znaczną część budżetu przeznaczonego na remonty.
Hydroizolacja
Użyliśmy bezbitumicznej emulsji Knauf-Flachendicht, która jest sprzedawana w wiaderkach o różnych rozmiarach. Na pięć metrów kwadratowych wystarczyło jedno wiadro o wadze 5 kg, aby pokryć podłogę hydroizolacją w dwóch warstwach, a także przenieść ją na ściany. Przy wannie i blacie pod umywalką (tzw. obszary „mokre”) wzniesienie miało metr wysokości. Średnia cena to 1500 rubli.
Fakt: Do nałożenia emulsji potrzebny będzie wałek, który po użyciu trzeba będzie wyrzucić. A więc jego koszt, a także koszt podobnych „jednorazowych” narzędzi – szpachelek, wałków do malowania ścian lub nakładania kleju do tapet, wanien, pędzli, grzebieni do kleju do płytek, wiertarek, tarcz do szlifierek, przecinarek do płytek itp. – budowniczowie na pewno uwzględnią w kosztorysie. Każdy z osobna jest niedrogi, ale łącznie okaże się imponującą kwotą – około 5-7 tysięcy rubli, a może trochę więcej, w zależności od różnorodności rodzajów wykończeń. Na przykład tylko jedno ostrze diamentowe do cięcia kamionki porcelanowej lub bardzo trwałej porcelany technicznej może kosztować około tysiąca rubli.
Screed
W naszej łazience jej wysokość powinna wynosić trzy centymetry (wyrównaliśmy powierzchnię do poziomu podłogi w całym mieszkaniu), więc zdecydowaliśmy się na wylewkę z betonu piaskowego. Logiczne pytanie: ile worków będzie potrzebnych i czy nie będzie konieczne „zamawianie drugiej gazeli” z powodu błędnych obliczeń?
Zużycie mieszanki jest wskazane na opakowaniu. Na workach firmy „Rusean”, których używaliśmy, napisano, że na metr kwadratowy powłoki o grubości 1 cm potrzeba 20-22 kg. Jak pokazała praktyka, liczby te praktycznie nie kłamią. Błąd plus lub minus worek wyszedł z tego powodu, że poziom podłoża nie był idealny, a przy wejściu mieszanka została zredukowana prawie do zera, a na odległej ścianie grubość jastrychu wynosiła prawie dwa centymetry.
W rezultacie do jastrychu zużyto osiem worków o wadze 40 kg każdy (145 rubli / worek – łącznie 1160 rubli). Aby uzyskać pełną pedancję, możesz dodać do tej kwoty koszt czterech metalowych lamp ostrzegawczych i paczki gipsu do ich „zamrożenia” – 180 rubli. Oczywiście można było kupić tańszy materiał, a wielu budowniczych to robi, ponieważ mają duże doświadczenie w pracy z różnymi firmami produkcyjnymi. Nie oszczędzaliśmy, bo w razie awarii (np. jastrych mógł pęknąć), nie chcieliśmy niczego przerabiać, a zrobiliśmy to dla siebie, a nie dla cudzego wujka.
Stiuk
W tego typu pracach zużycie materiału było determinowane tym, z czego została wykonana ta lub inna ściana. Przegrody wykonane z bloczków pióro-wpust i pianobetonu są z reguły dość równe, więc warstwa tynku wynosiła 0,5-1,0 cm Średnio do wypoziomowania jednej ściany potrzeba było półtora worka, na przykład 2,5 metrów długości. Ale betonowe ściany zaskoczyły. Najwyraźniej podczas wylewania ich na szalunek budowniczowie nie używają poziomu lasera, ale robią wszystko na oko, wyjaśniając wszystkie błędy osobliwościami skurczu betonu. W łazience jedna ze ścian o długości zaledwie 1,8 m wydaje się cofnąć, tj. aby ustawić go ściśle w pionie, w górnej części trzeba było nałożyć warstwę czterech centymetrów. W rezultacie do wyrównania ściany potrzeba było około czterech worków Knauf-rotband 30 kg każdy, podczas gdy pozostałe ściany, które mają trzykrotnie większą powierzchnię, zajęły w sumie taką samą ilość.
Porady: Tym, którzy chcą kontrolować budowniczych w zużyciu suchej mieszanki, radzę postępować w ten sposób. Zapytaj, których producentów preferuje twój mistrz, znajdź zużycie materiału na metr kwadratowy w Internecie. Oblicz powierzchnię, na której zostanie użyty ten lub inny materiał – ściany, podłogi, sufity, pomnóż przez wartość zużycia (jeśli grubość warstwy przekracza ją dwukrotnie, to odpowiednio musisz pomnożyć całą kwotę jeszcze przez dwa itd. . ) i podziel przez wagę worka, zaokrąglając w górę. W rezultacie wymagana objętość materiału zostanie uzyskana z maksymalnym błędem jednego lub dwóch worków.
Układanie rur
Zwykle budowniczowie wykorzystują do tego metal-plastik, którego zalety są oczywiste: łatwość instalacji, niski koszt materiału. Aby zabezpieczyć się przed wyciekami, dostarczyliśmy polipropylen, poza tym nie wybraliśmy producenta rosyjskiego, ale czeskiego. Jeśli ktoś jest pokonany przez podobne udręki z wyboru, rada jest taka: jeśli wątpisz w niezawodność hydraulików (podczas pracy z metalem-plastikiem na połączeniach z łącznikami, zawsze istnieje niebezpieczeństwo, że czegoś nie przykręcisz), wybierz polipropylen.
Jak pokazuje doświadczenie, najdroższą pozycją wydatkową w okablowaniu rurowym nie jest ich długość, ale punkty połączenia z armaturą wodno-kanalizacyjną – krany, grzebienie, pralka – ponieważ tutaj musisz używać złączek gwintowanych i parami, na zimno i gorąca woda. Dlatego logika przy obliczaniu kosztów jest prosta: im więcej urządzeń hydraulicznych (na przykład wanna, kabina prysznicowa, moidodyr, prysznic higieniczny i pralka mogą być zainstalowane w jednym pomieszczeniu), tym wyższa cena za okablowanie rur. W mojej łazience brakuje tylko prysznica. Tak więc zajęło to około pięciu tysięcy wyłącznie na polipropylen. Około tysiąca więcej wydano na zakup plastikowych rur do urządzenia odprowadzającego wodę.
Montaż urządzeń do podłączenia wody
Aby to zrobić, potrzebujesz wielu ważnych urządzeń, których cena jest bardzo wysoka. Mianowicie: dwa reduktory (zabezpieczają przed niepożądanymi skokami ciśnienia wody), dwa filtry zgrubne do wody oraz dwa tzw. grzebienie (kolektory), których koszt również bezpośrednio zależy od ilości podłączonych kanalizacji. Do ich połączenia szeregowego potrzebne będą również różne metalowe łączniki. Nie radzę oszczędzać na wszystkich tych urządzeniach, ponieważ od nich zależy bezpieczeństwo zużycia wody, chociaż przedział cenowy może być znaczny w zależności od wybranej firmy. Dlatego od budowniczych, a raczej od hydraulików, warto zażądać pełnej wyceny tych materiałów, wskazując producentów. Należy również wyjaśnić średnicę otworów wlotowo-wylotowych, od których bardzo zależy również koszt urządzeń. Woleliśmy Far, Honeywell i Bugatti. Średni zakres cen od różnych producentów to 400-3000 rubli za skrzynie biegów, 1200-3000 rubli za filtry mechaniczne do zimnej wody, 1800-6000 rubli za gorącą wodę i 1500 rubli za kolektory (z czterema regulowanymi otworami wylotowymi o średnicy ¾ cal) -2400 rubli. W naszym przypadku na podłączenie wody wydaliśmy około 13 tysięcy rubli.
Montaż skrzynki z włazem sanitarnym
Zbudowaliśmy nowe pudełko na metalowej ramie z płyt kartonowo-gipsowych. To zarówno tańsze, jak i łatwiejsze. Do pudełka o wymiarach 1,05×0,50×2,80 m potrzebne były cztery wąskie metalowe profile, trzy szerokie i dwa arkusze odpornej na wilgoć płyty gipsowo-kartonowej o maksymalnym rozmiarze, a także elementy złączne – kraby i śruby. Średnia cena tego projektu wynosi 1200-1600 rubli, w zależności od kosztu materiału od różnych producentów. Nawiasem mówiąc, resztki płyt kartonowo-gipsowych i profilu poszły na zainstalowanie małego pudełka nad szafką kuchenną, aby zamaskować rękaw wydechowy. Czyli w niektórych przypadkach nie można przepłacać za materiał użyty do produkcji małych konstrukcji, z prawdopodobieństwem 99,9 proc. budowniczowie wykonają je z pozostałości po większych pracach.
Należy mieć dostęp do wszystkich filtrów, kolektorów i liczników ukrytych w puszce, do których montowany jest właz z drzwiami. Wymiary tych ostatnich są zwykle podyktowane formatem płytki, ale mogą być dwa sposoby na jej otwarcie – za pomocą specjalnej przyssawki lub naciskając ręką. Druga opcja jest oczywiście droższa. Właz rewizyjny ciśnieniowy o wymiarach 60×30 cm kosztował nas 3500 rubli, ale inny podobny, tylko trochę mniejszy, trzeba było zamontować w fartuchu pod łazienką, aby zapewnić dostęp do odpływu przelewowego.
Układanie płytek
Ze wszystkich suchych mieszanek klej do płytek stał się najdroższą pozycją wydatkową. Tutaj również postanowiliśmy nie oszczędzać, ponieważ na okładziny ścienne wybrano raczej ciężkie płytki wielkoformatowe. Ponadto klej nie jest tynkiem, zużycie liczone jest w milimetrach na metr kwadratowy. Wybraliśmy GLIMS. Całkowita objętość ścian i podłogi (około 33 m25) zajęła dwa i pół worka po 500 kg. Średni koszt torby to XNUMX rubli.
Montaż sufitu z płyt gipsowo-kartonowych
Jeśli cena sufitu napinanego zostanie ustalona przez telefon do instalatorów, należy wziąć pod uwagę koszt sufitu gipsowo-kartonowego. Co więcej, nadal będzie przybliżony i zaokrąglony. Zgodnie z zasadami metalowa rama jest montowana w formie klatki o wymiarach 60×50 cm Profil ma zawsze standardową długość trzech metrów, to znaczy do pomieszczenia o wymiarach 3×3 m9 potrzeba 4 szerokich profili klatek , 20 wąskie zamontowane po obwodzie i 120 krabów. Koszt profili wynosi około 20 rubli, kraby – 1960 rubli, łącznie – 5 rubli. W przypadku naszej łazienki o powierzchni XNUMX mXNUMX wystarczy z tej kalkulacji usunąć tylko kilka profili – ilość niewiele się zmniejszy.
Jeśli chodzi o płytę gipsowo-kartonową, jest sprzedawana w arkuszach o różnych rozmiarach, różnej grubości i dwóch rodzajach – zwykłym i odpornym na wilgoć (użyliśmy go). Podczas montażu wygodne są arkusze o maksymalnym rozmiarze 2,5×1,2 m, dzięki czemu jest mniej szwów. W naszym idealnym pokoju potrzebne byłyby trzy z tych arkuszy, gdyby budowniczowie starannie pocięli je na kawałki o wymaganym rozmiarze.
Porady: Aby nie liczyć na szansę, lepiej dodać jeszcze jeden arkusz do ostatecznych obliczeń, zwłaszcza że jego cena nie jest tak znacząca – średnio 350 rubli. W przypadku błędnej kalkulacji wydasz więcej na dostawę jednego arkusza. Razem 1400 rubli plus pół worka szpachli (koszt worka 20 kg to 300-600 rubli). Sufit z płyt gipsowo-kartonowych w pokoju kosztował mnie 3700 rubli, co – przypomnę – to tylko koszt materiału.
Jeśli do tych kosztów dodamy jeszcze ciepłą podłogę, rękaw wentylacyjny i kilkanaście metrów kanału kablowego do montażu gniazdek i montażu kinkietu nad lustrem, okazuje się, że koszt przeciągów materiałów, tj. wszystko, co jest absolutnie niewidoczne dla ludzkiego oka, daje okrągłą sumę – około 40 000 rubli. Mam nadzieję, że moje obliczenia i praktyczne obserwacje ułatwią sporządzenie kosztorysu naprawy w Twojej łazience.
