Główną różnicą między łazienką a innymi pokojami w mieszkaniu jest wysoka wilgotność. To właśnie ten czynnik w dużej mierze decyduje o tym, jaki będzie sufit. Materiał nie powinien bać się wilgoci, być piękny i, jeśli to konieczne, łatwo go naprawić.
Jedną z najbardziej odpowiednich opcji do łazienki byłby sufit z listew. Ma wiele pozytywnych cech i większość z nich najlepiej nadaje się do takich pomieszczeń.
Zalety i wady sufitów rack
W łazience można wykorzystać inne rodzaje powierzchni sufitu, ale sufity z listew mają pewne niezaprzeczalne zalety:
- Nie boją się wilgoci
- Pomóż poprawić izolację akustyczną
- Za nimi możesz ukryć komunikację inżynierską
- Światła łatwo się w nie integrują.
Izolacja akustyczna
Jak każdy sufit, strop listwowy uniemożliwi swobodne rozprzestrzenianie się dźwięku. Jeśli to nie wystarczy, możesz ułożyć dodatkową warstwę materiału wygłuszającego, który z łatwością ukryje konstrukcję regału.
Wilgoć i wilgoć
Sufity listwowe w łazience wcale nie boją się wilgoci. Materiał, z którego są wykonane, to plastik lub metal. Ponadto w wersji metalowej są albo aluminiowe, co czyni je całkowicie niekorozyjnymi, albo specjalnie zabezpieczone przed rdzą. Z tego samego powodu nie boją się pleśni i grzybów.
Łatwość instalacji
Mając podstawowe umiejętności w zakresie napraw i obsługi, prawie każdy może zbudować listwowy sufit w swojej łazience. Jest lekki, więc wszystkie panele można montować po jednym. Takie panele można ciąć piłą do metalu lub specjalnymi nożyczkami do metalu.
Same panele są mocowane na specjalnych profilach za pomocą grzebienia. Robienie tego jest łatwe.
Jednak, jak wszystkie konstrukcje z zawieszeniem, mogą „zjadać” od 5 do 15 centymetrów przestrzeni pod sufitem. To nie za dużo i bezkrytycznie jak na taki pokój.
Okablowanie i komunikacja
Wszystko to można łatwo zaaranżować w przestrzeni, która pozostaje nad listwami. Nie jest widoczny od dołu i można tam umieścić kanał wentylacyjny, przewody i rury.
Oprawy montuje się po prostu we wstępnie wyciętych otworach. Możesz je umieścić w dowolnym miejscu.
W niektórych przypadkach, na przykład podczas układania takiej zakładki w prywatnym domu, można tam umieścić dodatkową warstwę materiału termoizolacyjnego.
Wybór koloru i tekstury
Na rynku dostępnych jest sporo schematów kolorystycznych szyn do takich sufitów. Możesz wybrać do każdej łazienki. Różne są też faktury. Tradycyjnie stosuje się białe lub błyszczące rodzaje takich sufitów, ale możesz wybrać ten, który najbardziej Ci się podoba i pasuje do wystroju konkretnego pomieszczenia. Na zdjęciu można zobaczyć różne opcje wykonania sufitów stelażowych.
Wady obejmują tylko kilka czynników:
- Zajmują miejsce na wysokości pomieszczenia
- Wymaga pewnych umiejętności z narzędziami instalacyjnymi dla majsterkowiczów
- Będziesz potrzebować narzędzi
Do instalacji możesz potrzebować od 5 centymetrów przestrzeni pod sufitem. Jest niezbędny do montażu elementów złącznych.
Narzędzia można łatwo wypożyczyć lub kupić, ale nic nie można zrobić z umiejętnościami. Jeśli nie masz doświadczenia w takiej pracy, będziesz musiał skorzystać z pomocy specjalistów lub poprosić o pomoc znajomego znającego się na takiej pracy.
Proces montażu
Możesz zatrudnić specjalistów lub zrobić wszystko sam, bez niczyjej pomocy. Nie jest to trudne, choć wymagane będą pewne umiejętności i doświadczenie.
Najpierw musisz określić według poziomu, gdzie będzie główna płaszczyzna podłogi. To odpowiedzialny i ważny proces. Lepiej wszystko sprawdź. W przypadku konstrukcji wielopoziomowych lub zakrzywionych sprawa będzie bardziej skomplikowana.
W tym celu najlepiej jest użyć poziomnicy konstrukcyjnej lub hydraulicznej połączonej ze sznurkiem do znakowania. Wskazane jest wspólne przeprowadzenie tej operacji.
Zgodnie ze znacznikami profil w kształcie litery U jest ustalony. Tutaj jest jeden:
Będzie służyć jako przewodnik po wszystkich elementach i określi, na jakim poziomie będzie przyszły sufit. Odległość od sufitu należy obliczyć tak, aby było wystarczająco dużo miejsca na całą komunikację i osprzęt.
Następnie zainstaluj tak zwane podłużnice:
Na nich zostaną zamocowane szyny. Są mocowane za pomocą kilku rodzajów zapięć. Stosowane są specjalne zawieszenia i sprężyny.
Czasami można się bez nich obejść, bezpośrednio przykręcając profile do sufitu. Aby wyregulować wysokość, wystarczy wkręcić lub wykręcić śrubę profilu ustalającego.
Po ich zainstalowaniu pozostaje tylko całkowicie zmontować powłokę. Same listwy powinny być przycięte na wymiar i mieć niewielki luz – około pięciu milimetrów. Jest to potrzebne, aby szynę można było łatwo naprawić. W tym samym czasie szyny po prostu zatrzaskują się w mocowaniach i to wszystko.
Pewne trudności mogą pojawić się tylko podczas mocowania skrajnego paska, ale ponieważ można go trochę zgiąć, wszystko można łatwo rozwiązać.
Drewniany sufit w łazience: plusy i minusy
Wykończenie łazienki ma swoją specyfikę. Wilgoć jest stale obecna w powietrzu, co negatywnie wpływa na stan wykończenia, wnikając w jego strukturę i obezwładniając ją. Dotyczy to zwłaszcza materiałów naturalnych, w szczególności drewna. Jeśli masz na myśli drewniany sufit w łazience, sytuacja staje się maksymalnie skomplikowana i wymaga pewnych procedur. Rozważmy je bardziej szczegółowo.
Rodzaje wykończeń drewna
Okładziny sufitowe mogą być wykonane z drewna litego (płyta ryflowana o różnych wariantach wykonania) lub z materiałów syntetycznych lub kompozytowych drewnopodobnych. Wykończenie z tablicy jest kilku typów:
- Podszewka. Płaska deska o grubości 13-16 mm, szerokości 80-120 mm. Przednia strona jest płaska ze skosami na krawędziach. Od wewnątrz znajduje się kilka płytkich kanałów, które kompensują ewentualne obrzęki. Krawędzie wyposażone są w podłużny pióro (grzebień) z jednej strony i rowek z drugiej, co pozwala na wpisanie go w arkusz o dowolnym rozmiarze. Najpopularniejszy materiał, łatwy w montażu i obróbce. Posiada kilka odmian różniących się jakością powierzchni, liczbą pęknięć, sęków i innymi wadami.
- Zablokuj dom. Rodzaj podszewki z przodem wykonanym w formie segmentu bala. Zestaw przypomina dom z bali. Różni się od podszewki większą grubością (część wypukła – 36 mm) i szerokością (136 mm bez kolca). Płótno prezentuje się bardzo schludnie, tworzy mocny efekt dekoracyjny. Stosowany jest głównie do dekoracji zewnętrznej, ponieważ rozmiar desek jest dość duży.
- Panele drewniane (sufity kasetonowe). Elementy umożliwiające stworzenie płótna składają się z kwadratów utworzonych z wyprofilowanych prętów. Części środkowe wypełnione są panelami w formie paneli. Wymiary mogą się różnić w zależności od powierzchni sufitu i przeznaczenia pomieszczenia.
- drewniana tapeta (gusvarblok). Są to bardzo cienkie paski forniru lub listwy przymocowane do podstawy rolki. Przykleja się je do ścian w taki sam sposób jak zwykłą tapetę.
Ponadto istnieją różne rodzaje konstrukcji sufitów:
- Zawieszony. Tkanina poszycia nie ma sztywnego mocowania na płycie sufitowej, jest trzymana za pomocą specjalnych wieszaków. Ostatnio często używa się rozszerzonego rozumienia tego terminu, gdy jest to nazwa dowolnej konstrukcji ze szczeliną między płytą stropową a skórą.
- kasetonowy. Sufit o skomplikowanym kształcie tworzą kwadratowe sekcje z panelami wypełniającymi części wewnętrzne. Powierzchnia przypomina panelowe drzwi. Ta opcja wygląda bardzo imponująco i wymaga wysokich umiejętności do instalacji wysokiej jakości.
- Osaczony. Sufity tworzone przez zestaw prostych materiałów – okładzina, blok lub podobne listwy pióro-wpust. Są one obszywane bezpośrednio do belek stropu lub do skrzyni, która tworzy szczelinę wentylacyjną. Przy wykańczaniu drewna jest to najczęstsza opcja.
Sufity drewniane to najczęściej konstrukcje obrębione lub podwieszane. Jest prosty, daje efekt wysokiej jakości i zapewnia niezbędną wentylację przestrzeni wiążącej.
Sufit w łazience wykonany z drewna wymaga, aby materiał był odporny na wysoką wilgotność. Dlatego w takich warunkach drewniane tapety praktycznie nie są używane. Najczęściej spotykaną podszewką jest clapboard, która nie ma nadmiernej grubości, wagi i tworzy mniej tłoczoną powierzchnię.
Nie bez znaczenia są rodzaje drewna wykorzystywane do prac wykończeniowych. Na przykład drzewa iglaste zawierają w swoim składzie wtrącenia żywiczne, w pewnym stopniu zdolne do konserwacji materiału i odporne na wilgoć. Drzewa liściaste wyróżniają się bardziej równą i gładką strukturą, ale wymagają ochrony przed wpływami zewnętrznymi.
Drewno termiczne wyróżnia się wysoką jakością i przydatnością do pomieszczeń mokrych. Wykonany jest z naturalnego drewna poprzez kompleksową obróbkę technologiczną bez dostępu powietrza i wysokich temperatur. Materiał jest drogi, ale wykazuje doskonałe właściwości, dzięki czemu można z maksymalnym efektem wykończyć sufit w łazience w domu lub mieszkaniu.
Plusy i minusy
Wykorzystanie drewna do wykończenia sufitu w łazience ma swoje zalety i wady. Rozważmy je bardziej szczegółowo. Do pozytywów należą:
- wysokie walory dekoracyjne materiału;
- długa żywotność drewna przy odpowiedniej pielęgnacji;
- konserwowalność, możliwość częściowej lub całkowitej wymiany całej powłoki lub osobnego panelu.
- drewno ma tendencję do wchłaniania i uwalniania wilgoci, co powoduje wypaczanie, na powierzchni pojawiają się pęknięcia, panele prowadzone są „wkrętem”;
- niska odporność na wpływy biologiczne, takie jak rozkład, pojawienie się grzybów, pleśni, owadów itp.;
- Wymagane jest wstępne przygotowanie materiału (impregnacja, hydrofobizacja) oraz okresowa konserwacja powierzchni sufitu (pokrycie lakierem, woskiem lub innymi związkami hydrofobowymi).
Należy pamiętać, że wybór drewna w niektórych przypadkach jest optymalny. Na przykład, jeśli sufit łazienki w domu z bali jest osłonięty, to użycie drewna jest dość logiczne i tworzy harmonijny wygląd wszystkich pomieszczeń.
W przypadku instalacji w mieszkaniu konieczne będzie przeprowadzenie pełnego zakresu środków mających na celu ochronę materiału przed szkodliwym działaniem wody.
Ochrona drewna przed wilgocią
Naturalne poszycie z drewna przed montażem należy pokryć specjalnymi związkami, które chronią przed działaniem organizmów biologicznych i ognia. Na rynku jest wiele takich produktów, m.in. antyseptyki, uniepalniacze i inne substancje stabilizujące drewno. Przed pokryciem sufitu materiał pokryty jest co najmniej dwiema warstwami kompozycji antyseptycznej. Zasady przetwarzania są wskazane na opakowaniu, zwykle kolejność aplikacji jest następująca:
- Deski układa się na poziomej powierzchni i pokrywa pędzlem równomierną warstwą ze wszystkich stron.
- Jest trzymany przez 30-40 minut, po czym procedura jest powtarzana.
- W zależności od składu nakłada się od 2 do 4 warstw (dokładniejsze instrukcje znajdują się na opakowaniu produktu).
Aby kontrolować jednolitość stosowania środka antyseptycznego, często dodaje się do niego barwnik. Według koloru warstwy możesz ocenić ilość kompozycji. Jednocześnie, jeśli barwienie nie jest planowane do późniejszej obróbki, ale przewiduje się przezroczyste wykończenie lakierem, najlepszym rozwiązaniem będzie zakup niepomalowanego środka antyseptycznego, który nie zmienia koloru drewna.
Ostatnią warstwą ochronną jest lakier. Tworzy trwałą wodoodporną barierę, która chroni materiał przed wilgocią, pleśnią, grzybem i innymi niepożądanymi objawami. Najczęściej stosuje się przezroczystą powłokę lakierniczą, ale jeśli deski początkowo miały wiele wad, używają matowej farby.
imitacja drewna
Istnieją różne materiały, które realistycznie imitują fakturę drewna. Są syntetyczne lub kompozytowe, wykonane z tworzywa sztucznego, MDF, płyty wiórowej laminowanej itp.
Nie zaleca się stosowania do dekoracji łazienki, ponieważ składają się z cząstek drewna sklejonych żywicami syntetycznymi na bazie formaldehydu.
Oprócz tego, że tworzą one zwiększone tło szkodliwych emisji w ograniczonej przestrzeni łazienki, sztuczne materiały szybko zapadają się z powodu dużej wilgotności, dlatego nie zaleca się ich stosowania w takich warunkach. Z tych samych pozycji rozważa się płytę pilśniową i sklejkę, które mają podobną strukturę (płyta pilśniowa i MDF to praktycznie ten sam materiał).
Dostępne są w pełni syntetyczne okładziny, takie jak plastikowe panele imitujące drewno. Podobieństwo do naturalnego drewna jest czysto zewnętrzne, więc nie ma dla niego typowych problemów.
Sufit w łazience wykonany z materiałów „pod drzewem” sztucznego pochodzenia zapewnia wysokiej jakości imitację naturalnych desek, ale nie stwarza zagrożenia pleśnią, grzybem itp. Rozwiązuje to szereg problemów, ale inne zamiast tego pojawiają się – emisja formaldehydu, kruchość, przepuszczalność pary i wilgoci. Ponadto miłośnikom naturalnego drewna ta opcja nie przypadnie do gustu.
Opcje wykończenia domu drewnianego
W domach wykonanych z drewna do poszycia sufitu najczęściej stosuje się następujące rodzaje materiałów:
- Odporny na wilgoć GVL. Jest to rodzaj płyty gipsowo-kartonowej, która może wytrzymać kontakt z wodą. Tworzy płaską gładką płaszczyznę, posiada kompletny zestaw akcesoriów do montażu, co znacznie ułatwia proces. Później jest szpachlowany i malowany.
- Rozciągnięty sufit. Jest to płótno wykonane z folii PCV lub specjalnej tkaniny. Tworzy bardzo płaską powierzchnię, pozwala na stworzenie bardzo malowniczych wnętrz. Ale ze względu na fakt, że materiał jest łatwopalny, nie jest to najlepsza opcja do wykończenia domu z bali.
- sufit szafy. Składa się z aluminiowych pasków o naturalnym metalicznym kolorze lub pomalowanych barwnikami polimerowymi. Maksymalnie nadaje się do wilgotnych pomieszczeń, jest trwały i atrakcyjny w sensie dekoracyjnym.
- Panele PCV. Absolutnie odporny na wilgoć we wszystkich przejawach. Ponadto są tanie, łatwe i proste w montażu, co czyni je atrakcyjną opcją dla rzemieślników domowych, którzy nie mają dużego doświadczenia. Istnieje ogromny wybór kolorów, które zaspokoją każde życzenie.
Istnieją również dobre opcje dekorowania sufitu podwieszanymi metalowymi panelami, zwykłą lub dekoracyjną płytą, ale potrzebują dużo miejsca do oglądania.
Sufit w łazience drewnianego domu wymaga wstępnej instalacji warstw paroizolacyjnych i hydroizolacyjnych, które zapobiegają przenikaniu wilgoci do materiałów ścian i podłóg.
W zasadzie paroprzepuszczalność drewna jest wyjątkowo niska, jeśli poszycie sufitu jest wystarczająco gęste, to para wodna nie będzie w stanie jej pokonać. Niemniej jednak powierzchnia podłogi jest odcięta warstwą paroizolacji, aw niektórych przypadkach płyta sufitowa jest izolowana. Ma to na celu wykluczenie procesu kondensacji wilgoci na chłodzonej powierzchni. Warstwa izolacyjna nie pozwala na kontakt ciepłego, wilgotnego powietrza z chłodniejszym sufitem, więc pojawienie się kondensatu staje się niemożliwe.
Najlepszą opcją jest ułożenie plastikowej folii na płycie sufitowej przed zamontowaniem elementów drewnianych. Paroizolację można łączyć z hydroizolacją (tzw. membraną paroizolacyjną), co pozwala obniżyć koszty, koszty pracy i uzyskać całkowicie wysokiej jakości barierę.
Składanie desek odbywa się na warstwie pośredniej skrzyni (podsystem). Tworzy szczelinę wentylacyjną, która usuwa opary spod skóry. Grubość pasków wynosi zwykle 5 cm Głównym warunkiem jest możliwość zainstalowania opraw wymagających odstępu 5 cm lub więcej.
Listwy listwowe są instalowane w kierunku poprzecznym do położenia okładziny. Odległość między nimi może być dość duża, ale nie mniej niż 3 punkty podparcia na jeden pasek okładziny (optymalnie 0,7-0,8 m między deskami). Mocowanie wykonuje się na kleimerach, gwoździach lub cienkich wkrętach samogwintujących. Wybór metody instalacji zależy od umiejętności kreatora.
Po montażu na powierzchnię nakładane są ochronne materiały lakiernicze. Preferowane powinny być związki odporne na wilgoć, takie jak olej, alkid, pentaftal. Zapewnią trwałość materiałów, zachowanie wyglądu i walorów drewna. Powlekanie należy okresowo powtarzać.
Pomysły na wnętrze
Oferujemy Państwu wybór zdjęć wnętrz łazienek z drewnianym sufitem. Niezwykłe pomysły i niestandardowe rozwiązania projektowe pomogą Ci znaleźć inspirację do stworzenia własnego, niepowtarzalnego projektu.
