System ogrzewania dachu i rynny: urządzenie przeciwoblodzeniowe

Ogrzewanie rynnowe: zrób to sam montaż systemu ogrzewania dachu i rynny

Wczesną wiosną i późną jesienią wszyscy właściciele domów borykają się z problemem zamarzania połaci dachowych i zamarzania wewnątrz rynien roztopionej wody. Jeśli nie zostanie rozwiązany w odpowiednim czasie, bezpieczeństwu ludzi, a także bezpieczeństwu ich mienia, zagrażają duże sople spadające z dachu i zamarznięte bryły śniegu.

Dobrym rozwiązaniem jest podgrzanie odpływów, co zapobiegnie tworzeniu się lodu. W tym materiale porozmawiamy o tym, dlaczego konieczne jest wyposażenie systemu odwadniającego w ogrzewanie. Porozmawiamy również o tym, jakie materiały będą do tego potrzebne i szczegółowo opiszemy istotę procesu.

Czy warto ogrzać odpływ?

W miesiącach zimowych w większości regionów naszego kraju panują mrozy i ulewne deszcze. W rezultacie na dachu gromadzą się duże masy śniegu. Wzrost temperatury wywołuje najpierw ich rozmrażanie, a później aktywne rozmrażanie.

W ciągu dnia na krawędzie dachu i do rynien spływa stopiona woda. W nocy zamarza, co prowadzi do stopniowego niszczenia elementów dachu i rynien.

Ten obraz jest typowy dla okresu poza sezonem. Jeśli nie podejmiesz żadnych działań, lód i śnieg spadną na ziemię. W takim przypadku elewacja, rynny, zaparkowane na dole auta mogą ulec uszkodzeniu.

Na krawędziach dachu gromadzą się sople i konglomerat zamarzniętego śniegu i lodu. Od czasu do czasu psują się, zagrażając bezpieczeństwu osób na dole i ich własności, integralności kanalizacji i elementów wystroju elewacji.

Wszystkim tym problemom można zapobiec tylko poprzez zapewnienie swobodnego usuwania stopionej wody. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy krawędzie dachu i system odwadniający są ogrzewane.

Zdarza się, że w celu obniżenia kosztów systemu grzewczego układa się go tylko na powierzchni dachu. Właściciel jest całkowicie przekonany, że to wystarczy.

Jednak tak nie jest. Woda spłynie do rynien i rur, gdzie pod koniec dnia zamarznie, bo tam nie ma ogrzewania. Odpływy będą zatkane lodem, więc nie będą mogły odbierać stopionej wody. Dodatkowo istnieje ryzyko uszkodzeń mechanicznych.

Tak więc, aby uzyskać dobry wynik, konieczne jest wyposażenie ogrzewania dachu i otaczających go drenów. W większości przypadków przewód grzejny montowany jest na gzymsach dachowych, wewnętrznych rynnach i lejach, na styku fragmentów dachu, wzdłuż linii dolin.

Dodatkowo ogrzewanie musi być obecne na całej długości rur spustowych, w kolektorach wodnych i korytkach odwadniających.

Kabel grzejny ułożony w systemie rynnowym nie musi być używany w sposób ciągły. Można go włączyć wraz z opadami atmosferycznymi, w sytuacjach zagrażających pojawieniu się korków lodowych w systemie

Przewód grzejny układany jest w elementy kanalizacji w prostych równoległych liniach, wężykiem lub zygzakiem. Mocowanie odbywa się za pomocą metalowych taśm montażowych mocowanych do elementów systemu w kilku punktach.

Przewód grzejny zapobiegający oblodzeniu systemu rynnowego i przebijaniu się przez nawarstwienia lodu służy do wyposażenia zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych systemów rynnowych

Wokół pionu odpływu wewnętrznego przewód grzejny ułożony jest w taki sposób, aby maksymalnie pokryć obszar ułożony ze spadkiem w kierunku lejka

Ułożenie kabla grzejnego w pobliżu leja zlewnego powinno zapewnić pełne topnienie śniegu na działce o powierzchni 1 m²

W przypadku charakterystycznego tworzenia się zasp śnieżnych na konstrukcjach przylegających do dachu, wyposażony jest również w przewód grzejny. Należy wykluczyć tworzenie się brył lodu, które mogą spowodować uszkodzenie domu i właścicieli

kablową instalację grzewczą układa się na całej długości wpustu, łącznie z rurami spustowymi. Narastający zator lodowy wewnątrz pionu może go uszkodzić

Ważnym czynnikiem chroniącym dach, elewację i właścicieli domu przed tworzeniem się lodu jest ułożenie przewodu grzejnego we wszystkich miejscach, w których gromadzi się śnieg, np. w dolinach

Cechy układu systemu grzewczego

Metody ogrzewania dachów różnych typów mogą się różnić. Mowa o dachach tzw. „zimnych” i „ciepłych”. Przeanalizujmy cechy każdej opcji.

Ogrzewanie zimnego dachu

Tak nazywa się dach bez izolacji termicznej wzdłuż zboczy z dobrą wentylacją. Najczęściej takie dachy znajdują się nad niemieszkalnymi przestrzeniami na poddaszu. Nie przepuszczają ciepła, więc pokrywa śnieżna na nich nie topi się przez całą zimę.

W przypadku takich konstrukcji wystarczy zainstalować ogrzewanie rynien. Moc liniowa ułożonego kabla powinna stopniowo wzrastać. Zaczynają się od 20-30 watów na p/m, a kończą na 60-70 watów na metr drenażu.

Jak ogrzać ciepły dach?

Dach z izolacją termiczną jest uważany za ciepły. Odprowadzają ciepło, dzięki czemu nawet przy ujemnych temperaturach na powierzchni ciepłego dachu pokrywa śnieżna może się stopić. Powstała woda spływa na zimne fragmenty dachu i zamarza, tworząc szron. Z tego powodu konieczne jest wyposażenie ogrzewania krawędzi dachu.

Tak zwany dach ciepły przepuszcza ciepło. Dlatego śnieg nad „ciepłymi” obszarami topi się, stopiona woda spada na „zimne” fragmenty i zamarza.

Realizowany jest w postaci sekcji grzewczych ułożonych wzdłuż krawędzi dachu. Układane są w postaci pętli o szerokości 0,3-0,5 m. W takim przypadku moc właściwa powstałego systemu grzewczego powinna wynosić od 200 do 250 W na metr kwadratowy. Układ rynien grzewczych realizowany jest w taki sam sposób, jak w przypadku dachu zimnego.

System ogrzewania odwadniającego

Do ogrzewania dachów i rynien najczęściej stosuje się system przewodów grzejnych. Rozważ jego główne elementy.

Blok rozdzielczy i czujniki

Blok rozdzielczy przeznaczony jest do przełączania przewodów zasilających (zimnych) i grzejnych.

Struktura węzła zawiera elementy:

• kabel sygnałowy łączący czujniki z jednostką sterującą;
• Przewód zasilający;
• specjalne złączki stosowane w celu zapewnienia szczelności systemu;
• puszka montażowa.

Urządzenie można montować bezpośrednio na dachu, dlatego musi być dobrze chronione przed wilgocią.

System może wykorzystywać trzy rodzaje czujek: wody, opadów i temperatury. Znajdują się na dachu, w rynnach i rynnach. Ich głównym zadaniem jest zbieranie informacji do automatycznego sterowania ogrzewaniem.

Zebrane dane przesyłane są do sterownika, który je analizuje, podejmuje decyzję o wyłączeniu/włączeniu sprzętu i dobiera optymalny tryb pracy.

Kontroler i panel sterowania

Kontroler jest mózgiem całego systemu, odpowiedzialnym za jego działanie. W najbardziej uproszczonej wersji może to być dowolne urządzenie termostatyczne. Jednocześnie minimalny zakres pracy urządzenia powinien mieścić się w zakresie od +3 do -8 stopni C. W takim przypadku sterowanie i przełączanie systemu nie może być w pełni zautomatyzowane, wymagana będzie interwencja człowieka.

Aby w pełni zautomatyzować pracę systemu grzewczego, wymagany jest sterownik. Urządzenie to zbiera i analizuje informacje z czujników i na ich podstawie koryguje działanie systemu

Wygodniejszą opcją obsługi jest zastosowanie złożonego elektronicznego urządzenia sterującego z możliwością programowania. Taki sprzęt jest w stanie samodzielnie kontrolować proces topnienia opadów, ich ilość oraz monitorować temperaturę.

Sterownik błyskawicznie reaguje na zmiany i podejmuje najlepsze decyzje, wybierając najlepszy tryb pracy urządzeń grzewczych w istniejących warunkach.

Centrala służy do sterowania całym systemem i zapewnienia bezpieczeństwa podczas jego eksploatacji.

Do rozmieszczenia węzła zwykle używa się elementów:

• maszyna wejściowa trójfazowa;
• RCD (jest to również urządzenie różnicowoprądowe);
• stycznik czterobiegunowy;
• lampka sygnalizacyjna.

Ponadto konieczne będzie zainstalowanie wyłączników jednobiegunowych dla każdej fazy, a także zabezpieczenie obwodu termostatu.

Ponadto podczas procesu instalacji wymagane będą elementy mocujące: gwoździe dekarskie, śruby, nity. Potrzebne będą rurki termokurczliwe i specjalna taśma montażowa.

Jak wybrać przewód grzejny?

Być może za najważniejszy element systemu można uznać kabel grzejny. W praktyce wybierają między dwoma rodzajami urządzeń: samoregulującym i rezystancyjnym. Rozważ wszystkie zalety i wady korzystania z obu opcji.

Cechy kabla typu rezystancyjnego

Różni się prostotą zasady pracy. Wewnątrz takiego kabla znajduje się metalowy rdzeń przewodzący o dużej rezystancji. Po dostarczeniu prądu zaczyna się szybko nagrzewać i oddaje ciepło nagrzanemu obiektowi. System kabli rezystancyjnych jest bardzo łatwy w obsłudze i opłacalny.

Urządzenie rezystancyjnego przewodu grzejnego jest bardzo proste. Głównym elementem „pracującym” jest rdzeń grzewczy. Gdy przepływa przez nią prąd, bardzo szybko się nagrzewa.

Główne zalety stosowania tego typu kabla to brak prądów rozruchowych przy rozruchu, niski koszt drutu rezystancyjnego i obecność stałej mocy.

Ostatnie stwierdzenie można uznać za kontrowersyjne. Ponieważ w niektórych przypadkach stała moc będzie raczej wadą. Stanie się tak, jeśli sekcje systemu będą potrzebowały różnych ilości ciepła. Niektóre z nich mogą się przegrzać, podczas gdy reszta otrzyma mniej ciepła.

Aby kontrolować stopień nagrzania systemu za pomocą kabla rezystancyjnego, należy zastosować termostaty lub inne urządzenia.

Sprawność i ekonomiczność funkcjonowania takiego systemu zależy od poprawności ich ustawień, więc rzeczywistość często jest daleka od pożądanej. Pod tym względem kabel rezystancyjny jest znacznie gorszy od samoregulującego.

Eksperci zalecają układanie strefowego kabla rezystancyjnego, gdy tylko jest to możliwe. Ta odmiana wyróżnia się obecnością nici grzewczej wykonanej z nichromu. Jego moc liniowa nie zależy od rozmiaru, w razie potrzeby kabel można przeciąć.

Do zalet przewodu grzejnego należy również łatwość instalacji i długotrwała eksploatacja.

Kabel samoregulujący i niuanse jego działania

Ma bardziej złożone urządzenie. Wewnątrz takiego kabla znajdują się dwa rdzenie grzejne, wokół których znajduje się specjalna matryca. „Dostraja” rezystancję kabla w zależności od temperatury otoczenia. Im jest wyższy, tym mniej kabel się nagrzewa i odwrotnie, im zimniej jest w pobliżu, tym lepiej się nagrzewa.

Wewnątrz samoregulującego przewodu znajduje się specjalna matryca, która może zmieniać rezystancję rdzenia grzejnego w zależności od temperatury otoczenia

Zalet samoregulującego kabla jest wiele. Przede wszystkim jego normalne działanie nie wymaga instalacji całego zespołu urządzeń sterujących: czujek i termostatów. System sam się dostosuje i nie dojdzie do przegrzania lub niewystarczającego ogrzewania, co może mieć miejsce w przypadku kabla rezystancyjnego.

Samoregulujący się drut można ciąć. Minimalna długość segmentu to 20 cm, jego wydajność nie zmieni się wraz z długością. Podczas procesu instalacji, jeśli to konieczne, kable można krzyżować, a nawet skręcać, będą działać jak zwykle. Instalacja i obsługa kabla samoregulującego jest bardzo prosta. Może być montowany na zewnątrz lub wewnątrz ogrzewanego obiektu.

System ma również wady. Przede wszystkim to koszt. Kabel samoregulujący kosztuje około 2-3 razy więcej niż rezystancyjny. Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że eksploatacja będzie kosztować mniej. Kolejną wadą jest stopniowe starzenie się samoregulującej matrycy, w wyniku czego z czasem samoregulujący kabel ulega awarii.

Przeczytaj więcej o cechach wyboru kabla samoregulującego poniżej.

Obliczanie systemu grzewczego

Eksperci doradzają wybór kabli o mocy co najmniej 25-30 W na metr do systemu ogrzewania dachu i rynien. Musisz wiedzieć, że oba rodzaje przewodów grzejnych są wykorzystywane do innych celów. Na przykład do układania ogrzewania podłogowego, ale ich moc jest znacznie mniejsza.

Zanim zaczniesz obliczać moc, musisz zdecydować, jak będą ogrzewane wszystkie elementy systemu. Na rysunku przedstawiono przykłady możliwej organizacji rynien i odpływów grzewczych

Pobór mocy jest szacowany w trybie aktywnym. Jest to okres, w którym system pracuje przy maksymalnym obciążeniu. Trwa w sumie od 11 do 33% całkowitego okresu chłodów, który warunkowo trwa od połowy listopada do połowy marca. Są to wartości średnie, dla każdego obszaru są różne. Należy obliczyć moc systemu.

Aby to ustalić, musisz znać parametry systemu odwadniającego.

Podajmy przykład obliczeń dla standardowej konstrukcji z pionowym odcinkiem odpływu 80-100 mm, średnicą rury-rynny 120-150 mm.

• Konieczne jest dokładne zmierzenie długości wszystkich rynien do odprowadzania wody i dodanie uzyskanych wartości.
• Wynik należy pomnożyć przez dwa. Jest to długość kabla, który zostanie ułożony wzdłuż poziomego odcinka systemu grzewczego.
• Mierzy się długość wszystkich pionowych odpływów. Wynikowe wartości są sumowane.
• Długość odcinka pionowego systemu jest równa całkowitej długości rynien, ponieważ w tym przypadku wystarczy jedna linia kablowa.
• Obliczone długości obu odcinków systemu grzewczego są dodawane.
• Otrzymany wynik mnożymy przez 25. Wynik to elektryczna moc grzewcza w trybie aktywnym.

Takie obliczenia są uważane za przybliżone. Dokładniej, wszystko można obliczyć, jeśli użyjesz specjalnego kalkulatora na jednej ze stron internetowych. Jeśli samodzielne obliczenia są trudne, warto zaprosić specjalistę.

Wybór miejsca do ułożenia kabla

Właściwie system ogrzewania rynien nie jest tak skomplikowany, jednak aby działał jak najefektywniej, konieczne jest ułożenie kabla we wszystkich miejscach, gdzie tworzy się lód oraz w miejscach, gdzie topnieje roztopiony śnieg.

W koszach dachowych kabel jest montowany w górę iw dół, rozciągając się na dwie trzecie kosza. Minimum – 1 m od początku nawisu. Na każdy metr kwadratowy doliny powinno przypadać 250-300 watów mocy.

Na płaskich odcinkach dachu zainstalowano ogrzewanie fragmentu dachu znajdującego się bezpośrednio przed zlewnią. Więc stopiona woda swobodnie dostanie się do rury

Wzdłuż krawędzi gzymsu układa się drut w kształcie węża. Skok węża na miękkich dachach wynosi 35-40 cm, na twardych dachach jest wielokrotnością wzoru. Długość pętli dobierana jest tak, aby na ogrzewanej powierzchni nie było zimnych stref, w przeciwnym razie powstanie tutaj szron. Kabel układa się na linii separacji wody wzdłuż zakraplacza. Może to być 1-3 wątki, wybór opiera się na projekcie systemu.

Przewód grzejny montowany jest wewnątrz rynien. Zwykle układa się tutaj dwie nitki, moc dobiera się w zależności od średnicy rynny. W rynnach układany jest jeden rdzeń grzewczy. Szczególną uwagę należy zwrócić na wyloty rur i lejki. Zwykle wymagane jest tutaj dodatkowe ogrzewanie.

Technologia aranżacji systemu grzewczego

Oferujemy zapoznanie się ze szczegółowymi instrukcjami instalacji systemu ogrzewania dachu i rynien własnymi rękami. Proces instalacji systemu ogrzewania rynien obejmuje kilka standardowych kroków:

Zgodnie z wcześniej przygotowanym projektem mocujemy kabel, instalując taśmę wstępnie montażową w punktach mocowania. Jeżeli projekt przewiduje montaż kompletnego systemu przeciwoblodzeniowego, to oprócz rynien wyposażamy nawisy i doliny gzymsów w kabel

Przez lejki odpływowe wprowadzamy przewód grzejny do pionów odpływowych. Układamy go w formie od jednej do trzech długich pętli, których liczba określa średnicę rury

Montujemy czujniki systemu przeciwoblodzeniowego drenażu, które rejestrują zmiany wilgotności i temperatury na powierzchni systemu drenażowego i przekazują dane do termostatu, który w razie potrzeby automatycznie uruchamia grzanie.

Montujemy skrzynki montażowe potrzebne do przeglądów, konserwacji i napraw linii. Podłączamy czujniki do termostatu. Wnosimy i podłączamy system do maszyny w osłonie

Ogrzewanie dachów i rynien: technologia systemu przeciwoblodzeniowego

Przeciwoblodzeniowe systemy kablowe, które są instalowane na wszystkich rodzajach dachów, pomogą wyeliminować tworzenie się lodu na gzymsach i korki w odpływie. Chronią konstrukcje budowlane przed destrukcyjnym kontaktem z wodą atmosferyczną, ratują gospodarstwa domowe przed soplami lodu i zapychaniem śniegu.

Aby system działał bez zarzutu, trzeba wiedzieć, jak zaaranżować ogrzewanie dachu i rynien, jak je zaprojektować i zainstalować.

Zawartość

System przeciwoblodzeniowy dachów i rynien

Celem montażu kablowego systemu przeciwoblodzenia dachów i rynien jest zapobieganie tworzeniu się narostów lodowych na gzymsach, w zlewniach, pionach, rynnach.

Ma obowiązek zapobiegać tworzeniu się sopli i korków w odpływie, a także zapewnić odprowadzanie roztopionej wody do kanalizacji burzowej lub po prostu na ziemię. Dlatego w razie potrzeby obejmuje również system odwadniający.

Lista głównych elementów

W skład standardowej konstrukcji systemu przeciwoblodzeniowego kabla wchodzą:

• Jedna lub więcej gałęzi przewodu grzejnego. Schemat jego układania zależy od rodzaju konstrukcji dachu, stopnia jej złożoności oraz obecności lub braku odpływu.
• Zasilający kabel elektryczny. Wymagane do podłączenia rodzeństwa mocy do sieci zasilającej konwencjonalny prąd przemienny 220/380 przy 50 Hz.
• Urządzenie zabezpieczające. Układ wyłączający obwód w całości lub w części w przypadku przecieku przez słabe miejsca izolacji powyżej 30 mA oraz w przypadku przekroczenia dopuszczalnego prądu obciążenia.
• Sprzęt kontrolny. System, który uruchamia lub zatrzymuje grzanie w temperaturach roboczych (standardowy zakres od + 5º do – 15º C). Pracuje w formacie automatycznym i półautomatycznym. Urządzenie sterujące reaguje na sygnały z czujników temperatury lub czujników temperatury sprzężonych z czujnikami wilgotności.

Działanie systemu grzewczego, gdy znaki termometru znajdują się poniżej limitu ujemnego, prowadzi do tego, z czym musi sobie poradzić – tworzenia się lodu w odpływie. Przy ociepleniu powyżej dodatniej granicy nie ma sensu w ogóle funkcjonować. Jednak zakres temperatur roboczych można dostosować w zależności od warunków klimatycznych danego obszaru.

Korekta dokonywana jest z uwzględnieniem szeregu czynników pogodowych. Na przykład na obszarach o dużej aktywności wiatru pojawienie się roztopionej wody na elementach systemu i związane z tym prawdopodobieństwo uszkodzenia kabla występuje przy niższych dodatnich temperaturach. W „wietrznych” regionach i obszarach o dużej wilgotności warto zwiększyć granicę minusową, ponieważ. oblodzenie może wystąpić do -15ºC.

W rzeczywistości funkcjonalność systemu ogrzewania gzymsów i rynien musi odpowiadać tworzeniu się roztopionej wody i opadów śniegu. Dlatego dość trudno jest dostosować warunki atmosferyczne do ścisłych granic, obiekty są właściwie dostosowane do danej pogody.

Ogólne zasady instalacji

Urządzenie obwodu przeciwoblodzeniowego musi być wykonane według wcześniej stworzonego projektu. Projekt powinien uwzględniać wymagania PZŚ, przepisy przeciwpożarowe oraz zalecenia producenta instalacji lub jej poszczególnych elementów.

Nienaganny wynik budowy obwodu zapewni zgodność z następującymi zasadami:

• Prace przy instalacji systemów przeciwoblodzeniowych powinny być prowadzone tylko przy dodatnich odczytach termometru.
• Do realizacji instalacji należy wybrać dzień, który nie zagraża opadom deszczu.
• Miejsce przeznaczone do układania przewodu grzejnego musi być suche i czyste.

Większość klejów i uszczelniaczy stosowanych w instalacji kabli może być używana tylko w trybie dodatnim. Podobne warunki są wymagane dla wielu modeli kabli zasilających i niektórych przedstawicieli branży grzewczej.

W idealnej sytuacji podczas projektowania domu należy wziąć pod uwagę możliwość zainstalowania systemu ogrzewania dachu z elementami rynnowymi. Należy przewidzieć i przemyśleć trasę ułożenia kabla zasilającego z rozdzielnicy do konstrukcji dachu i elementów wpustu.

Jeśli nie przewidziano konstrukcji systemu grzewczego, w przypadku kabla zasilającego wymagane jest zainstalowanie pionowych i poziomych części osadzonych w okresie budowy. Instalując obwód przeciwoblodzeniowy po zakończeniu budowy, zaleca się stosowanie sztywnych puszek lub karbowanych metalowych kanałów na kabel zasilający.

Opcje przewodu grzejnego

W urządzeniu obwodów przeciwoblodzeniowych stosuje się przewody grzejne, których moc liniowa jest równa lub większa niż 20 W/m. Dlatego układa się je głównie w sposób otwarty, wówczas muszą posiadać zewnętrzną powłokę ochronną, która zapobiega działaniu promieni UV i wody atmosferycznej.

Zewnętrzna izolacja przeważającej liczby przewodów grzejnych nie ma prawa stykać się z materiałami zawierającymi bitum: gonty, euro-dachówki itp. Jeśli konieczne jest ułożenie konturu na dachu bitumicznym, stosuje się kable w powłoce wykonanej ze stabilnego fluoropolimeru.

W celu ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi przewody grzejne wyposażone są w oplot zbrojony. Na rynku dostępne są oferty z elementem przewodzącym prąd w postaci sprężyny, która wyklucza pęknięcie przy uderzeniu fizycznym i rozszerzalność liniową w warunkach dodatnich temperatur.

W urządzeniu systemów przeciwoblodzeniowych stosowane są dwa rodzaje przewodów grzejnych, są to:

• Kabel rezystancyjny. Jest reprezentowany przez budżetowe opcje jednordzeniowe i nieco droższe opcje dwurdzeniowe. Produkowany w postaci odcinków mocowanych na długości, charakteryzuje się stabilnym oporem liniowym. Niemożliwe jest skrócenie odcinków według własnego uznania, co znacznie komplikuje projekt systemu.
• Kabel samoregulujący. Wrażliwie reaguje na zmieniające się warunki atmosferyczne, po czym samodzielnie dostosowuje opór liniowy w całym lub w poszczególnych sekcjach. Można go pociąć na kawałki o długości potrzebnej do aranżacji.

Pierwsza z tych opcji jest tańsza i konstrukcyjnie prostsza. Typ rezystancyjny dostarcza ciepło z jednym lub dwoma rdzeniami. Ze względu na stałe odczyty rezystancji jego zastosowanie komplikuje projekt i montaż.

W przypadku niewystarczającej mocy uzyskuje się ją na przykład układając dodatkową linię. Niedozwolone jest przekraczanie gałęzi rezystancyjnych. Aby zapobiec pożarowi, kabel należy regularnie czyścić z naniesionych przez wiatr gruzu i liści.

Przewaga cenowa przedstawicieli rezystancyjnych jest dość przyćmiona przez zużycie energii, które występuje ze względu na nie zawsze wymaganą równomierność ogrzewania. Ale droższy kabel samoregulujący pozwala zaoszczędzić koszty dzięki możliwości dostosowania się do rzeczywistych wskaźników pogodowych.

Kabel samoregulujący wytwarza ciepło dzięki matrycy polimerowej zainstalowanej pomiędzy parą przewodów przewodzących prąd. Polimer matrycowy jest wzbogacony wtrąceniami zdolnymi do przewodzenia prądu, których wiązania są zrywane wraz ze wzrostem temperatury tła. Zerwane wiązania powodują przerwanie procesu wydzielania ciepła, a wraz ze spadkiem temperatury wiązania zostają ponownie odtworzone.

Kabel samoregulujący może jednocześnie zapewnić różną intensywność grzania po zacienionej i oświetlonej stronie dachu. Pozwala to znacznie zaoszczędzić na rachunkach za energię. Ponadto nie wymaga ekwiwalentu rezystancyjnej pielęgnacji, nie boi się miejscowego przegrzania. Podczas układania zużycie jest mniejsze, ponieważ możesz odciąć niezbędny kawałek i nie cierpieć z nadmiaru.

Schematy urządzenia systemu grzewczego

Schemat układania i długość kabla grzejnego zależą od konfiguracji i nachylenia dachu. Im prostsza konstrukcja i im wyższe zbocza, tym mniej materiału będzie potrzebne do ogrzewania.

Zasady układania przewodu grzejnego

Montaż systemów ogrzewania dachowego i elementów odwadniających ogranicza się do miejsc narażonych na akumulację opadów zimowych, są to:

• Doliny. W przeciwnym razie rowki utworzone przez sąsiednie zbocza. Są one wyposażone w przewód grzejny na jedną trzecią własnej długości, ułożony w formie długiej pętli. Odległość między bokami pętli uzależniona jest od rodzaju przewodu grzejnego: dla jednożyłowego rezystancyjnego 10-12 cm, dla dwużyłowego 40 cm itd.
• Spadzisty okap dachu. Jeśli nachylenie konstrukcji jest mniejsze niż 30º, system grzewczy układa się na dole zbocza za pomocą węża i obejmuje całą szerokość gzymsu plus 30 cm powyżej warunkowej linii ściany domu. Przy nachyleniu do 12º w obszarach przylegających do lejów spustowych budowane jest dodatkowe ogrzewanie.
• Słupy odwadniające. Przewód grzejny znajduje się we wnęce rury w postaci długiej pętli przymocowanej do ścianek odpływu. Jeśli woda jest odprowadzana do kanału burzowego, kabel jest do niego doprowadzany na głębokość sezonowego przemarzania. Jeśli ogrzewanie kanalizacji nie jest możliwe, należy ją zamknąć na zimę.
• Leje odwadniające konstrukcji dachów płaskich. Kabel wokół lejków wewnętrznego systemu odwadniającego zajmuje powierzchnię 0,5 m z każdej strony. Wewnątrz lejka kabel nawinięty jest w pętlę do poziomu ciepłego pomieszczenia wewnątrz budynku.
• Lejki odpływu ściennego zewnętrznego. Wymagają własnego ogrzewania tylko wtedy, gdy znajdują się na ścianie oddzielnie od rynny.
• Parapety. Zwykle układa się wzdłuż nich jedną gałąź kabla grzejnego.
• Znajomości. Wyposażony zgodnie ze schematem parapetów.
• Armatki wodne z płaskim dachem. Dno dysz wodnych oraz przyległy obszar ok. 1 m² wyposażone są w kabel.
• Zakraplacze. Ogrzewane są w zależności od własnego projektu w jednej lub dwóch gałęziach.
• Rynny. Kabel układa się w ich wnęce w dwóch równoległych rzędach. Podobnie wyposażone są korytka odpływowe odpływu wewnętrznego stosowane w aranżacji dachów płaskich.

Jeżeli 1 mb rynny lub rynny odbiera spływ z powierzchni do 5 m², to do ogrzewania wystarcza moc kabla 20 W/m. Jeśli uprawiany obszar jest większy, należy zwiększyć parametry mocy. Na przykład do obróbki 25 m² pokrycia dachowego wymagany będzie kabel grzewczy o mocy 50 W / m lub więcej.

Nie zawsze w przypadku instalacji systemu przeciwoblodzeniowego dachu skośnego wymagane jest przewodowe ogrzewanie jego gzymsów. Ze stromych zboczy o kącie nachylenia większym niż 45º śnieg jest usuwany samoczynnie. W takich przypadkach nić grzewcza ciągnie się tylko w elementach systemu odwadniającego. Gdy wokół okien dachowych tworzy się lód, kabel układa się wokół nich i w kierunku odpływu.

W systemach przeciwoblodzeniowych dla dachów bez systemu rynnowego gałąź grzewcza układana jest wzdłuż krawędzi zboczy lub wzdłuż okapnika. Dla nich obowiązkowe jest zainstalowanie zabezpieczenia przed śniegiem nad obszarem instalacji kabli i zainstalowanie kroplownika na okapie.

Na pokryciu dachowym przewód grzejny układa się w kilku równoległych gałęziach lub w wężu, obserwując jednolitość boiska. Odległość między sąsiednimi gałęziami zależy od mocy kabla i powierzchni dachu, który ma być wyposażony. Należy pamiętać, że użycie kabla o wyższej deklarowanej mocy nie zawsze prowadzi do zmniejszenia jego materiału podczas układania.

Kabel jest mocowany na dachu w sposób wskazany przez producentów materiałów w instrukcjach. Do stosowania w urządzeniu systemów grzewczych używany jest tylko materiał wyprodukowany do tych celów. Łączniki nie powinny naruszać szczelności powłoki, nici konturu nie powinny swobodnie zwisać w powietrzu.

Specyfika użycia kabla zasilającego

System przeciwoblodzeniowy jest podłączony do sieci trójfazowej lub jednofazowej za pomocą kabla zasilającego. W przypadku podłączenia do jednej fazy sieci 380V istnieje możliwość niesymetrii faz w granicach 15%. Aby uniknąć przekrzywienia i je zminimalizować, nie zaleca się stosowania systemów zużywających więcej niż 6 kW. Przeciwoblodzeniowe o większej mocy są podłączone do wszystkich trzech faz sieci trójfazowej. Podczas łączenia brany jest pod uwagę równomierny rozkład obciążeń na fazach.

Przekrój kabla zasilającego określa moc planowanego obciążenia i całkowitą długość obwodu grzewczego. Moc przyszłego obciążenia zależy od długości i liniowej rezystancji gałęzi. Wszystkie czynności związane z ułożeniem kabla zasilającego i podłączeniem go do gwintów grzewczych są wykonywane zgodnie z przepisami PES.

Punkt podłączenia przewodów grzejnych i zasilających musi znajdować się w skrzynce przyłączeniowej. Zamiast skrzynki dopuszcza się zastosowanie rękawa termokurczliwego, który gwarantuje szczelność w miejscu dokowania.

Urządzenia sterujące i zabezpieczające

Urządzenia sterujące systemami przeciwoblodzeniowy są przeznaczone do pracy automatycznej lub półautomatycznej. Do jej obowiązków należy uruchamianie przewodów grzejnych oraz wyłączanie w zakresie temperatur roboczych.

Sprzęt do systemów przeciwoblodzeniowych jest dwojakiego rodzaju:

• Termostat. Urządzenie reagujące na sygnały z czujników temperatury. Włączenie z wyłączeniem następuje, gdy temperatura tła wykracza poza granice robocze (od +5º do -15ºC).
• Stacja pogodowa. Bardziej złożone urządzenie, które reaguje na odczyty z czujników wilgotności i temperatury. Pozwala dostosować działanie systemu grzewczego do faktu opadów.

Pierwsza opcja jest strukturalnie prostsza i oczywiście tańsza. Jednak w regionach o dużej wilgotności jest w stanie tolerować błąd i czasami przyczyniać się do gromadzenia się lodu zamiast topienia i usuwania opadów. Stacje pogodowe są bardziej wrażliwe na zmiany wilgotności tła, ale jak każdy złożony system częściej ulegają awarii.

Bardziej czułe sterowanie, realizowane przez stację pogodową, pozwala zaoszczędzić na zużyciu energii. W regionach o umiarkowanej wilgotności wystarczy termostat, aby wyposażyć systemy przeciwoblodzeniowe o niewielkiej długości i mocy.

Aby zapobiec zniszczeniu i stopieniu izolacji z powodu nadmiernego prądu obciążenia, obwód grzewczy jest wyposażony w automatyczny wyłącznik. Wyłączenie następuje również wtedy, gdy przez powłokę izolacyjną przepływa prąd. Systemy są chronione przed przepaleniem w wyniku zwarcia.

Jeżeli zachodzi potrzeba automatycznego sterowania poszczególnymi sekcjami obiegu grzewczego, uzupełnia się je o przełączniki programowalne, przekaźniki czasowe itp. Niepożądane jest stosowanie ręcznego schematu sterowania, ponieważ osoba nie jest w stanie dokładnie reagować na zmiany w tle i np. w nocy może przegapić potrzebę uruchomienia lub wyłączenia.

Czujniki systemów reagowania na pogodę znajdują się w miejscach dostępnych do konserwacji. W przypadku formowania wymagane jest okresowe czyszczenie ich z kurzu i narostów lodowych. Czujniki montuje się równo z ogrzewaną powierzchnią, umieszczając je tak, aby były widoczne dla przechodzących osób.

Zasady działania systemów przeciwoblodzeniowych

Przestrzeganie przepisów dotyczących eksploatacji obiegów grzewczych gwarantuje długą i bezawaryjną pracę systemu. Zaleca się powierzenie instalacji obwodu wykwalifikowanym pracownikom, którzy przeszli specjalistyczne szkolenie. Tym, którzy chcą podjąć własne wysiłki w kwestii konstrukcji, nikt nie gwarantuje pomyślnego rezultatu i wymiany uszkodzonych elementów.

Urządzenie obwodu musi zostać zakończone przed pierwszym stałym opadem. Wskazane jest, aby do prac instalacyjnych wybrać późną jesień. Spóźnianie się może prowadzić do tworzenia się śniegu i zablokowania systemów odwadniających. Aby doprowadzić system z lodem do stanu roboczego, konieczne będzie oczyszczenie jego elementów z lodu.

Czyszczenie elementów systemu należy przeprowadzać z najwyższą ostrożnością, ponieważ. każdy nieostrożny ruch może doprowadzić do uszkodzenia izolacji. Jest to najczęstsza przyczyna awarii całego obiegu grzewczego. Elementy uszkodzone mechanicznie nie są objęte gwarancją.

Instalatorzy systemów ogrzewania kablowego przeszkoleni w zakresie systemu ustalają najbardziej odpowiedni zakres podczas pracy, w oparciu o lokalne czynniki klimatyczne. Jeśli zorganizujesz obwód przeciwoblodzeniowy, a także określisz granice temperatury własnymi rękami, powinieneś ściśle przestrzegać instrukcji producenta.

Przydatne wideo na ten temat

Film o zadaniach rozwiązanych przez instalację przewodowych elementów grzejnych systemu dachowego:

Szczegółowa instrukcja montażu systemu przeciwoblodzeniowego:

Demonstracja specyfiki zastosowania samoregulującego przewodu grzejnego:

Wizualna demonstracja budowy systemu ogrzewania dachu i rynny pomoże zrozumieć specyfikę procesu.

Dobrze wykonany system przeciwoblodzeniowy dla dachów i rynien pozwoli uniknąć wielu problemów, przedłużyć żywotność materiałów tortu dachowego i wykończenia elewacji.

Podczas montażu należy przestrzegać wszystkich wymagań i zasad niezbędnych do prawidłowego montażu i długotrwałej eksploatacji ogrzewania. Informacje o zasadach technologicznych i normach budowlanych pomogą w samodzielnej pracy lub w monitorowaniu pracy wynajętych instalatorów.