Ten temat jest, że tak powiem, pilny, a wraz ze wzrostem liczby małych statków i pogorszeniem sytuacji środowiskowej staje się coraz bardziej aktualny. Nie wspominając już o zagranicznych marinach, gdzie bez odpowiedniego systemu wentylatorów nie wpuszczą lub po prostu zapieczętują łazienkę na cały pobyt…
Co mówią zasady? W przypadku dużych statków zrzut wody z wentylatorów reguluje Międzynarodowa konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki MARPOL 73/78 IMO (Załącznik IV). Niniejszy dokument dotyczy statków o tonażu powyżej 200 ton brutto lub przewożących więcej niż 10 pasażerów. Te łodzie wymagają certyfikatu systemu wentylatorów. W przypadku dużych statków przepisy międzynarodowe wymagają zrzutu wody z wentylatora w odległości nie bliższej niż 12 mil od brzegu (w przypadku wód dezynfekowanych nie bliżej niż 4 mile) przy prędkości statku co najmniej 4 węzły. Alternatywnie statek może być wyposażony w certyfikowany system uzdatniania wody z wentylatorem.
Bezpośrednio dla małych jednostek, elementy systemów wentylatorów reguluje norma ISO8099 „Small Craft – Systemy zatrzymywania odpadów toaletowych”.
Przepisy lokalne i krajowe mogą nakładać ograniczenia na odprowadzanie wód fekalnych do wód terytorialnych i śródlądowych oraz obszarów chronionych.
Uwagi ogólne. Małe łódki są używane na terenach rekreacyjnych w pobliżu plaż i innych terenów rekreacyjnych. Dlatego w krajach cywilizowanych zwraca się szczególną uwagę na zapewnienie ich przyjazności dla środowiska. W wielu stanach, które mają obsesję na punkcie środowiska, obowiązują bardzo surowe przepisy, które ograniczają przedostawanie się kału do wody. W dzisiejszych czasach normą staje się posiadanie łazienki na 6-metrowej łodzi.
Cechy wymagań amerykańskich. W USA obowiązują jeszcze bardziej rygorystyczne wymagania. W tabeli 1 wymieniono klasyfikację i wymagania dotyczące morskich urządzeń do sanitacji morskiej (MSD) w Stanach Zjednoczonych*. To właśnie z amerykańskim systemem często przywiązują się do katalogów przy wyborze wyposażenia wodno-kanalizacyjnego jachtu – to dobry przykład dbałości o środowisko, przyjęty już przez Europejczyków. W USA i Europie ma miejsce powszechne przejście na systemy typu III i tworzenie sieci stacji dostarczania wody kałowej. (Nawiasem mówiąc, Stany Zjednoczone nie ratyfikowały załącznika IV do konwencji MARPOL i stosują własne, bardziej rygorystyczne wymagania. Należy o tym pamiętać odwiedzając porty tego kraju.)
Należy wziąć pod uwagę, że rodzaj MSD zależy nie tylko od samego urządzenia toalety, ale także od całego systemu wentylatorów jako całości. Statki o długości powyżej 65 stóp mogą być wyposażone wyłącznie w urządzenia typu II i III. Obecnie niemal powszechnie stosowane są systemy typu III – ze zbiornikiem retencyjnym lub (na małych statkach) toaletami przenośnymi ze zbiornikiem magazynowym opróżnianym w marinie.
Skład systemu to podejście ISO. W przeciwieństwie do systemu amerykańskiego, który ogranicza ścieki, międzynarodowe normy ISO regulują skład systemu wentylatorów (rys. 1). Cechą systemów jachtów / łodzi jest to, że toalety są prawie zawsze instalowane poniżej linii wodnej. W związku z tym zwracamy uwagę na trzy bardzo ważne punkty, które są bezpośrednio związane z bezpieczeństwem statku:
• Rury odpływowe powinny mieć „pętle” uniesione ponad wodnicę o co najmniej 300 mm, natomiast na żaglowcach wymiar ten powinien być mierzony od wodnicy przechyłu.
• W górnej części zawiasu należy zainstalować prosty zawór odpowietrzający, aby zapobiec zasysaniu wody do naczynia (na przykład w przypadku awarii zaworu na muszli klozetowej).
• Dodatkowo na tych rurociągach powinny być zainstalowane blokowane dostępne kingstony (ogólnie warto kierować się zasadą: dla każdego otworu w korpusie – niezawodny kingstone).
Zaniedbanie tych zaleceń (nie zawsze są one określone w regulaminie) w celu „uproszczenia” i „oszczędności” niejednokrotnie prowadziło do śmierci statków, które zostały „zalane przez latrynę”…
Minimalna średnica węży i rur do transportu fekaliów powinna wynosić 38 mm lub więcej, jeśli zalecają to producenci urządzeń. Na małych statkach przewożących pasażerów zdecydowanie zaleca się stosowanie większych odcinków rurociągów, ponieważ nierzadko zatykają się one, gdy do toalety wrzucane są ciała obce. Należy zwrócić uwagę na rodzaj zastosowanych węży – należy używać wyłącznie specjalnych węży oznaczonych w katalogach jako „bezzapachowe”, które zapobiegają wnikaniu nieprzyjemnego zapachu. Dotyczy to również rury odpowietrzającej zbiornika.
Ujście pokładu do dostarczania wody do wentylatora jest znormalizowane i oznaczone specjalną ikoną (rys. 2).
Wybierając objętość zbiornika na ścieki lub wydajność toalety przenośnej można skorzystać z danych zawartych w tabeli. 2.
Jeżeli „szara woda” z umywalek, pryszniców i zlewozmywaków kuchennych jest również odprowadzana do zbiornika ściekowego, to należy odpowiednio zwiększyć jego objętość. Chociaż nie zaleca się łączenia drenów, przetwarzanie resztek żywności jest znacznie trudniejsze niż kał.
Zbiornik na ścieki (zbiornik na ścieki, zbiornik na ścieki, zbiornik retencyjny) nie powinien mieć przyległych ścian ze zbiornikami na paliwo i świeżą wodą. Należy zapewnić wskaźnik zapełnienia zbiornika odpadów oraz szczelny właz rewizyjny o minimalnej średnicy co najmniej 75 mm (obowiązkowy w przypadku zbiorników o pojemności powyżej 40 litrów).
Dobrym rozwiązaniem na małej łodzi jest komercyjny zbiornik polietylenowy, często dostarczany z rozdrabniaczem pompy, czujnikiem poziomu, włazem rewizyjnym i rurami do podłączenia rurociągów. Podobne zestawy są produkowane ze zbiornikami o pojemności 40-200 litrów. Rura odpowietrzająca zbiornika ściekowego powinna mieć średnicę co najmniej 19 mm lub 38 mm odpowiednio dla pojemności zbiornika mniejszej niż 400 litrów lub większej niż 400 litrów. Wentylacja zbiornika musi być sprawna przy napełnieniu do 90%, a kąty przechyłu statku nie mniejsze niż 20°.
Specjalne filtry służą do eliminowania nieprzyjemnych zapachów z rury odpowietrzającej zbiornika.
Rodzaje systemów. Rozważ najpopularniejsze typy toalet i systemy wentylatorów stosowane na małych łodziach.
ортативные туалеты (rys. 3) to przenośne urządzenia wyposażone w pojemnik do płukania i opróżniany zbiornik o pojemności 10–25 litrów. Urządzenie wytrzymuje około 10-20 cykli bez ładowania i musi być opróżnione do pojemnika na brzegu (zazwyczaj toaleta w marinie). To dobre i proste rozwiązanie dla najmniejszych jednostek pływających, takich jak przyczepy, eliminujące konieczność instalowania złożonego systemu wentylatorów wraz z rurociągami itp. Koszt urządzeń (wg katalogu) to około 70-140 dolarów.
Toaleta z ręcznym pompowaniem (ryc. 4) – najbardziej „klasyczne” rozwiązanie dla małych statków. Toaleta z dwukierunkową pompą tłokową pokazano na ryc. 5, ale istnieją również modele z oddzielnymi pompami do spłukiwania i wypompowywania kału. Urządzenie wykorzystuje do spłukiwania wodę morską, a wodę z wentylatora można skierować do zbiornika na ścieki lub za burtę. Wadą urządzenia jest podatność zaworów na awarie, w niektórych modelach – złożoność działania i konieczność „pracy fizycznej”. Koszt urządzeń (wg katalogu) to około 150-250 dolarów.
Miska WC z pompą elektryczną – Jest to modyfikacja toalety ręcznej poprzez zainstalowanie napędu elektrycznego do pompowania. Takie siłowniki dostępne są osobno lub w komplecie z muszlą klozetową (cena katalogowa 380-700 USD). Taka toaleta jest łatwiejsza w obsłudze i dlatego nadaje się do małych łodzi przewożących pasażerów.
Lavac (rys. 5) – bardzo niezawodny system, posiada szczelne połączenie między pokrywą a muszlą klozetową. Zasada działania jest prosta: na końcu procesu połączenie zostaje uszczelnione, za pomocą pompy wytwarzana jest próżnia, spłukiwana woda jest zasysana do toalety, a następnie wraz z zawartością trafia do zbiornika na ścieki lub za burtę. Wadą jest konieczność posiadania przez użytkownika pewnej „kwalifikacji”. Koszt urządzeń (wg katalogu) to około 350-1100 dolarów.
LectraSan (rys. 6) jest systemem typu MSD; Wody wentylatorowe są uzdatniane w specjalnym zbiorniku pośrednim, gdzie fekalia są rozdrabniane przez pompę maceratorową, a późniejsza obróbka elektrolityczna odbywa się bez dodatku środków chemicznych. Wadą systemu jest konieczność wykonania pełnego cyklu przy każdym użyciu. Ponadto przed użyciem urządzenie należy przełączyć w tryb udostępniania. System działa przy wysokim prądzie elektrycznym 45 A przy 12 V przez około 2 minuty i może z łatwością rozładować akumulatory, gdy goście są na pokładzie. Zaletą systemu jest możliwość rezygnacji z dużego zbiornika na ścieki (zwykły ma pojemność około czterech spłukań).
Systemy obróbki cieplnej należą do typu I MSD i oznaczają kruszenie i obróbkę cieplną wentylatora wody w temperaturze około 75°C, po czym środki czyszczące są wyrzucane za burtę. System wykorzystuje ciepło z grzejnika elektrycznego lub działającego oleju napędowego. Wadą systemu jest wysokie zużycie energii, co ogranicza jego zastosowanie na statkach rekreacyjnych ze stale pracującymi silnikami wysokoprężnymi lub generatorami lub korzystającymi z zasilania lądowego. Objętość zbiornika na ścieki dostarczonego w zestawie jest niewielka – tylko 40-80 litrów.
Systemy próżniowe (rys. 7) – instalowany np. w samolotach i pociągach, znajduje również zastosowanie na dużych jachtach z kilkoma łazienkami (rys. 8). Zasada działania jasno wynika z nazwy – po zakończeniu użytkowania zawartość jest zasysana do pośredniego zbiornika podciśnienia lub generatora podciśnienia, skąd trafia do zbiornika na ścieki. Ze zbiornika ścieków woda z wentylatora może być dostarczana do odbiornika brzegowego lub wypompowywana za burtę poza strefę bezpieczeństwa. Wadą jest użycie świeżej wody do spłukiwania, chociaż wymaga to niewiele; hałas w pracy.
Jeśli system ulegnie awarii, możliwość korzystania ze wszystkich toalet na statku staje się problematyczna. Zalety – łatwość użytkowania, możliwość umieszczenia na statku sieci łazienek. System jest dość drogi – koszt zależy od konkretnego układu, ale jest uzasadniony na stosunkowo dużych jachtach.
Układ łazienki. Jedną z prawdziwych historii o „nowych Rosjanach” jest pełnopostaciowe „bratello” tkwiące w łazience jachtu… Aby uniknąć takich nieszczęść, przy rozmieszczaniu udogodnień należy przestrzegać wymagań ergonomicznych. Minimalne wymiary łazienki jachtowej pokazano na ryc. osiem.
Większość modeli misek WC jachtowych występuje w wersji kompaktowej (długość – 420 mm) i standardowej (500 mm), a także z wysokością siedziska od płaszczyzny montażowej 260-290 i 380-430 mm.
Zaleca się umieszczenie toalety na statku żaglowym w płaszczyźnie poprzecznej, ponieważ w tym przypadku osoba siedząca jest bardziej skłonna do trzymania się podczas toczenia. Na małej łodzi lepiej ustawić łazienkę „przodem” – wzdłuż biegu statku. Jeżeli założyć, że goście będą często przychodzić na statek, to dostęp do łazienki powinien być zapewniony z kabin – firmowych, a na statku pasażerskim latryny powinny być łatwo dostępne z kokpitu/z pokładu.
Wentylacja łazienki powinna być wywiewna i zapewniać 20-30 wymian powietrza na godzinę.
Wnioski.
Być może dzisiaj każdy mały statek, który twierdzi, że jest „krążownikiem” lub nawet „weekenderem”, powinien być wyposażony w funkcjonalną latrynę i powiązane systemy. To urządzenie nie tylko sprawi, że wakacje na wodzie będą naprawdę przyjemne i komfortowe, ale również nie zepsuje nastroju wczasowiczom na pobliskich plażach. Życzymy bezproblemowego i czystego żeglowania!
Uzdatnianie wody jachtowej
Podczas długich rejsów morskich lub rzecznych szczególnie cenna jest czysta woda na pokładzie jachtu. Ze względu na to, że bezpośrednie wykorzystanie cieczy ze zbiorników jest niemożliwe, armator jednostki musi stworzyć pokaźne zapasy wody na cele pitne, konserwacyjne sprzętu i sanitarne. Zainstalowanie wydajnego systemu filtracji pozwala na jeszcze bardziej komfortowy pobyt na jachcie oraz oszczędność pieniędzy wydanych na zakup wody.
Dlaczego jacht potrzebuje dużo czystej wody
Podczas podróży jachtem po morzu lub po rzece istnieje zapotrzebowanie na świeżą wodę bez zanieczyszczeń, przeznaczoną na następujące potrzeby:
- gotowanie i picie;
- procedury higieniczne;
- zasilanie generatorów pary.
Woda zaburtowa nie może być używana z oczywistych powodów: zawiera dużą ilość szkodliwych składników, które mają negatywny wpływ na zdrowie i działanie różnych mechanizmów na statku. Regularny zakup czystej wody z wymuszonymi postojami na zamierzonej trasie jest zbyt kosztownym i niewygodnym rozwiązaniem problemu. Zainstalowanie półprzemysłowego systemu odwróconej osmozy pomoże zapewnić jachtowi płyn, który będzie odpowiedni do wszystkich powyższych celów. Oczyszczona tą metodą woda spełnia wszystkie wymagania SanPin i jest całkowicie bezpieczna dla ludzi i normalnego funkcjonowania wyposażenia statku.
Korzyści z odwróconej osmozy dla jachtu
Nisza cenowa premium systemów odwróconej osmozy jest w pełni uzasadniona licznymi przewagami nad innymi metodami i technologiami oczyszczania wody na pokładzie:
- szybka instalacja i niezawodność;
- długa żywotność instalacji;
- długa żywotność membran i łatwość ich wymiany;
- kompaktowe wymiary i akceptowalna waga (możliwość montażu nawet na małych jachtach);
- ekonomiczne zużycie energii;
- niski poziom hałasu;
- wysoka wydajność;
- automatyczna regulacja ciśnienia roboczego pompy w zależności od zasolenia wody;
- wysokiej jakości oczyszczanie różnych rodzajów wody: słonej morskiej, rzecznej, jeziornej i niskosłonej wody w ujściach rzek;
- uzdatnianie wody portowej z filtracją wstępną.
Wybierz swojego Ecomastera!
metoda odwróconej osmozy
Membrana odwróconej osmozy rozdziela przepływ wody na odsoloną ciecz (permeat) i słony koncentrat. Ostateczna ilość permeatu, którą wytwarza system uzdatniania wody, zależy od wydajności instalacji i rodzaju zastosowanych membran. Średnio objętość oczyszczonej wody wynosi 60-80% całkowitej ilości cieczy.
Filtry odwróconej osmozy skutecznie oczyszczają wodę z następujących substancji o wielkości do 0.0001 mikrona:
- sole wapnia i magnezu;
- wydatki;
- siarczany;
- jony sodu;
- barwniki;
- mikroorganizmy chorobotwórcze.
Aby zapewnić nieprzerwaną pracę membran i wysoką wydajność procesu uzdatniania wody, konieczne jest uzupełnienie systemu o filtry usuwające duże cząstki nierozpuszczalne i inne zanieczyszczenia. W celu prawidłowego doboru bloków filtracyjnych podczyszczających konieczne jest przeprowadzenie analiz laboratoryjnych wody w celu określenia jej dokładnego składu.
Odwrócona osmoza dla jachtu morskiego
Półprzemysłowy system odwróconej osmozy jest najlepszym producentem wody morskiej. Słona ciecz przepuszczana jest pod ciśnieniem pompy przez membranę przepuszczalną tylko dla cząsteczek wody i gazu. W efekcie 97% soli i minerałów jest odfiltrowywane, a wyjściem jest najczystsza woda pitna, której skład spełnia wszystkie ogólnie przyjęte normy.
Odwrócona osmoza dla jachtu rzecznego
Filtry do wody są również niezbędne na jachcie rzecznym. Słodka woda rzeczna zawiera również zanieczyszczenia, które są niebezpieczne dla ludzkiego ciała i drogiego sprzętu na pokładzie:
- chlor;
- nierozpuszczalne zawiesiny;
- sole twardości;
- metale ciężkie;
- żelazo;
- związki organiczne;
- bakterie i wirusy.
Odwrócona osmoza z powodzeniem oczyszcza również świeży płyn z rzeki, ale aby uniknąć uszkodzenia zaawansowanej technologicznie membrany przez agresywne substancje zawarte w wodzie rzecznej, należy zadbać o zamontowanie następujących jednostek podczyszczających:
- blok z dawką podchlorynu do usuwania żelaza;
- klarownik z węglem drzewnym do usuwania chloru i innych niepożądanych składników.
Aby spacery statkiem morskim lub rzecznym były jak najbardziej komfortowe, a konserwacja jachtu zapewniała minimum kłopotów, należy poważnie pomyśleć o zakupie półprzemysłowego kompleksu do oczyszczania wody z odwróconej osmozy. Profesjonalny sprzęt do uzdatniania wody Ecodar pomoże Ci zapobiec licznym problemom spowodowanym złą jakością używanego płynu i przewartościuje wszystkie zalety posiadania jachtu z nieograniczoną ilością idealnej wody.
