Typowe błędy w okablowaniu

Okablowanie elektryczne w domu musi być wykonane zgodnie z zasadami i wymogami zdrowego rozsądku. Wiele domowych urządzeń elektrycznych ma dziś znaczne zużycie energii. Prąd płynący przez przewody powoduje ich nagrzewanie, im większy tym większy pobór mocy. Statystyki pożarów zawierają dowody na to, że znaczna część pożarów jest spowodowana niewłaściwym okablowaniem lub niewłaściwym działaniem urządzeń elektrycznych. Rozważ w artykule 25 błędy podczas instalacji okablowania elektrycznego, jak je wyeliminować i zalecenia specjalistów.

Wśród błędów często popełnianych podczas pracy z okablowaniem elektrycznym są takie, które są spowodowane niewystarczającą wiedzą z zakresu elektrotechniki, nieudolnymi działaniami i chęcią zaoszczędzenia pieniędzy. Najnowsze błędy powodują zdumienie, że oszczędności w momencie instalacji w niedalekiej przyszłości prowadzą do wysokich kosztów w wyniku wypadków.

Musisz zacząć od tego, że przed wykonaniem pracy musisz sporządzić wstępny projekt instalacji elektrycznej w domu. Wystarczy przynajmniej szkic układu z lokalizacją punktów okablowania. Następnie można obliczyć długość przewodów, biorąc pod uwagę różnicę obciążenia w poszczególnych odcinkach. Przeczytaj także artykuł: → „Instalacja instalacji elektrycznej w drewnianym domu”.

Podczas układania drutów nie trzeba wcześniej odcinać niezbędnych kawałków. Możliwe, że przy zdejmowaniu izolacji lub układaniu wewnątrz puszki połączeniowej nie wystarczy kilka centymetrów. Najlepiej przeciąć kabel bezpośrednio na miejscu, biorąc pod uwagę wszystkie zagięcia i marginesy.

Średnica drutu i ocena urządzenia ochronnego

Jednym z najczęstszych błędów jest niedopasowanie średnicy drutu do zużycia energii. Wzrost mocy urządzeń AGD i ich koncentracja w jednym pomieszczeniu wymaga odpowiedniego zwiększenia przekroju przewodów. Ułożone wcześniej okablowanie ma zwykle przekrój nie większy niż 2.5 mm2, co pozwala na podłączenie urządzeń gospodarstwa domowego o poborze prądu powyżej 16 A. Ten prąd odpowiada mocy 3500 watów. Jeśli weźmiesz pod uwagę wszystkie urządzenia elektryczne w nowoczesnej kuchni, okazuje się:

• Kuchenka elektryczna;
• Czajnik elektryczny;
• Kuchenka mikrofalowa;
• Lodówka;
• Opiekacz;
• Zmywarka;
• Pralka

Lista jest tylko przybliżona, ale całkowity pobór mocy może osiągnąć prawie 10 kW. Podobną sytuację obserwujemy w łazience z bojlerem elektrycznym.

Aby nie zawracać sobie głowy obliczeniami zużytego prądu, możesz mieć przy sobie tabelę zależności między mocą a prądem przy normalnym napięciu:

Dlatego w przypadku pomieszczeń o dużym spodziewanym obciążeniu okablowanie należy prowadzić oddzielnym przewodem o przekroju co najmniej 1 mm2 na każde 4-5 A pobieranego prądu.

Porada #1 Biorąc pod uwagę instalację nowych urządzeń gospodarstwa domowego, pożądane jest tutaj dodanie marginesu 20% na przekroju.

Oddzielne odcinki okablowania w domu muszą być połączone oddzielnymi wyłącznikami, których prąd roboczy musi odpowiadać podłączonemu obciążeniu. Nie można zainstalować automatu z prądem wyzwalającym dla prądu całego podłączonego obciążenia. Zwykle wszystkie urządzenia elektryczne nie włączają się jednocześnie. Tutaj musisz wszystko przewidzieć jak najwięcej i wziąć pod uwagę tylko najbardziej prawdopodobne kombinacje włączenia obciążenia. Prąd maszyny należy wybrać spośród kilku standardowych wartości:

1, 2, 3, 6, 10, 16, 20, 25, 32, 40, 63, 80, 100 A.

Jeśli w serii nie ma podobnego, brana jest najbliższa większa wartość. Jeśli używane są bezpieczniki starego typu (wtyczki), to zamiast zwykłych bezpieczników nie można użyć „błędów” z grubego drutu w celu zwiększenia dopuszczalnego prądu. Grubość i materiał wkładek bezpiecznikowych w takich bezpiecznikach są ściśle znormalizowane w zależności od prądu i nie ma możliwości wyboru odpowiedniego zamiennika w domu.

„Bug” w korku. Przykład tego, czego nie można zrobić kategorycznie.

Materiał okablowania

Kolejnym błędem jest oszczędność na materiale do okablowania. Drut aluminiowy jest tańszy niż drut miedziany, ale jego parametry są znacznie gorsze. Miedź ma mniejszą rezystancję, jej dopuszczalna gęstość prądu jest większa. Drut aluminiowy łatwo pęka przy załamaniach i podczas zdejmowania izolacji. W omawianym przypadku możliwa jest sytuacja, w której konieczne będzie połączenie przewodów miedzianych i aluminiowych.

Prawidłowe połączenie przewodów miedzianych i aluminiowych.

Bezpośrednie łączenie miedzi z aluminium jest surowo zabronione., ponieważ w miejscu styku pojawia się para elektrochemiczna, druty są pokryte warstwą tlenków. Punkt styku zaczyna się przegrzewać i wypalać. W skrajnych przypadkach można zastosować specjalne adaptery lub wykonać połączenie śrubami (ale nie ocynkowanymi).

Wykonywanie połączeń w puszkach przyłączeniowych

Wszystkie połączenia lub odgałęzienia przewodów muszą być wykonane tylko w specjalnych puszkach przyłączeniowych. Do łączenia, skręcania, lutowania, spawania lub specjalnych zacisków. Skręcanie powinno być stosowane tylko w ostateczności, ale przewodów jednożyłowych i linkowych nie można skręcać razem. Taki zwrot będzie bardzo delikatny. W przypadku stosowania zacisków śrubowych przewody linkowe muszą być pocynowane.

Porada #2 Do lutowania przewodów w puszkach należy użyć lutu niskotopliwego typu POS-40 lub POS-61.

Taki lut jest szeroko rozpowszechniony, ma niską temperaturę topnienia i dużą wytrzymałość. Możesz lutować zwykłą lutownicą o mocy co najmniej 65 watów. Słabsza lutownica nie będzie w stanie w krótkim czasie ogrzać miejsca lutowania, w wyniku czego nagrzeje się duża powierzchnia, w tym izolacja, która zacznie się topić. Słabe ogrzewanie tworzy delikatne połączenie, które samoczynnie się zapadnie w krótkim czasie. Do lutowania należy używać topnika. W większości przypadków wystarczy zwykła kalafonia lub jej roztwór w alkoholu etylowym.

Druty lekko zaciemnione od tlenku można lutować za pomocą bezkwasowego topnika aktywowanego, np. LTI-120. W żadnym wypadku nie należy używać aktywnego topnika, zwłaszcza chlorku cynku lub kwasu lutowniczego, który uwielbiają blacharze. Taki topnik wymaga dokładnego wypłukania z miejsca lutowania, aby zapobiec zniszczeniu drutów.

Do izolacji połączeń potrzebna jest taśma izolacyjna z tkaniny lub specjalne plastikowe zaślepki. Zwykła taśma elektryczna z PVC topi się lub rozprzestrzenia pod wpływem ogrzewania, odsłaniając miejsce skręcenia, co może prowadzić do zwarcia.

zdejmowanie izolacji

Szczególną uwagę należy zwrócić na prawidłowe zdjęcie izolacji. W przypadku drutów wielodrutowych można użyć obcinaków bocznych lub szczypiec. Przy odrobinie doświadczenia można usunąć izolację bez uszkodzenia integralności poszczególnych żył, ale ta metoda nie jest odpowiednia dla drutu jednożyłowego. Najmniejsze pierścieniowe nacięcie na rdzeniu drutu spowoduje pęknięcie. Na przewodach miedzianych po kilku zgięciach, na przewodach aluminiowych niemal natychmiast. Do zdejmowania izolacji używa się ostrego noża. Izolacja jest usuwana, jak przy ostrzeniu ołówka. W przypadku dużych nakładów pracy sensowne jest zakupienie specjalnego narzędzia do zdejmowania izolacji.

Narzędzie do zdejmowania izolacji

Okablowania nie wolno układać w pobliżu ani bezpośrednio na powierzchniach innych niż drewniane. Można to zrobić tylko w wężu izolacyjnym lub przez uszczelkę wykonaną z azbestu i taśmy stalowej o grubości 0.2 – 0.5 mm. Czasami w starych budynkach można zobaczyć okablowanie zewnętrzne w pomieszczeniach na izolatorach porcelanowych.

Przewody, które wcześniej układano w ten sposób, zostały zaprojektowane dla niskich prądów, więc nie należy ich zostawiać. Okablowanie musi zostać całkowicie przerobione. Dokładnie ten sam elastyczny wąż jest używany, gdy przewody elektryczne biegną wewnątrz poszycia płyty gipsowo-kartonowej.

Układanie kabli w rurze falistej

Porada #3 Do układania wzdłuż podłogi lub wokół drzwi można użyć specjalnych kanałów wyposażonych w plastikowe listwy przypodłogowe lub listwy drzwiowe.

Ważny! Niemożliwe jest ułożenie obwodów wysokiego i niskiego napięcia razem w jednym kanale kablowym, na przykład przewód do telefonu lub modemu, kabel antenowy. Wymaga to oddzielnych kanałów.

Przykład, jak nie kłaść stroboskopów

Podczas instalowania okablowania na strychu lub w przestrzeni pod wykładziną podłogową można użyć metalowych rur. Podczas instalowania okablowania w tynku stroboskopy do przewodów są wykonywane pod kątem prostym do siebie. Przeczytaj także artykuł: → „Instalacja instalacji elektrycznej w domu: zasady”. Ogólne okablowanie między puszkami połączeniowymi jest wykonywane poziomo na tym samym poziomie we wszystkich pomieszczeniach, w odległości 20 cm od poziomu sufitu, a wyloty do gniazd lub przełączników są ściśle pod kątem prostym. W przeciwnym razie odcinek ściany, przez który przechodzi okablowanie, za kilka dni zostanie zapomniany i przypomni sobie, kiedy trzeba zrobić otwór na kołek lub po prostu wbić gwóźdź.

Oznaczenie przewodów fazowych, zerowych i uziemiających

Podczas układania przewodów nie zapomnij o kolorze przewodów. W przyszłości będzie to bardzo pomocne w rozwiązywaniu problemów i ułatwi przeróbki. Zwyczajowo oznacza się przewód fazowy w kolorze czerwonym, brązowym, czarnym lub białym, a na niebiesko – zero. Przewody trzyżyłowe mają trzecią żyłę żółtą z zielonym paskiem. Przeznaczony jest do uziemienia. Gniazda wymagają przewodu trójprzewodowego. Większość urządzeń elektrycznych jest wyposażona w przewody zasilające z wtyczką Euro, która zapewnia gniazdo z płatkami uziemiającymi (niebieska strzałka na rysunku).

Dość często można znaleźć sytuację, w której do okablowania oświetleniowego używany jest przewód SHVVP lub PVA. Takie przewody są przeznaczone do stosowania w przedłużaczach do urządzeń przenośnych, ale nie do instalacji. Okablowanie elektryczne należy wykonać przewodem VVG, specjalnie do tego zaprojektowanym.

Montaż przełączników

Najczęstszym błędem podczas układania przewodów do opraw oświetleniowych i przełączników jest umieszczenie przełącznika w szczelinie przewodu neutralnego. Na pierwszy rzut oka jest to wygodne, bezpieczne przy wymianie włącznika. Niebezpieczeństwo kryje się gdzie indziej. Do lampy dojdzie nietknięty przewód fazowy. Dlatego przełączniki są umieszczane wyłącznie w przerwie przewodu fazowego.

Prawidłowe podłączenie włącznika światła.

W pomieszczeniach o dużej wilgotności – łazienki, toalety, przełączniki można umieszczać tylko na zewnątrz. W skrajnych przypadkach może być gniazdko do podłączenia kotła lub pralki, ale musi być ono wodoodporne.

Uziemienie

Urządzenia gospodarstwa domowego wymagające uziemienia muszą być uziemione. Przeczytaj także artykuł: → „Uziemienie ochronne”. W tym celu na osłonie wejściowej domu znajduje się zacisk uziemiający. Jeśli nie, musisz skontaktować się z organizacją dostarczającą energię. W prywatnym domu uziemienie można wykonać niezależnie, wykopując standardową pętlę uziemienia w ziemi i doprowadzając szynę uziemiającą do osłony wodnej.

wniosek

Jak wspomniano powyżej, oszczędności w sieciach elektrycznych są nieodpowiednie. A biorąc pod uwagę, że rynek sprzętu elektrycznego do okablowania jest wypełniony produktami niskiej jakości, istnieje wiele pokus, aby kupić piękne gniazdo lub przełącznik wykonany z łatwopalnego tworzywa sztucznego ze stykami wykonanymi z ocynkowanych taśm żelaznych. Produkty od sprawdzonych producentów nie mogą być atrakcyjnie tanie. Jednak jego wysoki koszt jest równoważony przez niezawodne działanie i bezpieczeństwo.

Typowe błędy w okablowaniu

Okablowanie elektryczne jest najważniejszą arterią całego systemu zaopatrzenia w energię w domu. Ponieważ stare sieci elektryczne nie są zaprojektowane do pracy z nowoczesnym, mocniejszym sprzętem gospodarstwa domowego, w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia przewodów grzejnych lub zwarcia, zaleca się całkowitą wymianę okablowania elektrycznego podczas napraw zgodnie z ustalonymi normami i wymogami bezpieczeństwa (PUE).

Jednak, aby zaoszczędzić pieniądze, wielu właścicieli mieszkań i domów prywatnych próbuje samodzielnie wykonać odpowiedzialne zadanie wymiany lub instalacji nowego okablowania lub powierza prace instalacyjne osobom nieprofesjonalnym. Nie trzeba dodawać, że może to prowadzić do smutnych konsekwencji? W tym artykule dowiesz się o najczęstszych i typowych błędach popełnianych przez nieprofesjonalne okablowanie oraz o tym, jak ich uniknąć.

Obliczanie obciążenia

Początkowym etapem na drodze do nowego, niezawodnego okablowania elektrycznego mieszkania lub oddzielnego domu prywatnego jest opracowanie szczegółowego schematu, który uwzględnia obciążenia wszystkich urządzeń elektrycznych, optymalne rozmieszczenie gniazd, przełączników, punktów oświetleniowych i ich liczba.

Nieprawidłowe obliczenie obciążenia okablowania w każdym pomieszczeniu bez uwzględnienia sytuacji przy jednoczesnym włączeniu całego sprzętu jest najczęstszym błędem projektowym. W rezultacie sieć może nie być w stanie zasilić całej elektroniki w domu, spowodować wiele niedogodności z powodu niemożności korzystania z potężnych urządzeń (np. pralki, żelazka i podgrzewacza wody) i stworzyć realne zagrożenie pożarowe .

Należy do tego podchodzić odpowiedzialnie podczas planowania i instalowania okablowania, projektując sieć, która nie tylko w 100% poradzi sobie z dużymi obciążeniami, ale będzie miała rezerwę przepustowości w każdej sekcji.

Sieć elektryczna musi być w miarę możliwości kompletna, bez zbędnych połączeń i skrzynek przyłączeniowych.

Jakość komponentów

Drugim rażącym błędem jest zastosowanie niskiej jakości chińskich komponentów. Takie elementy okablowania nie są w stanie sprostać obciążeniom znamionowym. Szybko zawodzą, nagrzewają się, topią (ponieważ nie są wykonane z żaroodpornych tworzyw sztucznych) i stwarzają zagrożenie pożarowe.

W Internecie można znaleźć szeroki wybór kabli zasilających o różnych przekrojach, ekranów, urządzeń zabezpieczających i automatyki, a także innych elementów, które pomogą właściwie zorganizować nowoczesną sieć energetyczną. Zalecamy zajrzenie na tę stronę do sprzedaży kabli i sprzętu elektrycznego.

Jeśli Twoim zadaniem jest zorganizowanie naprawdę niezawodnego okablowania, które poradzi sobie z każdym obciążeniem, to jakość elementów zasilacza musi być bezkompromisowo wysoka.

Wybór rozmiaru drutu

Zwykle są 2 sytuacje: do okablowania używany jest dowolny dostępny kabel lub z niewiedzy lub zaleceń kupowany jest kabel o przewymiarowanym przekroju. W pierwszym przypadku grozi to przegrzaniem i odpaleniem okablowania. W drugim przypadku okablowanie staje się niepotrzebnie drogie.

W przypadku sieci domowej wystarczy kabel o przekroju 3×1,5 do okablowania oświetleniowego i do 3×2,5 dla obciążonych gniazd. Jeśli planowane jest podłączenie potężnego sprzętu, konieczne jest skoordynowanie wyboru drutu z tabelami regulacyjnymi.

Gniazda elektryczne i oświetlenie

Typowy schemat zasilania sprzed 30-40 lat to połączenie wszystkich gniazd przez puszki połączeniowe do 1-2 linii okablowania. Biorąc pod uwagę fakt, że obciążenie sprzętu elektrycznego znacznie wzrosło, schemat ten staje się nie do przyjęcia. Pamiętaj, że jeden wyłącznik kontrolujący zasilanie wszystkich pomieszczeń jednocześnie nie ochroni osobnego łącza sieciowego przed przeciążeniami.

Gniazda, przez które zasilane będą urządzenia o szczególnie dużej mocy, muszą być połączone z poszczególnych linii okablowania doprowadzonych bezpośrednio do ekranu, z oddzielnymi automatycznymi wyłącznikami ochronnymi o wystarczającej wartości znamionowej. W ten sposób warto zasilać podgrzewacze wody, ogrzewać kotły elektryczne, piekarniki, pralki i inne urządzenia o dużym zużyciu energii.

Połączenia kontaktowe

Jeśli nadal nie możesz odmówić użycia pośrednich skrzynek przyłączeniowych, szczególną uwagę należy zwrócić na połączenia – najsłabsze ogniwo w każdej domowej sieci elektrycznej. W żadnym wypadku styki nie powinny być łączone nawet w przypadku lekko obciążonych sekcji systemu za pomocą rzemieślniczych skrętów.

Wybierając lokalizację puszek połączeniowych, należy znaleźć kompromis między estetyczną stroną problemu a właściwą lokalizacją dla bezpieczeństwa. W przypadku awarii lub konieczności sprawdzenia połączeń styków znalezienie skrzynki przyłączeniowej nie powinno sprawiać problemów.

Aby zapobiec uszkodzeniu styków podczas przepływu prądów, dobiera się bezpieczne złącza (zaciski) lub wykonuje się lutowanie (lutem niskotopliwym typu POS-40 lub POS-61) lub spawanie styków.

Ochrona przed przeciążeniem i uziemienie

Możliwości nowoczesnych urządzeń ochronnych, a także ich właściwy dobór do charakterystyki sieci energetycznej, przyczyniają się do prawie 100% neutralizacji skutków awarii, przeciążeń, przepięć. Nie należy układać kabla dwużyłowego, nawet jeśli w czasie okablowania nie ma szyny uziemiającej.

Domowe okablowanie elektryczne, zgodnie z normami bezpieczeństwa, wymaga obowiązkowego uziemienia. Kup i zainstaluj trzyżyłowy kabel zasilający, a po podłączeniu przewodu uziemiającego do panelu elektrycznego możesz pomyśleć o zorganizowaniu uziemienia. Tutaj znajdziesz wszystkie niezbędne urządzenia do uziemienia sieci domowej.

Bardzo łatwo też popełnić błąd przy wyborze urządzeń ochronnych. Często w rozdzielnicy instalowane są tylko wyłączniki. Jednak w celu całkowitego wyeliminowania zapłonu przewodów, uszkodzenia sprzętu AGD, porażenia prądem w gospodarstwach domowych, zaleca się również zainstalowanie wyłącznika różnicowoprądowego, wyłączników obciążenia i stabilizatorów sieci.

Rozsądnym krokiem byłoby przewidzenie instalacji urządzeń odgromowych. Upewnij się, że finanse wydane na instalację sprzętu do ochrony przeciwprzepięciowej pokryją czasami straty spowodowane silnym wyładowaniem przez okablowanie domowe.

Lokalizacja komunikacji

Być może najbardziej banalnym problemem większości domowych sieci jest nieprawidłowe rozmieszczenie komunikacji w stosunku do poszczególnych elementów wnętrza. Nie chcesz, aby szafka blokowała ważne gniazdko lub niewystarczający przewód zasilający do telewizora?

W związku z tym czynnikiem ważne jest prawidłowe umieszczenie okablowania w każdej ścianie. W żadnym wypadku nie wolno układać kabli po ścieżce o najmniejszym oporze, czyli najkrótszej ścieżce, ukośnie lub pośrodku ściany. Należy wziąć pod uwagę wymogi prawne dotyczące odległości komunikacji. Możesz zaoszczędzić 20-30% kabla, ale niewiedza, gdzie wiercić ścianę i gdzie biegną przewody elektryczne, może później spowodować wiele problemów.

Zaangażuj się bezpośrednio w sporządzenie schematu okablowania, zastanów się, gdzie znajdują się lub będą znajdować się elementy oświetleniowe, elektronika domowa i meble.

Wspólny układ sieci niskiego napięcia

Bardzo często można zobaczyć, kiedy wraz z okablowaniem zasilającym w jednym otworze ułożony jest kabel internetowy, linia telefoniczna lub przewód telewizyjny. Nie powinieneś tego robić z co najmniej dwóch powodów:

• Po pierwsze, kable zasilające mogą powodować zakłócenia, zakłócenia sygnału linii niskoprądowych.
• Po drugie, z powodu naruszenia izolacji przewodów przewodzących nie wyklucza się uszkodzenia sprzętu.

Dobór gniazd i przełączników

Często gniazda i przełączniki są wybierane wyłącznie ze względu na cechy estetyczne lub cenowe, bez względu na warunki pracy i przyszłe obciążenia. Gniazdo może w pełni odpowiadać projektowi, być drogie i wysokiej jakości, ale szybko zawodzi z powodu dużych obciążeń.

Wielomodułowe gniazdo elektryczne

Pamiętaj, że podłączanie potężnych urządzeń elektrycznych do standardowych gniazd 16A jest zabronione. Nie polegaj też na podwójnych gniazdach. Zazwyczaj producent podaje całkowity prąd znamionowy dla dwóch gniazd jednocześnie.

Do urządzeń o poborze energii od 3.5 kW/h przewidziano akumulatory wzmocnione, idealnie podłączone do osobnej linii z indywidualną automatyką w rozdzielnicy. A do specjalnych warunków pracy (w mokrej łazience, na balkonie) wybierane są specjalne gniazda i przełączniki odporne na agresywne środowisko.

Kable połączeniowe z różnych materiałów

Zdecydowana większość starego okablowania wykonana jest z lekkiego, ale kruchego materiału przewodzącego – aluminium. Nowoczesne warunki organizacji sieci elektrycznych przewidują wyłącznie okablowanie miedziane. I to nie przypadek. Przewody miedziane charakteryzują się zwiększoną trwałością, odpornością na wysokie prądy, elastycznością i mniejszym utlenianiem, możliwością bezpiecznego lutowania lub spawania.

Kolejnym argumentem przemawiającym za wyborem okablowania miedzianego jest szybkie utlenianie się połączeń aluminiowo-miedzianych, które następuje bardzo szybko przy podłączaniu nowych opraw oświetleniowych z kablem miedzianym do przestarzałych sieci aluminiowych.

Jeśli zajdzie potrzeba podłączenia dwóch przewodów, zaleca się użycie zacisków bezpieczeństwa, które pomogą uniknąć bezpośredniego kontaktu z metalem.

Zsumować

Aby okablowanie elektryczne nie powodowało problemów i spełniało przypisane mu funkcje, należy z całą odpowiedzialnością podejść do planowania, projektowania i montażu każdego elementu. Dlatego nawet kontaktując się ze specjalistami, powinieneś znać techniczne niuanse organizacji okablowania elektrycznego, aby uniknąć przeoczeń i naruszeń bezpieczeństwa.