Układanie bloków krzemianu gazowego: jak układać je własnymi rękami zgodnie z instrukcjami krok po kroku na piance i siatce murarskiej? Wzmocnienie

Beton komórkowy to lekki materiał o dużej porowatości. Dobrze zatrzymuje ciepło zimą wewnątrz budynku, a latem zapobiega przenikaniu ciepła z zewnątrz.

Jakie narzędzia są potrzebne?

Do układania ściany z gazobetonu lub pianobetonu potrzebne będą następujące narzędzia:

• wiertarka z rewolwerem trzepaczki – szybko i sprawnie ugniata zaprawę murarską;
• szpachelka do rozprowadzania zaprawy, stosowana do układania płytek;
• dowolna piła, która pozwala szybko ciąć bloki pianki budowlanej;
• drewniany lub gumowy młotek;
• poziom budynku (cieczowy lub laserowy wskaźnik poziomu).

Zamiast piły ręcznej można również użyć szlifierki z tarczą do cięcia drewna.

Faktem jest, że materiał piankowy, w przeciwieństwie do pełnej cegły, jest dość miękki i stosunkowo łatwy do złamania w pewnym momencie. Nie można pukać w bloki zwykłym młotkiem – szybko zwisają, a materiał traci swoją wytrzymałość, od której zależy zdolność ścian do niezawodnego trzymania sufitu, podłogi na poddaszu i dachu.

Jak to naprawić?

Dbając o dostępność w/w urządzeń sprawdzają gotowość do pracy materiałów budowlanych – zgodnie z planem budowy. Oprócz bloków piankowych i wody potrzebny jest klej do murów (na przykład marki Toiler). Jego osobliwością jest to, że w przeciwieństwie do zwykłej zaprawy cementowej skutecznie mocuje bloki piankowe ze względu na swoją strukturę, która jest znacznie drobniejsza niż piasek z kamieniołomu. Oprócz cementu i piasku dodaje się do niego najmniejsze granulki kleju (w postaci gruboziarnistego proszku), zmiękczające w wodzie 10 minut po zakończeniu mieszania (przerwa technologiczna).

Zaleca się rozcieńczenie go do kremowej gęstości (konsystencji) – jak klasyczna zaprawa cementowo-piaskowa.

Blok piankowy powinien mieć szerokość (grubość) 40 cm – dla ścian zewnętrznych. W przypadku przegród wewnętrznych lub ścian nienośnych stosuje się bloczki o grubości nie większej niż 25 cm, grubość spoiny murarskiej nie powinna przekraczać 1 cm. Bloczki z gazokrzemianu i gazobetonu są prawie takie same: beton zawiera składnik cementowy – krzemian wapnia. Twardość i wytrzymałość cegieł i zapraw murarskich wykonanych na bazie cementu w dużej mierze zależy od tego ostatniego.

Pierwszy rząd

Fundament żelbetowy, całkowicie gotowy do wzniesienia ścian – jest to podłoga ciągnąca przyszłego budynku – musi być ułożony na obwodzie ścian nośnych i drugorzędnych za pomocą środka hydroizolacyjnego. Najprostszą hydroizolacją jest pokrycie dachowe (filc dachowy), ale można również zastosować tekstylia impregnowane bitumem. Jeśli wcześniej nie zadbasz o hydroizolację, ściany zimą mogą zawilgocić od dołu, co skróci żywotność bloków pierwszego rzędu.

Po ułożeniu pierwszego rzędu układana jest siatka zbrojąca (murowana) – zapobiegająca pękaniu poszczególnych bloczków. Szerokość kwadratowej komórki siatki wynosi 1.3 cm, grubość drutu z którego jest wykonana to co najmniej 2 mm. Najpierw układa się i wyrównuje samą siatkę, a następnie nakłada się klej cementowy.

Wilgotne ściany na głębokości kilku centymetrów (w głąb bloków pianki) mogą zamarznąć, co spowoduje pękanie materiału. Jak wiadomo, beton, nawet po osiągnięciu maksymalnej (deklarowanej) wytrzymałości, ma zdolność pochłaniania pewnej ilości wilgoci, nie oddając jej od razu. Zadaniem profesjonalnego rzemieślnika jest zabezpieczenie bloku piankowego i zaprawy murarsko-klejowej przed wilgocią.

Instrukcje krok po kroku dotyczące układania pierwszego rzędu bloków gazokrzemianowych są następujące:

• rząd najpierw układa się na zaprawie cementowo-piaskowej, której grubość wyniesie do 2 cm, jak ma to miejsce w przypadku spoin między cegłami;
• bloki są wyrównane poziomo i pionowo;
• pośrednie (pionowe) szwy między blokami są wypełnione klejem cementowym lub tym samym piaskiem cementowym rozcieńczonym wodą.

Konieczne jest obserwowanie tej samej grubości spoiny murarskiej, a także ustawienie liczby bloczków w pionie (w pionie) i wzdłuż horyzontu ziemi (w poziomie).

Równość, przezroczystość, pionowość wszystkich ścian zależy od tego, jak starannie mistrzowie wykonują tę pracę. Najmniejsze zniekształcenie może spowodować zauważalne odchylenie ścian – zgodnie z prawami fizyki pękanie jest możliwe w ciągu najbliższych kilku lat.

rozwiązanie

Bloczki można również układać na zaprawie cementowej (cementowo-piaskowej), ale dla większej przyczepności zaleca się dodanie do niej dodatków adhezyjnych. Jeśli ważna jest ostateczna wytrzymałość, nie zaleca się jednoczesnego hodowania kilku taczek zaprawy cementowo-murarskiej – należy ją zużyć maksymalnie w ciągu następnej godziny. Dozuj swoją pracę, nie spiesz się z układaniem większej liczby klocków (i ich rzędów) na raz. Zalecany rytm: jeden dzień – jeden lub dwa rzędy.

Do cementu nie można dodać roztworu mydła – z jego pomocą cement zastyga nie w 2, ale w 3-4 godziny. Zawsze pamiętaj, że tak pracują pozbawieni skrupułów budowniczowie, dla których ważna jest szybkość i większa liczba zrealizowanych zleceń (i zarobionych pieniędzy), a nie dokładność, siła, maksymalna niezawodność.

Mydło wlane do cementu wraz z wodą nie pozwoli temu ostatniemu uzyskać maksymalnej wytrzymałości przez kolejny miesiąc nawilżania, przeprowadzanego regularnie po wstępnym stwardnieniu mieszanki cementowej.

Nie wlewaj zbyt dużo wody – wpłynie to również na wytrzymałość muru. Mieszanka budowlana na bazie cementu musi być wystarczająco płynna i elastyczna. Nie powinien się rozdzierać (brak wody) ani spływać, spływać (nadmiar płynu). Niewielka ilość wody wlana do roztworu nie zaszkodzi, gdy bloki zostaną ułożone na sucho: część nadmiaru wody wejdzie do nich, zwilżając pierwszą warstwę pianobetonu na głębokość kilku milimetrów.

Najbardziej prawidłowym przebiegiem pracy jest użycie roztworu o pożądanej gęstości (trochę cieńszego niż rustykalna śmietana lub gęsta pasta pomidorowa) i wstępne zwilżenie powierzchni bloku gazowego, z którym klej cementowy do murów ma kontakt z wodą .

Kontynuacja murowania

Kolejne rzędy układa się w ten sam sposób. Nie spiesz się, aby w ciągu jednego dnia zbudować wszystkie ściany do góry, pozwól zaprawie z poprzedniego muru bezpiecznie się chwycić.

Jeśli nie stosuje się kleju cementowego, ale klasyczną mieszankę cementową, to szwy po upływie 6 godzin od wiązania są regularnie (co 3-4 godziny) spryskiwane wodą – jest to konieczne, aby mieszanka cementowa zyskała maksymalną wytrzymałość, jak ma to miejsce w przypadku betonu. Klej cementowy pozwala zmniejszyć grubość spoiny murarskiej do 3 mm – jest to konieczne, aby z pomieszczenia uciekało mniej ciepła, ponieważ cement, w przeciwieństwie do bloku piankowego, jest dodatkowym mostkiem termicznym. Nie zapomnij kontrolować równości (pionowości, poziomości) muru za pomocą poziomowskazu.

W przypadku, gdy mały fragment nie wystarczył do ułożenia dowolnego rzędu, wycina się go z nowego klocka pobranego z palety (kompletu). Nie próbuj wypełniać go materiałami, które są pod ręką – specjalnie wymieszaną niewielką ilością betonu, kawałkami starych cegieł (lub zwykłych cegieł) itp. Ściana powinna składać się w całości z bloków gazowych, a nie częściowo: w przeciwnym razie jej przeznaczenie zostanie utracone – utrzymywanie ciepła w chłodne dni i chłód w upalne dni. Nie naruszaj technologii budowy ścian oszczędzających ciepło z pianki budowlanej.

Jeśli blok jest nadal przekrzywiony, przed nałożeniem każdego kolejnego rzędu konieczne jest wyrównanie poprzedniego w poziomie i pionie. Nie będzie można wyjąć bloku i ponownie go włożyć, dlatego użyj specjalnej strugarki do pianki silikatowej. Siatkę murowaną w ścianach układa się na rzędzie bloczków pod parapetami, w środku otworów okiennych i drzwiowych (po 7 lub 8 rzędzie) oraz na poziomie nadproży okiennych.

Wzmocnienie

Musisz wzmocnić każdą ścianę, w tym gazobeton. Aby zapobiec kruszeniu się ściany podczas trzęsienia ziemi, a także podczas innych efektów deformacji, a dom nie zapada się na głowy właścicieli, stosuje się pas pancerny.

Jest budowany na szczycie ścian, skład cementu muru, w którym zyskał maksymalną wytrzymałość. Jest niejako ostatnim rzędem murów. Opiera się na zbrojeniu klasy nie niższej niż A-3, które ma właściwość znacznego, w porównaniu z krzemianem gazowym, rozciągania i kurczenia się pod wpływem obciążeń odkształcających z dowolnej strony. Wydaje się, że utrzymuje ściany od góry, zachowując prawie niezmieniony obwód.

W najprostszym przypadku pas pancerny układa się w rowkach wyciętych pod zbrojeniem. Po zamontowaniu klatki wzmacniającej – po obwodzie ścian nośnych – pozostałą pustkę układa się półpłynnym klejem cementowym lub piaskiem cementowym. Bardziej skomplikowaną opcją jest układanie pasa pancernego za pomocą cegieł (wzdłuż krawędzi rzędu bloków piankowych od zewnątrz i od wewnątrz) ułożonych na kompozycji cementowo-piaskowej ze zwykłymi spoinami cementowymi między nimi.

Gdy cegły stwardnieją, wykonuje się ramę – na obraz i podobieństwo fundamentu, tylko ze zmniejszoną częścią przestrzeni wewnętrznej, o 6 cm mniejszą wysokością cegieł (po 3 cm od dołu i od góry, jak przy układaniu w betonie). Po ułożeniu ramy wylewa się prosty beton na bazie cementu i żwiru. Po odczekaniu na związanie i maksymalne utwardzenie ułożyć i przymocować strop poddasza.

Armopoyas – jako dodatkowy sposób na zabezpieczenie ścian przed pękaniem – nie eliminuje konieczności układania siatki murowanej. Nie oszczędzaj na tym: lepiej kupić zbrojenie stalowe lub szklane, ponieważ plastik ma gorszą wytrzymałość niż stal i kompozyt.

dylatacje

Szew deformacyjny jest alternatywą dla pasa pancernego. Chroni ściany przed pękaniem. Faktem jest, że podobnie jak cegła, krzemian gazowy może pękać, jeśli ładunek z dachu i znajdującego się pod nim sufitu nie pasują do siebie. Miejsce na dylatację jest każdorazowo ustalane. Taki szew służy do mocowania ściany o długości powyżej 6 m, a także między ścianami zimnymi i ciepłymi, o zmiennej wysokości ściany (mur wielopoziomowy).

Dopuszcza się wykonanie szwu deformacyjnego w miejscach, w których bloki piankowe są zadokowane innymi materiałami. Na przykład mogą to być dwie ściany: jedna to cegła, druga wykonana jest z bloku piankowego lub materiałów eksperymentalnych. Miejsca, w których przecinają się dwie ściany nośne, mogą również stać się lokalizacją dylatacji.

Połączenia te są wypełnione wełną bazaltową lub szklaną lub tworzywem piankowym, pianką polietylenową i innymi porowatymi polimerami i związkami mineralnymi. Wewnątrz szwy są pokryte pianką montażową, paroprzepuszczalnym uszczelniaczem. Na zewnątrz stosuje się uszczelniacz odporny na światło lub warunki atmosferyczne, który również nie zapada się pod wpływem promieniowania ultrafioletowego.

Praktyczny przewodnik – jak prawidłowo ułożyć blok gazowy własnymi rękami

Materiały lekkie są bardzo poszukiwane w budownictwie. Jednym z tych materiałów jest gazobeton.

Doskonale nadaje się jako kamień do wznoszenia ścian budynków gospodarczych, budynków mieszkalnych, garaży, piwnic, budynków gospodarczych.

Łatwość pracy z tym surowcem wynika z jego równej geometrii, dobrej gęstości, a także szerokiej gamy rozmiarów, dzięki czemu właściciel może zaprojektować projekt domu, w którym chce zamieszkać.

Artykuł zawiera szczegółowe informacje na temat cech układania bloczków z betonu komórkowego własnymi rękami.

Materiały, narzędzia i sprzęt do pracy

Aby samodzielnie ułożyć ściany z bloku gazowego, najpierw musisz wybrać sam materiał. Występuje w różnych rozmiarach i różnych gęstościach od D100 do D1200. Najczęściej do budowy domu zakup bloków gazowych od D400 do D900: doskonale spełniają potrzeby domu w zakresie izolacji termicznej.

Bloki gazowe najlepiej kupować w zaufanych miejscach, na przykład w fabryce, w której są produkowane. Lepiej jest również natychmiast sprawdzić integralność materiału i uzgodnić dostawę wysokiej jakości bez strat.

Oprócz betonu komórkowego do pracy potrzebne narzędzia:

• widział;
• kielnia;
• wiadro z zębami lub zębatą kielnią;
• gumowy młotek;
• bruzdownica;
• tarka;
• wiertarka z dyszą „mikser”;
• poziom budynku lub poziom lasera;
• poziomu wody;
• sznur do znakowania;
• samolot;
• taśma miernicza;
• rozpylać;
• pędzel o twardym włosiu: szeroki i wąski.

Za pomocą piły będzie można ciąć bloki, jeśli potrzebny jest określony rozmiar kamienia. Kielnia jest przydatna do mieszania i pobierania roztworu, za pomocą kadzi lub szpatułki będzie można rozprowadzić roztwór na kamieniu.

Gumowy młotek jest przydatny do korygowania bloku na murze, a bruzdownica pomoże wykonać rowki do montażu zbrojenia. Za pomocą tarki można zwiększyć przyczepność kamienia za pomocą kleju, łatwo jest wymieszać roztwór za pomocą wiertarki z mikserem.

Potrzebujesz też kilku wiader: w tym przypadku użycie betoniarki nie zadziała, ponieważ zaprawa schnie zbyt szybko. Będziesz musiał mieszać w małych partiach.

Poziom wody jest niezbędny do znalezienia horyzontu, a za pomocą sznurka i wkrętów samogwintujących instalowane są lampy ostrzegawcze, wzdłuż których układany jest pierwszy rząd. Do zwilżenia kamienia przed ułożeniem nowego bloku potrzebny jest również pistolet natryskowy: pomoże to utrzymać „trwałość” roztworu przez pewien czas.

Klej należy przygotować z materiałów eksploatacyjnych: zimowych lub letnich, w zależności od temperatury podczas prac murarskich.

Będziesz także potrzebował:

• hydroizolacja;
• czysta woda;
• zbrojenie o średnicy 8-10 mm; gazobeton do układania nadproży nad otworami okiennymi i drzwiowymi.

Instrukcje krok po kroku dotyczące układania bloczków z betonu komórkowego

Bez względu na to, jaki skład jest używany do murowania – klej lub zaprawa, a może klej-pianka, technologia pracy niewiele się różni.

1. Sprawdzenie fundamentu. Na początek za pomocą poziomu lub poziomu sprawdzane są odchylenia fundamentu w poziomie i pionie.
2. Hydroizolacja. Na fundamencie kładzie się walcowany materiał hydroizolacyjny lub dachowy. W przypadku zastosowania tego ostatniego materiału dodatkowo stosuje się zaprawę cementową.
3. Montaż pierwszego rzędu. Najpierw poszukaj najwyższego rogu fundamentu, korzystając z poziomu wody. Wyciąga się z niego sznurek, wykonuje oznaczenia i umieszcza klocki w rogach. Pierwszy rząd jest koniecznie wzmocniony metalowymi prętami, czasami stosuje się wzmocnienie z włókna szklanego.
4. Budowa kolejnych rzędów. 2-3 godziny po ułożeniu pierwszego rzędu wszystkie ściany zaczynają być wznoszone za pomocą kompozycji klejowej. Rozwiązanie nakłada się na mur, bloki są instalowane i regulowane za pomocą młotka.
5. Wzmocnienie. W co czwartym rzędzie wykonuje się stroboskopy i układa zbrojenie.
6. Montaż górnego pasa pancernego. Przed ułożeniem płyty podłogowej z bloczków z betonu komórkowego w kształcie litery U wykonany jest pas pancerny. Użyj również pianki polistyrenowej 40 mm na warstwę wzdłuż zewnętrznej krawędzi.

Podczas układania wyposażają również otwory – drzwi i okna. W tym celu stosuje się bloki w kształcie litery U, które po wzmocnieniu wylewa się betonem. Okazuje się, że zworka utrzymuje przegrodę i zapobiega przesadzaniu ścian przez płytę podłogową.

Trudności i błędy

Nawet jeśli pracuje mistrz, który zbudował ściany z betonu komórkowego więcej niż raz, ważne jest, aby być świadomym możliwych błędów:

• wybór bloku gazowego niskiej jakości;
• brak odcięcia hydroizolacji;
• niewłaściwe przygotowanie roztworu;
• brak sprawdzenia równości muru.

Jeśli wybierzesz niskiej jakości kamień blokowy, to nawet przy użyciu poziomicy laserowej będziesz musiał stale dodawać zaprawę, aby wyrównać powierzchnię. Lepiej od razu upewnić się, że kamień ma dobrą geometrię, aby warstwa nie miała trudności w obróbce.

również Nie oszczędzaj na hydroizolacji. Jeśli pominiesz ten punkt, to istnieje duże ryzyko wniknięcia wilgoci do bloku, a jest to materiał porowaty, który dobrze wchłania wodę.

Konieczne jest przygotowanie roztworu z DSP lub kleju tylko w zalecanych proporcjach. Jeśli naruszysz technologię ugniatania, trudno będzie uzyskać odpowiednią konsystencję. Mur nie będzie szczelny i ciepły.

Po ułożeniu każdego kamienia mistrz musi sprawdzić równość powierzchni. Jeśli tego nie zrobisz, cała ściana będzie nierówna.

Plusy i minusy samodzielnego montażu

Zrób to sam układanie ścian z betonu komórkowego szereg zalet:

• lekki i równy materiał, który ułatwia dalszą pracę wykończeniową;
• utrzymywanie ciepła w sezonie zimowym w domu;
• niepalność materiału;
• możliwość zbudowania domu o dowolnej konfiguracji;
• Konstrukcja „zrób to sam” oszczędza pieniądze.

są kilka wad: bloki gazowe boją się wody, dlatego konieczne jest wykonanie wykończenia. Ponadto samodzielne budowanie zajmuje dużo czasu.

Przydatne wideo

Dodatkowe informacje na temat układania bloku gazowego od doświadczonego budowniczego na filmie:

wniosek

Układanie ścian z bloku gazowego nie jest trudne: w tym celu musisz przygotować blokowe surowce, materiały eksploatacyjne i narzędzia. Wykonując pracę zgodnie z instrukcjami, możesz uniknąć błędów i samodzielnie zbudować dom z tego materiału.