Wspólna praca rusztowania i pale

Istnieje kilka pytań dotyczących pracy niskiego, płytkiego rusztu z jednorzędowymi pryzmami wierconymi.

Wydaje mi się, że po ułożeniu stosów ruszt „włącza się”, który przejmuje część obciążenia.

W jaki sposób obciążenie zostanie rozłożone między polem palowym a rusztem?

Byłbym wdzięczny, gdybyś mógł mi podać algorytmy obliczania wzmocnienia rusztu. O ile rozumiem, najbardziej pesymistyczny scenariusz nadchodzi, gdy wszystkie stosy „wylecą” i 100% ładunku spadnie na ruszt. Jednocześnie „wylatujące” pale kompensują osiadanie samego rusztu i przejmą część naprężeń w przypadku odkształceń deformacyjnych.

Dom wiejski (kombinowany, izodom + belka prof.)

Obwód rusztów wynosi 80 mb.
Szacowane obciążenie 150-200 ton
Pale Du=220mm, głębokość 2.5m, ze stopniem 1.2-1.5m (łącznie 55 sztuk).
Liczbę stosów przyjęto nie intuicyjnie, ale z obliczenia stosu „na ziemi”, gleby są miękkimi iłami plastycznymi (nawet w jednej próbce) płynno-plastycznymi, równymi 3.5 t / stos.
Szacunkowe przemarzanie – 1.32 m, naturalnie nadmiernie falujące gleby.

Przy obliczaniu pola pala uwzględniono obciążenie, jakie wywiera ciężar rusztu.

Rostverk W=400mm, H=500mm, penetracja 0.1m w kanał taśmy, zastąpiony przez PGS z skrzepliną (przekrój kanału 0.6×0.4).

Intuicyjne wzmocnienie:
A3 DN12. 5 patyczków w tylnym i dolnym rzędzie, 2 w środku. Poziome i pionowe przecinają się przez 0.4m.
Włożenie zbrojenia (3 szt.) z pryzmy do rusztu „pod górnym rzędem”

Jeśli przewidujesz poważne opady (jak na przykład w opadających glebach), nie można wmurować zbrojenia pali w ruszt.
Jeśli boisz się osiadania jednego lub kilku pali, to możesz zaliczyć (przesadnie) jako zwykłą belkę.

Jeśli przewidujesz poważne opady (jak na przykład w opadających glebach), nie można wmurować zbrojenia pali w ruszt.
Jeśli boisz się osiadania jednego lub kilku pali, to możesz zaliczyć (przesadnie) jako zwykłą belkę.

Nie, nie przewiduję zachowania jak przy osiadaniu gleb.
Przekrój kilku wyrobisk można uśrednić w następujący sposób:

1. 1.1-1.3 m szara ciężka glina pylasta
2. 0.2-0.6 m – 50% gliny 50% dobrze rozłożonego torfu
3.0.2-0.5 – lekka zakurzona glina
4. 1.5-2.5 Lekka glina pylasta.

Nasycenie wodą maleje wraz z głębokością od 0.98 do 0.88

Gleby są dobre.
Pomyśl o tym jako o (konwencjonalnie) belce przegubowej z obciążeniem od ciężaru własnego pali i obciążeniem od konstrukcji leżących powyżej.

Nie powinny wystąpić znaczne opady, a takie, które nieznacznie zmienią konfigurację rusztu (niewidoczne dla oka).

Tylko źle zrozumiane warunki geologiczne mogą doprowadzić do czegoś niezwykłego.

Jeśli nie ma co tracić czasu, można zasymulować zachowanie rusztu w oparciu o jedną z teorii mechaniki gleby w MES (programy lira, scud lub zagraniczne analogi).
(+ geometryczna, fizyczna nieliniowość)

Gleby są dobre.
Pomyśl o tym jako o (konwencjonalnie) belce przegubowej z obciążeniem od ciężaru własnego pali i obciążeniem od konstrukcji leżących powyżej.

Nie powinny wystąpić znaczne opady, a takie, które nieznacznie zmienią konfigurację rusztu (niewidoczne dla oka).

Tylko źle zrozumiane warunki geologiczne mogą doprowadzić do czegoś niezwykłego.

Jeśli nie ma co tracić czasu, można zasymulować zachowanie rusztu w oparciu o jedną z teorii mechaniki gleby w MES (programy lira, scud lub zagraniczne analogi).
(+ geometryczna, fizyczna nieliniowość)

Bardzo dziękuję za odpowiedź.

Jeśli chodzi o geologię, jest jeden punkt.
Zgodnie z opisem pola i deformacją IGE3 i IGE4 nie są rozróżniane jako różne elementy, lecz są podawane jako lekka ilasta miękkoplastyczna glina.
Pobrano tylko 4 próbki (łącznie 4 wyrobiska: 3×2.5 mi 5 m) na głębokościach odpowiednio 1, 1,5,2 i 2,5.
Konsystencja próbki na 2.5 m została określona jako 1.0, a pozostałe 3 próbki miały B=0.5-0.52, co jest zgodne z obserwacjami terenowymi.
Ta próbka z płynną plastyczną gliną nie pozwalała mi zasnąć. Zaczęliśmy wiercić otwory na pale. Ćwiczenia są doświadczone. Świder coraz mocniej uderza w ziemię z głębokością. Według zwiercin i rezystywności wiertacze stwierdzili, że nie ma różnicy między 2 m a 2.5 m – ta sama glina jest miękkoplastyczna, co jest zgodne z ustaleniami terenowymi podczas badań. Czasami platforma ważąca 3 tony była po prostu podnoszona o 2.5 m po ukończeniu odwiertu.
Uspokoiłem się, bo jeśli mam na końcu pryzmy 3 tony, to razem z bokiem prawdopodobnie wejdę na szacowane 3.5-4 tony/pale.
Najprawdopodobniej geodeci nie dokonali prawidłowego wyboru spośród 2.5 m. Takie wątpliwości może rozwiać tylko większa liczba próbek.

W związku z tym postanowiłem wzmocnić ruszt łożyskowy ze względu na wzmocnienie, aby jeśli ciąg na stosach jest nadal znaczny, ruszt przejmuje 100% obciążenia.

Szczerze mówiąc nie jestem inżynierem budowlanym, więc jeśli wskażesz przykład obliczenia w dokumencie regulacyjnym, będę wdzięczny. Czy wiesz, gdzie możesz pobrać wersję demonstracyjną programów, o których wspomniałeś powyżej?

Jak zbudować fundament z pali?

Pomimo tego, że fundamenty z pali są używane prawie wszędzie, nie każdy deweloper wie, jak prawidłowo i kompetentnie zastosować zalety tej technologii i zminimalizować negatywne konsekwencje. W końcu takie fundamenty są w stanie wytrzymać ogromne obciążenia, ale można to osiągnąć tylko dzięki odpowiednio dobranym materiałom budowlanym, a także budowie fundamentu, który należy wykonać wyłącznie zgodnie z gotowym projektem i nie angażować się w niezależność. Wtedy podstawa będzie trwać przez długi czas i spełniać swoją główną funkcję – być solidnym i niezawodnym fundamentem dla każdej konstrukcji.

Jak prawidłowo wykonać podkład z palików?

Fundament pasmowy na palach wierconych

Przede wszystkim co to jest! Jest to monolityczna konstrukcja betonowa, która składa się z pali betonowych lub żelbetowych oraz rusztu paskowego, który łączy ze sobą pale i służy jako most nośny. W związku z tym budowa takiego fundamentu powinna rozpocząć się nie od zaznaczenia położenia pali, ale od wstępnego szkicu przyszłego budynku. Dlaczego jest to potrzebne? A to jest prosta kalkulacja, która obejmuje następujące parametry:

• Wybór materiałów budowlanych do przyszłego budynku, wykonanie szkicu konstrukcji ze szczegółową specyfikacją wszystkich materiałów na ściany nośne i sufity;
• Obliczenie maksymalnej masy projektowanej konstrukcji;
• Obliczenie maksymalnego obciążenia istniejącego gruntu, z uwzględnieniem ruchów poziomych i pionowych, a także możliwości przemieszczenia gruntu poprzez ruchy sezonowe;
• Wybór rodzaju rusztu. Z reguły w przypadku masywnych budynków stosuje się ruszt paskowy, który może składać się z bloczków betonowych lub muru i jest montowany pod wszystkimi ścianami nośnymi;
• Obliczanie rodzaju i średnicy pali. Ale tutaj często popełniane są błędy, ponieważ istnieją gotowe wzory do obliczania obciążenia pali, ale nie uwzględniają one parametrów stanu gruntu i stopnia jego odkształcenia. Jeśli nie zostaną uwzględnione, nastąpi ugięcie w słabym miejscu z dalszym zniszczeniem konstrukcji.

Zalety fundamentów palowych

• Możesz zbudować budynek na zboczach wzgórz;
• Pale są montowane poniżej poziomu słabych gruntów i opierają się o gęste skały;
• Wykorzystuje minimum materiałów budowlanych i sprzętu;
• Pale wytrzymują znaczne ruchy gleby;
• Konstrukcja pozwala na zamocowanie wewnątrz litej skały i pozostanie tam;
• Można go zbudować własnymi rękami.

Ograniczenia

• Przeprowadzanie skomplikowanych obliczeń, które mogą wykonać tylko profesjonaliści;
• Niemożliwe jest wznoszenie ciężkich, masywnych budynków;
• Nie ma możliwości budowy piwnicy lub piwnicy.

A teraz kluczowym czynnikiem, który sprawia, że ​​takie fundamenty są popularne wśród deweloperów, jest stosowanie standardowych materiałów budowlanych. W końcu głównym elementem takiego fundamentu jest stos. Może to być metal, drewno, beton lub żelbet, ale jest to materiał gotowy i jest dość drogi. I możesz to zrobić bezpośrednio na placu budowy, a to nie wymaga dużo pieniędzy i materiałów.

Tylko najpierw musisz uzyskać szczegółowy projekt przyszłego rozwoju.

Materiały i sprzęt do budowy fundamentu palowego

• Sprzęt do wiercenia studni lub wkręcania pali.
• Cement.
• Piasek o niskiej frakcji.
• Armatura.
• Zgrzewarka lub zestaw połączeń śrubowych.
• Pale drążone z kotwami do wkręcania w ziemię.
• Kruszony kamień o małej frakcji lub keramzyt.

Ręczny montaż pali

Aby konstrukcja fundamentu była jak najtańsza, lepiej kupić puste w środku metalowe lub betonowe pale, które mają tylko ostrza do pogłębiania lub gwintowania. Rozważając. że fundament z pali jest kombinacją pali i rusztu paskowego, należy jednocześnie wziąć pod uwagę kilka zasad:

1. Sztywne, ale jednocześnie elastyczne połączenie pali i rusztu;
2. Wybór odpowiednich materiałów budowlanych;
3. Dobrać optymalną technologię zalewania pryzm i rusztu dla danych warunków klimatycznych;
4. Jak najszybciej przeprowadzić budowę fundamentu, aby woda deszczowa nie spadła na fundament lub nie zaczęła działać zwiększona wilgotność.

Wylewanie betonu jest często stosowane, jeśli do budowy fundamentu używa się wierconych pali, co można zrobić samemu na placu budowy. I tutaj ważną rolę odgrywa betonowanie nie tylko pali, ale także rusztu. Technologia napełniania składa się z kilku etapów:

1. Po oznakowaniu placu budowy studnie wiercone są do poziomu poniżej zamarzania gruntu. Poduszka z piasku jest instalowana na dnie studni i staranowana. Następnie szalunek jest instalowany w środku. Uwaga: istotą znudzonych pali jest to, że są to produkty wytwarzane bezpośrednio na miejscu podczas budowy budynku, dlatego lepiej jest użyć jako szalunku arkuszy pokrycia dachowego lub rury azbestowej.
2. W rurze montowana jest gotowa taśma wzmacniająca, łączona co 30 cm prętami w poziomie. Pas powinien wystawać poza stos na wysokość do 30-50 cm.
3. Następnie wykonuje się szalunek w miejscu przyszłego rusztu, wszystkie stosy są przykrywane w narożach łożysk i połączeniach pośrednich. Połączenie pali i zbrojenia taśmy odbywa się za pomocą połączeń śrubowych, spawanie nie jest zalecane ze względu na naruszenie integralności metalu. Lepiej użyć jako zbrojenia prętów spiralnych, zapewniają one optymalne połączenie betonu i stali.
4. Etap wylewania podkładu.

Co musisz wiedzieć o wylewaniu takiego podkładu

1. rodzaj cementu. Tutaj musisz użyć cementu portlandzkiego marki nie niższej niż M-200. Ten cement służy do tworzenia zaprawy.
2. Roztwór powinien być średniej gęstości, ale nie płynny.
3. Wypełnianie powinno odbywać się jednocześnie lub w niewielkim przedziale czasowym, przede wszystkim stosy. Ale tylko wtedy, gdy wszystkie okucia są zainstalowane i podłączone.
4. Zaleca się najpierw wylać konstrukcje nośne i pozostawić na kilka dni, aż beton stwardnieje. Nie zaleca się rozpoczynania zalewania rusztu natychmiast po wylaniu stosów z jednego powodu: praktycznie niemożliwe jest uzyskanie szczelności rury za pomocą poduszki z piasku, a część betonu wypłynie przez dolną krawędź.
5. Jak tylko beton zostanie utrwalony, ruszt wylewa się jednocześnie w kilku miejscach. Tutaj warto użyć kilku wystarczająco wydajnych betoniarek, aby zautomatyzować proces.
6. Po zalaniu całego rusztu pozostaw go do wyschnięcia na kilka dni, do tygodnia włącznie, aby beton otrzymał co najmniej połowę swojej wytrzymałości.

Po wylaniu i potrząśnięciu fundamentu zaleca się sprawdzenie poziomości rusztu, wyrównanie powierzchni oraz wzmocnienie ścian fundamentowych dodatkowymi belkami. W końcu teraz możesz rozpocząć budowę ścian nośnych budynku.

Niuanse, które są możliwe podczas wylewania podkładu z pala

• Najpierw trzeba wypełnić stosy, a dopiero potem przestrzeń rusztu taśmowego;
• Roztwór powinien mieć średnią gęstość, ale nie gęsty;
• Zbrojenie musi być całkowicie zakryte, dopuszcza się wystawanie pionowych warstw poza ruszt paskowy, jeżeli projekt przewiduje przeniesienie obciążenia na ściany nośne;
• Nie da się wylać całej konstrukcji przy mokrej lub wilgotnej pogodzie, w przeciwnym razie beton nabierze nadmiaru wilgoci i straci swój współczynnik wytrzymałości.

Tak więc podczas tworzenia fundamentu z pali z pali wierconych lub pustych w środku pali metalowych kluczową rolę odgrywa technologia zalewania. Tutaj nie zaleca się stosowania wypełniacza w stosach, można go stosować tylko w strukturze taśmy. Do pala należy wlewać wyłącznie zaprawę betonową z piasku, cement klasy M-200 i wyższej oraz wodę.